- 5 Ağustos 2016
- 11.151
- 32.036
- 598
Yabani değilsiniz, eşim ve ben de sizin gibiyiz.selam herkese,
Bu konuyu neden açıyorum? Şu an eşimle 5 gecedir ailelerimizde kalıyoruz ama evimize gideceğimiz saati sayıyoruz. Kendimi sorgulamaya başladım. Senede 2-3 defa ailelerimizle bi araya geliyoruz çünkü. Bu kadar çabuk sıkılmamalıydık.
Ben 11 senedir ayrı yaşıyorum ailemden. 17 yaşında üniversiteye başka bi şehre gittim o günden sonra da hiç eve dönmedim tatiller dışında. (Yaz okuluna falan da gittim dönmemek için)
babam ve rahmetli annem beni çok severlerdi, (ben de annemi tabiki) her gün telefonda görüşürüz babamla 20 dk falan.
Ama bende hiç özlem duygusu oluşmuyor. Yani kimseyi göresim gelmiyor. Özlemiyorum ahh babam burda olsa da bi sarılsam demiyorum mesela. Kardeşimi göresim geldi demiyorum.
Evde huzursuz bi hayatım yoktu, yani sıkıntılar vardı, biraz beni sıkan bi aileydi ama öyle korkunç şeyler yaşamadım aile hayatında. Ama bana deseler ki "en iyi hissettiğin an neydi?" Annem ve babamın beni üniversite yurduna bırakıp gittikleri andı. Onlar ağlayarak gittiler ben ise çok heyecanlı ve mutluydum.
Eşim ise bi aile düzeni olmadan büyümüş, bi babannesinde bi annesinde orada burada. Benimle evlenince bi aile hayatı olmuş diyebiliriz. Ama o sık sık özler ailesini. Çağırdılar mı dayanamaz ama Sonra gelip görünce 1 gün içinde der ki doydum yeter gidelim. Bi daha gelmicem falan (hep kavga gürültü hakim onların evinde)
Bu hafta işimiz var diye memlekete geldik (bayramda gelmedik) 2 gün kayınvalidemde kaldık, 3 gün de babamda. Allahım ya o böyle kalabalık sofralar, herkesin bağırıp çağırıp gülüp konuştuğu yemekler, cümbür cemaat bir yerlere gitmelerimiz..... off kafa olarak o kadar yorgun ve yıpranmış hissediyoruz ki. Herkesi memnun etmeye çalışmak falan.. sürekli ısrar etmeleri, daha kalın, yatın kalkın yiyin oturun gelin gidin demeleri... bu olmadı kurban bayramında 9 gün telafi ederiz diyolar bi de
Bir de bebeğin doğumuna gelicez kalıcaz diyenlerle mücadele ediyoruz. Eşim de ilk başta ailesinin gelmesini istemiyor ben de.
Kayınvalidem de babam da bebeğe ben bakıcam diye tutturmuş durumda.Biz ise her şeyimizi eşimle ikimiz yapmış insanlar olarak yine beraber yaşamak istiyoruz bu süreci. Zaten hepi topu 1 çocuk yapma niyetindeyiz.
Çok mu acayip? Babam 2 tane kv ise 4 tane bakmış zaten kendi çocuklarına. Doymadılar mı? Ne demek sizinkine ben bakıcam?
Evimizde Eşimle ve kedimle sakin bi hayatımız var
Seslerin yükselmediği, rutinin önde gideni diyebilirim. Ama eğlendiğimiz bir hayat... evcimen tipleriz, yürüyüşe pikniğe gideriz, maç izleriz, kuş gözlemi yaparız, at yarışı izlemeye gideriz falan.
Kimsenin evinde rahat edemiyoruz. Kardeşim bize kalmaya geldiğinde onunla da eğleniyorum ama 3. Gün artık yeter gidebilir diyesim geliyor.
