valla yaa okuya okuya düşünür oldum acaba eşim çocuktan sonra değişime uğrar mı ki zaten müsait bir yapısı var umarım değişmez ama sanırım cazgır kişiliğimin de farkında olduğu için değişirse başına geleceklerden korkar gibi sanki keyfi bilir...
bende okuduğum her konuyu eşime anlatıp sen de böyle olmazsın dimi diyorum, kendim paranoyak olduğum gibi onu da paranoyak edecem yakında, erkekler tersine evrim yaşıyolar sanırım, primat olmaya hevesliler
2 buçuk yıldır evliyiz kızlar 5 aylık bebeğimiz var zaten herşeyde bebekten sonra başladı.... önceleri klasik bi evliliğimiz vardı k.v.ile aynı şehirde ve farklı semtlerde oturuyoruz araba ile 15 dk.. haftada en az 1 kez ziyaretlerine giderdik ama doğum yaptım ve k.v. bebeğime kendi evine yatak aldı çocuk rahat etsin diye ve o günden sonra evimize gitmemize gönlü olmuyo... Eşimde tutturdu 4 aydır annemlerin yanına taşınalım diye kendi evimizi kiraya verip k.v. oraya kiraya taşınacakmışımmmmm. kesinlikle kabul etmedim ve olaylar büyüdü sanki eşim büyülenmiş gibi gözü başka birşey görmüyor annemler bebeği çok seviyor ve görmek hakları yanlarında olacaksın diyor ben yanlarındayken de gördüm onları hiç bir faaliyetim yok sabah kahvaltıya gider akşam uyumaya eve geçerdik yine bunları yaşamak istemiyorum... Ona anlatıyorum ama nafile uzaktan ev almamız bi hataydı diyor başkada bir şey demiyor...
Neyse son 1-2 aydır sesi çıkmıyor ama neden mi haftanın en az 4 günü orada kalıyoruzz eve gelincede zaten küs oluyoruz canıma tak etti artık böyle yaşamam ben dedim kalmak istemiyorum dedim ozaman taşınmayı kabul et diyor ve bana bunları yapan eşim 2. üniversiteyi okuyor 30 yaşında..
İşin en can alıcı noktasıda oraya gittiğimizde ben ufak odada bebeğimle kalıyorum eşim oturma odasında çekyatı açıp orada yatıyor. Şuanda da annesi hadi iyi geceler kuzum dedi ve kapısını örttü oğlunun.... O adam benim kocam mı ya çocuğumun babası mı ben bu durumda kimseyi suçlamıyorum tek suçlu eşim o ortayı bulamadı...
Bu hafta sonu tartıştık ayrılmak istiyorum senden hayatımı mahfettin aynı evdeki bekar kaynımdan ne farkın var onlarda gidip başka odada yatıyor sende dedim evlemeseydin benim hayatımı da mahfettin dedim ama adam hiç umursamıyor ya yemin ederim inanmam büyüye yani inanırım var olduğuna da yaptıracak vicdanda insanlar olabileceğine ihtimal vermem ama eşim tam büyülenmiş gibi kitlenmiş ya beyni tek noktaya çalışıyo oda annesi ve kardeşleri ayrılacaktım gerçekten babamı çağırdım gece 12 idi saat gel beni al diye oda ne yapsın ortayı yumuşattı bana sabret yaz olsun geçer dedi (ne alakaysa) eşimede ne yapıyosanız yapın ama kızım akşam evine gelmek istiyo ki buda en doğal hakkı dedi....
Anlatsam öyle doluyum ki destan olur çok da karışık oldu hem aceleden... Kim kabul eder böyle hayatı lütfen söyleyin kızlar he ben artık öldüm bittim yani dayanamıyorum
benim annem babam da çok özlüyor haftanın diğer 3 günü de onlarda kalalım diyin o zaman bakalım kabul edecek mi? empati yapamıyorlar, kendi başlarına gelmeden anlamıyorlar..
