- 29 Mayıs 2017
- 24.901
- 113.504
- 598
- Konu Sahibi Idrakyollariiltihabi
-
- #141
İşte dengesiz konuşma konusunda benim ailem de bu kadar olmasa da biraz ayarsız olduğundan, eşim de çoğunlukla alttan aldığından ben onun adına üzüldüm biraz da. Kimse istemez annesi ile eşinin tartışmasını.
Yalnız kayınvalidem dünyanın en gurursuz insanı olduğu için, muhtemeldir ki iki gün sonra hiçbir şey olmamış gibi aynı şekilde davranmaya devam edecek. Deli gibi kavga edip on dakika sonra birlikte çay içiyorlar ailece. Ben çok geriliyorum kavgalı ortamlarda. Olabildiğince uzak duruyorum zaten de korkarım ona benziyorum. Lanet gelmesin niye kavga ettiysem.
Annelik vicdanını sorguluyorum dediği anda saç baş girerdim görürdü vicdanımı. Tatlım az bile yapmışın yapmışın boşver bundan sonra daha fazlasını yapMerhaba hatunlar
Bugüne kadar forumdaki tüm kaynana, elti, görümce konularına aynı yorumu yaptım. "konu açacak kadar önemsemeyin şu tipleri" dedim. Dört yıllık gelinlik maceramda hep bu düşünce ile hareket ettim. Hayatıma etki edecekleri kadar önemsemedim hiçbirini. Ancak bugün 31 yıllık ömrümde hiç kimse ile etmediğim şekilde bir kavga ettim kaynana insanı ile. Ben kavga etmeyi, bağırmayı sevmem. Eşim sesini yükseltince bile ses tonunu düzelt öyle konuşalım derim. Ancak bugün kendime bile şaşırdım çıkardığım ses yüzünden.
Bazılarınız bilir benim sıpa kreşe başladı. Başladığından beri de mütemadiyen hasta oluyor. Bir şekilde geçecek diye bekliyorum. Oğlum her hasta olduğunda kayınvalidem ve görümcem "ince giydiriyorsun, üşüyor bu çocuk. Doğru düzgün bak" ve benzeri yorumlar yapıp sürekli iyi bir anne olmadığım konusunda imada bulunuyorlar. Ben bugüne dek aman ağzımızın tadı bozulmasın ali rıza bey modunda geçiştirdim bu yorumları. En fazla "ben onun annesiyim onunla ilgili en çok ben endişe ederim zaten siz dert etmeyin" dedim.
Geçen ay görümcem oğlum için yaptığım bir şeye bakarken "bu boş işlerle uğraşacağına hamur işi yap çocuğa. Senin annelik vicdanını sorguluyorum bazen" dedi. Kan beynime sıçradı. Senin haddin değil benim anneliğimi sorgulamak dedim konu bir şekilde büyümeden kapandı.
Gelelim bugüne. Kayınvalidem oğluma bakarak "ben bu çocuğa çok acıyorum" dedi. Neden anne? Diye defalarca sakince sordum ve her seferinde "bilmiyorum çok acıyor ve üzülüyorum haline" dedi. Ben de "benim oğlumun acınacak bir hali yok. İlla birine acımak istiyorsan kızının oğluna acı. Zira iki aylıkken bakıcı bakmaya başladı. Üstelik maddi olarak ihtiyacı olmadığı halde işine döndü kızın."dedim. Burada alınganlık yapacak kişiler için parantez açayım. Annelerin çalışmasına karşı değilim oğlum bu kadar zor bir çocuk olmasa ben de çalışacaktım. Bakıcı ile büyümek kötü bir şey de değil. Burada kayınvalideme anlatmak istediğim, oğlumun annesi ile büyüdüğü. Acınacak bir durumu olmadığı. Her neyse ben öyle deyince "yooo ona hayatta acımam. Gayet güzel bakılıyor ona. Ben oğluna acıyorum" dedi. Benim bu noktada kan beynime sıçradı.
Neler söyledim net hatırlamıyorum bile. Sen ve kızın benim oğlumun ebeveynleri değilsiniz, haddinizi çok aştınız sustum bugüne dek ama yeter. Duracağınız yeri bilin bundan sonra vs saydırdım. "çocuğa iyi bak o zaman hasta olmasın biz de susalım" dedi. "bakmıyorum. Özellikle grip edeceğim çocuğu var mı itirazın? Kime şikayet edeceksin? Ne yapacaksın söyle bakalım" dedim. Daha bir sürü bağrış çağrış şu an hala sinirliyim yazamıyorum da ayrıntılarıyla.
