bilmediğiniz bir şehirde yaşamak...alışmak..hemde kimseniz olmadan :(

sevgilim06

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
30 Kasım 2011
2.315
84
78
evlendikten sonra başka bir şehirde yaşayan varmı? nasıl alıştınız? kimseyi tanımadığınız, bilmediğiniz bir şehre alışmak zormu?nasıl oluyor yani? anne yok baba yok hala amca yok o şehre insan alışıyormu yaşayanlardan yaşayacaklardan yorum bekliyorum?
 
Son düzenleme:
ewlenmek degıl benımkı ama unıwersıteye gıttım hemde baska bı bolgeye ayynı bolgede degıldı aılmeden 13 saat uzaklıkta hıc tanıdıgım yoktu alısmak zor ama alısınca guzel farklı ınsanlar tanımak hayatı daha ıyı anlamak we bu turlu seylerrr
 
Başka bir şehir alışmak bir süreç alır...Ama iyi ve güzele daha hızlı alışıyor insan...Alışmak için çaba gerekir...Bulunduğu yerdeki aktivetelere katılmalı insan...kaynaşmak istiyorsa kendi araştırma yapmalı...İnsan kendine yetebilmeli aslında ...her yalnız kaldığında bir insana sarılmak niye?Ben bir yıl karsta yaşadım düşün...her yerin mutlaka güzel bir yanı vardır...onları bir bir keşfetmek lazım gelmez mi?insan 1 yıl yaşasa bile sonra özlüyor orayı...her gün kaçmayı düşündüğü yeri...
 

Aileden uzakta okumak insanın kendisine daha fazla güvenmesini sağlıyor.Problemlerinizi anında çözecek anne-baba olmayınca,her türlü duruma göğüs germeyi öğreniyorsunuz.
Bulunduğun yerde olan bir akraba bile ufacık olumsuzlukta tutunacağın dal gibi olur ama insan yalnız başına da var olabileceğini,kendine güvenmeyi öğreniyor.
Ayrıca gerçekten özenle seçilmiş arkadaşlar,zamanla ailenden bir parça gibi oluyor,ev arkadaşların/yurt arkadaşların bir bakmışsın kız kardeşin,ablan gibi oluvermiş..
Uzakta okumak zor olduğu kadar,insana çok şey de katar.İlk sene çevreye uyum,şehire uyum derken,son sene salya sümük ayrılır insan,dostlarından,2. memleketinden


Ben üniversiteyi de uzakta okudum,evlilik sebebiyle de ailemden uzak bir şehire taşındım.
Kolay oluyor demeyi çok isterdim ama zamanla alışılıyor.
Üstte dediğim gibi çevrenden akrabalarının ailenin olmayışı üzücü olsa da zamanla durumun gerçekliğini kabul edince insan kendisini daha güçlü hissediyor.
Yani bende böyle olmuştu.Ayrıca eşine güvenerek gittiğin bir şehirde/çevrede eşinle uyum sağlayabildiğiysen,problem yaşamıyorsan da çevrene uyum sağlamak daha hızlı oluyor.
Başta yabancılık çekiyorsun ama çevre edinmeye başladıkça işler yavaş yavaş rayına oturuyor.Hele çalışıyorsanız bu daha hızlı olur :)
 
Son düzenleme:

bursadan istanbula gelin geldim kimsem yoktu hala yok kendi akrabam arkadaşım vs. ilk evlendiğimde dışarı bile çıkmıyodum sadece bakkala markete falan gidiyodum sırf eve yakın diye. ama tam 1sene sonra eşimden daha çok bilir oldum buraları. alışmak istersen hemen alışırsın zor olmaz demiyorum ama alışıyosun teknoloji ilerledi 3g var internet var kameralı görüşürsün ailenle vs biz öyle yapıyoruz elimizden geldiğince bizyada onlar gelip gidiyolar...
 
acıkcası aynen soyle oluyor özellıkle kalabalık bir aile yada hergun gorustugunuz akrabalarınızla aynı sehırden bi basınıza baska bi sehre gitmek ;sudan cıkmıs balıga donmek gibi oluyor.. herseye bi yabancı bi acemi oluyorsunuz..

eşim tayıncıydı ailemden 5saatlık yolu olan bi ilçeye çıkmıstı tayınımız..ben gelin olarak o şehre gittim yani..

3ay boyunca hiç evden dısarı çıkmadım hiç arkadasımda olmadı haliyle.. sonradan komsularla basladı ilişkilerimiz,eşimle aynı mesleği yapan arkadaslarımız oldu aile olarak gidip geldıgımız.. sonrasındaysa zaten arkadaslarımın cevreyı benden daha iyi bılmeleriyle onların rehberliğiyle öğrenıyorsunuz yaa.. sonra ebruya filan yazıldım halk egıtım kurslarına ordada bi suru arkadaslarınız oluyor,ingil,izce kursuna gittim bi yandan okulumu bitirme derdinde olduğum için ben pek yalnızlık nedir anlamadım cunku evde sureklı ders çalısıyordum sınavlarımı gecebılmek için..

ama şimdi tekrar tayınımız cıktı tam alıstım derkennn yenı bir yer yerni bir memleket haydiii sil baştannnn... busefer tecrubeliydim..