Eşimle ben yabani miyiz? (Eve gelen arkadaş olarak misafirimiz de 3-4 kişidir onlar da sene de 2-3 kere gelir, biz de iadeyi ziyaret yaparız başka kimsenin evine de gitmeyiz, dışarıda buluşuruz arkadaşlarımızla. Eşimle benim arkadaş gruplarımız farklı, çift olarak görüştüğümüz arkadaş pek yok)
Tayin çıkınca seneye falan ailelelere 1 saat mesafeye taşınıcaz, ya sürekli gelip gitmek isterlerse?
Burada hep görüşmelerin sık sık olduğu aile konuları okuyorum, bizimki çok ters kalıyor bu konulara. Bizim gibi olan var mı? Yanlış mı yapıyoruz?
Ailelere nasıl davranmalıyız?
Uzun olmuş özür dilerim.
Aynen öyle arkadaşım
Annemin hastalığı 5 seneye yakın sürdü
1 sene beraber yaşadık
Diğer 4 sene neredeyse her haftasonu 3-4 vesait ile iş çıkışı yanlarına gidip haftasonları kaldım yardımcı olmaya çalıştım.
Şimdi biraz benim de hayatıma bakmam lazım. Tez yazma dönemindeyim, bebek bekliyorum yani benim için önemli süreçler oluyor hayatımda.
Eşimin ailesi ile daha önceleri görüşmüyorduk. Şimdi onlarla görüşmeye başladık birden bize düşkün oldular
Daha hayatımda 6-7 kere gördüğüm kayınvalidem size gelcem kalıcam bebeğe ben bakıcam diyince sinirlerim böyle bi oynuyor
Bu zamana kadar herseyin ustesinden gelmissiniz bu sürecide en iyi sekilde yönetirsiniz..
Ben bakacagim diyenlere bakiciyi ayarladık sizler düzeninizi bozmayin dersiniz..
onlar bebege baksin siz onlara durumu oluyor her seferinde...
Ben de aynen öyle
Nasıl rahat ediyolar anlamış değilim
Yaptiklarini unutup birden sevgi saciyor olmalari rahatsiz etmistir..Malum bunu teklif edenler vaktiyle ilgisiz ve sevgisiz bencilce davranmis..Aynen öyle arkadaşım
Annemin hastalığı 5 seneye yakın sürdü
1 sene beraber yaşadık
Diğer 4 sene neredeyse her haftasonu 3-4 vesait ile iş çıkışı yanlarına gidip haftasonları kaldım yardımcı olmaya çalıştım.
Şimdi biraz benim de hayatıma bakmam lazım. Tez yazma dönemindeyim, bebek bekliyorum yani benim için önemli süreçler oluyor hayatımda.
Eşimin ailesi ile daha önceleri görüşmüyorduk. Şimdi onlarla görüşmeye başladık birden bize düşkün oldular
Daha hayatımda 6-7 kere gördüğüm kayınvalidem size gelcem kalıcam bebeğe ben bakıcam diyince sinirlerim böyle bi oynuyor
Ben de aynen öyle
Nasıl rahat ediyolar anlamış değilim
Çocuklarını birey olarak görmeyen,malı gibi gören bircok kişi var sonra ilerde evlenip aile olduklarını kabul edemeyip sürekli türlü psikolojik baskı ile dibinde isteyenler, maalesef sonra gelinler burda dert yanıyorTeşekkürler , Benim de görüşüm bu yönde
Mesela kendi çocuğum için de benzer görüşlerde olurum henüz doğmadı ama
Bağımlı olma durumlarından hoşlanmıyorum.
Yabanilik değil de çalışan insan olunca hep dışarıdasın zaten, insan evde sessizliği özlüyor. Bende pek evde ağırlamayı sevmem zaten enerjim yetmiyor.selam herkese,
Bu konuyu neden açıyorum? Şu an eşimle 5 gecedir ailelerimizde kalıyoruz ama evimize gideceğimiz saati sayıyoruz. Kendimi sorgulamaya başladım. Senede 2-3 defa ailelerimizle bi araya geliyoruz çünkü. Bu kadar çabuk sıkılmamalıydık.