Biz bu insanlarla aile apartmanında yaşıyoruz. Bugüne dek benim alttan almalarım ve sakinliğimle hiç kavga etmedik. Ancak mevzu oğlum olunca artık delirdim. Allah aşkına oturmuş vicdan yapıyorum şimdi yaşlı, cahil kadın keşke sakin kalsaydım. Böyle olmasaydı diye. Siz yorum yapın ben nasıl davranayım. Eşimin annesi boşver uzatma deyip orta yolu mu bulayım, yoksa bütün muhabbetimi keseyim mi.
Bir ekleme daha. Görüp görebileceğiniz en cahil, en sığ insanlar bunlar. Bugüne dek sorun yaşamadık çünkü ben hep bunu düşünerek tuttum dilimi. Asla laf anlatılmaz böyle insanlara diye.
Eşim, hiç muhatap olma konuşma boşver sen haklısın bu konuda diyor. Şimdiden yorumlar için teşekkürler.
Merhaba hatunlar
Bugüne kadar forumdaki tüm kaynana, elti, görümce konularına aynı yorumu yaptım. "konu açacak kadar önemsemeyin şu tipleri" dedim. Dört yıllık gelinlik maceramda hep bu düşünce ile hareket ettim. Hayatıma etki edecekleri kadar önemsemedim hiçbirini. Ancak bugün 31 yıllık ömrümde hiç kimse ile etmediğim şekilde bir kavga ettim kaynana insanı ile. Ben kavga etmeyi, bağırmayı sevmem. Eşim sesini yükseltince bile ses tonunu düzelt öyle konuşalım derim. Ancak bugün kendime bile şaşırdım çıkardığım ses yüzünden.
Bazılarınız bilir benim sıpa kreşe başladı. Başladığından beri de mütemadiyen hasta oluyor. Bir şekilde geçecek diye bekliyorum. Oğlum her hasta olduğunda kayınvalidem ve görümcem "ince giydiriyorsun, üşüyor bu çocuk. Doğru düzgün bak" ve benzeri yorumlar yapıp sürekli iyi bir anne olmadığım konusunda imada bulunuyorlar. Ben bugüne dek aman ağzımızın tadı bozulmasın ali rıza bey modunda geçiştirdim bu yorumları. En fazla "ben onun annesiyim onunla ilgili en çok ben endişe ederim zaten siz dert etmeyin" dedim.
Geçen ay görümcem oğlum için yaptığım bir şeye bakarken "bu boş işlerle uğraşacağına hamur işi yap çocuğa. Senin annelik vicdanını sorguluyorum bazen" dedi. Kan beynime sıçradı. Senin haddin değil benim anneliğimi sorgulamak dedim konu bir şekilde büyümeden kapandı.
Gelelim bugüne. Kayınvalidem oğluma bakarak "ben bu çocuğa çok acıyorum" dedi. Neden anne? Diye defalarca sakince sordum ve her seferinde "bilmiyorum çok acıyor ve üzülüyorum haline" dedi. Ben de "benim oğlumun acınacak bir hali yok. İlla birine acımak istiyorsan kızının oğluna acı. Zira iki aylıkken bakıcı bakmaya başladı. Üstelik maddi olarak ihtiyacı olmadığı halde işine döndü kızın."dedim. Burada alınganlık yapacak kişiler için parantez açayım. Annelerin çalışmasına karşı değilim oğlum bu kadar zor bir çocuk olmasa ben de çalışacaktım. Bakıcı ile büyümek kötü bir şey de değil. Burada kayınvalideme anlatmak istediğim, oğlumun annesi ile büyüdüğü. Acınacak bir durumu olmadığı. Her neyse ben öyle deyince "yooo ona hayatta acımam. Gayet güzel bakılıyor ona. Ben oğluna acıyorum" dedi. Benim bu noktada kan beynime sıçradı.
Neler söyledim net hatırlamıyorum bile. Sen ve kızın benim oğlumun ebeveynleri değilsiniz, haddinizi çok aştınız sustum bugüne dek ama yeter. Duracağınız yeri bilin bundan sonra vs saydırdım. "çocuğa iyi bak o zaman hasta olmasın biz de susalım" dedi. "bakmıyorum. Özellikle grip edeceğim çocuğu var mı itirazın? Kime şikayet edeceksin? Ne yapacaksın söyle bakalım" dedim. Daha bir sürü bağrış çağrış şu an hala sinirliyim yazamıyorum da ayrıntılarıyla.
Biz bu insanlarla aile apartmanında yaşıyoruz. Bugüne dek benim alttan almalarım ve sakinliğimle hiç kavga etmedik. Ancak mevzu oğlum olunca artık delirdim. Allah aşkına oturmuş vicdan yapıyorum şimdi yaşlı, cahil kadın keşke sakin kalsaydım. Böyle olmasaydı diye. Siz yorum yapın ben nasıl davranayım. Eşimin annesi boşver uzatma deyip orta yolu mu bulayım, yoksa bütün muhabbetimi keseyim mi.
