Bu sabah içim çıkana kadar ağlaya ağlaya eşime mesaj attım artık.
Babalar gününü bahane ederek.
Zira bugün 13. Günümüz birbirimizden bi haber yaşadığımız.
Kimse bize ön ayak olmuyor.
Bizde yanaşmıyoruz orta noktaya.
Ne durumda olduğunu merak ettim ve
Dedim ki mesajımda
Her ne kadar
Zeynep Sıla için hiçbir heyecanın mutluluğun beklentin isteğin hayalin merakın endişen olmasada
Yinede biz senin babalar gününü kutluyoruz kızımla
Allah'ın izni ve hidayetiyle bu güzel meyvenin tohumu olduğun için ve önce toprağıma sonrada ömrüme ektiğin için minnettarım sana
Babalar günün kutlu olsun
Babasının Kıymetlisi
babasının yokluğuna rağmen elbette çok seviyor babasını
bilmeni istedi
Ve sonuna da ekledim sanki kızımızın dilindeymiş gibi dedim ki
Varsın babadan kalmasın villa olmasın para ya da araba.üzülme baba, sakın takma kafana, Beşiktaşlı yaptın ya o yeter bana. Babalar günün kutlu olsun. Minik kartaliçe'n Zeynep Sıla.
Eşim fanatik Beşiktaşlıdır. Hoşuna gider diye düşündüm.
Cevap olarak şunu yazdı kendisi de
Benim tek heyecanım, tek isteğim, tek sabrım, tek duam, tek sevincim, tek mutluluğum, tek umudum, tek yaşama amacım, tek arzum Zeynep Sıla'm.
Ben bu mesajdan şunu anladım sen dış kapının mandalısın. İnceden bu mesaj yok mu sizce de? Bozuldum haliyle ama hiç uzatmadım. Sadece 'daim olsun öyleyse..
' dedim o kadar ve konuşma burda bitti.
Tamamen bitmiş gibi değil mi sizce de? Artık beklemeyi de bırakmam gerekmez mi?