- 14 Şubat 2016
- 201
- 240
- 23
- Konu Sahibi oscarandthewolf
-
- #21
Yahu
Allah askına ya sen git pdr kazan köylü kızları gibi 20 yaşında evlilik peşine düş hem de lise mezunu bi adamla hem de bu kafada bi aile varken karsında allah akıl fikir versin ailene de yazık insallah kalplerine inmez
Ayriyetten burda TDK komitesinde çalışıyorum gibi bir açıklama yaptığımı hatırlamıyorum? Burda herkesin yazımına, noktasına, kelime kullanışına dikkat edersek işin içinden çıkamayız, ki kullandığım kelime "olabilite" absürd bir kelime değil. Girin bakın bir çok yerde, bir çok şekilde kullanılan bir kelime. Ve son olarak sizin herhangi bir konuya yaptığınız herhangi bir cevaba baksam emin olun çok daha berbat kelimeler bulurum. Amacınız beni yermekse lütfen konumdan uzaklaşın. Zaten sıkıntım bana yetiyor, kimseye tartışmak istemiyorum.[/QUOTE]Onu anladim da. Katletmis Türkceyi!!!
Bu kadar karalar baglayacak bi durum yok.sevgilin askerden gelince seni 4 sene bekleyecegine o da okuyacak. Tabii niyeti cidden duzgun bi evlilik yapmak ve adimlari duzgun atmaksa.
Bu sekilde onun ailesi okuyan ogullarina evlen diye tutturamayacak, senin ailen de ilerde bu cocuk lise mezunu diye sorun cikaramayacak.
Cozum cok zor degil, cok dramatiklestirmissiniz:)
YahuNe evliliği? Ben evlenmek istiyorum hemen gibi bir cümle kurdum mu? Hayırdır yani ne bu saldırgan haller? Uzak kalmaya mecbur bırakalıyoruz ve ailesi kiminle evleneceğini kendisi seçiyor? Sizce bu ne kadar mantıklı? Ben hayatında olayım olmayayım, ailesi söz hakkı bile tanımıyor. Ve şimdiye bakarsak ben hayatındayım ve sevgililik birbirini tanımanın ve vakit geçirmenin ilk adımıdır. Emin olunca ciddileşir ve evliliğe giden bir süreç olur. Bunları da "20 yaşımdaki halimle" ben mi öğreteyim? Pardon ama evliliği hayal bile etmeyeceksek neden sevgili oluyoruz? Neden birin seviyoruz? Pdr okurken de birini sevebilirim belki evlenirim bunu yargılamak kimseye düşmez. Ben başka bir olayı anlatıyorum, lafları cımbızla seçip onu getirmeyin yahu. Cidden sinirlenmeye başladım.
Ben burada kendi fikrini söyleyenlere elbette kızmıyorum zaten fikir almak için böyle bir konu açtım. Fakat bazı yazılanlar direkt yermeye yönelik, kendilerince bambaşka teoriler üretiyorlar ve sevgilimi sırf lise mezunu diye küçümsüyorlar. Ben zaten hiçbir zaman evlilik planları yapmadım. Bu da allah nasip ederse olabilecek bir şey ama insan hayal ediyor. Birini sevince her şey gözüne mümkün gibi geliyor. Yaşım belki küçük olabilir ama bu ilişkim için çaba sarfetmeme, fedakarlık yapmama mani değil. Gelip geçici hisler olduğunu düşünmüyorum. Sevmenin yaşı olmaz. Ne yani 30 yaşına geldiğimde mi ciddiye alınıp "aa bu kız seviyor, mücadele ediyor" denilecek? Tekrarlıyorum biz ileriye dönük düşündüğümüz ve birbirimizi sevdiğimiz için evliliğe kadar ister 4 sene ister 14 sene geçsin birlikte olmak istiyoruz. Hayatımda 2 aydır olan bir insan değil. Epeyce uzun bir geçmiş var arkamızda ve ben lise mezunu olmasını hiç önemsemedimDaha 19 yaşındasın ve önünde koskocama bir 4 yıl var. Yaşayıp göreceksin, şimdi söyleyenlere sinirleniyorsun ama o koskoca 4 sene de her şey değişebilir. Yüksek ihtimalle değişecek.
