beni bu düşüncelerden kurtarın!!!!!

Yani size göre zamanı geldiğinde çocuk sahibi olursunuz, belki de olmazsınız, istemiyorsanız da olmazsınız yani kendinizi kısıtlamayın, stres yapar. Çocuğa iyi bir hayat verebilecek misiniz, maddi durumunuz yeterli mi, iyi eğitebilecek misiniz, evliliğiniz düzgün mü vs vs yani zaten çocuk yapmadan önce cevaplanması gereken çok fazla soru var şu hayatta. Dünya gittikçe kötüye gidiyor, ülke zaten ortada. Bu ülkenin nüfusu da fazla. Bu forumda çocuk doğurmayı nirvanaya ulaşmak gibi gören, sağda solda boş boş yorumlar yazan insanların aksine ne istediğinizi (daha doğrusu neyi istemediğinizi) biliyor olmanızı ben takdir ediyorum. İnsana doğarken doğmak isteyip istemediğimiz sorulmuyor, aileler çok bencilce davranıyor. Yazık günah yani.
 

normalde hiçbir şeyi bu kadar detaylı düşünmem ama konu çocuk olunca en ince noktasına kadar düşünüyorum.
mesela tatile gittik oh güneşin altındayım ne güzel di mi,
ya da yurtdışında geziyorum ama aklımdan "şimdi çocuk olsa nasıl gelirdim buralara" böyle şeyler geçiyor.
az önce arkadaşın da yazdığı gibi bebekle italyaya bile gidiliyormuş halbuki :)
 
Bunu neden mi takıyorsun, çünkü henüz kendini hazır hissetmiyorsun.
Bak ben 5 buçuk yıldır evliyim,32 yaşım ve bebek sahibi olmaya kendimi yeni yeni hazır hissetmeye başladım.
Bir can getireceksin bu zor hayata.eğer ona layık ebeveyn olamayacak ve ona rahat bir yaşam sürme imkanı sunamayacaksan doğurmak niye.acı çeken onca insana bir insan daha eklemek niye???
 

Oluyor merak etmeyin, anneligi eglenceye cevirmek de eziyete donusturmek de bizim elimizde, gecen yaz 1 hafta tatilde kizim nerdeyse hicbir sey yemedi, yemezsen yeme dedim ya, 2.5 yasinda cocuga 1 hafta ac kalmakla bisey olmaz, ic sutunu otur :) oysa bakiyorum millet ellerinde tabak cocugun pesinde kosuyor, cocuk ciglik cigliga agliyor, anne sinir krizleri geciriyor, disardan korkunc bir manzara, tatil mi iskence mi belli degil.
Ya da disarda restoranlarda ayni manzaralar, ben atiyorum cantama bikac boyama kitabi, resimli hikaye bikac kitap, en az 1 saat oyaliyor onu, biz de keyfimize bakiyoruz. Her seyi kolaylastirmak bizim elimizde.
Ama tabi cok cok sukur saglikli bir cocugum var, aksi de olabilirdi, hayat hep risk zaten, en büyük risk de cocuk sahibi olmak sanki...
 
Bende ona katılıyorum . Bebekle neler neler yapanlar var . Size de kesinlikle hak veriyorum rahatlıktan bir anda koşturmaca hayata dönmek kolay alışılır bir durum degil :) Ama istediklerinizi yapamayacak olmanızda söz konusu degil . :) Korumasına zaten Allah korur yeter ki ona emanet edelim :) İyi tarafına da bakın ilk anne demesini düşünün, Sizin huylarınızı güzelliğinizi alan bir bebegi düşünsenize mesela. Hayatını bir kısmını sizin peşinizde dolanarak tatlı tatlı şirinlikler yapan bir bebek . Bence kulaga çok hoş geliyor :)
 
Teşekkür ederim hepinize :)
Mesajlarınız beni gerçekten rahatlattı.
ne boş yere kuruntu yapmışım yahu
isteyen 5. yi doğursun ben önce kendi hayatıma bi odaklanayım di mi?

