bizim adana kadar uzak değil anamın memleketi, 40 dk mesafeli yer.
babamın ailesi ankarada, sırf babannem burda istanbulda. ilk günler hep orda kalınır, kurbanda da bayramda da sadece son gün günübirliğine annemin tarafının yanına gidilir. oysa halam her bayram seyran buraya arife gününde anasının yanına gelir ankaradan. benim babam erkekse onun kocası nedir bilmiyorum.
herneyse. artık son zamanlarda babamla benim atışmalarım oldu. ben kaçıp annemin tarafına geldim 2-3 hafta kaldım. o sırada teyzelerime de herşeyi anlamıştım tabi babamla olan biteni. devamında 25 senelik evliliklerinde ilk defa bu bayram annemin akrabalarının yanında 1 gece kaldık ailecek. herkes şokta. oysa ben babamın niyetini biliyorum, şimdi ben geldim babamı "kötüledim" ya buraya, aklı sıra aklayacak kendini. "bakın ben de burda kalıyorum ne iyi damadım" falan fişman. e bayramın son günü geldin be adam, düğün bitti kınayı kötüne çal. annemler ertesi gün döndü ben hala teyzemlerleyim babama bile sormadan "ben burda kalıyorum" dedim. eskiden ankaraya halamlara giderdim gezmek için, şimdi zırt pırt teyzeme geliyorum. babamın rahatsız olduğunu hissediyorum ama bişi yapamıyo. ben kendi çapımda böle bişi yapıyorum kendine gelmesi için. hayırlısı.