Merhaba herkese konuya girmek istiyprum hemen uzun olucak biraz okursanız çok sevinirim .
Bizim eşimle konumuzu bilen biliyordur belki daha önce çok yazdım buraya . Biz eşimle şuan ayrılık aşamasındayız kavga ettiğimiz konu depremden sonra oldu ailesi Hatay da yaşıyordu ve depremden etkilendi çok şükür iyiler evleri hasar gördü sadece bi arkadasını kaybetti . Benim eşim de onları almak için hataya gitti beni de arkadaşa bıraktı götürmedi. Psikolojik olarak yıprandı . Eşim Hatay’dan annesiyle geldi bende eşimi görünce tebessüm ettim onu gördüğüme bi şey olmadığına mutlu olduğum için . eşim benim tebessümü mü sorun etti bu durumda tebessüm nasıl edersin diye bi şey demedim alttan aldım bana sürekli laf sokmaları devam etti . bende olduğum yer de acılarını yaşadım deprem olduktan sonra arkadaşta bizde depremi hissettik ve korktuk . İlk gün geldiğinde eşim salonda yatalım dedi bende televizyon ışığının açık kalmasını korktuğumu söyledim eşim kapat diyerek dişlerini şıktı ve kalkıp beni tek başıma bıraktı yine bi şey demedim . Evet herkesin yaşadığı çok farklı enkaz altında kalan depremi hisseden yada gören herkes ne yaşadığını kendi bilir ama eşim geldiğinden beri bir kere bile olsun iyimisin demedi bana . Benim ark aynı durumda benimle korkuyor etkilendik . Ama eşim ve annesi bu durumu abarttıgımızı söylüyor küçümsüyor eşim ne yaşadın sanki diyip bende herkesin yaşadığı ayrı saygı duyuyorum ama bizde burda onların acılarını yaşadığımızı depremden etkilendiğimizi söyledim bi kaç gün önce ark gittik ve deprem konusu oldu korkma mevzusu daha sonra arabaya bindik eşim ve annesi yüksek sesle abartmayın bu kadar dediler ikisi üstüme geldi bende kendimi anlatamadım için dedim ki biz abartıyoruz tamam dedim . kes sesini anneme cevap verme diye eşim bağırdı bana birden sonra konuşmadık hiç daha sonra ertesi gün benim moralim bozuk tabi arkadaş dışarda çaya çağırdı kayınvalidemi beni kayınvalidem sen git dedi eşimle evde kaldı 1 2 saat oturup geldim eve . Eşimle konuşmuyoruz tabi eşim beni yok sayıyor bi ihtiyaç olsa annesini arıyor soruyor vs bende ertesi gün böyle yaptıkça akşam yine ark gittim oturmaya canım cok darkandı çünkü ikisi bi koltukta oturup sarılıp ben tek başıma . O gece eşim benden ayrı yattı sonra annesi görümcesinin yanına gitti eşim annesini bırakıp gitmenin yanlış olduğunu benim korkularım yüzünden ayrılmak istediğini söyledi . Benim isteğim birbirmize destek vermek korkularım benim elimde olan bi şey degil yok cesur olucakmışım korkusuz olucakmışım . Ya ben onu anlıyorum ama o niye anlamıyor hep bi hakaret salaksın gerizekalı demeleri depremden önce de böyleydi anlaşma yaptık kabul etti 2 gün sonra tekrar aynı oldu . Ben istemezmiyim korkusuz olmak cesur olmak ben içimde ne savaşlar veriyorum uzun zamandır antidepresan kullanıyorum panik ataktan dolayı deprem olmadan önce kendimi toparlamıştım karanlıkta yatıyordum tek kalabiliyordum evde amq depremden sonra böyle oldum bunun bi alışma süreci var bunu anlatıyorum kabul etmiyor ayrılma kararı aldık olmadığı için . Şimdi bana söylermisiniz ben nerde yanlış yaptım ?
Bizim eşimle konumuzu bilen biliyordur belki daha önce çok yazdım buraya . Biz eşimle şuan ayrılık aşamasındayız kavga ettiğimiz konu depremden sonra oldu ailesi Hatay da yaşıyordu ve depremden etkilendi çok şükür iyiler evleri hasar gördü sadece bi arkadasını kaybetti . Benim eşim de onları almak için hataya gitti beni de arkadaşa bıraktı götürmedi. Psikolojik olarak yıprandı . Eşim Hatay’dan annesiyle geldi bende eşimi görünce tebessüm ettim onu gördüğüme bi şey olmadığına mutlu olduğum için . eşim benim tebessümü mü sorun etti bu durumda tebessüm nasıl edersin diye bi şey demedim alttan aldım bana sürekli laf sokmaları devam etti . bende olduğum yer de acılarını yaşadım deprem olduktan sonra arkadaşta bizde depremi hissettik ve korktuk . İlk gün geldiğinde eşim salonda yatalım dedi bende televizyon ışığının açık kalmasını korktuğumu söyledim eşim kapat diyerek dişlerini şıktı ve kalkıp beni tek başıma bıraktı yine bi şey demedim . Evet herkesin yaşadığı çok farklı enkaz altında kalan depremi hisseden yada gören herkes ne yaşadığını kendi bilir ama eşim geldiğinden beri bir kere bile olsun iyimisin demedi bana . Benim ark aynı durumda benimle korkuyor etkilendik . Ama eşim ve annesi bu durumu abarttıgımızı söylüyor küçümsüyor eşim ne yaşadın sanki diyip bende herkesin yaşadığı ayrı saygı duyuyorum ama bizde burda onların acılarını yaşadığımızı depremden etkilendiğimizi söyledim bi kaç gün önce ark gittik ve deprem konusu oldu korkma mevzusu daha sonra arabaya bindik eşim ve annesi yüksek sesle abartmayın bu kadar dediler ikisi üstüme geldi bende kendimi anlatamadım için dedim ki biz abartıyoruz tamam dedim . kes sesini anneme cevap verme diye eşim bağırdı bana birden sonra konuşmadık hiç daha sonra ertesi gün benim moralim bozuk tabi arkadaş dışarda çaya çağırdı kayınvalidemi beni kayınvalidem sen git dedi eşimle evde kaldı 1 2 saat oturup geldim eve . Eşimle konuşmuyoruz tabi eşim beni yok sayıyor bi ihtiyaç olsa annesini arıyor soruyor vs bende ertesi gün böyle yaptıkça akşam yine ark gittim oturmaya canım cok darkandı çünkü ikisi bi koltukta oturup sarılıp ben tek başıma . O gece eşim benden ayrı yattı sonra annesi görümcesinin yanına gitti eşim annesini bırakıp gitmenin yanlış olduğunu benim korkularım yüzünden ayrılmak istediğini söyledi . Benim isteğim birbirmize destek vermek korkularım benim elimde olan bi şey degil yok cesur olucakmışım korkusuz olucakmışım . Ya ben onu anlıyorum ama o niye anlamıyor hep bi hakaret salaksın gerizekalı demeleri depremden önce de böyleydi anlaşma yaptık kabul etti 2 gün sonra tekrar aynı oldu . Ben istemezmiyim korkusuz olmak cesur olmak ben içimde ne savaşlar veriyorum uzun zamandır antidepresan kullanıyorum panik ataktan dolayı deprem olmadan önce kendimi toparlamıştım karanlıkta yatıyordum tek kalabiliyordum evde amq depremden sonra böyle oldum bunun bi alışma süreci var bunu anlatıyorum kabul etmiyor ayrılma kararı aldık olmadığı için . Şimdi bana söylermisiniz ben nerde yanlış yaptım ?