- Konu Sahibi limonsepeti85
-
- #1
Eltimden nefret ediyorum genel, herkesin yaşadığı nedenlerden dolayı. Aramızda uzuuunn km ler var, bayramdan bayrama görüşürüz mecburen. Eşimi hiçbir şekilde ailesiyle olan ilişkilerinde kısıtlamam, yeğenlerine istediğini alır yedirir içirir hatta ben de onunla birlikte ilgilenirim, annelerini sevmiyor oluşum diğer aile bireyleriyle arama mesafe sokmadı bugüne kadar.
Ticaretle uğraştıkları için sık sık paraya ihtiyaçları olur, bununla birlikte hiçbir şeyden de geri kalmazlar. Biz daha tutumlu daha mütevazi yaşarız, gelirimiz sabit çünkü. Birçok seferde elimizden geldiğince destek olmaya çalışırız, eşimin abisidir derim, ilerde bizim de bişeylere ihtiyacımız olur derim, kardeşlik bağı önemlidir derim, onun yerinde benim ailem de olabilir derim vs vs. En son yazın yine bir miktar borç verdik ama bu sefer bende biraz patlama yaptı içimde, vermesine engel olmadım ama adamın da burnundan getirdim, çünkü dediğim gibi yapılan fedakarlıklara hiçbir şekilde olumlu bir tutumla karşılık alamıyorum ve ben afedersiniz sineğin bi tarafından yağ çıkarmaya çalışırken onlar zevki sefa içinde yaşıyorlar, başları sıkışınca da benim saf kocam kıyamıyor dayanamıyor.ben biraz birikim yapıp hayatıma yön vermeye çalıştıkça pat bişey çıkarıyorlar.
Birkaç gün evvel benim abimin paraya ihtiyacı oldu, öyle aman aman değil 5000 tl kadar ki abim neye ihtiyacım olsa yanımdadır destektir maddi manevi. Şimdi kocam olacak beyfendi bu durumu benim burnumdan getirmeye ant içmiş, parayı verecekmiş, abimin iyiliklerini unutmamış ama beni de üzecekmiş. Ben kendi abim olunca hiç düşünmeden vermek istiyormuşum, kötü niyetliymişim çifte standartçıymışım. daha abisine verdiği para dönmeden benim vereceğimin hesabını tuttu bana, ya ihtiyacımız olursaymış. asla altta kalmadım, ama çok üzüldüm.Hiç yaranılmaz değil mi bu erkeklere? Konuşmuyoruz şu an, ne yapmamı önerirsiniz?
Ticaretle uğraştıkları için sık sık paraya ihtiyaçları olur, bununla birlikte hiçbir şeyden de geri kalmazlar. Biz daha tutumlu daha mütevazi yaşarız, gelirimiz sabit çünkü. Birçok seferde elimizden geldiğince destek olmaya çalışırız, eşimin abisidir derim, ilerde bizim de bişeylere ihtiyacımız olur derim, kardeşlik bağı önemlidir derim, onun yerinde benim ailem de olabilir derim vs vs. En son yazın yine bir miktar borç verdik ama bu sefer bende biraz patlama yaptı içimde, vermesine engel olmadım ama adamın da burnundan getirdim, çünkü dediğim gibi yapılan fedakarlıklara hiçbir şekilde olumlu bir tutumla karşılık alamıyorum ve ben afedersiniz sineğin bi tarafından yağ çıkarmaya çalışırken onlar zevki sefa içinde yaşıyorlar, başları sıkışınca da benim saf kocam kıyamıyor dayanamıyor.ben biraz birikim yapıp hayatıma yön vermeye çalıştıkça pat bişey çıkarıyorlar.
Birkaç gün evvel benim abimin paraya ihtiyacı oldu, öyle aman aman değil 5000 tl kadar ki abim neye ihtiyacım olsa yanımdadır destektir maddi manevi. Şimdi kocam olacak beyfendi bu durumu benim burnumdan getirmeye ant içmiş, parayı verecekmiş, abimin iyiliklerini unutmamış ama beni de üzecekmiş. Ben kendi abim olunca hiç düşünmeden vermek istiyormuşum, kötü niyetliymişim çifte standartçıymışım. daha abisine verdiği para dönmeden benim vereceğimin hesabını tuttu bana, ya ihtiyacımız olursaymış. asla altta kalmadım, ama çok üzüldüm.Hiç yaranılmaz değil mi bu erkeklere? Konuşmuyoruz şu an, ne yapmamı önerirsiniz?