*ilk olarak bulundugum ilçeye mahalleye gelen toplu tasıma araclarının saatlerı oldu;şehir merkezine,carsıya gitmek için
özellıkle buyuk sehırdeysen senın mahallenden gecen otobusun birine bin rastgele son duraga kadar git ve nerelerden gecıyorsa bi kagıda not al..eve gelınce o notları buzdolabının ustune yapıstır ,ertesi gun baska bi otobuse yada metroya bın ve nerelerden gecıyormus oğren onuda aynı sekılde yapıstır dolaba vb..

gerci ben yanlıs otobuse bınmıstım boylelıkle sımdı heryerı ogrendım --- kaybolmadan oğrenılmıyor zaten buyuk sehırde

*alısverıs merkezleri-ucretsız servısler

*kuaför-epilasyoncum-güzellik salonu yani kişisel bakım için gerekli yerleri öğrenmek kesınlıkle sart

*spor salonları-jimnastik-yuzme

*komsu illaki oluyor bi şekılde,,hatta bız tasındıgımızda komsularımız bıze gelmıstı tanısmak için eşimle eşi aynı meslektenmiş filan vs..

*birde calısıyorsan zaten bide işyerındeki arkadasların olacaktır.
.
 


benn nevsehirden ista geldim evlenince.kimsem yok benim burda ama ben kendime cok güveniyorum kimse olmasa de hatta eşim askere gidince bile yalnız yasarım sonucta kendine güvenin önemli.ben insanlarla kolay diyaloglar kurabilirim kolay kaynasabilirim aama hemen herkese güvenmem.üni hayatımda da yalnız ev tuttum orda da kimsem yoktu.yaşamak için baska birilerine ihtiyacınız yokki kendinize güvenin yeter ama benim biraz duygularım törpülenmiş gibi kolay kolay özlemem yalnızlık hissetmem hayatımın tadını cıkarmaya bakarım :) inş. zorluk cekmezsiniz mutluluklar diliyorum
 


çok güzel anlatmıssın
 

ah ben kardeş ben üniversiteyide aileden akrabadan uzak okudum ama herhalde arkadş çevresi çok aratmadı ki zorlanmadım ama gel görki evlenince çok zorlandımistanbuldan balıkesir edremite gittim metropolden küçük bi ilçeye gidince baya zor oldu ve ilk 3 ay kapıcıdan başka kimse kapımı çalmadı ve sırf bu yüzden başka eve taşındım
 

mutlaka zorluğu var ama bunu da yaşayan birçok insan var.zor da olsa zamanla o şehre de,onun insanlarına da alışıyorsun.
ben de ailemden uzak bir şehre evlendim.ama şöyle bir avantajım var; 5 sene bu şehirdeydim üni için, o yüzden şehri tanımak açısından zorluğum yok.tek olumsuzluk ailenden uzak olmak.onu da telefonla konuşarak idare etmeye çalışıyoruz tabi aklım hep onlarda.bir gün aramasam ertesi gün hemen arıyorum.
 
İstanbul gibi bir yerden,24 saat uzaklıktaki bir şehre hatta şerhin bir ilçesine geldik eşimle tayin nedeniyle...
aile arkadaş akrab hiçkimse ve tanıdık hiçbirşey yok..bir sinemaya ya da alışveriş merkezine gidebilmek için hemen hemen 1 saatlik yol çekiyorsun şehir merkezine gidebilmek için.
hele de bu yer tutucu doguda bir yerse eşin olmadan dışarı rastgele cıkamıyorsan daha da çekilmez oluyor..
bi de çalışmıyorsan evde kendini internete televizyona bırakıyorsun..
sonra hır edip dşarı cıkmaya calışıyorsun eşin olmadan da... ilçeyi ögreniyorsun zaten küçük biryer
bir kaç market buluyorsun.. zaten 3 tane büyük sayılabilecek market var ilçede ona da gitmek için 15 dk dolmuşla gidiliyor..
sonra kafanı dagıtacak şeyler arıyorsun
bu arada stresten kilo alabilsin kendini yemeye verip ama güçlüysen tekrar spora başlayıp,dışarıyı ögrenip kendini ayakta da tutabilirsin

Sen güçlü olduktan sonra heryerde yaşarsınn heryere alışıyor insan bi süre sonra..

hem alışamasan ne olacak eşini mi terkedeceksin burda yaşamamak için? HAYIR

Kendine hobiler meşgaleler bulup zamanın gecmesini saglamak cabuktan

arada bi hasret yükü canını acıtınca sessiz köşede aglarsın belkii
Belki benim gibi eeennn cok babanı özlersiinnn

fırsatlarını ailene gitmek için kullanırsın
böyle yani cok uzattım ama başka şehirde yaşamak hele de çalışmıyorsan ve gittigin yer kküçükse çalışman içinde imkn yoksa orda
böyle oluyor ama vakit geçiyor sonucta hi durmuyoooorr

bir senem dolcak nerdeyse
alıştım mı?

