Türkiye nüfusu 80 milyona ulaştı zaten milli hasılatta büyük kayıp olmazArkadaşlar yaşım 25.
3.5 senedir evliyim.
Derdin ne derseniz aslında çok saçma.
Çoğu kadının aksine
Ben çocuk sahibi olMAmakla kafayı bozdum şu sıralar.
Ben bebek istemiyorum şu an. Ama ileride de istemeyeceğimden korkuyorum. Çünkü eşim hayatımızın bir döneminde istiyor. 5 sene sonra diye anlaştık ama ben sürekli günlerim azalıyor eyvah 4.5 sene kaldı falan bunun gibi panik halindeyim. Sanki yarın doğuracakmışım gibi korkuyorum. Büyük de konuşmayayım diyorum ama sanki biri sizin çocuğunuz olmaz dese içimden bi oh derim gibi hissediyorum.
Evlenmeden önce yüzeysel olarak konuştuk bu meseleyi. Eşim çocukları sevmediğimi bilir ama ben de kesin istemiyorum dememiştim. Olur tabi zamanı gelince demiştim. O zaman biyolojik saatim gelir diyordum. Ama bende öyle bi saat yok galiba.
Çevremdeki bazı yaşıt arkadaşlarımın da benden küçüklerin de çocuğu oldu. Onları gördükçe daha çok soğudum daha çok korkuyorum. Çocuk bakmak istemiyorum.
Bu düşünceleri kafamdan nasıl atabilirim?
Düşüncesi bile beni gerim gerim geriyor. Ortada fol yok yumurta yok ben neden bu kadar takıyorum ki?
Türkiye nüfusu 80 milyona ulaştı zaten milli hasılatta büyük kayıp olmazşaka bir yana psikolojik destek alsan belki faydası olur ...
Ama eşinin istemesi ilerde sıkıntı doğurabilirniye ki anormal bir şey değil sonuçta istemeyebilir
Seninle aynı şeyleri hissediyordum. Hatta hamileliğimin son anına kadar acaba yapmasa mıydım bile dedim. Çok klişe olacak ama anne olduktan sonra iyi ki olmuş diyorsun. Bambaşka bir şey ya bir evladının olması. Sen yine de kendini hazır hissettiğin zaman anne ol. Hamileliği falan kendine zehir etme.
Allah evlat isteyen herkese nasip etsin.
çok mantıklısınız. sırf heves uğruna çocuk yapanlar var. Sonuç hüsran oluyor sonra. Eşinizle açıkça konuşsanız olmaz mı? çocuk sevmeyenler başkasının zoruyla çocuk yapmamalı.
O zaman siz de çocuk yapmayin. Madem istemiyorsunuz neden dert ediniyorsunuz ki?
ayyy çok tatlısın valla bak bence senin derdin çocugun sorumlulugunu almak istemiyor olman kendını rahat bırak canım benim sonuçta istemedikten sonra olaganüstü bir durum olmaz çocugunda olmaz
Böyle düsünen kadinlari anliyamiyorum ama var tabii ki... Yasam sizin secim sizin ama esiniz istiyorsa ona haksizlik... Sizin gibi düsünen bi arkadasim vardi, esi acayip cocuk düskünüydü ve istiyordu... Arkadasim sirf esim icin bitane yaparim diyordu... Sonuc! Ilkini yapti, üc yasina girmeden ikincisi dogdu, ikiside planli ve istekliydi ve suan tanidigim en iyi annelerden bitanesi, sevgi dolu... Yasiniz daha genc, bukadar kafaya takmayin, zamana birakin... Allahtan hayirlisini isteyin, tuaf düsüncelere girmeyin, allah aratmasin...
Biyolojik saatiniz zırlayana kadar unutun kalan zamanı bence. :)
Zaten o zaman siz de istersiniz.
Zaman sınır koymayın kendinize. Çocuksuzluk da çocuk sahibi olmak da ayrı güzel.
E istemezseniz de yapmazsınız, herkes çocuk sahibi olmalı diye bir kural yok.