O zaman şöyle yapıyorum:

*bu konuyu eşimle bir kere olmak üzere ciddi şekilde konuşuyorum. Anlayışla karşılar, belki de hiç istemeyebileceğimi de belirteyim de o da ona göre bi düşünsün her yönünden.
*kendisinin bana arada yaptığı "bebek olunca" diye başlayan imalarını, planlarını mümkünse azaltmasını rica ediyorum.
*Bebek sahibi olmayı "hayatımın sonuna geldim günü" olarak gören algılarımı değiştiriyorum. O da hayatın başka bir hikayesi olacak sanırım. Hani kitabın sonu değil de, yeni bir bölümü gibi. (Çünkü ben hep benim sonum geldi artık bundan sonra ben olmayacağım hep o olacak gibi düşündüm).
*Kendime vesvese vermiyorum, paranoyaklık yapmıyorum
*Daha önemli ve öncelikli olan işlerimi rayına oturtmakla meşgul oluyorum.


Yol haritamı çizdim sayenizde..
 
Ama eşinin istemesi ilerde sıkıntı doğurabilir istemek de istememek de tek taraflı olunca çok zor .

yine de psikologluk bir durum değil, gereksiz bence şu aşamada
umarım anlaşabilirler tabi kendi aralarında

di mi just?
daha yapmadığım o kadar çok şey var ki!

çocuk bana da ayak bağı gibi görünüyor açıkçası
iyi ki hamile kalmamışım diyorum
eğer ideallerin varsa yanında çocuk taşımak zor
şahsen bu kadar şeyin arasında çocukla ilgilenemezdim
kendime zor vakit ayırıyorum
o yüzden çok iyi anlıyorum seni
bakarsın eşin de "5 yıl doldu, hadi bebek yapmaya!" demez, o da hazır olmaz belki 1.5 yıl sonrasında?

ama başkasına bakıp da çocuk yapma derim
yaşayamadıkların içinde kalır kaldı ki doğurma zorunluluğun yok tabi eşin isterse o da haklı ama ortak bir paydada buluşabilirsiniz bence
 

o sana bağlı zaten, istersen hayatını bitirmezsin
aralarda çok sevdiğim bir yorumcu yazmış- pelin 66 idi galiba nicki
herhalde ben de öyle olurum çocuğum olsa
çocuk var şunu yapamayız, bunu yapamayız böyle olmamalı ya
ya da çocuğa tüm vaktini ayırmak da doğru değil

herhalde sırt çantama atar gezmeye giderdim bebeği
 
Ayy benim bir arkadaşım var öyle. Çocuğu o gün meyve suyunu içmemişse mesela bütün dünyası kararıyor. Bir gün kocası dert yandı bana. 3 ay sonra gideceği tatilde çocuk ya yemek yemezse diye düşünüyormuş. İnsana zehir olur yahu. Arada uyarıyorum ama yok anlamıyor. Her anne ister çocuğu düzgün yemek yesin ama bir öğün yemedi mi ölmez ya. Ben de yemezlerse zorlamıyorum valla. Acından ölecek hali yok. Kendilerine hayatı zindan ediyorlar haberleri yok. Bir de dert yanıyorlar çocuk oldu hayatım değişti diye iyice cinleniyorum
 

Benim en kizdigim anne modeli onlar
Arkadasim var oglu benim kizdan 2 ay buyuk, 3 yasinda iste, surekli yakinir cok istahsiz cok istahsiz diye, kadin butun gununu cocugu doyurmaya calisarak geciriyor, yavrucak 17 kilo hala ac bu cocuk ac diyip duruyor

Iste kaygilari anneler kendileri yaratiyor aslinda, eskiler her gun kalori hesabi yapip bugun su kadar protein yedi su kadar karbonhidrat aldi hesabi yapmadiklari icin 10 ar tane buyutmusler. Bizim kusak bunca bollugun icinde cocugun ac kalacagindan korkuyor hayati kendine de cocuga da zehir ediyor.
Sadece yemek degil her konuda boyle, cocugum matematikten 100 almadi 92 aldi diye migreni tutan kadin taniyorum mukemmel anneligi yanlis anlıyor bazilarimiz
 
Tedirginliğe neden olan düşüncelerinizi değiştirmeye çalışın.
Elbette çocuk yapmak zorunda değilisiniz. Çocuk yapmak istemezsiniz, bu isteğinizi eşinizle konuşursunuz, ortak bir sonuca varıp ona göre devam edersiniz.

