Hayatım boyunca tatlı dil ve iyiliğin her şeyi çözeceğine inandım. Ta ki 7 ay öce evlenip kv ile beraber yaşayana kadar.En medeni , en sessiz , sakin insanı bile delirtir bunlar. Ağzına sağlık canım. Kendi kv me laf sokmuş kadar oldum.
Sen çok şanslısın.Kayinvaliden art niyetini açık açık belli ettiği için büyük olasılıkla esin annesinin sana yönelik olumsuz tepkisini anladı.Benim kayınvalidem ince işçilikle çalışır.Eger bana ve ya eltime yönelik birşey (hakarete varan laf giydirme ) soyleyecekse asla şahit bırakmaz.Yalnizken söyler lafını...sonra da inkar eder.Aklinin alabileceği yeminlerden tut da ben orda değildime kadar her yalan söylenir.Ama gel de ispat et.Eşim sağolsun ben arkandayım bu konuda. Kes iletişimini muhatap olma diyor. Ben ona "kusura bakma ben eşimin anneme bağırmaısnı hiç istemezdim ama gerçekten sabrım taştı" dedim. Olmasa daha iyi olurdu tabi ama olan olmuş dedi.
Düşünmez olaydım ,oglunu seven annesini de sever diyede dusunmus muydun
Aynen öyle düşünüyordumoglunu seven annesini de sever diyede dusunmus muydun
Bir sure kesin gorusmeyi.bir silkelenip kendilerine gelsin hadsizler.Merhaba hatunlar
Bugüne kadar forumdaki tüm kaynana, elti, görümce konularına aynı yorumu yaptım. "konu açacak kadar önemsemeyin şu tipleri" dedim. Dört yıllık gelinlik maceramda hep bu düşünce ile hareket ettim. Hayatıma etki edecekleri kadar önemsemedim hiçbirini. Ancak bugün 31 yıllık ömrümde hiç kimse ile etmediğim şekilde bir kavga ettim kaynana insanı ile. Ben kavga etmeyi, bağırmayı sevmem. Eşim sesini yükseltince bile ses tonunu düzelt öyle konuşalım derim. Ancak bugün kendime bile şaşırdım çıkardığım ses yüzünden.
Bazılarınız bilir benim sıpa kreşe başladı. Başladığından beri de mütemadiyen hasta oluyor. Bir şekilde geçecek diye bekliyorum. Oğlum her hasta olduğunda kayınvalidem ve görümcem "ince giydiriyorsun, üşüyor bu çocuk. Doğru düzgün bak" ve benzeri yorumlar yapıp sürekli iyi bir anne olmadığım konusunda imada bulunuyorlar. Ben bugüne dek aman ağzımızın tadı bozulmasın ali rıza bey modunda geçiştirdim bu yorumları. En fazla "ben onun annesiyim onunla ilgili en çok ben endişe ederim zaten siz dert etmeyin" dedim.
Geçen ay görümcem oğlum için yaptığım bir şeye bakarken "bu boş işlerle uğraşacağına hamur işi yap çocuğa. Senin annelik vicdanını sorguluyorum bazen" dedi. Kan beynime sıçradı. Senin haddin değil benim anneliğimi sorgulamak dedim konu bir şekilde büyümeden kapandı.
Gelelim bugüne. Kayınvalidem oğluma bakarak "ben bu çocuğa çok acıyorum" dedi. Neden anne? Diye defalarca sakince sordum ve her seferinde "bilmiyorum çok acıyor ve üzülüyorum haline" dedi. Ben de "benim oğlumun acınacak bir hali yok. İlla birine acımak istiyorsan kızının oğluna acı. Zira iki aylıkken bakıcı bakmaya başladı. Üstelik maddi olarak ihtiyacı olmadığı halde işine döndü kızın."dedim. Burada alınganlık yapacak kişiler için parantez açayım. Annelerin çalışmasına karşı değilim oğlum bu kadar zor bir çocuk olmasa ben de çalışacaktım. Bakıcı ile büyümek kötü bir şey de değil. Burada kayınvalideme anlatmak istediğim, oğlumun annesi ile büyüdüğü. Acınacak bir durumu olmadığı. Her neyse ben öyle deyince "yooo ona hayatta acımam. Gayet güzel bakılıyor ona. Ben oğluna acıyorum" dedi. Benim bu noktada kan beynime sıçradı.
Neler söyledim net hatırlamıyorum bile. Sen ve kızın benim oğlumun ebeveynleri değilsiniz, haddinizi çok aştınız sustum bugüne dek ama yeter. Duracağınız yeri bilin bundan sonra vs saydırdım. "çocuğa iyi bak o zaman hasta olmasın biz de susalım" dedi. "bakmıyorum. Özellikle grip edeceğim çocuğu var mı itirazın? Kime şikayet edeceksin? Ne yapacaksın söyle bakalım" dedim. Daha bir sürü bağrış çağrış şu an hala sinirliyim yazamıyorum da ayrıntılarıyla.