Vakit koymak sizi sıkıntıya sokmuş biraz. :)
bende bir aralar sizin gibi düşünüyordum...
hatta aman başıma bela mı açacağım demiştim. ..bben daha kendime bakamıyorum asla istemem demiştim...
daha demin bu konu yüzünden çok ağladım..cÇünkü aartık çok çok istiyorum...
büyük konuştuğum için allah bana ceza verdi...bbenim için dua edin nolur allahım benimde sağlıklı hayırlı bi bebegim olsunn...
saatin gelmemis canim:)
ben cocuklari severdim ama asla dogurmam derdim.
su an 2 cocugum var ve her an sukrediyorum.
İçimden ağlamak geldi şuan ben 5 yıldır uğraşıyorum demekki ulşılamaz şeyleri daha çok istiyo insan.
Bu dunyaya cocuk mu getirilir zaten
30 yaşındayım, hala böyle düşünüyorum. O biyolojik saat çalmıyor bir türlü. Ben kendi halime bıraktım kendimi, bakalım ne zaman olacak.
Çocuklardan nefret eden, çocuk dokunduğunda bile dokunulan yeri 3-5 defa yıkayan bir arkadaşım var. 37 yaşında anne oldu bir ay önce. Onun saati anca ötmüş işte. Ben de o yaşları bulurum diye tahmin ediyorum.
Eşinle bunları konuşmayı dene, inan çok iyi geliyor. Kendi içinde yaşamaktansa eşinle konuşarak daha kolay atlatırsın bu ruh halini.
seni hiç unutmuyorum buralarda gördükçe takipçinim sen hatırlamazsın ama eşin askerliği yarılamıştı sevgilim ise daha yeni başlamıştı ben bi konu açmıştım galiba yada şafak sayarken mi konuştuk bilmem bana dedin ki şuanda sana bakınca kendimi gördüm uzun süreli ilişki şafak sayma özlem vs demiştin şuanda ben sana diyorum sende kendimi gördüm canım bende evleniyim sorumluluk istemiyorum galiba kocamın elinden tutayım istediğim saat istediğim yerde olayım istediğim saat uyuyup istediğimde uyanayım adamı öperken bebe sesiyle öpmeyi bırakımıyım falan filan iste en iyisi sen çocuk yapma belki bir günn biyolojik saatin çalar ve anne olmak istersin :) doğru zaman işte o zaman inanyalnız değilmişim demek.. allah bağışlasın güle güle büyütün. Benim annem hayatını bize harcayan haddinden fazla fedakâr bir kadındı. Belki de onun gibi olmak bana korkutucu geliyor.
:)) evet sorumluluk istemiyorum. İşten çıkınca eşimle sokaklarda geze geze evime gitmek gece ben acıktım diyip kokoreç yemeye falan gitmek istiyorum. Hani benim ayağımı bağlayan bişey olmasın istiyorum galiba. Gece uyuyamamak benim için ölüm gibi mesela. Ben günde 9 saatten az uyursam kendime gelemem. Ama arkadaşımın bebeği gece 2 saatte bir emiyormuş. Benim için tam bir kabus sanki :/
:) Çünkü biz full time annelik seviyoruz. Bir de marifet sanıyoruz. :)..
doğru tespit bu hakikaten! Zaman sınırı koyunca geri sayım sayacı gibi bende bir panik hali oluştu. Biraz düşünmeden yaşamam lazım. Kadınlar gününde bir organizasyona katıldım. Bütün çocuklu kadınlar "böyle bir şeye nefes almaya ihtiyacımız vardı aylardır çocuklar olmadan ilk kez bir yere gidiyoruz dediler. Ben şok oldum...
evrene bunu gönderıyorsun ya, o alır bunu ve sana en ıstedıgın zamanda
önceden ıstemedıgın şeyi vermez ve hasret kalırsın. nıye kendını kasıyorsun kı,, tamam işte şuan cocuk dusunmuyorsunuz
niye aklında sürekli çocuk korkusu tasıyorsun?
boşver cevreyı, insanları... ev alıcaz, yazlık alıcaz.. falan fılan bahanelerıyle ıstemıyoruz deyıp kestırıp at ve kendını de büyük konusturmaherkes çocuk ısteyecek dıye bır kural yok ki..