Ben 11 senedir ayrı yaşıyorum ailemden. 17 yaşında üniversiteye başka bi şehre gittim o günden sonra da hiç eve dönmedim tatiller dışında. (Yaz okuluna falan da gittim dönmemek için)
babam ve rahmetli annem beni çok severlerdi, (ben de annemi tabiki) her gün telefonda görüşürüz babamla 20 dk falan.
Ama bende hiç özlem duygusu oluşmuyor. Yani kimseyi göresim gelmiyor. Özlemiyorum ahh babam burda olsa da bi sarılsam demiyorum mesela. Kardeşimi göresim geldi demiyorum.
Evde huzursuz bi hayatım yoktu, yani sıkıntılar vardı, biraz beni sıkan bi aileydi ama öyle korkunç şeyler yaşamadım aile hayatında. Ama bana deseler ki "en iyi hissettiğin an neydi?" Annem ve babamın beni üniversite yurduna bırakıp gittikleri andı. Onlar ağlayarak gittiler ben ise çok heyecanlı ve mutluydum.
Eşim ise bi aile düzeni olmadan büyümüş, bi babannesinde bi annesinde orada burada. Benimle evlenince bi aile hayatı olmuş diyebiliriz. Ama o sık sık özler ailesini. Çağırdılar mı dayanamaz ama Sonra gelip görünce 1 gün içinde der ki doydum yeter gidelim. Bi daha gelmicem falan (hep kavga gürültü hakim onların evinde)
Bu hafta işimiz var diye memlekete geldik (bayramda gelmedik) 2 gün kayınvalidemde kaldık, 3 gün de babamda. Allahım ya o böyle kalabalık sofralar, herkesin bağırıp çağırıp gülüp konuştuğu yemekler, cümbür cemaat bir yerlere gitmelerimiz..... off kafa olarak o kadar yorgun ve yıpranmış hissediyoruz ki. Herkesi memnun etmeye çalışmak falan.. sürekli ısrar etmeleri, daha kalın, yatın kalkın yiyin oturun gelin gidin demeleri... bu olmadı kurban bayramında 9 gün telafi ederiz diyolar bi de
Bir de bebeğin doğumuna gelicez kalıcaz diyenlerle mücadele ediyoruz. Eşim de ilk başta ailesinin gelmesini istemiyor ben de.
Kayınvalidem de babam da bebeğe ben bakıcam diye tutturmuş durumda.Biz ise her şeyimizi eşimle ikimiz yapmış insanlar olarak yine beraber yaşamak istiyoruz bu süreci. Zaten hepi topu 1 çocuk yapma niyetindeyiz.
Çok mu acayip? Babam 2 tane kv ise 4 tane bakmış zaten kendi çocuklarına. Doymadılar mı? Ne demek sizinkine ben bakıcam?
Evimizde Eşimle ve kedimle sakin bi hayatımız var
Seslerin yükselmediği, rutinin önde gideni diyebilirim. Ama eğlendiğimiz bir hayat... evcimen tipleriz, yürüyüşe pikniğe gideriz, maç izleriz, kuş gözlemi yaparız, at yarışı izlemeye gideriz falan.
Kimsenin evinde rahat edemiyoruz. Kardeşim bize kalmaya geldiğinde onunla da eğleniyorum ama 3. Gün artık yeter gidebilir diyesim geliyor.
Eşimle ben yabani miyiz? (Eve gelen arkadaş olarak misafirimiz de 3-4 kişidir onlar da sene de 2-3 kere gelir, biz de iadeyi ziyaret yaparız başka kimsenin evine de gitmeyiz, dışarıda buluşuruz arkadaşlarımızla. Eşimle benim arkadaş gruplarımız farklı, çift olarak görüştüğümüz arkadaş pek yok)
Tayin çıkınca seneye falan ailelelere 1 saat mesafeye taşınıcaz, ya sürekli gelip gitmek isterlerse?
Burada hep görüşmelerin sık sık olduğu aile konuları okuyorum, bizimki çok ters kalıyor bu konulara. Bizim gibi olan var mı? Yanlış mı yapıyoruz?
Ailelere nasıl davranmalıyız?
Uzun olmuş özür dilerim.