HAYIR
daha dün gece agladım yine zırıl zırıl sonra sabah kalktım müziği açtım ve internete girdim

Birazdan 1 saatlik yolu göze alıp sinemaya gidicem eşimle sonra yine bütün bi hafta yalnızlık

haftasonunu bekle dur şehir merkezine gitmek için....
 
herkese merhaba,

bende hiç bilmediğim ve ufacık bi şehre geldim ist.dan..
bazen çok üzüldüğümde 'benim burda ne işim var' demiyor değilim....
8 aydan beri alışmaya çalışıyorm ama alışılcak gibi değil
 
bu başlığı görmeden önce konu bile açtım bununla ilgili..yazdıklarınızı okudum tek tek.bende taşınıyorum yaşadığım yerden az kaldı. içimde büyük bir korku...başka bişey düşünemez oldum...
 
ben baska bi ulkeye tasindim daha zordu hersey dil bilmiyordum hersey herkez yabanci cok zorlandim baslarda agladim ama hersey zamanla yoluna girdi sadece zaman gecmesi gerekiyor
zamana birakmak lazim tabi esinin destegide cok onemli simdi kkendimi idare edebilecek kadar dil ogrendim sadece zaman ve seninde istemen onemli
 
Evlenipte taşınacakmışssın. Yanında eşin olacak yani yapayalnız değilsin.
Benim atamam oldu devlete, hiçbilmediğim bir şehre geldim. Tek başıma geldim. Başlarda çok zorlandım. Minibüslerde falan kendi kendime konuşmaya başladım. Bir kere taksi çağırıp kendimi acile kaldırdım. Evdede yalnız yaşıyorum ev arkadaşı bulamadım. Büyük şehirden çok küçük bir şehire geldim ben. Avm yok, tiyatro yok, hiçbirşey yok. Asosyal ve muhafazakar bir şehir. Şuan 1 yıl oldu, alıştım ama şehire değil yalnızlığa:) İş arkadaşlarımdan başka arkadaşım yok, hepsiyle aram çok iyi ama, onlarda evli barklı çocuklu işinde gücünde. Ben işten çıkınca tırıs tırıs eve gelip yalnızlığımda boğuluyorum. Hafta sonları beraber kahve içeceğim tek bir arkadaşım yok. Düşününkü cuma akşamı eve giriyorsunuz ve pazartesi sabahına kadar tek bir kelime etmiyorsunuz. Bir ara kendi sesimi unuttum.
Öğrenciyken kolay, herkes bekar, herkes arkadaş edinmek ister. Ama memur olunca zor, herkes evli, sen tek başına evli insanlarla görüşemiyorsun. Zor çok zor. Ama sizin o kadar zor olmaz. Evli olacaksın, birlikte bir sosyal çevreniz olur illaki. Hiç olmadı eşinle çıkıp gezersiniz. Yalnız gezmek çok sıkıcı, bi yerden sonra insan kafayı üşütüyor. Ben ilk zamanlar çok ağladım zırladım. Şimdi hiç umrumda değil. Kapanıyorum evime, kapı cam perde kapalı, açıyorum tvmi internetimi, yanımada abur cuburumu, asosyal bir şekilde yaşıyorum.
 
bende aynı durumdayım evleniyorum ve başka şehirde yaşamaya başlayacağım çalışıyorum gerçi bununla avutuyorum kendimi ama 25 yıl doğup büyüyüp okuduğunuz çalışmaya başladığınız hiç ayrılmadığınız evinizden ayrılma fikri ehh ürkütmüyo diyemem...bide anne baba giriyo işin içine....
 
biz de eşimle ilk evlendiğimizde hiçkimsemizin olmadığı bir şehirdeydik.3 sene kaldık.bir şehirde bir tek eşin ve sen olduğunda daha iyi oluyor canım.ne bileyim biz o günleri özlüyoruz baya
 
28Nisanda düğünüm vardı annemle evimizin arası arabayla 20dk sürüyor. evleneli dha 1 ay bile olmadı ama bn annemi çok özledimm bu yüzden dn akşam eşimle kavga ettk o eve alış annenlere hemen gitme diyor fakat bn geceleri gözümü yumduğmda aklıma hep annem geliyor sürekli ağlıyorum . eşimle 6 sene konştk birbirimizi çöok iyi tanıyoruz bn evde zorluk çekmeym die herşeye yardmcı oluyor ama bn yinede kendimi çk kötü hissediyormm bu durumu nasl atlatıcam blmiyorm:S
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…