- 24 Ekim 2014
- 59.307
- 330.211
- 698
- Konu Sahibi Designer31
-
- #41
Kim o densiz yaEvliliğimizin üzerinden henüz bir buçuk yıl geçti, pandemi sebebiyle hamile kalmayı hiç düşünmedim ilk yıl, sonraki sene ise korona geçirdikten sonra anksiyete ve panik ataklarım tekrar başladı. Ben bunlarla savaşırken “e hadi bebek sevelim, olmuyo mu? Yaşın geçecek bir an önce yap hadi” ciler pıt pıt etrafımı sarmaya başladı. Kulaklarımı kapattım ve terapilerime devam ettim, şimdi oldukça iyiyim, ilacı bırakmaya başladık, doz 5 mg’a düştü ve önümüzdeki ay bırakacağım ilacı. Psikiyatrist kadın doğum uzmanı ile görüşmemi önerdi, folik asit vs için… Önümüzde ki hafta için randevu aldım, mutluyum derken hoooop bugün bir telefon tüm enerjimi aldı götürdü.
“Yine seni sordular bebek var mı diye, ağız burun eğiyorlar. X seninle aynı dönem evlendi doğurdu ya…”
Konuşmanın devamını hatırlamıyorum, ama ne kadar kötü insanlar var bazen gözlerim doluyor. Döllenip döllenmediğime kafa yorana mı? Bu durumdaki hassasiyetimi bildiği halde yüzüme tokat atar gibi, bunları bana anlatana mı kızıp, üzüleyim bilemiyorum. Bir de bu sürekli hamileliğime kafayı takan aile, instagram vs’de bir iki kez sormuştu diyalog aynen şu;
Erik mevsimi gelmiştirgibi bir paylaşım yapmıştım.
“Kız hamile misin yoksa?”
“Hayır henüz düşünmüyoruz.”
“Aaa bizim X hamile, duymuşsundur. Yap sende artık, sonra olmaz bak.”
“İnşallah, hazır hissettiğimizde istiyoruz.”
Artık böyle X ile kıyaslana kıyaslana kızdan da nefret edeceğim
Her şeyi geçtim, belki fiziksel de bir sağlık sıkıntım olacak ve bebeğim olmayacak… Olamaz mı? Evlat sahibi olmakta, onu büyütmek de hiç kolay değil. Sanki şehzade doğurdu da, saraya valide sultan olduBunu bir başarı, sosyal statü gibi gibi algılayıp anne olmamış evli kadınlara baskı yapmayı ne zaman bırakır ki bu elelalem?
Bekara ne zaman evleniyorsun.
Çocuğu olmayan çifte “ne zaman çocuk yapıyorsun!” diye sorulmaz.
Annemin arkadaşı geldi geçenlerde tesadüf bende oradaydım, bir iki saat oturduk kadın işimi sordu, havadan sudan konuştuk derken hiç bebek sormadı. İlk defa biri sormayınca şok oldum ve dayanamadım ben sordum“Abla ilk defa biri bebek var mı?” diye sormadı, beni o kadar mutlu ettin ki anlatamam dedim. Kadının verdiği cevap kalbime dokundu;
“Benim 15 yıl çocuğum olmadı, o soru her geldiğinde kalbime bir bıçak saplanırdı. Ben şimdi bunu başkasına nasıl sorayım?”
Bu baskılar için değil, artık gerçekten istediğim için karar verdik artık, umarım her şey yolunda gider
ya ben bu sorularla bu kadar modunuzun düşmesini anlayamıyorum
yıllarca çocuk tedavisi görüp de hamile kalamayanları hariç tutuyorum elbette.
ama zaten bir sıkıntınız gözükmüyor bile isteye de hamile kalmamışsınız zaten neden hemen böyle bir down olmak?
35 yaşında hamile kaldım zaten 33 te evlendim, herkes soruyordu evlen evlen çocuk yap çocuk yap geç kaldın geç kaldın
bunlar bence psikologluk olmak için bahane değil yaa.
