- 3 Ekim 2010
- 11.500
- 3.818
- 448
demek oldu bir sene, hatirliyorum ilk konunu, sonrakileri. ne zaman yazilarini gorsem gozyaslarimi tutamiyorum. senede 1 2kez gorebildigim anneme ozlemim artiyor. telefona sariliyorum. az uzun calsa acmasa ter basiyor. Allah annene rahmet etsin sana sabirlar versin. biz de anlayalim okudukca annenin degerini bir gun elimizden kayip gidecegini. anneleri uzmeyelim cunku onlar gibisi yok. ne baba. ne es.
Bugün bizim için bir sonun başlangıcıymış meğer, bugünün bir gün öncesi yani sevgililer günü annemi aradım kız kardeşimle bir yerlerde bir şeyler içeceğiz, haberin olsun dedim tamam dedi. O an bilmiyorum aniden, şimdi bu telefonu açacak bir annem olmasaydı...? diye geçiverdi içimden, Aman smuwiLa yine başlama diye kızdım kendime, öyle anlamlı bir günde seviniyorsun, nerden bileceksin ki bir sonraki günün bir sonun başlangıcı olduğunu? Anneme hasret kalacağımı nerden bilebilirdim?
Yerde görünce onu öyle, buz kestim, kulaklarım uğuldamaya başadı. Titreyerek yanına gittim, anne dedim cevap vermedi, elimle sarstım azıcık, anne neyin var deyince bilmiyorum, sol tarafım tutmuyor dedi, hareket ettirebildiği sağ elini bana doğru uzattı, elini tuttum ama o hali, dilinin kalınlaşması, yüzüme bakışı, korkusu? Gitmiyor gözümün önünden!
Ağladım, bağırdım, kardeşimi bıraktım yanına yardım çağırdım ev 5 dk' da mahşer yerine döndü.
İlk gittiğimiz de acil servise aldılar herkes ateşten, bilmem neyden orada yatarken benim annem beyin kanaması sebebiyle yatıyordu, herkes bize bakıyor, anneme bakıyor tüh tüh daha genç diyor..
O gece kimimiz hastane koridoru, kimimiz araba hepimiz bir yerde sabahladık, sabaha karşı uyumuşum biraz sabah ezanla uyandım içimde bir sıkıntı, koştum hemen hastaneye, aradan yarım saat geçmedi kardeşimin çığlıkları geldi. Doktor; ameliyat olmassa ölecek, ameliyatla da yaşama şansı % 10 demiş.
2 ameliyat geçirdi, hiç umudumu kaybetmedim, yoğun bakım kapısında sadece 5 dk. görebileyim diye saatlerce zevkle, aşkla bekledim. O an gelip çattığında içim içime sığmıyordu annemi görecektim çünkü, önlüğümü giydirdileler içeri doğru yol aldığımda kalbim pır pır, öylece yatıyordu annem, şükü sultan hani sen yatmayı sevmezdin, hadi kalk artık, bak hepimiz seni bekliyoruz, tüm sevdiklerin burda, hadi sevindir bizi dedim..
Hem için rahat etmez, kim bekleyecek bizi 5 dk. geç kaldığımız için pencerede?
Hem gece üzerimizi örtmezsen rahat edemezsin, annee! yine karnım ağrıyor, illa senin sıcak su şerbetinle geçecekmiş meret..
Anneee menekşelerini mi daha çok seviyorsun bizi mi? O ne biçim soru mu? Söyle çiçeklerine kıskancız biz ona göre..
Anneeeee, anneeeee!
Annelerim şimdi cevapsız...
Emir büyük yerdenmiş, sessizce kollarımızdan kayıp gittin, hiç bir şey yapamadık annem.
Tam 1 senedir her şeyim olan annem yok artık, tam 1 senedir annesizim, dedem taş bas bağrına, hayat devam ediyor diyor. Olmuyor, annemsiz ev ev değil, ben ben değil..
Öyle çok özledim ki onu, annemmiş bizi biz yapan,
O gidince canımız da gitti, bundan sonrası böyle sönük bir hayat işte, ne zaman anne kız görsem içim yanıyor, annem aklıma geliyor. Hiç bir şeyin tadı, tuzu yok artık.. Ne zaman bir ambulans görsem gözyaşlarımı tutamam, ne zaman bir tabut görsem içim parçalanır, eee smuwiLa hala korkar mısın tabuttan, cenaze arabalarından diye bir ses duyarım içimden..
