Bir dertte benden. Aramızda ne yaşanırsa yaşansın eşimin ailesine gitmek zorundamıyım ?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Merveua

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
21 Ocak 2021
128
350
Eşimin memleketinde yaşıyoruz. Ailem uzakta. Annemler misafirliğe geldiler. Onlar gelir gelmez kv bana mesaj attı dedi ki yarın size gelcez. Bizde eşimle plan yapmıştık öncesinde. Yarın pikniğe gideceğiz biz anne, öbür gün müsait bir zamanda ben sana haber vericem çağırıcam dedim. Tamam yazdı. Arkasından bir on dk sonra aradı. Pikniğe perşembe gidin bizde gelelim dedi. Eşimin tek bir izin günü olduğunu diğer günler çalıştığını dolayısıyla perşembe gidemeyeceğimizi ve piknik hazırlığını ona göre yaptığımızı söyledim. (Önceden etleri falan her şeyi ayarladık) bunları derken de eşim yanımda. Onada soruyorum. Böyle böyle de diyor kendisi bende söylüyorum. Tamam dedi kapattık teli. Arkasından on dk sonra mesaj attı, baban da pikniğe gitmek istedi bizde gelcez yarın dedi. Mesajı eşime gösterdim ne diyim diye. Hazırlığımızı ona göre yaptık eğer gelmek istiyorlarsa kendileride bir şeyler getirsin o zaman yaz dedi. Anne hazırlığımızı ona göre yaptık yapacak bir şey yok gelecekseniz bir şeyler getirin dedim. Kv neyse gelmiyoruz yazdı. Bende yanlış anladın heralde yazdım durumu açıklamaya çalıştım. Cevap vermedi. Ardından durum paylaştı bana laf soktu. Sonraki gün görümcemi arattırıp eşime beni şikayet etti. Eşim de bana annem sana kırılmış ara gönlünü al dedi. Ben artık patladım. Annen neden bize bir sormuyor planınız nedir falan diye emrivaki yapıp duruyor yeter artık dedim. Kırk yılın başı annemler gelmiş şu yaptığına bak. Ben ona defalarca müsait zamanda çağıracağımı söylüyorum o hala ısrar ısrar. Ki zaten eşimin ailesiyle aramızda problemler var içli dışlı değiliz ne onlar çağırır doğru dürüst ne ben giderim. Gittiğimiz zaman doğru düzgün konuşmuyoruz bile. Laf sokmaktan başka yaptıkları bir şey yok. Sürekli beni evliliğimizi yönetmeye çalıştıkları için olaylar yaşadık ve mesafeliyiz. Şimdi sanki aramız çok iyiymiş gibi bide annemler geldi diye bu samimiyet nerden oluştu acaba birden kaprisler falan. Eşimin annemi ara gönlünü al demesine moralim bozulduğu için suratım düştü ve annemler anladı bir şey olduğunu. Ne oldu diye sordular bende anlattım. Eşim de onlara, annem kırılmış bir arayın onu dedi. Ailem eşime dedi ki bu işler böyle olmaz. Biz buraya gelmişiz önce annenin bizi bir arayıp hoşgeldiniz demesi konuşması gerek. Planınız nedir ne yapalım diye bir sorması gerek dediler. Eşim de bunun üstüne gidip annesini aradı heralde ki kv annemi arayıp hoşgeldiniz ne yapalım falan diye sordu. Annem de sonraki gün buyrun gelin akşam yemeğe dedi. Sonrasında geldiler. Normal bir gün yaşandı bu konular açılmadı. Masada yemek yerken sürekli benimle alakalı konular açıldı. Mauve bunu yemiyor şöyle yapmıyor böyle yapmıyor. Konu sürekli benim üzerimde dönüyor. Onlara göre benim yanlışlarım konuşuluyor. Sustum her zamanki gibi. En son kapıda uğurlarken küçük görümcem eşimle ve ailemle olan fotoğrafların olduğu çerçeveyi gördü. Görümcem annemlere döndü ve tavırlı bir şekilde dedi ki, bizim resmimizi koymamış. Babam da dedi ki onu ben kızıma hediye yaptırdım. Babamın bana yaptırıp gönderdiği bir hediye o. Yani bu tavrı çok saçmaydı. Gün böyle bitti gitti annemler kaldı gitti biz onlara gittik derken eşimin ailesinin bu hareketlerinden dolayı artık çok soğudum. Artık çağırdıklarında aradıklarında gitmemeye konuşmamaya karar verdim. Çünkü bardağın son damlası oldu. Yaptıklarından sonra mesafeliydik fakat her zaman gittim yardım ettim, kv zamanında temizliğe çağırdı gittim. Samimi olmasam da saygılı seviyeli konuştum yeri geldi güldüm hoş sohbet ettim. Laf sokmalarını duymazdan geldim. Küçük görümcem bile bana ahkam kesti durdu. Aman huzurumuz kaçmasın dedikçe onlar bu nasılsa biz ne yapsak yine tıpış tıpış geliyor dediğimizide yapıyor diyip beni bir şeye tutmamaya, laf sokmalarına ve emrivakilerine devam ettiler. Bu yüzden her olan olay sonrasında tepkimi saklayıp hiçbir şey olmamış gibi onlara gitmekten vazgeçmeye karar verdim. Anladım ki ben böyle yaptıkça ardı arkası kesilmeyecek. Eşim dün annem yemeğe çağırdı dedi. Bende gitmek istemiyorum dedim. İlk defa dedim böyle bir şeyi. Eşim de bu dediğin doğru mu o zaman bende senin annenlere hiç gitmem dedi. Neymiş ailesine gitmemem benim hesabıma geliyormuş zaten. Sülalesinde kaç kişiyi aramışım da bir sormuşum. Biz bir aileymişiz (annesi babası ve kardeşleriyle birlikte) böyle yapmam yanlışmış. Sigara yaktım. Sigara falan da yok sana beş dk da bir yakıyorsun dedi. Bende açtım ağzımı yumdum gözümü. Senin sülalen beni çok mu arayıp soruyor sanki dedim. Bak sen busun işte dedi. Ne diyorsun sen asıl önce biz bir aileyiz bunun farkına var benim ailem sana ne yaptı da gitmem diyorsun dedim. Ailem her zaman maddi manevi yanımızda olup destek oldular. Eşimin bitmek bilmeyen borçları var. Sustum hep üzerine gitmeyeyim diye ama artık dayanamıyorum çünkü bunlara rağmen babama laf edebiliyor. Evlenmeden önce çalışan bir insandım şimdi de çalışmak istiyorum ama bulunduğum şehirde iş yok. Alanıma göre bulamasamda gider başka bir işte yaparım ama onu istemiyor. Aile ortamlarında sürekli beni kötülüyor. Sanki beceriksizim, her şeyi yanlış yapıyormuşum gibi. Her zaman diyorum insanların içinde bana düzgün davran. Kırdığında sözde geliyor bide gönlümü alıyor öpüyor sarılıyor hep alttan alan oymuş. Konuşamıyoruz ki sorunlarımızı. Ona göre ben lak lak ediyorum sadece. Konu o istediğinde açılacak o istemediğinde kapanacak. Bu umursamaz ve rahat tavırları ağzına geleni konuşması beni çileden çıkarıyor artık. Sigara yok sana diyebiliyor bide sanki her şeyi yapıyor gibi. En sonunda o zaman sana da çamaşır ütü yemek yok diyecem o olacak. Daha bir tabağını bile kaldırmıyor masadan. Aman boş laflara cevap vermeyeyim o üzülmesin bu kırılmasın bana yakışmaz dedim diye mi oluyor bunlar. İlla kırıcı mı olmam gerek benimde ? Aramızda ne yaşanırsa yaşansın eşimin ailesine gitmek zorundamıyım ?
 