Mesela biri 2. yi yap dedi diye çıldırmak, görüşmek istememek böyle konular okuyorum ve bana garip geliyor bu kadar drama. Madem çocuk için erken diyorsunuz kararınızda netsiniz neden bu kadar moral bozukluğu yani?? Demek ki siz içten içe kararınızda net değilsiniz?
dediğim gibi 33 yaşında evlendim ve hemen hamile kalmak istemedim ve herkes yap yap zamanın geçiyor diyordu, yine de evliliğime zaman tanımak istedim. Bu sorular da beni bu kadar germedi yani. He deneyip yıllarca olmasaydı o zaman bu soruları kaldıramazdım ve tabi ki sorulsun istemezdim ama daha yolun başında bu kadar demoralize oluyorsanız en ufak bir sıkıntıda yerle yeksan olursunuz. Lütfen biraz güçlü durun hayata karşı.
Cevap versem de çok aşırı sert cevap vermiyorum galiba bu konuda. Antrenman yapmam lazım birazBiraz yumuşak davranıyor olabilirsiniz . Gerekene ,gereken zamanda cevap vermek lazım. İki yıllık evliyim . İki kez de kayıp yaşadım. Aileler ve en yakınlarim dışında kimse bilmez . Kimseyi de ilgilendirmez . Böyle bir soruyla bir kez karşılaştım . O da eşimin uzak akrabalarindan biriydi herkesin içinde cevabını aldı. Bunlar çok özel konular bana kalırsa . Umarım herşey yolunda gider ama insanların ne dediğini bu kadar onemseyin yoksa siz mutsuz olursunuz .
Öncelikle psikologluk olmamın, bu konu ile ilgisi yok, anksiyete ve panik atak geçirdim öncesinde, gebelikten önce de tedavi olmak istedim, bu konudan tamamen bağımsız yani, 11 - 12 yıldır var.
Deli divane takılmıyorum, sadece sinir oluyorum aslında ve bunu her ortamda dile getirmek istiyorum, belki o densizlerden bir iki tanesi görür, okur bir başkasına yapmaz diye. Konu aslında ne benim, ne de benim hassasiyetim. Konu elalem terörünü bitirmek diyomuşum
Yani evet değmez ama şu bir gerçek ki her birimizin psikolojisi bir değil, kimi kanserle dans eder, kimi bir nezle ile hayata küser mesela. Bazen bilerek, isteyerek de seçmiyoruz bu duyguları, normal ve insani bir şekilde kırılıp üzülüyorsun… İstiyorum ki, bana değil, kimseye olmasın ama farkındayım ki çok zor. Tersleme yoluna gideceğimpsikologluk olmak derken o şekilde olmadığını anladım ama tedavin bitmiş mutluyken bir telefonun enerjini emmesi inan bana manasız. Bir hem o terör asla bitmeyecek, iki o terörü yapan kişi zaten seni üzdüğünü de o kadar fark etmeyecek.
Yani arayan telefonu kapadığında durumu unutacakken sen kendini üzüyorsun bu daha sinir bozucu bence.
Sen moralin bozuk belki ağlarken, karşıdaki akşama ne pişireceğini düşünecek mesela
sence değer mi?
Bunlar özel konular sadece beni ve eşimi ilgilendirir demek sert değil bence :) Böyle söyleyebilirsiniz .Cevap versem de çok aşırı sert cevap vermiyorum galiba bu konuda. Antrenman yapmam lazım biraz
İnsanların kalbini kırmaya başlamıştım ben 4. Yılın sonunda artık. Direkt olmuyo benim çocuğum bidaha sorma falan diye tersliyodum. O raddeye getirmişlerdi artıkEvliliğimizin üzerinden henüz bir buçuk yıl geçti, pandemi sebebiyle hamile kalmayı hiç düşünmedim ilk yıl, sonraki sene ise korona geçirdikten sonra anksiyete ve panik ataklarım tekrar başladı. Ben bunlarla savaşırken “e hadi bebek sevelim, olmuyo mu? Yaşın geçecek bir an önce yap hadi” ciler pıt pıt etrafımı sarmaya başladı. Kulaklarımı kapattım ve terapilerime devam ettim, şimdi oldukça iyiyim, ilacı bırakmaya başladık, doz 5 mg’a düştü ve önümüzdeki ay bırakacağım ilacı. Psikiyatrist kadın doğum uzmanı ile görüşmemi önerdi, folik asit vs için… Önümüzde ki hafta için randevu aldım, mutluyum derken hoooop bugün bir telefon tüm enerjimi aldı götürdü.
