arkadaşlar sabahtan beri sinirimden ağlıyorum, tam sakinledim derken aklıma geliyo gene başlıyorum. Durum şu: Biz 2 kardeşiz, 1 abim var. Ben 6 ay önce evlenip ankaraya yerleştim abim de 6 gün önce askere gitti. Yani bu ramazan bayramında annemler ilk defa yalnız olcaklar adanada. Ben eşime "bu bayramın ilk gününü annemlerle geçirelim, bugüne kadar hep bir arada olurduk bu sene abim yok ben de olmazsam çok üzülürler,2.günü döneriz, senin annenlere gideriz" dedim. "Olmaz öyle şey her bayramın ilk günü annemlerin yanında olacağız" dedi. Sonra ben ne demek her bayram deyince de bu bayram ilk gün kesin annemlerdeyiz diğer bayramlara bakarız dedi. Çocuk kandırıyor sanki.Bana karşı şöyle bir savunma yapıyor "Biz ankarada oturuyoruz, annemlerde ankarada o yüzden önce onları bayramlamamız lazım" Tamam buna da eyvallah önce onun ailesini bayramlayalım ama bu bayram değil.Kaldı ki ben ona her bayramın ilk günü adanada olalım demiyorum zaten. Sadece abim askerde olduğu için bu bayram biraz özveride bulunsun istiyorum hepsi bu. çok şey mi istiyorum? Acaba çok mu bencil davranıyorum ya da şu an sinirden sağlıklı düşünemiyormuyum bilemiyorum.Kaldıki aynı şehirde yaşadığımız için eşim ailesini istese hergün görebilir. Babasıyla beraber çalışıyor ve ailesinin oturduğu yere mesafemiz 5 dakika bile değil. Onun ailesini özlemek gibi bi derdi yok yani. Ooooooof offffff