Canım hepsini okuyamadım ama eşin neden sana söylettiriyor herşeyi kendi annesi kendisi söylesin seni niye yoruyor arada kalmana sebeb olmuş üstüne bide seni suçlamış bence burda sorun eşinde aradaki dengeyi onun sağlaması lazım kendi annesiyle kendisi geçsin bi zahmet İletişime
 
Evet illa kırıcı olmanız gerek. Siz sürekli idare eden taraf olmuşsunuz. ve Görümceniz bile babanıza laf söyleme cesaretini bulmuş. ailenize bile dil uzatan insanlara karşı evet kırıcı olun. Bu konuda en büyük suçlu eşiniz. Ailesine dur diyecek olan eşiniz ama o bile sizi ezmeye çalışıyor
 
Her şeyi geçtim de pikniğe gelmek isteyen insanlara nasıl hazırlığımızı ona göre yaptık bir şeyler alın gelin diyebildiniz? Arkadaşa bile denmez bu kaldı ki anne baba. Israrlarında haksızlar ama bizim size yedirecek iki lokma etimiz tavuğumuz yok, yiyeceğinizi kendiniz alın demek çok ayıp değil mi?

Aranızda yaşananlar klasik gelin-kayınaile problemleri. Görüşmeyi kesecek kadar vahim bir durum görmedim ben anlattıklarınızda.
 
Son düzenleme:
Canım hepsini okuyamadım ama eşin neden sana söylettiriyor herşeyi kendi annesi kendisi söylesin seni niye yoruyor arada kalmana sebeb olmuş üstüne bide seni suçlamış bence burda sorun eşinde aradaki dengeyi onun sağlaması lazım kendi annesiyle kendisi geçsin bi zahmet İletişime

Ailem de böyle söyledi haklısınız sanırım. Eşim iletişimi benim kurmamı istiyor hep ama ben bunun yanlış olduğunu onada söyledim
 
