çok üzüldüm anlattıklarına, insanın içinde doldurması imkansız bir boşluk yaşadıkların
bekarken benim de annemle ciddi sorunlarım oldu ciddi psikolojik şiddet görüyordum annemden
hayatımda her şey de tek söz sahibi kendisi olsun isterdi, öyle de olurdu
çünkü itiraz ettiğimde hastalanır işler içinden çıkılmaz hale gelirdi
ilk çocuğuyum ben annemin çok zorluklarla büyüttü beni, kesinlikle beni çok severdi bundan eminim ama tarzı değildi belli etmezdi. çok çileler çekti nelere maruz kaldı. psikolojisi yaşadıklarından ötürü çok sağlam bir kadın değildi annem ben de çocukluğum boyunca şahidiydim yaşadıklarının. tabi o zamanlar hak vermezdim pek. şimdi şimdi anlayabiliyorum onu da.
haksızlıklarına çok uğradım, bunları unutmam mümkün değil tabi ama ben bağışladım onu. acemiliğine geldim belli ki çünkü diğer kardeşlerimde aynı hatalara düşmedi annem.
buna yormayı tercih ediyorum ayrımcılıktan ziyade. zamanla daha da esnedi, daha anlayışlı bir kadın haline geldi. evlenirken çok acılar yaşadım ben. yapayalnız kaldım. ailemden tek bir kişinin gelmesine izin vermedi ama kendi gizli gizli geldi nikahıma dayanamayıp, gördüm onu, yıkıldım. çok sonraları düzeldi aramız. yokmuş gibi davranamam, annemden nefret edip o yükü taşıyamam çünkü. içimde anneme karşı kuvvetli bir merhamet var. canı yansa dayanamam, onu birisi üzse ben de üzeni üzerim ama ben de ona sevgimi belli edemem. armut dibine düşüyor işte ben de gösteremiyorum ona sevgimi. ama o hissediyordur. genç kızlığım boyunca dolu dolu bir anne kız ilişkimiz olmasa bile çok geç kalmış sayılmayız. birbirimize daha çok vakit ayırmaya çalışıyoruz. ve ben çok daha az beklenti içine giriyorum annemden. beklentiler az olunca hayal kırıklığı da az oluyor çünkü.
bundan bir sene önce ilk kez anneme isyan ettiğimde gözlerinde o üzüntüyü görünce vazgeçtim ben ona kızmaktan. sürekli artık çocuk sahibi olmamız gerektiğini söylediği bir gün
ben iyi bir anne olamam iyi bir anne modelim olmadı benim. çocuk nasıl sevilir bilmiyorum bile. kötü bir anne olacağıma olmam daha iyi demiş bulundum. yutkunmakta zorlandı. çok ağır bir sözdü onun için ama dayanamamıştım artık. ben seni çok seviyordum diyebildi sadece. ama gösteremedim.
annem de öyle bir kadın değiştiremem, biz beraber büyüdük annemle. cahilliklerimiz ve acemiliğimizle. o öyle görmüş, yaşadıkları onu zor bir kadın haline getirmiş onu suçlamıyorum. son 2 yıldır ciddi rahatsızlıklarımız oldu ikimizinde ve biz daha yakınlaştık annemle. şimdi daha kolay ifade edebiliyoruz birbirimize kendimizi.
umarım senin de annenle aranızdaki uçurum kapanır arkadaşım. çünkü taşıması, kaldırması çok zor bir yük..