Biz bu insanlarla aile apartmanında yaşıyoruz. Bugüne dek benim alttan almalarım ve sakinliğimle hiç kavga etmedik. Ancak mevzu oğlum olunca artık delirdim. Allah aşkına oturmuş vicdan yapıyorum şimdi yaşlı, cahil kadın keşke sakin kalsaydım. Böyle olmasaydı diye. Siz yorum yapın ben nasıl davranayım. Eşimin annesi boşver uzatma deyip orta yolu mu bulayım, yoksa bütün muhabbetimi keseyim mi.
Bir ekleme daha. Görüp görebileceğiniz en cahil, en sığ insanlar bunlar. Bugüne dek sorun yaşamadık çünkü ben hep bunu düşünerek tuttum dilimi. Asla laf anlatılmaz böyle insanlara diye.
Eşim, hiç muhatap olma konuşma boşver sen haklısın bu konuda diyor. Şimdiden yorumlar için teşekkürler.
Gelelim bugüne. Kayınvalidem oğluma bakarak "ben bu çocuğa çok acıyorum" dedi. Neden anne? Diye defalarca sakince sordum ve her seferinde "bilmiyorum çok acıyor ve üzülüyorum haline" dedi. Ben de "benim oğlumun acınacak bir hali yok. İlla birine acımak istiyorsan kızının oğluna acı. Zira iki aylıkken bakıcı bakmaya başladı. Üstelik maddi olarak ihtiyacı olmadığı halde işine döndü kızın."dedim. Burada alınganlık yapacak kişiler için parantez açayım. Annelerin çalışmasına karşı değilim oğlum bu kadar zor bir çocuk olmasa ben de çalışacaktım. Bakıcı ile büyümek kötü bir şey de değil. Burada kayınvalideme anlatmak istediğim, oğlumun annesi ile büyüdüğü. Acınacak bir durumu olmadığı. Her neyse ben öyle deyince "yooo ona hayatta acımam. Gayet güzel bakılıyor ona. Ben oğluna acıyorum" dedi. Benim bu noktada kan beynime sıçradı.
Ah canim buyuk lokma ye buyuk soz soyleme demisler bende polyanadan cadiya donustum iyi mi kv sayesindeDüşünmez olaydım ,
Aynen öyle düşünüyordum
Bizim problemlerimiz saçma sapan nedenlerden dolayı. Anneliği sorgulamak bambaşka bir boyut. Allah yardımcın olsun kuzum.Ah canim buyuk lokma ye buyuk soz soyleme demisler bende polyanadan cadiya donustum iyi mi kv sayesinde
Haklisiniz cahilseler bile boylelikle biraz dillerini tutmayi ogrenir geri durmalari gerektigini anlarlar belkiMerhaba hatunlar
Bugüne kadar forumdaki tüm kaynana, elti, görümce konularına aynı yorumu yaptım. "konu açacak kadar önemsemeyin şu tipleri" dedim. Dört yıllık gelinlik maceramda hep bu düşünce ile hareket ettim. Hayatıma etki edecekleri kadar önemsemedim hiçbirini. Ancak bugün 31 yıllık ömrümde hiç kimse ile etmediğim şekilde bir kavga ettim kaynana insanı ile. Ben kavga etmeyi, bağırmayı sevmem. Eşim sesini yükseltince bile ses tonunu düzelt öyle konuşalım derim. Ancak bugün kendime bile şaşırdım çıkardığım ses yüzünden.
Bazılarınız bilir benim sıpa kreşe başladı. Başladığından beri de mütemadiyen hasta oluyor. Bir şekilde geçecek diye bekliyorum. Oğlum her hasta olduğunda kayınvalidem ve görümcem "ince giydiriyorsun, üşüyor bu çocuk. Doğru düzgün bak" ve benzeri yorumlar yapıp sürekli iyi bir anne olmadığım konusunda imada bulunuyorlar. Ben bugüne dek aman ağzımızın tadı bozulmasın ali rıza bey modunda geçiştirdim bu yorumları. En fazla "ben onun annesiyim onunla ilgili en çok ben endişe ederim zaten siz dert etmeyin" dedim.
Geçen ay görümcem oğlum için yaptığım bir şeye bakarken "bu boş işlerle uğraşacağına hamur işi yap çocuğa. Senin annelik vicdanını sorguluyorum bazen" dedi. Kan beynime sıçradı. Senin haddin değil benim anneliğimi sorgulamak dedim konu bir şekilde büyümeden kapandı.
Gelelim bugüne. Kayınvalidem oğluma bakarak "ben bu çocuğa çok acıyorum" dedi. Neden anne? Diye defalarca sakince sordum ve her seferinde "bilmiyorum çok acıyor ve üzülüyorum haline" dedi. Ben de "benim oğlumun acınacak bir hali yok. İlla birine acımak istiyorsan kızının oğluna acı. Zira iki aylıkken bakıcı bakmaya başladı. Üstelik maddi olarak ihtiyacı olmadığı halde işine döndü kızın."dedim. Burada alınganlık yapacak kişiler için parantez açayım. Annelerin çalışmasına karşı değilim oğlum bu kadar zor bir çocuk olmasa ben de çalışacaktım. Bakıcı ile büyümek kötü bir şey de değil. Burada kayınvalideme anlatmak istediğim, oğlumun annesi ile büyüdüğü. Acınacak bir durumu olmadığı. Her neyse ben öyle deyince "yooo ona hayatta acımam. Gayet güzel bakılıyor ona. Ben oğluna acıyorum" dedi. Benim bu noktada kan beynime sıçradı.
