- 3 Eylül 2012
- 21.917
- 57.954
- 798
- Konu Sahibi HerSey_Guzel_Olucak
- #21
O keşkeler hiç bitmiyor nomu
Daha fazla öpseydim, görseydim, sarılsaydım ...
Hep daha fazlasını istiyor insan üzülme.
Bu arada benim babam yemek yiyemiyordu. İlk zaman hiç yemem yiyemicem sandım. Sonra "iyileşince balık yiyelim" deyişi geldi aklıma balık yiyemedim attım. Sonra oda geçiyor. Hepsi geçiyor . İnsan ölüme bile alışıyor ne garip.
Ben en çok kayınpederimden, eşimden haksızlık gördüğümde
hissettim babasızlığımı..
Hatta bir gün hiç unutmuyorum.
Babam yok diye bütün bunlar.
Babam olsaydı böyle davranmaya cesaret edemezlerdi diye hıçkıra hıçkıra ağlamıştım..
Çok üzücü dönemlerdi.
Asıl en çok üzüldüğüm ne kadar iyi bir babam olduğunu evlenip bu baba bozuntusunu tanıdığımda
anladım maalesef. Babam toprak altındayken..
Millet üç kuruş etmez herife baba diye nasıl saygı
duyuyor gördüm, aklım şaştı. Çok pişmanım..
Annem için iyi bir koca olamadığı için, hep eksikti gözümde.
Ne kadar iyi bir baba olduğunu görememiştim.
Benim babam çok kral bir babaymış oysa.