“Yine seni sordular bebek var mı diye, ağız burun eğiyorlar. X seninle aynı dönem evlendi doğurdu ya…”
Konuşmanın devamını hatırlamıyorum, ama ne kadar kötü insanlar var bazen gözlerim doluyor. Döllenip döllenmediğime kafa yorana mı? Bu durumdaki hassasiyetimi bildiği halde yüzüme tokat atar gibi, bunları bana anlatana mı kızıp, üzüleyim bilemiyorum. Bir de bu sürekli hamileliğime kafayı takan aile, instagram vs’de bir iki kez sormuştu diyalog aynen şu;
Erik mevsimi gelmiştirgibi bir paylaşım yapmıştım.
“Kız hamile misin yoksa?”
“Hayır henüz düşünmüyoruz.”
“Aaa bizim X hamile, duymuşsundur. Yap sende artık, sonra olmaz bak.”
“İnşallah, hazır hissettiğimizde istiyoruz.”
Artık böyle X ile kıyaslana kıyaslana kızdan da nefret edeceğim
Her şeyi geçtim, belki fiziksel de bir sağlık sıkıntım olacak ve bebeğim olmayacak… Olamaz mı? Evlat sahibi olmakta, onu büyütmek de hiç kolay değil. Sanki şehzade doğurdu da, saraya valide sultan olduBunu bir başarı, sosyal statü gibi gibi algılayıp anne olmamış evli kadınlara baskı yapmayı ne zaman bırakır ki bu elelalem?
Bekara ne zaman evleniyorsun.
Çocuğu olmayan çifte “ne zaman çocuk yapıyorsun!” diye sorulmaz.
Annemin arkadaşı geldi geçenlerde tesadüf bende oradaydım, bir iki saat oturduk kadın işimi sordu, havadan sudan konuştuk derken hiç bebek sormadı. İlk defa biri sormayınca şok oldum ve dayanamadım ben sordum“Abla ilk defa biri bebek var mı?” diye sormadı, beni o kadar mutlu ettin ki anlatamam dedim. Kadının verdiği cevap kalbime dokundu;
“Benim 15 yıl çocuğum olmadı, o soru her geldiğinde kalbime bir bıçak saplanırdı. Ben şimdi bunu başkasına nasıl sorayım?”
Bu baskılar için değil, artık gerçekten istediğim için karar verdik artık, umarım her şey yolunda gider
Valla aynen öyle. 6.5 yıl insanları öyle bi püskürttüm ki, artık kimse soramıyoduElalemin ağzı torba değil ki büzesin. Kimin ne dediğine takılmayınca kendini bulacaksın az daha sabır. Bebek konusu da sizin bileceğiniz iş her söylenene kulak asma çok üzerler
Sal gitsin
Teşekkür ederim düşündüğünüz için, ben bu konuda karar veremediğim için zaten “uzman” yardımı alıyorum, en doğrusunu onlar bilir değil mi?Şey demeye geldim, anksiyete çok kötü bişey, pandemi felan derken ve o haplarinda etkisi çok. Diyorum ki biraz kendine ve evliliğine zaman tanisan? Eşin ile keyfini çikarsan, psikolojini daha güclü hale getirsen?
O bebek kaçmiyor, ancak o süreci nasil yaşayacağini sen şekil veriyorsun. Hamilelikte o hormonmar bile yipratici. Kaldiki eğer herhangi bir sağlik sorunu olursa, senin ankisyeten çok yükselir. Bu süreci eşinlede değerlendirmezsen, o evlilik zemininede ağir darbe gelir.
Pandemi, sağlik, psikolojik sağlik derken,.. biraz hiçbir sorumluluğun olmadan yaşa. Yoksa şimdi bebek olayina girersen, sevişmek sorumluluk olur, stressten bebek olmayinca psikoloji zorlanir.