Kendinizi çok germişsiniz. Rahatlayın. :)
 
Beni en çok düşündüren şu; "Çocuğum her şeyden önemli" mottosuna sahip olmanın yanıltıcı bir duygu olması. Estetik forumlarını incelediğimde ( meme, vücut) bu kişilerin genelde anne olduklarını görüyorum. Bana kalırsa kadınlar aslında kendi benliklerini düşünmeyi hiçbir zaman bırakmıyor. Ayrıca hep bebek de kalmıyorlar, çocuğun bundan 20-25 yıl sonrasında nasıl bir durumda olacağı çok önemli.
 
Hay siz çok yaşayın e mi!
Anne değilim ben, ama annelerin çocuklara zorla yedirme meraklarına sinir oluyorum.

Çocuk zaten ihtiyacı olduğu kadarını yiyor. Baskılamaya ne gerek var sanki.
Her konuda bi aşırılık... Sanki onlar bunca baskıyı yapmasa çocuk aç kalacak ya da başına felaketler gelecek...

Sonra o çocuklar büyüyünce paranoyak, özgüvensiz oluyor.

 
Bahsettiğim arkadaşımın oğlu da topaç gibi maşallah ama ona yetmiyor işte. Acıyorum yazık kendini yiyip bitiriyor. Allah akıl fikir versin ne diyim.
 
Burda mi okumustum hatirlamiyorum sizin gibi asla cocuk istemiyo sonra karar veriyo anne olmak icin dr a gidiyo sonuc erken menepoz pismanligini okuyup inanilmaz duygulanmistim henuz erken olabilir cocuk icin ama kesinlikle buyuk konusmayin derim ben hamile kaldigimda aldirmak istedim hic istemiodum cunku ki mucize bebekti benimki ona ragmen simdi 3 yasinda masallah bakinca gozlerim doluyo kokusunu hissetmeye doyamiyorum lutfen iyi dusunun ve tekrar soyluyorum buyuk konusmayin nolur
 

carlos rodrigez in cocugum yemek yemiyor diye bir kitabi var. Cocugunun istahsizligindan yakinan butun annelere onu oneriyorum, zavallilar nasil yedireceklerini ogreneceklerini sanip hevesle aliyor ama adam aslinda cocugu zorlarsan daha az yiyecegini anlatiyor :)

Bence bu her konuda boyle, bir cocugu ne kadar baskilarsan baska biyerlerden biseyler patlak veriyor. Bizim annelere rahat ol diyince cocugu ariza birakmayi, baskalarinin yasam alanlarini katleden canavarlar yaratmayi anliyorlar, yok rahat olma dersen tepesine biniyorlar ille mukemmel anne olacagiz ya


Bahsettiğim arkadaşımın oğlu da topaç gibi maşallah ama ona yetmiyor işte. Acıyorum yazık kendini yiyip bitiriyor. Allah akıl fikir versin ne diyim.

Obeziteden, psikolojik hatta cinsel sorunlara kadar bir cok ciddi problemin altinda bireylerin cocukken tuvalet, yeme, ders calisma gibi konularda ugradigi agir baski yatiyor. Ama iste gel de bunu annelerine anlat
Benim bile var agir takintilarim, annemden kalma... sagolsun opuyorum kendisini
 

Bir de lafları var ya hani "anne olursan anlarsın" diye...
Sanki çocuğunu aç bırak diyoruz ya.
Mükemmel olayım derken düzgün olan şeyleri de rayından çıkardıklarını bir farketseler... ah bir farketseler.
 

Anne olunca anlasilan tek sey 3 kiloluk 50 santimlik, seninle iki kelam edemeyen, surekli uyuyan, aglayan, kusan, altini kirleten, uykularini bolen bir seyi nasil kosulsuz sevebilecegin oluyor....
Ondan baska da hicbir dusuncen degismiyor :)
 

daha 25 yaşındasın çok normal bence. ben de 25 yaşındayım evli bile değilim. çocuk bana da çok korkutucu geliyor.

herkes erken yaşta çocuk sahip olmak zorunda değil, hatta herkes çocuk sahibi olmak zorunda değil.

önce bir 30 a gel öyle düşünürsün. çocuk cidden büyük sorumluluk. keşke herkes çocuk yapmadan ben anne olabilir miyim baba olabilir miyim diye ayrıntılı olarak düşünse.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…