Kendimi suçlu hissediyorum. Buraya daha önce annemle ilgili çok konu açtım. Herkes gitmeyin görüşmeyin dedi. Ben kız kardeşimi özlediğim için nişanlım annemden dolayı gelmeye pek gönüllü olmamasına rağmen onu da aldım ve annemin evine gittim. Dün sat 1 de otobüse bindik. Zaten nişanlım hiç istekli değildi gelmeye, ama ben beni yalnız bırakmasın istedim. Zor da olsa kırmadı geldi. Aksilikler otobüste başladı zaten. Üstüne türk kahvesi döküldü açık renk pantolon giymişti sinirlendi hemen söylemiştim işte ben gelmeseydim falan filan.. neyse siniri geçti, pantolonunu yıkadım ona yeni pantolon aldık. Kız kardeşim evdeydi, eve gittik onun yanına. Saat 3 te vardık anca, nişanlım erken dönmek istiyordu (ailesi bilmiyordu annemin yanına geldiğimizi) bu arada annem tekirdağda biz istanbulda yani 2 saat uzaklıkta. Biz otobüs bileti bulamadık.. gece 11de bulduk.. nişanlımın annesi hiç durmadan sürekli arıyor nerdesin nerdesin nerdesin.. Neyse nişanlım tekirdağa annemi ziyarete geldiğimizi söylemek zorunda kaldı..
tabi kadın çıldırdı sen nasıl gidersin.. bu sefer beş dakikada bir bağırmak için arıyor sesi yankı yapıyor bir bağrıyor ki sormayın.. niye bağrındı annemde alındı.. sokakta mı kaldınız bende senin annen sayılırım. niye bu kadar kızıyor ki falan demeye başladı. annemde çok alındı bu duruma.. bende alındım.. neyse nişanlım beni zor durumda bıraktın dedi.. evet gerçekten onu zor durumda bıraktım.. otobüste yol boyu uyuduk ama, ben annesine takıldım aslında.. tabi nişanlımda bilet bulamadık ve geç döndük sabah erken uyanıyor.. bu duruma çok kızdı.. ne düşünmeliyim, ne yapmalıyım..
bu arada annem yine yapacağını yaptı; nişanlıma sana kalırsa düğün işi prensesin kardeşi sizden daha çabuk evlenir dedi.. çok bozuldu nişanlım ama belli etmedi.. üzüldü baya.. gururuna dokundu bidaha asla gelmez biliyorum. bende uzun bir süre gitmeyeceğim. Beni de nişanlıma kötüledi durdu..
lütfen kötü yorumlar yapmayın, vicdanen rahat değilim.