- 11 Mayıs 2017
- 3.451
- 1.922
- 83
- Konu Sahibi garipbirhayat
- #1
Ben mutluluğu hak etmiyor muyum diyorum kendime.. kendime dönüp bakıyorum tanımadığım insanlar İçin bile iyilik düşünen, asla haksızlığa tahammül edemeyen,ve ucu bana dokunacak olsa da doğru ne ise onu savunan, pembesi de dahil hiçbir şekilde yalan söylemeyen biriyim..
Birinin hastalığı,acısıyla üzülen,Sevinç’iyle sevinen biriyim.. kendimi övmüyorum,yorum yapabilin diye yazıyorum.. ama benim zıttım olan insanlar var çevremde ve çok mutlular..
Ben nerde yapıyorum yanlışı,ben kimin hakkına girdim bu kadar..
Ta anne karnında iken babamın anneme ihanetleri ile tanışmışım,annemin üzüntüsünü,acısını,içinde yaşadığı sıkıntıları hissetmişim,çok huysuz,mutsuz bir bebek olarak dünyaya gelmişim..
Bu aldatılmalar o zamanla kalmadı.. aklımı erdiğim sürelerde de ara ara oldu,5-10 yıl öncesine kadar..
Ne bebekliğime,ne çocukluğuma geri dönmek istemedim hiç.. çocukların uyuması gereken saatlerde biz annemle camda titreyerek babamı beklerdik gece yarıları kara kış günleri..
Böyle bir çocukluk yaşadım,babama hakkım hiçbir zaman helal değildir.. şimdi iyi olsa neye fayda giden gitti..
Hep dua ettim, Allah ım ilerde çok mutlu bir evliliğim olsun,çocukluğumda yaşadığım hiçbir duyguyu hissetmeyeceğim,beni çok sevecek biriyle olsun diye..
Eski konularımda var,eşimi zamanında üzdüm kırdım,beni şuan bile yargılayanlar olacak bu konuda ben pişmanım,tövbe ettim ve hiçbirini tekrarlamıyorum..
Ama yine mutlu değiliz,demek ki sadece bende değilmişti her şey..
Eski hatalarımı tekrarlamıyorum. Ona ilgili,sevgili,hoş,güzel yaklaşıp gün içinde arayıp soruyorum,mesaj atıyorum..
Üzerime düşen görevleri yerine getirmeye çalışıyorum..
İşten gelip yemek yenir,ve en ufak sohbet yok..
Defalarca dedim,seninle muhabbet halinde olmak,bir şeyler paylaşmak birlikte vakit geçirmek istiyorum diye..her defasında çok şey yapıyormuşsun gibi bana öyle diyorsun diye cevap aldım.. söylemeyeceğim bir daha halden anlayan bir insan değil dedimse de,isteklerim uçuk şeyler değil ya,bir iki kelime sohbet ve ben buna muhtacım diye yine yineledim.. ve her defasında yukarıda söylediğim cevap.. bunun İçin sen ne yapıyorsun ki oldu.. anlamıyor.. bunu söylemek bile bir şey aslında.. o bana deseydi seninle bir şeyler ne olursa olsun,birlikte vakit geçirelim diye ben mutlu olurdum..
Eski konularımda var kıyafet mevzusu vs.çok büyük problemdi aramızda.. annem kendisiyle konuştu bu konuyu ve artık o baskıyı uygulamıyor bana..olması gerektiği gibi davranıyor şimdilik,ama yine huzur yok..problem kimde bilmiyorum..
Küçük şeylerle mutlu olabilen bir insanım, bayram sonu annesi babasıyla 2 günlüğüne şehir dışı Deniz olan bir ile gittik,ona bile nasıl sevindim.. o kadar bunalmıştım ki..
Ta ki yukarıda bahsettiğim çocukluğuma dair hiçbir şeyi hatırlamayacak bir hayatım olsun diye dua ettiğim anı hatırlatana kadar.. birlikte denizde iken arkamızda bikini ile çocuğuyla oynayan bir bayana birkaç defa bakışını yakaladığım ana kadar.. kendisine söylediğimde “görüş alanıma giriyor,ben kimsenin orasına burasına bakmıyorum” gibi klişe yalanını duyana kadar.. öyle olsun dedim.. “ben bir erkeğe öyle bakarsam ne hissedersen aynısını hissediyorum” dedim ve kapattım konuyu..
Birkaç defa elimi tut dediği halde elini tutmadığım İçin “adam olan bir kerede laftan anlar,sen adam değilsin” dediği ana kadar.. bilmiyordu ki tutmamamın sebebi vardı.. yine hissettirdiği bir duygu vardı..