Eşimin memleketinde yaşıyoruz. Ailem uzakta. Annemler misafirliğe geldiler. Onlar gelir gelmez kv bana mesaj attı dedi ki yarın size gelcez. Bizde eşimle plan yapmıştık öncesinde. Yarın pikniğe gideceğiz biz anne, öbür gün müsait bir zamanda ben sana haber vericem çağırıcam dedim. Tamam yazdı. Arkasından bir on dk sonra aradı. Pikniğe perşembe gidin bizde gelelim dedi. Eşimin tek bir izin günü olduğunu diğer günler çalıştığını dolayısıyla perşembe gidemeyeceğimizi ve piknik hazırlığını ona göre yaptığımızı söyledim. (Önceden etleri falan her şeyi ayarladık) bunları derken de eşim yanımda. Onada soruyorum. Böyle böyle de diyor kendisi bende söylüyorum. Tamam dedi kapattık teli. Arkasından on dk sonra mesaj attı, baban da pikniğe gitmek istedi bizde gelcez yarın dedi. Mesajı eşime gösterdim ne diyim diye. Hazırlığımızı ona göre yaptık eğer gelmek istiyorlarsa kendileride bir şeyler getirsin o zaman yaz dedi. Anne hazırlığımızı ona göre yaptık yapacak bir şey yok gelecekseniz bir şeyler getirin dedim. Kv neyse gelmiyoruz yazdı. Bende yanlış anladın heralde yazdım durumu açıklamaya çalıştım. Cevap vermedi. Ardından durum paylaştı bana laf soktu. Sonraki gün görümcemi arattırıp eşime beni şikayet etti. Eşim de bana annem sana kırılmış ara gönlünü al dedi. Ben artık patladım. Annen neden bize bir sormuyor planınız nedir falan diye emrivaki yapıp duruyor yeter artık dedim. Kırk yılın başı annemler gelmiş şu yaptığına bak. Ben ona defalarca müsait zamanda çağıracağımı söylüyorum o hala ısrar ısrar. Ki zaten eşimin ailesiyle aramızda problemler var içli dışlı değiliz ne onlar çağırır doğru dürüst ne ben giderim. Gittiğimiz zaman doğru düzgün konuşmuyoruz bile. Laf sokmaktan başka yaptıkları bir şey yok. Sürekli beni evliliğimizi yönetmeye çalıştıkları için olaylar yaşadık ve mesafeliyiz. Şimdi sanki aramız çok iyiymiş gibi bide annemler geldi diye bu samimiyet nerden oluştu acaba birden kaprisler falan. Eşimin annemi ara gönlünü al demesine moralim bozulduğu için suratım düştü ve annemler anladı bir şey olduğunu. Ne oldu diye sordular bende anlattım. Eşim de onlara, annem kırılmış bir arayın onu dedi. Ailem eşime dedi ki bu işler böyle olmaz. Biz buraya gelmişiz önce annenin bizi bir arayıp hoşgeldiniz demesi konuşması gerek. Planınız nedir ne yapalım diye bir sorması gerek dediler. Eşim de bunun üstüne gidip annesini aradı heralde ki kv annemi arayıp hoşgeldiniz ne yapalım falan diye sordu. Annem de sonraki gün buyrun gelin akşam yemeğe dedi. Sonrasında geldiler. Normal bir gün yaşandı bu konular açılmadı. Masada yemek yerken sürekli benimle alakalı konular açıldı. Mauve bunu yemiyor şöyle yapmıyor böyle yapmıyor. Konu sürekli benim üzerimde dönüyor. Onlara göre benim yanlışlarım konuşuluyor. Sustum her zamanki gibi. En son kapıda uğurlarken küçük görümcem eşimle ve ailemle olan fotoğrafların olduğu çerçeveyi gördü. Görümcem annemlere döndü ve tavırlı bir şekilde dedi ki, bizim resmimizi koymamış. Babam da dedi ki onu ben kızıma hediye yaptırdım. Babamın bana yaptırıp gönderdiği bir hediye o. Yani bu tavrı çok saçmaydı. Gün böyle bitti gitti annemler