benim çevremde bir sürü cocuk istemeyen insan var hepsi ne istediginin ne istemediğin farkında.çocuk güzel ama bir ömür sorumluluk.şimdiden kendinize stres yaratmayın akışın bırakın belki zamanla fikrinz değişir
çok incelikli düşünüyorsunuz sizi tebrik ediyorum
olsun da nasıl olsa bakılır deyip çocuk dünyaya getirmemişsiniz
bazen ben bile annem babam ikisi de çalıştığı halde keşke maddi şartları daha iyi olsalarmış diyorum
hiiim sana su kadarini soyleyeyim
10 yillik evliyim, 37 yasindayim ve evlendigim gunden itibaren hic cocuk istemedim. hep acelesi yok, birgun nasilsa isterim diyordum. ve her ay en buyuk korkum hamile kalmakti. baslarda esim istiyordu ama zamanla biz iki kisilik dunyamiza o kadar alistik ki o da istemez oldu. ta ki 2 yil once hamile kalincaya dek.. e olsun bakalim yasimiz geciyor derken, dusuk yaptim. iste o zaman anladim ki ben anne olmak istiyorum.
simdi kizim 1 yasinda ve yan odada uyuyor :))
onu canimin ici diyerek seviyorum. anlatilmaz yasanir.. tarif edilemez bir duygu bu..
birgun bunu icinde hissedersen, hazir oldugunu anlarsin...
henuz cook gencsin, hayatin tadini cikarmaya bak :))
Yaşın çok genç ya ondan olabilir
Ben de istemezdim herhalde 26-27de anne olmak
Daha yaşayacak çok şey var
Kendiliğinden olur böyle şeyler ileride gelir o his bence.
Allah gönlünüze göre versin çocuk büyütmesi çok zor benim iki tane var Allah eksikliğini göstermesin.İstemiyorsanız yapmazsınız bunda bişey yok,ama çocuk sevmemenizi anlayamıyorum.Benim bi kuzenim var kız 29 yaşında şuan ikiz kız kardeşleri oldu bu bıkmıştı çocuk bakmakdan ağlardı sorun çıkarırdı vs bigün bana çocuklardan nefret ediyorum dedi geçenlerde konuşduk daha evlenmedi bile çocuk istiyorum diyor ay dedim hani sen sevmiyodun güldü geçti dedi,sizinkide geçecek çok şükür siz evlisiniz yaş 25 eeeee benim kuzen napsın işi zor sevgilisi bile yok
Ama eşinin istemesi ilerde sıkıntı doğurabiliristemek de istememek de tek taraflı olunca çok zor .
sokaktan aldığımız kediyi bile mutlu edelim sağlıklı olsun diye 40 takla atıyoruz 1 haftadır. bir bebeğin sorumluluğunu tahayyül bile edemiyorum :)Cocuk buyuk sorumluluktur ne guzel bunu anlayip ona gore hareket ediyorsunuz. Zaten yasiniz genc, vaktiniz cok. Basbasa olmanin tadini cikarin. Elbet bir gun istersiniz
boşver ister onlar hep. istesın dursunlar. ama sen asla bundan korkmakayınvalide geçen gün bizden torun beklediğini beyan etti de. Korkularımı o hortlattı galiba :))
henüz bu sorumluluğa hazır olamayacağımızı düşünüyorum. biraz daha olgunlaşmam gerek anladığım kadarıyla..
eşimin borç içinde yüzen ve asgari ücretle çalışan kardeşinin evlendikten 10 ay sonra çocuğu olması beni çok daha derin düşünmeye yöneltti. Allaha şükür benim kimseye muhtaç olmadan yaşayabileceğim bir gelirim olmasına rağmen cesaret edemiyorum yani.
sizin gibi olacağım galiba :))
allah bağışlasın, o duygu eminim başkadır..
di mi just?
daha yapmadığım o kadar çok şey var ki!
zaman gösterecek o zaman....