Yazacak,çizecek anlatacak hiç kimsem yok..
günlük gibi buraya yazmak istedim..
Öneri,yorum,fikir verecek olursa hepsine açığım..
Birinin hastalığı,acısıyla üzülen,Sevinç’iyle sevinen biriyim.. kendimi övmüyorum,yorum yapabilin diye yazıyorum.. ama benim zıttım olan insanlar var çevremde ve çok mutlular..
Ben nerde yapıyorum yanlışı,ben kimin hakkına girdim bu kadar..
Ta anne karnında iken babamın anneme ihanetleri ile tanışmışım,annemin üzüntüsünü,acısını,içinde yaşadığı sıkıntıları hissetmişim,çok huysuz,mutsuz bir bebek olarak dünyaya gelmişim..
Bu aldatılmalar o zamanla kalmadı.. aklımı erdiğim sürelerde de ara ara oldu,5-10 yıl öncesine kadar..
Ne bebekliğime,ne çocukluğuma geri dönmek istemedim hiç.. çocukların uyuması gereken saatlerde biz annemle camda titreyerek babamı beklerdik gece yarıları kara kış günleri..
Böyle bir çocukluk yaşadım,babama hakkım hiçbir zaman helal değildir.. şimdi iyi olsa neye fayda giden gitti..
Hep dua ettim, Allah ım ilerde çok mutlu bir evliliğim olsun,çocukluğumda yaşadığım hiçbir duyguyu hissetmeyeceğim,beni çok sevecek biriyle olsun diye..
Eski konularımda var,eşimi zamanında üzdüm kırdım,beni şuan bile yargılayanlar olacak bu konuda ben pişmanım,tövbe ettim ve hiçbirini tekrarlamıyorum..
Ama yine mutlu değiliz,demek ki sadece bende değilmişti her şey..
Eski hatalarımı tekrarlamıyorum. Ona ilgili,sevgili,hoş,güzel yaklaşıp gün içinde arayıp soruyorum,mesaj atıyorum..
Üzerime düşen görevleri yerine getirmeye çalışıyorum..
İşten gelip yemek yenir,ve en ufak sohbet yok..
Defalarca dedim,seninle muhabbet halinde olmak,bir şeyler paylaşmak birlikte vakit geçirmek istiyorum diye..her defasında çok şey yapıyormuşsun gibi bana öyle diyorsun diye cevap aldım.. söylemeyeceğim bir daha halden anlayan bir insan değil dedimse de,isteklerim uçuk şeyler değil ya,bir iki kelime sohbet ve ben buna muhtacım diye yine yineledim.. ve her defasında yukarıda söylediğim cevap.. bunun İçin sen ne yapıyorsun ki oldu.. anlamıyor.. bunu söylemek bile bir şey aslında.. o bana deseydi seninle bir şeyler ne olursa olsun,birlikte vakit geçirelim diye ben mutlu olurdum..
Eski konularımda var kıyafet mevzusu vs.çok büyük problemdi aramızda.. annem kendisiyle konuştu bu konuyu ve artık o baskıyı uygulamıyor bana..olması gerektiği gibi davranıyor şimdilik,ama yine huzur yok..problem kimde bilmiyorum..
Küçük şeylerle mutlu olabilen bir insanım, bayram sonu annesi babasıyla 2 günlüğüne şehir dışı Deniz olan bir ile gittik,ona bile nasıl sevindim.. o kadar bunalmıştım ki..
Ta ki yukarıda bahsettiğim çocukluğuma dair hiçbir şeyi hatırlamayacak bir hayatım olsun diye dua ettiğim anı hatırlatana kadar.. birlikte denizde iken arkamızda bikini ile çocuğuyla oynayan bir bayana birkaç defa bakışını yakaladığım ana kadar.. kendisine söylediğimde “görüş alanıma giriyor,ben kimsenin orasına burasına bakmıyorum” gibi klişe yalanını duyana kadar.. öyle olsun dedim.. “ben bir erkeğe öyle bakarsam ne hissedersen aynısını hissediyorum” dedim ve kapattım konuyu..
Birkaç defa elimi tut dediği halde elini tutmadığım İçin “adam olan bir kerede laftan anlar,sen adam değilsin” dediği ana kadar.. bilmiyordu ki tutmamamın sebebi vardı.. yine hissettirdiği bir duygu vardı..
Yazacak,çizecek anlatacak hiç kimsem yok..
günlük gibi buraya yazmak istedim..
Öneri,yorum,fikir verecek olursa hepsine açığım..
Sizin tavrınızı iyi buldum ama ona kendisinin ne şekilde karşılayacağını sormanız iyi, kendine getirtir.