Ailen de haklı. Onun ailesi de haklı. Tek başına düzgün bir iş olmadan İstanbulda ne yiyip ne içecek nasıl barınacak nasıl yaşayacak? Lise mezunu bir insanın iyi bir işe girme ihtimali öyle düşük ki.. Üniversite mezunları iş bulamıyorken şu zamanda... Babası da ekmeğini alsın istiyor haklı olarak.
19 yaş zaten hayallerden ayakların yere basmadığı yaşlar. Dört sene boyunca aynı insanı sevme ihtimalin var elbette ama ayrılma ihtimaliniz de çok. Artık sevmeme ihtimaliniz de çok yüksek. Çok insan o yaşlardaki sevgililerinden ayrılıyor çok nadir devam edenler.
Yani şimdide dört yıl sonrasına ağlamamanızı öneriyorum. Kimbilir neler değişecek neler olacak dört yılda.
Şimdi sana sevimsiz geliyor bunlar ama 4 sene sonra yüksek ihtimal bu konuyu okuduğunda o gözyaşlarına güleceksin.
Oğlanın işi yok eğitimi yok ne iş yapacak dönünce
Oğlanın ailesi Neden kalsınlar İstanbul'da...
Bence aile dar görüşlü değil mantıklı düşünen bir aileymiş her ana baba aynı şeyi düşünür eğitim konusunda
Sevgilin seni seviyorsa okuyacak açıköğretimden veya üniversiteyi bir şekilde kazanacak
Sevgi neydi sevgi emekti
ahh canım benim üniversitenin tadını çıkarmak varken ne dert sahibi olmuşsun..
daha yaşın küçük önce bi askerliği bitsin dönsün sağ salim sonra ailesiyle bir yüzyüze görüşsün bu devirde kimseyi zorla evlendirmezler..
gerekirse ailesine ret çeker silah zoruyla götürecek değiller ya..
işe girer 2-3 sene çalışır yükselir senin ailenin karşısına öyle çıkar..
şimdi imkansız gibi geliyor ama zaman su misali geçer merak etme..
bir de.. hatırlarsın bunları şimdi size olmaz diyorlar ya ondan böylesiniz.. belki 2 sene sonra sen istemeyecektin. neyse hayırlısı olsun zamana bırak okulunla ilgilen şimdilik kafanı yorma..
ahh canım benim üniversitenin tadını çıkarmak varken ne dert sahibi olmuşsun..
daha yaşın küçük önce bi askerliği bitsin dönsün sağ salim sonra ailesiyle bir yüzyüze görüşsün bu devirde kimseyi zorla evlendirmezler..
gerekirse ailesine ret çeker silah zoruyla götürecek değiller ya..
işe girer 2-3 sene çalışır yükselir senin ailenin karşısına öyle çıkar..
şimdi imkansız gibi geliyor ama zaman su misali geçer merak etme..
bir de.. hatırlarsın bunları şimdi size olmaz diyorlar ya ondan böylesiniz.. belki 2 sene sonra sen istemeyecektin. neyse hayırlısı olsun zamana bırak okulunla ilgilen şimdilik kafanı yorma..
Ben burada kendi fikrini söyleyenlere elbette kızmıyorum zaten fikir almak için böyle bir konu açtım. Fakat bazı yazılanlar direkt yermeye yönelik, kendilerince bambaşka teoriler üretiyorlar ve sevgilimi sırf lise mezunu diye küçümsüyorlar. Ben zaten hiçbir zaman evlilik planları yapmadım. Bu da allah nasip ederse olabilecek bir şey ama insan hayal ediyor. Birini sevince her şey gözüne mümkün gibi geliyor. Yaşım belki küçük olabilir ama bu ilişkim için çaba sarfetmeme, fedakarlık yapmama mani değil. Gelip geçici hisler olduğunu düşünmüyorum. Sevmenin yaşı olmaz. Ne yani 30 yaşına geldiğimde mi ciddiye alınıp "aa bu kız seviyor, mücadele ediyor" denilecek? Tekrarlıyorum biz ileriye dönük düşündüğümüz ve birbirimizi sevdiğimiz için evliliğe kadar ister 4 sene ister 14 sene geçsin birlikte olmak istiyoruz. Hayatımda 2 aydır olan bir insan değil. Epeyce uzun bir geçmiş var arkamızda ve ben lise mezunu olmasını hiç önemsemedim
Yazini bir solukta okudum. Ben olsam napardim? Bir kere ayrilmayi hemen dusunmezdim çünkü seviyorsun nihayetinde. Evlilik için yaşın çok küçük. Kesinlikle kesinlikle okulunu bitirmeden evlenmeyi düşünme. Sevgilinde once iyi bir işe girsin ve muhakkak universiteyi okusun. Aciktan bile okusa okusun yani. Samsuna taşınma derim ben okul bitince de ailesi sizi rahat birakacak gibi görünmüyor çünkü. Kendi ailenin yaninda kal sevgilinde is bulsun okullarinizi bitirin derim ben.Biraz uzun bir yazı olacak. Şimdiden söyleyeyim. Okuyan ve destek olan herkese şimdiden çok teşekkür ederim.