Tebrik ederim seni.Herkes senin gibi cesaretli olsaArkadaşım öncelikle sabır diliyorum,, senin kadar olmasa da benim de durumum seninkine benziyordu ilk evlendiğimizde. Benim henüz bebeğim yok, biz de 2.5 yıllık evliyiz. Sana şöyle kendimden örnek vericem, kvler bize arabayla 20 dk uzaklıkta, kendileri bahçeli yüzme havuzlu iki katlı bi villada yaşıyorlar. İlk evlendiğimiz zamanlarda (yazın evlendik) sürekli onlara gitmemizi istiyordu, sürekli çağırıyordu gidince bırakmyıordu illa kalın diyordu, iki üç gün bırakmıyordu. Eşim de hiç rahatsız değildi hergün gelip havuza giriyordu her gün babasıyla rahat rahat iş konuşuyordu vs vs... Ona tabi sorun olmaz kendi ailesi.... Fakat benim ailem Ankara'da, ben eşim için İstanbula gelin geldim, bu koca şehirde eşim ve ailesi çevresi dışında kimsem yok! Evlendiğimiz dönem bi süre böyleydi, ben bundan aşırı derecede rahatsızlık duyuyordum çünkü yeni evliydim ve eşimle olmak gezmek tozmak istiyordum. Ayrıca çok rahat bi insan deilimdir hiç bi evde kendi evim gibi rahat hissetmiyorum. Neyse bi süre sonra eşimle konuştum böyle böyle dedim. "Ben bu durumdan rahatsızım, biz evlendik ve ayrı bi aile olduk, eğer sen bi erkek olarak ailenden kopamıyorsann ben bi kız olarak ayrı şehirde olan ailemden nasıl kopabiliyorum?" dedim. Anlayışlı olmasını ve kimi neye nasıl alıştırırsan öyle devam edeceğini söyledim. Bir süre eşim de bana hak verdi ve gitmelerimizi azalttık. Bir de ben hiçbi şekilde bi özel durum olmadığı sürece normal mesafelerde başkasının evinde kalmayı saçma buluyorum (kendi ailem dahi olsa). Herkesin evi var. Eşime bu fikri konuşa konuşa halletmeye çalıştım. Fakat eşim ne kadar bana hak verse de ne kadar benimle aynı hareket istese de kv sürekli "kalın kalın kalın burda kalın gitmeyin evde napacaksınız!" diyerek ayağımıza çelme takma derdindeydi. Eşim de fazla kırmak istemediğinden bu konuda epey zorlandım. Gel zaman git zaman öyle bi an geldi ki ben kv ile konuşmadan bunun hallolmayacağına karar verdim. Ben Ankarada olan aileme ayda bir kez gidiyordum, gurbette olmak benim gibi ailesine düşkün olan bi insan için çok zordu. Ayda bir kez gidip 2-3 gün kalıp dönüyordum(eşimle beraber). Neyse, yine aileme gideceğiz o gün kvlerde dedim şu gün Ankaraya gideceğiz diye. Vay efendim sen misin öyle diyen. Yok daha yeni gittiniz, yok bi havalar ısınsın, napacaksınız bi durun bilmem ne! Orda dedim dur! O sırada eşim de orada. Bakın dedim. Ben buraya Ankaradan geldim sadece eşim için geldim, ben onunla evlendim başka kimseyle değil dedim. Biliyorum oğlunuzu çok seviyorsunuz, ben de çok seviyorum. ama şunu unutmayın ki benim de ailem beni çok seviyor. O sizn oğlunuzsa ben de annemin babamın kızıyım! Ve sizin oğlunuz size 20 dk uzaklıktayken benim ailemle aramda kmler var! PArmağınız kesilse biz soluğu burda alıyoruz ama ben ailemin yanında olamıyorum. Siz istiyorsunuz ki her an birlikte olalım peki benim ailem? Ben nasıl buraya gelirken kendi ailemden izin almıyorsam, kendi ailemin yanına giderken de sizden izin alacak değilim. Sizin de bekar kızınız var, evlense şehir dışına gitse ki siz asla izin vermezsiniz! ama hadi evlense ve size gelmek istediğinde kayınvalidesi sizin ban verdiğiniz tepkiyi verse ne hissedersiniz? Ne düşünürsünüz? Ben sadece söylüyorum sizin izniniz önemli