Yabani değilsiniz, beraber çok güzel ve sağlam bir aile olmuşsunuz çünkü. Zor günlerde, sıkıntılarda yanınızda kimseyi göremeyince belki daha fazla uzaklık hissetmişsinizdir. Normal bence, bahsettiğiniz şeyleri başkası yaşamış olsa hiç görüşmemeyi de seçebilirdi. Bir de her gün görüşmek, tüm boş vakitleri aileye harcamak vs. bağımlı ebeveyn çocuk ilişkisi gibi geliyor bana, çok normal göremiyorum. Artık böyle zamanları idare edeceksiniz bir şekilde, bebek olunca daha sık görmek isterler elbette ama sizin de bahaneniz daha çok olur zaten. Bence gayet normal ve olması gerektiği gibisiniz.
Ayni biz.
Biz de sevmeyiz misafirler cumbur cemaat cangir cungur ortamlar...
Evimize misafir yaklasik 8 senede 10 kere falan gelmistir.
Ben de 1 kere ablama 3 4 kere anneanneme gittim evlendigimden beri.
Millet tatile bile sulalece gidiyor. Ay cok fena.
Yabani değilsiniz, eşim ve ben de sizin gibiyiz.
Ben de 17 yaşımda ailemden ayrıldım, 14 senedir ayrıyım, eşim hep ailesiyleymiş ama evlenince adam bu düzene bayıldı...
Ben ayıp olur diye düşünüp gidelim gelelim diyorum arada o şekilde gidiyoruz.
Ben annemi babamı özlüyorum ama 1 günde hevesim geçiyor.
Allah başımızdan eksik etmesin varlıklarını hissetmek güzel ama olmuyor, alışmışım diyorum. Ki yapı olarak duygusalım ama böyle sakin daha iyi geliyor...
Misal Bayram’da kv perdeydik yazlıkta... yazlık bizim eve 1.5 saat. Şu an oy kullanmaya döndüler evlerine, onların yokluğundan faydalanıp bu akşam yazlığa gidiyoruz yarın oy için geç döneceğiz, onlar orada olsa 2 hafta üstüste hayatta gitmezdik...
Bayramlarda asla senin ailen benim ailem kavgası olmaz mesela, tatil alırız, bir gününü ailelerle geçirip (iki tarafta bize düşkün) sonra vın tatile...
Yaptiklarini unutup birden sevgi saciyor olmalari rahatsiz etmistir..Malum bunu teklif edenler vaktiyle ilgisiz ve sevgisiz bencilce davranmis..
Aldirma..Duzeninizi bozmayın hallettik dersin..
Saglikla gelsin yavrucak
Yaa çok zorluk yaşıyosunuz kolaylıklar dilerim.Ben sizi buradan tanıyorum yazdıklarınızı denk geldikçe okuyorum eski nickinizden aşınayım. Ben size hak veriyorum açıkcası . Şöyle ki eşimde bende ailemizin yanındaydık hep yaşadığımız şehirde ünv okuduk eşim ilk askerlik için evden ayrıldı . Ben ise evlendim de ayrıldım düşün halimizi. Evlenip evimize yerleşince ilk biraz bozuldum özledim filan ağladım . Evimizde ise aynı sizin gibiydik sakin herşey yolunda giden eşimin göreve gidip onu beklediğim vs stabil bir hayat. Şubatta afrin görevi çıkınca herşey tepetaklak oldu o gitti ben ailemin yanına geldim . Kabus başladı anlayacağın babam yüksek sesle konuşan bir adamdır onun sesi bana aşırı gelmeye başladı kardeşim de öyledir . Senelerce birlikte yaşadık ama benim hayat düzenim değiştiği için unutmuşum.Eşimin cephesinde ise işler şöyle ilerliyor 10 gün yıllık izne gelmişiz mesela eşim başlıyor göçebe gibi olduk kendi evimize dönmemiz lazım gibi gibi hemen sıkılıyor . Bende aynı şekilde daralıyorum hele kv evinde off off onun o düzensizliği plansızlığı beni bitirdi temizlik anlayışı gibi gibi bir sürü şey var . Demem o ki herkesin kendi düzeni anlayışı yaşam tarzı farklı sizinde bunu anlamanız normal yabani değilsiniz .