Ve etrafa kulak tikamanin yerine cevabini niye vermiyorsun? Millet seni yumuşak buluyor ki soruyor. Sert şekilde cevaplarini ver. Ayip denilen birşey var.
Ben insanları hiç anlamıyorum size ne yani. Ortamda çocuğu olmayan birine öyle bir soru yönelttiklerinde de ne yapacaklar çocuğu boşverin gezin, hayatınızı yaşayın siz ne zaman isterseniz o zaman yapın diyip kestirip atıyorum. İnsanlar her şeye burunlarını sokmaya, kimisi de kendilerince iyilik düşünerek bunu yapmaya bayılıyorlar. Tıkayın kulaklarınızı boşverin.Evliliğimizin üzerinden henüz bir buçuk yıl geçti, pandemi sebebiyle hamile kalmayı hiç düşünmedim ilk yıl, sonraki sene ise korona geçirdikten sonra anksiyete ve panik ataklarım tekrar başladı. Ben bunlarla savaşırken “e hadi bebek sevelim, olmuyo mu? Yaşın geçecek bir an önce yap hadi” ciler pıt pıt etrafımı sarmaya başladı. Kulaklarımı kapattım ve terapilerime devam ettim, şimdi oldukça iyiyim, ilacı bırakmaya başladık, doz 5 mg’a düştü ve önümüzdeki ay bırakacağım ilacı. Psikiyatrist kadın doğum uzmanı ile görüşmemi önerdi, folik asit vs için… Önümüzde ki hafta için randevu aldım, mutluyum derken hoooop bugün bir telefon tüm enerjimi aldı götürdü.
“Yine seni sordular bebek var mı diye, ağız burun eğiyorlar. X seninle aynı dönem evlendi doğurdu ya…”
Konuşmanın devamını hatırlamıyorum, ama ne kadar kötü insanlar var bazen gözlerim doluyor. Döllenip döllenmediğime kafa yorana mı? Bu durumdaki hassasiyetimi bildiği halde yüzüme tokat atar gibi, bunları bana anlatana mı kızıp, üzüleyim bilemiyorum. Bir de bu sürekli hamileliğime kafayı takan aile, instagram vs’de bir iki kez sormuştu diyalog aynen şu;
Erik mevsimi gelmiştirgibi bir paylaşım yapmıştım.
“Kız hamile misin yoksa?”
“Hayır henüz düşünmüyoruz.”
“Aaa bizim X hamile, duymuşsundur. Yap sende artık, sonra olmaz bak.”
“İnşallah, hazır hissettiğimizde istiyoruz.”
Artık böyle X ile kıyaslana kıyaslana kızdan da nefret edeceğim
Her şeyi geçtim, belki fiziksel de bir sağlık sıkıntım olacak ve bebeğim olmayacak… Olamaz mı? Evlat sahibi olmakta, onu büyütmek de hiç kolay değil. Sanki şehzade doğurdu da, saraya valide sultan olduBunu bir başarı, sosyal statü gibi gibi algılayıp anne olmamış evli kadınlara baskı yapmayı ne zaman bırakır ki bu elelalem?
Bekara ne zaman evleniyorsun.
Çocuğu olmayan çifte “ne zaman çocuk yapıyorsun!” diye sorulmaz.
Annemin arkadaşı geldi geçenlerde tesadüf bende oradaydım, bir iki saat oturduk kadın işimi sordu, havadan sudan konuştuk derken hiç bebek sormadı. İlk defa biri sormayınca şok oldum ve dayanamadım ben sordum“Abla ilk defa biri bebek var mı?” diye sormadı, beni o kadar mutlu ettin ki anlatamam dedim. Kadının verdiği cevap kalbime dokundu;
“Benim 15 yıl çocuğum olmadı, o soru her geldiğinde kalbime bir bıçak saplanırdı. Ben şimdi bunu başkasına nasıl sorayım?”
Bu baskılar için değil, artık gerçekten istediğim için karar verdik artık, umarım her şey yolunda gider
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?