Sesin kulağımda, yüzün aklımda açıp açıp videoları seyrediyorum, fotoğraflara bakıyorum, unut diyorlar, unutmam! unutamam ki annem, nasıl özledim seni bir bilsen, içim öyle yanıyor ki, hiç sönmeyecek bu ateş, bu boşluk hiç dolmayacak..
mekanı Cennet olsun..
Kardeşinizin dogum gunünü neşe icinde kutlamanız, onu güçlü ediyordur! Ne güzel ve iyi bir ailesiniz!
Bu yüzden takdir ettim!
Bu arada Allah annenizin mekanını cennet eylesin! Huzur icinde yatmasını dilerim!
Bazen utanıyorum kendimden, hala annen olsa ondan mı medet umacaksın diye, ama umuluyor işte, anne boynum ağrıyor deyip önüne otururdum. Karnım ağrıyor derdim şekerli su yapardı, gelir masaj yapardı nasıl geçti mi biraz diye sorardı. O gidince öyle bir boşluğa çaresizliğe düştüm ki, çocukken ben sizi yanınızda olmasam da görüyorum, biliyorum her şeyi derdi, annemin bir gözü olduğuna bizimle bıraktığına inanırdım hep, annem hep görüyor bizi derdim.
O kadar çok şey yarım kaldı ki içimde..
Arıyor insan, bazı yemekleri yiyemiyorum mesela sadece onun tadına alışkınım
Telefonumdan numarasını silemiyorum
Parfümünü koklamaktan vazgeçemiyorum
İçim daraldığı zaman arardım, beni gülümsetmeden kapatmazdı telefonu
Ne olursa olsun imtihanımız devam ediyor bir gün gideceğiz yanlarına sabır ....
Bugün bizim için bir sonun başlangıcıymış meğer, bugünün bir gün öncesi yani sevgililer günü annemi aradım kız kardeşimle bir yerlerde bir şeyler içeceğiz, haberin olsun dedim tamam dedi. O an bilmiyorum aniden, şimdi bu telefonu açacak bir annem olmasaydı...? diye geçiverdi içimden, Aman smuwiLa yine başlama diye kızdım kendime, öyle anlamlı bir günde seviniyorsun, nerden bileceksin ki bir sonraki günün bir sonun başlangıcı olduğunu? Anneme hasret kalacağımı nerden bilebilirdim?
Yerde görünce onu öyle, buz kestim, kulaklarım uğuldamaya başadı. Titreyerek yanına gittim, anne dedim cevap vermedi, elimle sarstım azıcık, anne neyin var deyince bilmiyorum, sol tarafım tutmuyor dedi, hareket ettirebildiği sağ elini bana doğru uzattı, elini tuttum ama o hali, dilinin kalınlaşması, yüzüme bakışı, korkusu? Gitmiyor gözümün önünden!
Ağladım, bağırdım, kardeşimi bıraktım yanına yardım çağırdım ev 5 dk' da mahşer yerine döndü.
İlk gittiğimiz de acil servise aldılar herkes ateşten, bilmem neyden orada yatarken benim annem beyin kanaması sebebiyle yatıyordu, herkes bize bakıyor, anneme bakıyor tüh tüh daha genç diyor..
O gece kimimiz hastane koridoru, kimimiz araba hepimiz bir yerde sabahladık, sabaha karşı uyumuşum biraz sabah ezanla uyandım içimde bir sıkıntı, koştum hemen hastaneye, aradan yarım saat geçmedi kardeşimin çığlıkları geldi. Doktor; ameliyat olmassa ölecek, ameliyatla da yaşama şansı % 10 demiş.
2 ameliyat geçirdi, hiç umudumu kaybetmedim, yoğun bakım kapısında sadece 5 dk. görebileyim diye saatlerce zevkle, aşkla bekledim. O an gelip çattığında içim içime sığmıyordu annemi görecektim çünkü, önlüğümü giydirdileler içeri doğru yol aldığımda kalbim pır pır, öylece yatıyordu annem, şükü sultan hani sen yatmayı sevmezdin, hadi kalk artık, bak hepimiz seni bekliyoruz, tüm sevdiklerin burda, hadi sevindir bizi dedim..