Bir ekleme daha. Görüp görebileceğiniz en cahil, en sığ insanlar bunlar. Bugüne dek sorun yaşamadık çünkü ben hep bunu düşünerek tuttum dilimi. Asla laf anlatılmaz böyle insanlara diye.
Eşim, hiç muhatap olma konuşma boşver sen haklısın bu konuda diyor. Şimdiden yorumlar için teşekkürler.
Valla esin destekse hic taviz verme dusuncelerinin arkasında dur... yoksa soylenip soylenip bagirip cagiran sonra konuşan birine dönersin...
Madem hatalarini anlamalarini istiyorsun kesinlikle durusundan vazgecme...eger vazgeçeceksende bidaha boyle atarli konuşmayın...
Son derece cahiller. Hadi kaynana yasli vs okeyde gorumce ne diye hamur isi yap diyor hamur isi cok mu sağlıklı bir besin? Grip olmaninda ince giyinmekle alakası yok. Yoooooook
Apartmanimiz doktor doluydu ust komsumuz cocuk doktoruydu ve 6 bin hastası vardı. Mikrop hasta eder derdi bende bunu o tip enfeksiyon gecirdigimde doktora sordum.
Bende hep ince giyinirim pek hastalanmam mesela
Bir de bise dicem oğlun zayıf mı? Eski kafali insanlar sisman insanlari sever ya hani
Zayif olana acır,üzülür,sağlıksız zanneder falan. Ondan da oyle laflar ediyordur. Amaan hic takilcak tipler degilmis ama ben olsam bende sinir olurdum yani
Idrakyollariiltihabi olan olmuş o konuda yorum yapmayacağım,
Sadece ben olsam görümceyi ve çocuğunu işe karıştırmazdım.
O yanlış hamle olmuş.
Yapı olarak kıyası hiç sevmem,her durum ve olayın kendi iç dinamikleri ve özeli içerisinde değerlendirilmesi gerektiğini düşünüyorum.
Sadede gelirsem:
İçinizdekileri boşalttığınıza göre kayınvaldenize nötr davranın.
Ne siz alttan alın, ne ondan özür bekleyin ki zaten özür dilemez diyorsunuz.
Darılıp, küserseniz mağduru oynar, annesi mağduru oynarsa eşiniz bir süre sonra dayanamayıp müdahil olur.
'Annen gereksiz ve haddini aşarak konuştu,
ben de cevabını verdim,büyütecek bir şey yok' modunda olun.
Not:25 yıldır eş ailesiyle çok az sorun yaşayarak geçinen bir ablanızım.
Seni anlayan ve HE HE diyen o kadar çok insan var ki. Haklı olmak istemiyoruz aslında anlasınlar istiyorz ama nerdeee.Kayınvalidem çok değişik bir insan yahu. Mesela bu ay sürekli doktordaydık. Enfeksiyon diyor doktor ilaç yazıyor. Yok üşütmüş bu çocuk diyor :) yav he deyip geçiyorum. Beni delirtene kadar, bir tepki alana kadar aynı şeyi tekrarlıyor. Üşütmüş bu çocuk, evet evet üşütmüş. Deli midir nedir.
Oğlum ortalama bir kiloda ama boyu çok uzun. Dolayısıyla kilo boy oranı normal seviyede olsa da kilolu görünmüyor. Kayınvalidem de hastalıklı muamelesi yapıyor mütemadiyen.
Çok benzer bir durumu yakın zaman içinde yaşadım o günden beri zorunlu haller dışında muhatap olmuyorum ! Benim eşimde sizin eşiniz gibi davrandı.Bende onun dedipini yapıyorum sonuçta onun ailesi , en doğru tepkiyi o bilir .
Cahil ve sizde altan aldıgınız ıcın sureklı gayet cesur davranmış. Vicdan azabı cekmemelisin bence.
Benim bir yakınımın cocuguna kaynanası baktı, kız sureklı ısteyken arar adım adım takip edip ki bence taciz ederdi. Dıger pgluna ise kendi annesi baktı, kadın cocugun agzını tezgah bezini yıkayıp sılerdı. Kayınvalıde gayet farkında ama sesini cıkarmazdı. Haddini bilirdi. Sızınkınde o yok. Olsa bile boyle soylenmez
bayilirum bol aksiyonlu kaynana kavgalarina:)saka bir yana balim hepimizde dert ayni oyle deyince ben al sen bak .diyorm birdr esinin onlari sustrmasi lazim ne demwk istedigimi anlamissin biz onlara gore. anne. degiliz bagira bagira sanki onlar cikarmis gibi annelik mevzularini dile getiriyor gorumcene gelince deki anne olunca seni de gorecegiz mukemmel anne deMerhaba hatunlar
Bugüne kadar forumdaki tüm kaynana, elti, görümce konularına aynı yorumu yaptım. "konu açacak kadar önemsemeyin şu tipleri" dedim. Dört yıllık gelinlik maceramda hep bu düşünce ile hareket ettim. Hayatıma etki edecekleri kadar önemsemedim hiçbirini. Ancak bugün 31 yıllık ömrümde hiç kimse ile etmediğim şekilde bir kavga ettim kaynana insanı ile. Ben kavga etmeyi, bağırmayı sevmem. Eşim sesini yükseltince bile ses tonunu düzelt öyle konuşalım derim. Ancak bugün kendime bile şaşırdım çıkardığım ses yüzünden.