Çocuklarını birey olarak görmeyen,malı gibi gören bircok kişi var sonra ilerde evlenip aile olduklarını kabul edemeyip sürekli türlü psikolojik baskı ile dibinde isteyenler, maalesef sonra gelinler burda dert yanıyor
Yabanilik değil de çalışan insan olunca hep dışarıdasın zaten, insan evde sessizliği özlüyor. Bende pek evde ağırlamayı sevmem zaten enerjim yetmiyor.
Ama şahsen ben annemlerde kalmayı filan seviyorum. Ya da memlekete gidip 1 hafta akrabalarla gezmeyi seviyorum. Kalabalık kahvaltılar, kahve sohbetleri, gezmeler hoşuma gidiyor.
Özellikle babamı kaybettikten sonra aileme daha düşkün oldum. Belki annem bizi çok rahat ettirdiği lafı sözü olmadığı içindir. Hiç karışmaz hep uyumludur. Aksine eşimin bazı huyları çirkindir. Yinede kollarını açar.
Annem çalışıyor, eşimin ailesiyle görüşmüyoruz (kültür farkı, yaptıkları Vs) şuan hamileyim keşke gelip bebeğe bakanım olsa diye düşünüyorum.
İnsanın içinden gelen/gelmeyen bir durum bu yapacak birşey yok canım rol yapacak haliniz yok :)
Ben de mesela ailem yanımda olmadan yaptığım herhangi bir aktiviteden o kadar çok zevk alamıyorum. Atıyorum eşimle başbaşa tatile gitsek keşke annemler de burada olsaydı diyorum. Mesela bir restoranda yemek yesek kardeşim de bunu çok sever keşke o da burada olsaydı diyorum. Yatili kalma konusunda haklısın ama o şekilde ben de rahat edemiyorum açıkçası. Neyse ki eşim de ailelere düşkünlük konusunda benim kafadan :) aynı şekilde sen de şanslısın eşin de senin gibi dusunuyor yoksa çok sıkıntı yaşardınız.
Taşındıktan sonra beklentiler elbette artacaktır. Kalp kırmadan elinizden geldiğince sınırları cizersiniz. 3 günlük dünya sonuçta...
Siz aileden degil herkesten sıkıliyorsunuz. Normal bi durum degil.
ben ailemi özlüyorum, ama 2. gün sıkılıyorum,
eşim ailesini özlemiyor, görüşmek eziyet geliyor ona, yılda biz geliyorlar, onda da 3 gün kalıyorlar, adam saat 9 da uyuyor
biz de 18 yaşında ailelerinden ayrılmış tipleriz, bunun etkisi büyük bence...
Ben yazsam bu kadar olurdu. Duygusalım özlerim ama bir gün yeter. Aileme yetmez. Anneme kalsa okullar kapanıp üç ay yanında kalsam senin de ailen var niye duruyorsun bu kadar demez. Çünkü o kadar kalmadigim için sitem eder hep. İki hafta az ona göre. Ben de evlenmeden önce kıymetimi bilseydin derim ama içimden tabi. Evlenmeden önce hiç değerim yoktu. Türlü psikolojik eziyetler yaptılar evlendikten sonra bir anda kıymetli oldum diye düşünüp üzülüyorum artık hiç gidesim gelmiyor. Başkalarını örnek verip şöyle kalıyor böyle kaliyorlarla olmuyor is. Şükür ki eşimle ve çocuklarımla sakin, dingin bir hayatımız var. Zamanında biz de zorluk cektik kimseye bir ihtiyacimiz var demedik ya da kimse sormadı bir sıkıntınız var mi diye. Ancak ikinci arabayı alınca ya da başka şeyler yapınca, tatile gidince felan herkesin bu konular hakkında söz sahibi olması beni fazlasıyla geriyor.
Doğum tarihinizi tam olarak söylemeyin derim ben.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?