Hem için rahat etmez, kim bekleyecek bizi 5 dk. geç kaldığımız için pencerede?
Hem gece üzerimizi örtmezsen rahat edemezsin, annee! yine karnım ağrıyor, illa senin sıcak su şerbetinle geçecekmiş meret..
Anneee menekşelerini mi daha çok seviyorsun bizi mi? O ne biçim soru mu? Söyle çiçeklerine kıskancız biz ona göre..
Anneeeee, anneeeee!
Annelerim şimdi cevapsız...
Emir büyük yerdenmiş, sessizce kollarımızdan kayıp gittin, hiç bir şey yapamadık annem.
Tam 1 senedir her şeyim olan annem yok artık, tam 1 senedir annesizim, dedem taş bas bağrına, hayat devam ediyor diyor. Olmuyor, annemsiz ev ev değil, ben ben değil..
Öyle çok özledim ki onu, annemmiş bizi biz yapan,
O gidince canımız da gitti, bundan sonrası böyle sönük bir hayat işte, ne zaman anne kız görsem içim yanıyor, annem aklıma geliyor. Hiç bir şeyin tadı, tuzu yok artık.. Ne zaman bir ambulans görsem gözyaşlarımı tutamam, ne zaman bir tabut görsem içim parçalanır, eee smuwiLa hala korkar mısın tabuttan, cenaze arabalarından diye bir ses duyarım içimden..
Sesin kulağımda, yüzün aklımda açıp açıp videoları seyrediyorum, fotoğraflara bakıyorum, unut diyorlar, unutmam! unutamam ki annem, nasıl özledim seni bir bilsen, içim öyle yanıyor ki, hiç sönmeyecek bu ateş, bu boşluk hiç dolmayacak..
Arıyor insan, bazı yemekleri yiyemiyorum mesela sadece onun tadına alışkınım
Telefonumdan numarasını silemiyorum
Parfümünü koklamaktan vazgeçemiyorum
İçim daraldığı zaman arardım, beni gülümsetmeden kapatmazdı telefonu
Ne olursa olsun imtihanımız devam ediyor bir gün gideceğiz yanlarına sabır ....
Şair ne güzel demiş;
Bir çok giden memnun ki yerinden,
çok seneler geçti, çok seneler geçti,
dönen yok seferinden..
Bir arkadaşımın annesi henüz 9 yaşındaydık vefat ettiğinde, ağlamaları aklıma gelmişti, çocuk aklı Allahım ne olur ayça' nın annesi geri gelsin diye dua ederdim hep, bilmezdim ki ölümün dönülmez bir yol olduğunu??
Sabah okula giderdim, eve gelirdim kapı duvar, ev buz gibi..
Kömürlüğe iner kömür alır sobayı yakıp ısınmaya çalışırdım.
Hasta olurdum bir tas çorba bulamazdım içecek, her akşam ekmek arası bir şeyler alıp gelirdi babam dedi.
Sen yine bu yaşına kadar annele yaşadın dedi.
Anne bambaşka, baba annenin yerini tutmuyor, hiç bir zaman da tutamaz demişti.
Şair ne güzel demiş;
Bir çok giden memnun ki yerinden,
çok seneler geçti, çok seneler geçti,
dönen yok seferinden..
Bir arkadaşımın annesi henüz 9 yaşındaydık vefat ettiğinde, ağlamaları aklıma gelmişti, çocuk aklı Allahım ne olur ayça' nın annesi geri gelsin diye dua ederdim hep, bilmezdim ki ölümün dönülmez bir yol olduğunu??
Sabah okula giderdim, eve gelirdim kapı duvar, ev buz gibi..
Kömürlüğe iner kömür alır sobayı yakıp ısınmaya çalışırdım.
Hasta olurdum bir tas çorba bulamazdım içecek, her akşam ekmek arası bir şeyler alıp gelirdi babam dedi.
Sen yine bu yaşına kadar annele yaşadın dedi.
Anne bambaşka, baba annenin yerini tutmuyor, hiç bir zaman da tutamaz demişti.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?