kaldı gitti biz onlara gittik derken eşimin ailesinin bu hareketlerinden dolayı artık çok soğudum. Artık çağırdıklarında aradıklarında gitmemeye konuşmamaya karar verdim. Çünkü bardağın son damlası oldu. Yaptıklarından sonra mesafeliydik fakat her zaman gittim yardım ettim, kv zamanında temizliğe çağırdı gittim. Samimi olmasam da saygılı seviyeli konuştum yeri geldi güldüm hoş sohbet ettim. Laf sokmalarını duymazdan geldim. Küçük görümcem bile bana ahkam kesti durdu. Aman huzurumuz kaçmasın dedikçe onlar bu nasılsa biz ne yapsak yine tıpış tıpış geliyor dediğimizide yapıyor diyip beni bir şeye tutmamaya, laf sokmalarına ve emrivakilerine devam ettiler. Bu yüzden her olan olay sonrasında tepkimi saklayıp hiçbir şey olmamış gibi onlara gitmekten vazgeçmeye karar verdim. Anladım ki ben böyle yaptıkça ardı arkası kesilmeyecek. Eşim dün annem yemeğe çağırdı dedi. Bende gitmek istemiyorum dedim. İlk defa dedim böyle bir şeyi. Eşim de bu dediğin doğru mu o zaman bende senin annenlere hiç gitmem dedi. Neymiş ailesine gitmemem benim hesabıma geliyormuş zaten. Sülalesinde kaç kişiyi aramışım da bir sormuşum. Biz bir aileymişiz (annesi babası ve kardeşleriyle birlikte) böyle yapmam yanlışmış. Sigara yaktım. Sigara falan da yok sana beş dk da bir yakıyorsun dedi. Bende açtım ağzımı yumdum gözümü. Senin sülalen beni çok mu arayıp soruyor sanki dedim. Bak sen busun işte dedi. Ne diyorsun sen asıl önce biz bir aileyiz bunun farkına var benim ailem sana ne yaptı da gitmem diyorsun dedim. Ailem her zaman maddi manevi yanımızda olup destek oldular. Eşimin bitmek bilmeyen borçları var. Sustum hep üzerine gitmeyeyim diye ama artık dayanamıyorum çünkü bunlara rağmen babama laf edebiliyor. Evlenmeden önce çalışan bir insandım şimdi de çalışmak istiyorum ama bulunduğum şehirde iş yok. Alanıma göre bulamasamda gider başka bir işte yaparım ama onu istemiyor. Aile ortamlarında sürekli beni kötülüyor. Sanki beceriksizim, her şeyi yanlış yapıyormuşum gibi. Her zaman diyorum insanların içinde bana düzgün davran. Kırdığında sözde geliyor bide gönlümü alıyor öpüyor sarılıyor hep alttan alan oymuş. Konuşamıyoruz ki sorunlarımızı. Ona göre ben lak lak ediyorum sadece. Konu o istediğinde açılacak o istemediğinde kapanacak. Bu umursamaz ve rahat tavırları ağzına geleni konuşması beni çileden çıkarıyor artık. Sigara yok sana diyebiliyor bide sanki her şeyi yapıyor gibi. En sonunda o zaman sana da çamaşır ütü yemek yok diyecem o olacak. Daha bir tabağını bile kaldırmıyor masadan. Aman boş laflara cevap vermeyeyim o üzülmesin bu kırılmasın bana yakışmaz dedim diye mi oluyor bunlar. İlla kırıcı mı olmam gerek benimde ? Aramızda ne yaşanırsa yaşansın eşimin ailesine gitmek zorundamıyım ?
Takıldığım tek nokta eşiniz söylemiş, siz yazmışsınız. Kendi annesine kendi cevap versin. Sizi neden arada bırakıyor? Size annemden özür dile dediğinde, “eee senin söylediklerini yazdım ben. Sen ara, ben ne dediysem onu yazdı de” deseydiniz keşke. Bir daha böyle bir durum olduğunda eşiniz konuşsun ailesiyle. Kimse oğluna, kızına kırılmaz, darılmaz ama gelinine, damadına kızar da darılır da.
 