Şöyle başlayayım beni burda az çok bilen vardır. Yeni üye olmama rağmen bazılarınız bana çok yardımcı oldunuz, dinlediniz, fikir verdiniz. Burada sürekli askerdeki erkek arkadaşım için ne yapsam, kargo askeriyeye nasıl gider, ziyaretçi saatleri ne zaman vs. gibi konularla kafa şişirmiştim. Asker yarenleri topic'ine katılmıştım gelir gelmez, şafak sayıyordum her gün. Ben 19 buçuktan 20, sevgilim 21 yaşında. Askere gideli 20 gün oluyor. Konuya gireyim bugün hem sigara içmek hem de biraz yürümek maksatlı saat 6 gibi dışarı çıktım. Tam bir parka oturduğumda belki de hayatımın en sarsıcı haberini aldım. Dilim lal oldu, gönlüm yangın yeri.. Hangi yolu düşünsem sonu hep çıkmaz.. Sevgilim her gün olduğu gibi aradı beni. Neşeli bir sesle açtım. Sesi iyi gelmiyordu. Sen nasılsın dedim. Çok kötüyüm aşkım sana nasıl anlatacağımı bilmiyorum saatlerdir kafayı yemek üzereyim dedi, ısrarlarımla anlatmaya başladı. Babasının emekliliği gelmiş ve o 1 sene uzatmış. Normalde Samsuna yerleşmeyi düşünüyormuş ama erkek arkadaşım gelince onu da alıp yerleşmeye karar vermiş ve bunu bugün telefonda söylemiş. "1 sene sonra sen dönünce buradan tanışıyoruz. Zaten bizi buraya bağlayan bir şey kalmadı herkes Samsunda. 2 ev var orda. Birinde biz otururuz, ötekinde sen yaşarsın evlendikten sonra" demiş. Tabi sevgilim çok karşı çıkmış, olmaz ben bir yere gelmiyorum vs. demiş, çok diretmiş ama nafile.. Babası kestirip atmış. Senin fikrini soran olmadı. Ben ne diyorsam o olacak demiş. Bunun üzerine sevgilim "baba benim istanbulda kalmam lazım sevdiğim var ciddiyim seviyorum onu onunla evlenmek istiyorum" vs. demiş ve babası beni sormuş. İşte üniversitede okuduğumu falan duyunca "üniversite okuyan kızı napacaksın? senin dengin bile değil sen nerde o nerde. Sevgili de neymiş Sen hep gözümün önünde olucaksın ve askerden sonra bizim bulduğumuz kızla evleneceksin Samsunda ve orda yaşayacaksın" demiş. Sevgilim "çok direndim çok karşı çıktım ama beni adam yerine bile koymadı bağırarak telefonları kapattık dedi. Burada kafayı yiycem sinirden her yeri yıktım sana nasıl söyleceğimi bilemedim annemi aradım bana kıyamasa da babamdan çekiniyor bir şey yapamadı diyemedi. Babama istanbulda kalıcam ben dediysem de öyle bir şey yaparsan yüzüne bakmam hem nasıl barınacaksın nerde yaşayacaksın elinde avucunda ne var senin ben elimi üzerinden çekersem görürsün gibi şeyler söyledi bana. Buradayım hapis gibiyim çok çaresizim ne yapacağımı bilmiyorum" dedi bana. Ben hem dinliyorum, hem şok içerisindeyim hem ağlıyorum. Bir yandan o da ağlıyor. Ne olur bir şey söyle dedi. İlkin biraz karamsar konuşmaya başladım ama sonra biz yine birbirimize kenetlendik. Üstesinden geliriz dedik. O çok diretti ben sen olmadan yapmam çok seviyorum seni dedi. Sonrasında bu konuyu olasılıkmış gibi düşünüp rafa kaldırdık 1 senemiz vardı çünkü ve 1 ay sonra dağıtım için geldiğinde yüz