çocukları sevmemek nefret etmek gibi değil tabi.
ama görünce içim kıpır kıpır olmuyor.
elinden tutasım, okşayasım, kucağıma alasım gelmiyor.
genelde görmezden gelmeye çalışıyorum.
bebeği olan arkadşlarımı da görme sıklığını azaltıyorum.
evet bu iki kişinin ortak kararı olmalı.
eşim de baba olmayı çok isterse ondan bu hakkı çalmak istemem.
sokaktan aldığımız kediyi bile mutlu edelim sağlıklı olsun diye 40 takla atıyoruz 1 haftadır. bir bebeğin sorumluluğunu tahayyül bile edemiyorum :)
anı yaşa diyosunuz yani.
ah bi yapabilsem bütün dertlerim biticek inşallah.. :)
23 yasimda evlendim 30 yasima kadar cocuk istemedim.
Cocuk diyince aklima tatilde sezlonga uzanip kitap okumak, gece eglencelere katilmak yerine butun gun evladim guneste cok kalma, evladim bi bardak su ic diye velet pesinde kosmak, haftasonlari sinema, arkadas bulusmalari, gece fasillari yerine cocukla parkta kafa patlatmak vs geliyordu tuylerim diken diken oluyordu.
Sonra bunun hastaligi var, omur boyu devam edecek sorumlulugu var, dunyanin sapigi var, katili var, ekonomik krizi var, savasi, acligi, adaletsizligi var, boyle cirkin bir dunyaya masum bir cocuk getirip onu iyi ve duzgun bir birey olarak yetistirmeye calismanin bir yandan da tum bu cirkinliklerden korumanin sorumlulugu var... var da var... aklima bir tek mantikli neden gelmiyordu cocuk sahibi olmak icin... ayrica istemiyordum da... hani kimisinin cocuk gorunce ici kipir kipir olur falan ya, bende hic o istek de yoktu, iyi olsun benden uzak olsunlardi benim icin...
Sonra bir gun geldi acaba mi dedim... esim cok istiyordu yasim 30 a geliyordu, oyle mi boyle mi derken hamile kaldim zaten (doktor bana 7 senedir hap kullaniyorsun 3 aydan once hamile kalamazsin diyerek kandirdi hapi biraktigim ay hamile kaldim)
Hala bana neden cocuk yaptin dersen mantikli bir neden soyleyemem, sadece bir an geldi istedim, daha doğrusu ister gibi oldum, hamile kalinca sevdim onu, dogunca hayatimin aşkı oldu.
Kisacasi istemedigin surece cocuk yapmak zorunda degilsin. Bence esler birbirinin cocuk yapma istegine degil yapmama istegine saygi duymak zorundalar cunku cocuk dunyanin en agir sorumlulugu ve asla tek tarafin istemesiyle olmaz. Belli olmaz belki sen de benim gibi 30 ya da sonrasi bir yasta istersin, belki hic istemezsin...
26-29 yaş arası böyleydim, ama zamanı gelince Mevla sevgisinide isteğinide veriyor zaten.Arkadaşlar yaşım 25.
3.5 senedir evliyim.
Derdin ne derseniz aslında çok saçma.
Çoğu kadının aksine
Ben çocuk sahibi olMAmakla kafayı bozdum şu sıralar.
Ben bebek istemiyorum şu an. Ama ileride de istemeyeceğimden korkuyorum. Çünkü eşim hayatımızın bir döneminde istiyor. 5 sene sonra diye anlaştık ama ben sürekli günlerim azalıyor eyvah 4.5 sene kaldı falan bunun gibi panik halindeyim. Sanki yarın doğuracakmışım gibi korkuyorum. Büyük de konuşmayayım diyorum ama sanki biri sizin çocuğunuz olmaz dese içimden bi oh derim gibi hissediyorum.
Evlenmeden önce yüzeysel olarak konuştuk bu meseleyi. Eşim çocukları sevmediğimi bilir ama ben de kesin istemiyorum dememiştim. Olur tabi zamanı gelince demiştim. O zaman biyolojik saatim gelir diyordum. Ama bende öyle bi saat yok galiba.
Çevremdeki bazı yaşıt arkadaşlarımın da benden küçüklerin de çocuğu oldu. Onları gördükçe daha çok soğudum daha çok korkuyorum. Çocuk bakmak istemiyorum.
Bu düşünceleri kafamdan nasıl atabilirim?
Düşüncesi bile beni gerim gerim geriyor. Ortada fol yok yumurta yok ben neden bu kadar takıyorum ki?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?