Benim gibi olan var mı?

Pandaizm .!.:

Kuzenimin kp söyledi bir tane daha olursa su kişiye verin diye
Kabul etmediler.
Hatta arkadaşım da bu konu hakkında ne düşünüyorsun diye bana sormuştu belli ki bir yerden görmüş böyle birşeyi. Yani malesef hala varlar

Dediğim gibi destek almanız çok iyi olur. O cesareti gösterin bu kötu birşey değil emin olun çok basit tekniklerle bile bu tür üzüntüler vs halledilebilir. İnternetten EFT yi araştırın. Psikolojik çok fazla teknik mevcut gerçekten etkili olan. İnsan düzelmez sanıyor ama 'duygu bosaltma' ve 'olumlama' olarak yapılan teknikler çok çok etkili.

Genişletmek için tıkla...

MissCherryBlossom .!.:

O zaman gecin gitsin bence. Normal anne babasi vefat eden bir insan olmaya devam edin. Benim de babam vefat etti, annem uzun omurler versin sag ve saglikli. Ben de sizden 1 yas kucugum, bizim yaslarda anne-babasindan biri vefat etmis baska arkadaslarim da var. Bir arkadasimin babasi kanserden oldu, diger arkadasimin annesi hastane mikrobundan oldu.

Genişletmek için tıkla...

Butterfly465 .!.:

Merhaba hanımlar,
aslında derdim sadece bu konudan ibaret değil, ama onları anlatmaya henüz hazır değilim. Şimdi sadece kısaca anlatmak, az da olsa içimi dökmek istiyorum.

Ben 18 yaşındayken Annemi kaybettim. Annemin vefatından bir kaç gün sonra onun aslında annem olmadığını, halam olduğunu söylediler. O an sanki annemi bir kez daha kaybettim.
Biyolojik Anne ve Babamın dördüncü çocuğu olarak dünyaya gelmişim. Beni büyüten Halam ve eşinin çocukları olmuyormuş, ve beni bebekken onlara vermişler, zaten ben istenmeyen bir çocukmuşum. Size anlamanız için halam ve eşi dedim, yoksa onlar benim için hala Annem ve Babam.
Beni öz evlatlarıymışım gibi nüfuslarına alıp büyüttüler. Annemin vefatından sonra Babamı bırakmadım, hatta ben evlendikten sonra da çoğunlukla bizimle kaldı. 2 sene önce malesef onu da kaybettim.

Şimdi 32 yaşındayım, ve ben hep bunları düşünüyorum, geçmişte yapılanların sıkıntısını çekiyorum. Hep güçlü durmaya çalışıyorum, dışardan bakanlar beni görenler bunu kendime böylesine dert ettiğimi göremezler. Ama ben her gün aynı şeyleri düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum.

Benim gibi Halasına/teyzesine/amcasına/dayısına verileni hiç duymadım. Kk da da biraz arattım ama benimkisi gibi bir konuya rastlamadım. Biraz da benimle benzer bir kaderi paylaşanlarla dertleşmek için açıyorum bu konuyu. Var mı benim gibi akrabalarına evlat olarak verilenler?

Genişletmek için tıkla...

pardon_ama .!.:

senin gibi verilen çok var, eskiden oluyormuş böyle şeyler...ben senin yerinde olsam, hiç kafamı karıştırmazdım..onları öz biliyordun ve seviyordun, hala da öyle düşünmeslisin...olan olmuş, nedeni niçini sorgulama hiççç...hatta sana gerçeği
söylenmemiş kabul et...zaten öz ailene karşı anne- baba sevgisi hissedemessin bu saatten sonra...

Genişletmek için tıkla...

Almecey .!.:

Çok üzüldüm durumunuza. Ama bazen öz ailesinin çocuklarına yaptıkları eziyetlere şahit oluyorum. Psikolojik olarak öz ailenizin yanında pert büyüyeceğinize sizi kabul eden, mutlu bir ortamda büyümenizi daha sağlıklı buldum.

Genişletmek için tıkla...

Butterfly465 .!.:

İlk başta bende büyük minnet duydum, ama şimdilerde kendimi kullanılmış mal gibi hissediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Butterfly465 .!.:

Merhaba hanımlar,
aslında derdim sadece bu konudan ibaret değil, ama onları anlatmaya henüz hazır değilim. Şimdi sadece kısaca anlatmak, az da olsa içimi dökmek istiyorum.

Ben 18 yaşındayken Annemi kaybettim. Annemin vefatından bir kaç gün sonra onun aslında annem olmadığını, halam olduğunu söylediler. O an sanki annemi bir kez daha kaybettim.
Biyolojik Anne ve Babamın dördüncü çocuğu olarak dünyaya gelmişim. Beni büyüten Halam ve eşinin çocukları olmuyormuş, ve beni bebekken onlara vermişler, zaten ben istenmeyen bir çocukmuşum. Size anlamanız için halam ve eşi dedim, yoksa onlar benim için hala Annem ve Babam.
Beni öz evlatlarıymışım gibi nüfuslarına alıp büyüttüler. Annemin vefatından sonra Babamı bırakmadım, hatta ben evlendikten sonra da çoğunlukla bizimle kaldı. 2 sene önce malesef onu da kaybettim.

Şimdi 32 yaşındayım, ve ben hep bunları düşünüyorum, geçmişte yapılanların sıkıntısını çekiyorum. Hep güçlü durmaya çalışıyorum, dışardan bakanlar beni görenler bunu kendime böylesine dert ettiğimi göremezler. Ama ben her gün aynı şeyleri düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum.