Yok yani eşin söylemiş sen yazmışsın sonra sana kırılmış ara diyemez. Görümceye diyecekti ben söyledim yazdı diye. Madem ailesini çok düşünüyor piknik için giderken malzeme alabilirdi. Siz gelirken alın ne demek?


Başta düzelebilir diye düşündüm de okudukça affedersiniz ama bu adamdan bi cacık olmaz dedim.


Neymiş sigara almayacakmıș. Girin çalışın bir işte mesleğiniz dışında izin vermiyorsa böyle lafları da yersiniz kusura bakmayın.
 
Kaynanaya gıcık oldum. Aynı şehirdeymişsiniz zaten günler torbaya mı girdi başka zaman birlikte piknik yapılır. Bi müsaade etsinler de ailenizle vakit geçirin. O görümceye de açıp eşimi dolduracağına babama laf beğendireceğine kendine başka Bi uğraş bul deyin. Arayı bozun yani. Eş kişisine diyecek laf yok zaten.
 
Genel durumu siz daha iyi bilirsiniz tabi ama, kadin biz de piknige gelecegiz diyince basustune der artirirdim hazirligi, iki dunur cocuklariyla piknige gidiyor ne guzel. Gerekirse yoldan birseyler alir giderdim. Ne bileyim buyugum ben de gelmek istiyorum dese "yemeginizi getirin" diyemem ben.
Kotuleyemeyecegi kadar iyi davranirim, gerektiginde hesabini sorarim tas gedigine oturur. Seninkiler-benimkiler kavgasi gereksiz, kimse ailesini atamayacagina gore bosa kendinizi ve evliliginizi yipratmayin derim ben.
 
Her şeyi geçtim de pikniğe gelmek isteyen insanlara nasıl hazırlığımızı ona göre yaptık bir şeyler alın gelin diyebildiniz? Arkadaşa bile denmez bu kaldı ki anne baba. Israrlarında haksızlar ama bizim size yedirecek iki lokma etimiz tavuğumuz yok, yiyeceğinizi kendiniz alın demek çok ayıp değil mi?

Aranızda yaşananlar klasik gelin-kayınaile proplemleri. Görüşmeyi kesecek kadar vahim bir durum görmedim ben anlattıklarınızda.
Ayy bende bu yorumu aradım resmen. Cidden bukadar iki lokma yemeği kiskanmissin onlardan çok ayıp yaptigin şey bide eşinden onay beklemissiniz böyle diyelim diye M Merveua
 
Ailem de böyle söyledi haklısınız sanırım. Eşim iletişimi benim kurmamı istiyor hep ama ben bunun yanlış olduğunu onada söyledim
Sıkıntı eşinizde. Siz terbiye edilecek çocuk musunuz da sana sigara yok, şu yok bu yok diyebiliyor. Böyle durumlarda ben hep kısası savunurum. Size sigara yoksa, siz de yemeği, temizliği vs yi bırakın. Bakalım ne yapacak?
Ayrıca sizi ailesine, topluma karşı ezen insandan neden soğumadınız?
 
Her şeyi geçtim de pikniğe gelmek isteyen insanlara nasıl hazırlığımızı ona göre yaptık bir şeyler alın gelin diyebildiniz? Arkadaşa bile denmez bu kaldı ki anne baba. Israrlarında haksızlar ama bizim size yedirecek iki lokma etimiz tavuğumuz yok, yiyeceğinizi kendiniz alın demek çok ayıp değil mi?

Aranızda yaşananlar klasik gelin-kayınaile proplemleri. Görüşmeyi kesecek kadar vahim bir durum görmedim ben anlattıklarınızda.

Neden ayıp olsun. Eşim hazırlığı ona göre yaptı böyle şeyleri sever çok uğraşır. Bizde lokanta işletmiyoruz ki. Gelecek olsalar onlar toplam 8 kişi. Ailemle biz de 5 kişiyiz. Bu durumda hep birlikte pikniktense başka zaman bir şeyler ayarlamak daha mantıklı değil mi. Nasılsa daha vakit var kimse bir yere kaçmıyor ki
 
Piknik olayında, bize hazırlıkları ona göre yaptık geleceksiniz siz de kendiniz için alın ne demek? Hiç hoş olmamış. Eşiniz anne babası için nasıl söyletmiş bunu? Onların ısrarı ne kadar yanlışsa sizin cevabınız da o kadar yanlış olmuş.
Eşinizin yanınızda olup sonra sizin özür için aramanızı istemesi de hata. Ailesinden daha çok eşiniz sıkıntılı geldi bana, toplum içinde kötü davranıyorsa ailesi de bundan yüz buluyordur.