yüze konuşma kararı aldık. Bana dedi ki " O kadar çaresiz, yalnız hissediyorum ki bu beni kahrediyor. Elim kolum bağlı. Çıkış yolu bulamıyorum. Senin beni bekleyeceğini biliyorum. Ben zaten buradan çıkıp sana sımsıkı sarılmanın hayalini kuruyorum, öyle düşünerek katlanıyordum buraya. Şimdi ben tamamen döndüğümde beni beklemiş olsan ama sonrasında işler ters giderse 2-3 ay sonra sana ben gidiyorum diye nasıl derim. Nasıl ayrılırım senden, 1 sene beklemiş olmanın hakkını nasıl öderim" dedi. Off kızlar o kadar çıkmazdayız ki. 2 saate yakın konuştuk ve kapatırken birbirimize söz verdik iyi olucaz, olumsuz düşünmeyeceğiz, bunlar hep ihtimal herşeyin bir yolu vardır allahın izniyle vs. diye. Yemin töreninden sonra sürpriz olarak göndereceğim kargodan bahsettim mutlu olsun diye ve sonra kapattık. O kadar kötüyüm ki aslında.. Kafam çorba gibi. Ailem bilmiyor onu. Zaten benim ailem biraz eğitimci bir aile. Doğru sıfatı bulamadım ama yani babam üniversite mezunu ve her şeyden önce okulumu bitirmemi ve meslek sahibi olmamı istiyorlar. Ben liseden sonra bir sene hazırlandım şu an ingilizce hazırlık okuyorum. Pdr okuyacağım inşallah 4 sene. Yani okulumun bitmesine 4 sene var. Sevgilim lise mezunu. 1 sene üniversiteye hazırlandı ama yapamadı, istemedi. Sonrasında asker celbi gelince tecil ettirmedi. Bir an önce yapıp geleyim engel olmasın bize dedi. Ben şimdi aileme böyle böyle bir konu var diye anlatamam. Hala beni çocuk görürler. Bunlar için erken olduğunu düşünürler. Ne yapacağımı inanki bilmiyorum. Hayalim 3. sınıftayken ailelere söyleyip söz veya nişan gibi bir şey olmasıydı. Sonrasında mezuniyet, kpss derken evlilik gelirdi. Ama onun ailesi de biraz dar görüşlü bir aile. 21 yaşındaki oğlunun fikrini sormadan küçük çocuklarını götürür gibi askerden geldikten sonra zorla Samsuna götürecek onu da. Sevgilim "ben erkeğim babama resti çekebilirim ama ya bir gün babanın karşısına çıktığımda mesleğin ne, hangi bölümü okudun vs. soru sorarsa ben ne cevap vericem ne diyebilirim ki. Hadi tamam iyi bir işe girerim de peki ya sonra? Nasıl ikna olsunlar" vs. diye konuştu. Ne yönü düşünsek sonunda hep engeller oluyor. Biz birbirimize daha doyamamışız, ne hayallerimiz var. Ben burda o askerdeyken nasıl mutlu edebilirim diye 40 takla atıyorum ya her gün araştırıyorum. Aramızdaki bir meseleden dolayı çıkmaza düşsek neyse diycem bunda da bir hayır vardır demekki uyuşmuyoruz olmuyor ama dışardan bir müdahale sonucu , bizden kaynaklanmayan sebeplerden olunca canım 2 kat daha fazla yanıyor. Söz verdim kafama takmayacağıma ama birine anlatmam gerekiyordu.. Ne yapacağımı bilmiyorum.. Ondan ayrılmak istemiyorum. O da istemiyor.Telefonda karşılıklı ağlayışımızı unutamıyorum. Hiç konuşulmamış gibi devam edicez. Ne olur bir fikir verin. En ufak bir cümleniz bile inanın bana iyi gelecek..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?