Şarkı sözleri filan, siz bayağı barışmış duruyorsunuz zaten. :) Eğer barışmak istiyorsan adım at bence. Arkadaşlıkta gurur olmaz. Yarın birgün arkadaşının başına bir şey gelir de pişman olursun. hayat kısa. Nacizane tavsiyem.Ailelerin girmesi büyütmüş herşeyi evet, üzüldüm. sadece ikiniz arasında kalsaydı olay belki şimdiye çözülmüştü.
Bizim aramızda hiç çirkin sözler geçmedi. bir ara twütterına baktım bi şarkı sözü yazmış, sonra ben o şarkının devamını kendi sayfama yazdım, ben,im yazdığım yerin devamını da o sayfasına yazmış, ben arkadaşlıkla ilgili bi söz paylaştım ardından o paylaştı falan aslında böyle paslaşmalar oldu aramızda ama nihai sonuca varmadı. dediğim gibi kardeşten öte çocuğum gibiydi. ben barışmak isterim. ama gerçekten bu gurur işi bozuyor :)
ay öyle mi dersin. mesela mesaj attım diyelim, ya terslik yaparsa :)Şarkı sözleri filan, siz bayağı barışmış duruyorsunuz zaten. :) Eğer barışmak istiyorsan adım at bence. Arkadaşlıkta gurur olmaz. Yarın birgün arkadaşının başına bir şey gelir de pişman olursun. hayat kısa. Nacizane tavsiyem.
Sanmam karşılıklı o kadar paslaşmadan sonra :)ay öyle mi dersin. mesela mesaj attım diyelim, ya terslik yaparsa :)
Sanmam karşılıklı o kadar paslaşmadan sonra :)
merhabalar...
hepimiz aynı konudan muzdaribiz galiba, konuyu görünce içim cız etti. Hala görüşmeye devam etseydim 19 yıllık arkadaşım olacaktı. 1 yıldan fazladır görüşmüyoruz, sebebi de yeni sevgilisi hayatına girdiğinden beri ve özel üni.de okumaya başladığından beri çok değişmesiydi. Çalkantılı bir dönem geçiriyodum destek olacağına köstek oldu, olmayacak laflar etti bana vs... Affedemiyorum hala. Her neyse, bu yaz nişanım oldu haber vermedim. Facede ekliyiz gördü hiçbir tepki de vermedi zaten. Düğünüme çağırmayı düşünmüyorum, ileride keşke çağırsaydım der miyim diye de düşünmeden de edemiyorum. Siz olsanız napardınız?
merhabalar...
hepimiz aynı konudan muzdaribiz galiba, konuyu görünce içim cız etti. Hala görüşmeye devam etseydim 19 yıllık arkadaşım olacaktı. 1 yıldan fazladır görüşmüyoruz, sebebi de yeni sevgilisi hayatına girdiğinden beri ve özel üni.de okumaya başladığından beri çok değişmesiydi. Çalkantılı bir dönem geçiriyodum destek olacağına köstek oldu, olmayacak laflar etti bana vs... Affedemiyorum hala. Her neyse, bu yaz nişanım oldu haber vermedim. Facede ekliyiz gördü hiçbir tepki de vermedi zaten. Düğünüme çağırmayı düşünmüyorum, ileride keşke çağırsaydım der miyim diye de düşünmeden de edemiyorum. Siz olsanız napardınız?
Bir zamanlar cok sevip deger vediginiz, melek gibi iyi bildiginiz biri sizi hayal kirikligina ugratti mi? Size verdigi zarardan sonra gorusmeme karari aldiniz mi hic, hayatinizdan cikarmak mecburiyetinde kaldiniz mi?
Daha cok arkadaslik babinda konu. Ister dost kazigi deyin, ister affedilemez hatalar deyin yasadiginiza...
Bunu nasil unuttunuz? Nasil iciniz sogudu? Yoksa hic gecmiyor mu icinizin yarasi?