Siz de her söylenene sessiz kalmak yerine cevap verseniz usulüne göre de içinizde biriktirmeseniz, artık görüşmek istemiyorum noktasına gelmezdiniz.

Eş ailesi ile görüşmeme kararı ciddi bir karardır ve her evlilik kaldırmaz bunu.
 
Son düzenleme:
Bide asla susmayın tepkinizi gösterin. İlk zamanlar diye her zaman alttan almayın tam tersine asıl ilkten tepkinizi koymanız daha iyi olur. Sizin onun malı değil, hayat arkadaşı olduğunuzu ve geçinebilmeniz için karşılıklı çaba olması gerektiğini idrak etmesi gerek
Bu mesajı başkasına yazmışsınız ve sizin de yapmanız gereken bu.
Susmak çözmez, sorunun üstünü örter ve zamanla içinizde büyür.
 
Neden ayıp olsun. Eşim hazırlığı ona göre yaptı böyle şeyleri sever çok uğraşır. Bizde lokanta işletmiyoruz ki. Gelecek olsalar onlar toplam 8 kişi. Ailemle biz de 5 kişiyiz. Bu durumda hep birlikte pikniktense başka zaman bir şeyler ayarlamak daha mantıklı değil mi. Nasılsa daha vakit var kimse bir yere kaçmıyor ki
Sizin ailenize bunun söylendiğini düşünün. Eşiniz annenize yiyeceğinizi alıp gelin diyor. Çok ayıp bence. Yoldan iki kilo kanat alınır geçilir en kötü.
 
Her şeyi geçtim de pikniğe gelmek isteyen insanlara nasıl hazırlığımızı ona göre yaptık bir şeyler alın gelin diyebildiniz? Arkadaşa bile denmez bu kaldı ki anne baba. Israrlarında haksızlar ama bizim size yedirecek iki lokma etimiz tavuğumuz yok, yiyeceğinizi kendiniz alın demek çok ayıp değil mi?

Aranızda yaşananlar klasik gelin-kayınaile problemleri. Görüşmeyi kesecek kadar vahim bir durum görmedim ben anlattıklarınızda.

Bir okurken sinir oldum kvye
Oldum olası gelin ailesi gelince kv ninde eve damlamasına hep sinir olmuşumdur.
Zaten gelin oğul kv kp sürekli zaman geçiriyorlar. Bir kez de biricik oğulları kızın anne babasıyla ayrı zaman geçirsin.
Daha hoşgeldin demeden ısrar ısrar etmeleri battı.

Ama yorumunuzu okuyunca bir düşündüm. Sahi nasıl denir ki? Bu da çok ayıp. Ben asla diyemezdim. En kötü anne bize sende börek yapar mısın, çok güzel yapıyorsun, etler de bizden der geçersin. Kv ve kp e üzüldüm bi. Oğlum olacak ben olsam çok kırılırdım, geçmiş yorumlarıma kıyasla erkek analarına empati yapmaya başladım :KK70:

O sebeple kim haklı kim haksız bir karar veremedim şimdi :KK70:
 
Neden ayıp olsun. Eşim hazırlığı ona göre yaptı böyle şeyleri sever çok uğraşır. Bizde lokanta işletmiyoruz ki. Gelecek olsalar onlar toplam 8 kişi. Ailemle biz de 5 kişiyiz. Bu durumda hep birlikte pikniktense başka zaman bir şeyler ayarlamak daha mantıklı değil mi. Nasılsa daha vakit var kimse bir yere kaçmıyor ki

Kim bu sekiz kişi biz konudan anneyle baba gelecek olarak anlamıştık

Kayınvalide dünürler gelmiş bizsiz oturmasınlar modunda ilgili görünecek

Hatanız eşinizin yerine kayınvalide ile muhatap olmak ben söyleyemem olsan kendin söyle deseydin, hiç bu tatsızlıklar çıkmayacaktı

Bu kulağınıza küpe olsun eşiniz kendi söyleyemediklerini size söylettiğinde bir daha söylemeyin
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X