Neler söyledim net hatırlamıyorum bile. Sen ve kızın benim oğlumun ebeveynleri değilsiniz, haddinizi çok aştınız sustum bugüne dek ama yeter. Duracağınız yeri bilin bundan sonra vs saydırdım. "çocuğa iyi bak o zaman hasta olmasın biz de susalım" dedi. "bakmıyorum. Özellikle grip edeceğim çocuğu var mı itirazın? Kime şikayet edeceksin? Ne yapacaksın söyle bakalım" dedim. Daha bir sürü bağrış çağrış şu an hala sinirliyim yazamıyorum da ayrıntılarıyla.
Biz bu insanlarla aile apartmanında yaşıyoruz. Bugüne dek benim alttan almalarım ve sakinliğimle hiç kavga etmedik. Ancak mevzu oğlum olunca artık delirdim. Allah aşkına oturmuş vicdan yapıyorum şimdi yaşlı, cahil kadın keşke sakin kalsaydım. Böyle olmasaydı diye. Siz yorum yapın ben nasıl davranayım. Eşimin annesi boşver uzatma deyip orta yolu mu bulayım, yoksa bütün muhabbetimi keseyim mi.
Bir ekleme daha. Görüp görebileceğiniz en cahil, en sığ insanlar bunlar. Bugüne dek sorun yaşamadık çünkü ben hep bunu düşünerek tuttum dilimi. Asla laf anlatılmaz böyle insanlara diye.
Eşim, hiç muhatap olma konuşma boşver sen haklısın bu konuda diyor. Şimdiden yorumlar için teşekkürler.
Ona göre kilolu çocuk sağlıklı çocuk demek. Ya da üç kat giyinmiş çocuk hasta olmayacak çocuk demek. Hamur işi nedir zaten anlamıyorum ki. Kırk kere söyledim besin değeri yok bunun yerine sebze yese daha iyi diye. Yok anlamıyor kadın.
Uzak durun bu cehalet değil bu bariz art niyet.
Ne demek boş işlerle uğraşacağına çocuğa bir hamurişi yap?
Ne demek oğluna acıyorum?
Bence anne kız arkanızdan bunları konuşuyorlar zira düşünceleri aynı doğrultuda baksanıza.
Had bilmek lazım bu konularda.
Sonuçta oğlunuzla 7/24 vakit geçiren sizsiniz,sizden çok mu emekleri varmış üzerinde de anneliğinizi eleştirme hakkını buluyorlar kendilerinde?
İki çocuğum var eşim de dahil olmak üzere kimseye anneliğimi sorgulatamam zira kimsenin benim kadar emeği yok kızımda da oğlumda da. Mükemmel değilim ,mükemmel anne hiç değilim ama bu demek değil ki önüne gelen anneliğimi sorgulayacak.
Mesafe koyun,bu konuda bir daha yorum yapmamaları gerektiğini anlasınlar.
Size söylenen rahatsız edici ve sinirlenmeden de söyleyebilirdiniz. Sinirlenmeniz de sorun değil. Görüşmezsiniz olur biter.
Sadece sizin şu ettiğiniz lafın da bence seviye olarak size edilenden farkı yok. Maddi olarak ihtiyacı olup olmaması sizin bileceğiniz bir şey değil, kadının belki psikolojik olarak işe dönmeye ihtiyacı vardı.
Alınganlık yaptığım da yok zira çocuğum yok. Sadece kendinizi birilerinden üstün, daha az cahil ya da görgülü olarak konumlarken bunun belli bir seviyeyle gelmesi lazım. Ben kendimle ilgili böyle bir laf duysam çok sinirlenir ve laf söylerim. Aynı şekilde de kimsenin çocuğuna kim bakıyor, çalışıyorlar mı asla yorum yapmam.
Görüşmeyin, onlar da sizinle görüşmesin bence. Aile apartmanları zaten böyle herkesin birbirini çekiştirdiği dedikodu yuvaları. Huzur olmuyor.
Sen çok şanslısın.Kayinvaliden art niyetini açık açık belli ettiği için büyük olasılıkla esin annesinin sana yönelik olumsuz tepkisini anladı.Benim kayınvalidem ince işçilikle çalışır.Eger bana ve ya eltime yönelik birşey (hakarete varan laf giydirme ) soyleyecekse asla şahit bırakmaz.Yalnizken söyler lafını...sonra da inkar eder.Aklinin alabileceği yeminlerden tut da ben orda değildime kadar her yalan söylenir.Ama gel de ispat et.
Sen konuşmazsan ben konuşmazsam nasıl çıkacak bu sinir krizleri aydınlığa? İyi yapmışsın, mükemmel yapmışsın. Herkesin bir bitme noktası var. Her şeye, her olaya sivriliğe karşıyım. Ama sabır da taştıysa asla kendini tüketmemen taraftarıyım. Oh, ağzına sağlık.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?