Benim gibi Halasına/teyzesine/amcasına/dayısına verileni hiç duymadım. Kk da da biraz arattım ama benimkisi gibi bir konuya rastlamadım. Biraz da benimle benzer bir kaderi paylaşanlarla dertleşmek için açıyorum bu konuyu. Var mı benim gibi akrabalarına evlat olarak verilenler?

Genişletmek için tıkla...

Butterfly465 .!.:

Merhaba hanımlar,
aslında derdim sadece bu konudan ibaret değil, ama onları anlatmaya henüz hazır değilim. Şimdi sadece kısaca anlatmak, az da olsa içimi dökmek istiyorum.

Ben 18 yaşındayken Annemi kaybettim. Annemin vefatından bir kaç gün sonra onun aslında annem olmadığını, halam olduğunu söylediler. O an sanki annemi bir kez daha kaybettim.
Biyolojik Anne ve Babamın dördüncü çocuğu olarak dünyaya gelmişim. Beni büyüten Halam ve eşinin çocukları olmuyormuş, ve beni bebekken onlara vermişler, zaten ben istenmeyen bir çocukmuşum. Size anlamanız için halam ve eşi dedim, yoksa onlar benim için hala Annem ve Babam.
Beni öz evlatlarıymışım gibi nüfuslarına alıp büyüttüler. Annemin vefatından sonra Babamı bırakmadım, hatta ben evlendikten sonra da çoğunlukla bizimle kaldı. 2 sene önce malesef onu da kaybettim.

Şimdi 32 yaşındayım, ve ben hep bunları düşünüyorum, geçmişte yapılanların sıkıntısını çekiyorum. Hep güçlü durmaya çalışıyorum, dışardan bakanlar beni görenler bunu kendime böylesine dert ettiğimi göremezler. Ama ben her gün aynı şeyleri düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum.

Benim gibi Halasına/teyzesine/amcasına/dayısına verileni hiç duymadım. Kk da da biraz arattım ama benimkisi gibi bir konuya rastlamadım. Biraz da benimle benzer bir kaderi paylaşanlarla dertleşmek için açıyorum bu konuyu. Var mı benim gibi akrabalarına evlat olarak verilenler?

Genişletmek için tıkla...

Butterfly465 .!.:

İlk başta bende büyük minnet duydum, ama şimdilerde kendimi kullanılmış mal gibi hissediyorum.

Genişletmek için tıkla...

-Pandora- .!.:

Bence sizi asıl üzen şey sizi yetiştiren anne babanın vefat etmiş olması. Şu an kendinizi yalnız hissediyorsunuz. Ben farklı açıdan yaklaşacağım konuya şu an hamileyim ama bu bebek o kadar zor oldu ki, benim hiç çocuğum olmayacak diye çok ağladım. Sizi yetiştiren anne babanızın yerine kendimi koyunca siz onlara ne kadar büyük bir mutluluk olmuşsunuzdur. Sizi aldıkları ilk gün bence size sarılıp sarılıp ağlamışlardır. Tabi akrabadan çocuk alma durumunu tasvip etmiyorum ama bu durum sizin slinizde olan bir şey değil. En kötüsü ebebeynlerinizin ikisine birden erken veda etmeniz kötü olmuş. İnşallah kendi ailenizi kurup ilerde çok mutlu olursunuz.

Genişletmek için tıkla...

MissCherryBlossom .!.:

Hic oyle demeyin. Sizi buyuten aile bakin ne kadar guzel buyutmusler sizi, asla bir farklilik hissetmemissiniz oz anne-babanizdan. Sizi cok sevdiklerine de eminim, hayatta yalniz kalmamaniz icin gercegi de soylemisler. Gayet iyi insanlar bence.

Yazma biciminiz, kendinizi ifade etme biciminiz gayet duzgun ve guzel, surda konu acanlarin %99undan daha anlasilir yazmissiniz. Aileniz sizi gayet iyi yetistirmis, iyi egitimli ve duzgun bir insan olmussunuz. Biyolojik ailenizde kalsaydiniz belki 4.cocuk oldugunuz icin ihmal edilecektiniz, istenmeyecektiniz, bu kadar iyi sekilde yetismeniz mumkun olmayacakti. Bence bu isi daha fazla kurcalayip kafanizi bulandirmayin..

Genişletmek için tıkla...

Butterfly465 .!.:

Gerçeği bilmemi de biyolojik ailem istedi, orası yanlış anlaşılmış. Annem vefat ettikten sonra onları seçeceğimi düşündüler, üniversite sınavına az kalmıştı, zaten annemi de kaybetmiştim, üstüne bir de öyle darbe vurdular, bencil insanlar.

Anne-babamın mal mülk hırsı için. Yanlarında büyüyen kardeşlerimde o ihmali görüyorum zaten.
..

Genişletmek için tıkla...

Butterfly465 .!.:

Allah sağlıkla kucağınıza da almayı nasip etsin, hayırlı bir evlat olsun size.

Öyle diyorsunuz ama onlarda mutlu olamadı galiba. Annemin vefatından sonra patavatsız kadının biri, "Annen seni aldığına pişman olmuş, niye pişman olmuş?" dedi bana.
Kendi ailemi de kurdum, 3 yaşında bir kızım var. Kendi kızımı sevmemle, rahmetli annemle beni kıyaslıyorum da bir mesafe vardı galiba, ya da gerçeği bildiğim için öyle düşünüyorum, bilemiyorum...

Genişletmek için tıkla...