Biten guzel arkadasliklardan bahsetmek icin actim konuyu. Biten arkadasliklarimizi, dostluklarimizi ve bittikten sonra hissettiklerimizi, o kisinin yokluguna nasil alisabildigimizi, unutabildigimizi paylasalim.
Konudan tahmin edebilirsiniz ki su an boyle bir durum yasiyorum. Konuya ilgi gelirse ben de daha ayrintili yazarim icimdekini. Benim arkadasligim biteli 1 ay oldu, o kasvetli, uzuntulu zamandan ciktigim icin huzurlu olsam da bu kisiyle olan anilarimiz parca parca aklima geliveriyor birden. Bazen icim sizliyor, bazense "iyi ki artik yok" diyorum arkadasligimi bitirdigim nedenler aklima gelince.
Ben yeni ortam yapıp, yeni insanlarla tanışınca değişen karaktersizlerle hiçbir zaman görüşülmemesi gerektiğini düşünüyorum. Nişanlanmışsın, tek laf etmemiş bile. Hala nasıl düşünürsün düğününe çağırmayı?
Neyin pişmanlığını yaşayacaksın? Bugün ben bir kez daha iyi ki iletişimi kesmişim diye düşünüp sevindim mesela.
Gram üzülmüyorum.
Çok değiştiğini gördüğüne göre hiç oralı olmaman lazım.
Benim arkadaş da öyleydi. Çok ama çok soğumuşum ben artık. Senin de soğuman gerekmez mi?
Üzülecek bir şey yok. Kabullen. Onun yüzünden olmuş sonuçta bu duruma gelmeniz. O takmıyorsa sen de takmayacaksın. Duygusal düşünme sakın.
Ben kendimi sizin yerinize koydum ve konuyu acarken kastettigim insani dusundum.
25 yasindayim, bekarim. Yarin bir gun evlenirsem bu kisiyi cagirmam. Ne cenazeme ne dugunume isterim. Evet, icim aciyor mu? Aciyor. Ozluyor muyum? Evet. Ama bitmis. Hem de cok cirkin bir sekilde bitmis bir sey bizimkisi. Ben bitirdigim insani yok sayarim. O kisi benim icin dunyada yoktur. Ne ben onun iyi kotu gunune giderim, ne o gelsin isterim. Sertim biraz bu konuda. Tabii siz icinizden geleni yapin. Kendi mutlulugunuzu dusunun. Kendinizi kasmayin. Hangi davranis size daha huzur veriyorsa onu yapin, sonradan pisman olmayin.
Merhaba, aylar geçmiş ama cevap yazmak istedim. Memleketimde kınam, başka şehirde düğünüm oldu. Bu arkadaşımı kınama da düğüne de çağırmadım, aramızdaki bağların tamamen koptuğunu düşündüm. Zaten hiç konuşmuyorduk sadece faceden ekliydi. Ama çağırmadığım halde geldi. Kınam köyümüzde oldu karanlıkta zor bulmuşlar hala gözümün önünde rüya gibi onu ilk gördüğüm an. Tabi bu kırgınlıklar hemen unutulmaz ama insan gerçek arkadaşını hem iyi günde hem kötü günde anlıyormuş. Çağırmadığıma da çok pişman oldum açıkcası, utandım
Pişman olacağın hiçbir şey yok.Merhaba, aylar geçmiş ama cevap yazmak istedim. Memleketimde kınam, başka şehirde düğünüm oldu. Bu arkadaşımı kınama da düğüne de çağırmadım, aramızdaki bağların tamamen koptuğunu düşündüm. Zaten hiç konuşmuyorduk sadece faceden ekliydi. Ama çağırmadığım halde geldi. Kınam köyümüzde oldu karanlıkta zor bulmuşlar hala gözümün önünde rüya gibi onu ilk gördüğüm an. Tabi bu kırgınlıklar hemen unutulmaz ama insan gerçek arkadaşını hem iyi günde hem kötü günde anlıyormuş. Çağırmadığıma da çok pişman oldum açıkcası, utandım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?