değil. Sizin oğlunuz kıymetli evet ama ben de ağaç kovuğundan çıkmadım. Ben kimseyi kırmak istemediğimden dolayı huzurumuz yerinde, beni bu konuşmayı bi kez daha yapmaya zorlamayın dedim. Her şeyin yeri tadı başka, insanın kendi evi gibi olmaz hiçbi yer. Burası bizim evimiz değil, burası sizin eviniz, ankara da benm ailemin evi. İki yere de ait değiliz bizim kendi evimiz kendi hayatımız var, kimseye bağlı değiliz, kimseye hesap vermek durumda değiliz. Siz sürekli bizi bu evde tutmaya çalıştıkça biz asla ayrı bi aile olamayız...Size saygısızlık etmek istemiyorum ve yeterince açık olduğumu düşünüyorum." dedim. O sırada eşim de oradaydı, bana katıldı bu gibi bi kaç söz de o söyledi. Çünkü o da bu kvde kalma işinde ben mantıklı açıklama yaptığım sürece bana destek veriyordu. O gün kv küstü, trip attı, bozuldu. Asla gerim adım atmadım, yine yüzümü güldürdüm yine aynı ben oldum. Fakat o günden sonra,,, eşimin de benim yanımda olduğunu anlayınca kv biraz biraz geri adım attı. Sürekli kalın kalın demedi, annemlere gittiğimde gitmeyin etmeyin demedi, selam söyleyin dedi.. O gün bugündür eşime de doğru olanın bu olduğunu kavga etmeden doğru açıklamalarla izah ederek hayatımızı yoluna soktum. 2.5 yıl oldu evleneli neredeyse 1.5 yıldır 3-4 kereden fazla kalmamışızdır evlerinde. Eşim şimdi diyor insanıjn evi gibi yok, hatta kvlere gidiyoruz erkenden biz kalkalım diyor, ben diyorum erken kalktık aşkım, o da diyor rahat edemiyorum ya eve gidip ayaklarımı uzatıp tv izleyelim diyor... Hala bizimle yakın olmak istiyor kv ama eskisi gibi yapmaya cesareti yok çünkü onunla arama bi set çektim ve o seti aşmasına izin vermiyorum. Ayrıca, ona benm her şeyi kabul edecek bi tip olmadığımı, mutsuz olsam da ömür boyu evlilik sürdürecek biri olmadığımı çok iyi belli ettim, ailem zaten sürekli arkamda ne olursa olsun,, bunu bildiği içn ileriye gitmiyor. Neyse ki zor da olsa eşimi de doğru olana ikna edip huzuru buldum. Artık anladım ki konu ne olursa olsun alttan aldıkça üstüne üstüne geliyorlar. Zaten el kızıyız bi de oğulları yanlarında olunca Kral kesiliyor bu kvler... Bunları anlatmamdaki sebep belki bi cümle bile olsa bi kelime bile olsa sana hitap edecek bi şey bulabilmen canım. Çünkü şu an senin yaşadığın huzursuzluğu ben de çok iyi yaşadım. Huzuru yakalayabilmen dileğiyle canım...
canım benim senin yaşadığın sıkıntıyı ben tam13 sene yaşadım.eşim asker ben liseyi bitirdiğimde beni görüp beğendi.bende çok sevdim.evlendik.tabi kaçarak .çünkü ailem okumamı istiyordu.neyse kayınvalidelere gittik.ben bir süre kalır döneriz diye düşündüm.ne mümkün eşim birkaçgün sonra döndü.ben 2 ay sonra gidicem diye tutturdum.uzun lafın kısası eşimle ne kadar kavga etsekte beni sürekli ailesinin yanında bırakıp eve dönüyordu.bu arada onlar elazığ biz malatyadaydık.böylece ben kocama doyamadan yıllar geçti.eşimin inadını kıramayınca artık kendi isteğimle orda kalmaya başladım.en son sefer tam 9 ay kendi isteğimle kaldım.artık konyadayız ve eskisi gibi çağırmıyorlar.yani sonuçta onlar eşimin ailesi eşimi seviyorsam onlarıda sevmeliyim mantığıyla işleri düzelttim.şimdi çok iyiyiz.bence sende onlara bir şans ver.boşanmak kolaydır ama eşini kazanmakta çok hoş bir duygudur .eşim şu an bana karşı çok iyi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?