Bazılarınız bilir benim sıpa kreşe başladı. Başladığından beri de mütemadiyen hasta oluyor. Bir şekilde geçecek diye bekliyorum. Oğlum her hasta olduğunda kayınvalidem ve görümcem "ince giydiriyorsun, üşüyor bu çocuk. Doğru düzgün bak" ve benzeri yorumlar yapıp sürekli iyi bir anne olmadığım konusunda imada bulunuyorlar. Ben bugüne dek aman ağzımızın tadı bozulmasın ali rıza bey modunda geçiştirdim bu yorumları. En fazla "ben onun annesiyim onunla ilgili en çok ben endişe ederim zaten siz dert etmeyin" dedim.
Geçen ay görümcem oğlum için yaptığım bir şeye bakarken "bu boş işlerle uğraşacağına hamur işi yap çocuğa. Senin annelik vicdanını sorguluyorum bazen" dedi. Kan beynime sıçradı. Senin haddin değil benim anneliğimi sorgulamak dedim konu bir şekilde büyümeden kapandı.
Gelelim bugüne. Kayınvalidem oğluma bakarak "ben bu çocuğa çok acıyorum" dedi. Neden anne? Diye defalarca sakince sordum ve her seferinde "bilmiyorum çok acıyor ve üzülüyorum haline" dedi. Ben de "benim oğlumun acınacak bir hali yok. İlla birine acımak istiyorsan kızının oğluna acı. Zira iki aylıkken bakıcı bakmaya başladı. Üstelik maddi olarak ihtiyacı olmadığı halde işine döndü kızın."dedim. Burada alınganlık yapacak kişiler için parantez açayım. Annelerin çalışmasına karşı değilim oğlum bu kadar zor bir çocuk olmasa ben de çalışacaktım. Bakıcı ile büyümek kötü bir şey de değil. Burada kayınvalideme anlatmak istediğim, oğlumun annesi ile büyüdüğü. Acınacak bir durumu olmadığı. Her neyse ben öyle deyince "yooo ona hayatta acımam. Gayet güzel bakılıyor ona. Ben oğluna acıyorum" dedi. Benim bu noktada kan beynime sıçradı.
Neler söyledim net hatırlamıyorum bile. Sen ve kızın benim oğlumun ebeveynleri değilsiniz, haddinizi çok aştınız sustum bugüne dek ama yeter. Duracağınız yeri bilin bundan sonra vs saydırdım. "çocuğa iyi bak o zaman hasta olmasın biz de susalım" dedi. "bakmıyorum. Özellikle grip edeceğim çocuğu var mı itirazın? Kime şikayet edeceksin? Ne yapacaksın söyle bakalım" dedim. Daha bir sürü bağrış çağrış şu an hala sinirliyim yazamıyorum da ayrıntılarıyla.
Biz bu insanlarla aile apartmanında yaşıyoruz. Bugüne dek benim alttan almalarım ve sakinliğimle hiç kavga etmedik. Ancak mevzu oğlum olunca artık delirdim. Allah aşkına oturmuş vicdan yapıyorum şimdi yaşlı, cahil kadın keşke sakin kalsaydım. Böyle olmasaydı diye. Siz yorum yapın ben nasıl davranayım. Eşimin annesi boşver uzatma deyip orta yolu mu bulayım, yoksa bütün muhabbetimi keseyim mi.
Bir ekleme daha. Görüp görebileceğiniz en cahil, en sığ insanlar bunlar. Bugüne dek sorun yaşamadık çünkü ben hep bunu düşünerek tuttum dilimi. Asla laf anlatılmaz böyle insanlara diye.
Eşim, hiç muhatap olma konuşma boşver sen haklısın bu konuda diyor. Şimdiden yorumlar için teşekkürler.
Agzina saglik asla pisman olma haddini bilsin acinacak nesi varmis bu nasil bir mantık..Merhaba hatunlar
Bugüne kadar forumdaki tüm kaynana, elti, görümce konularına aynı yorumu yaptım. "konu açacak kadar önemsemeyin şu tipleri" dedim. Dört yıllık gelinlik maceramda hep bu düşünce ile hareket ettim. Hayatıma etki edecekleri kadar önemsemedim hiçbirini. Ancak bugün 31 yıllık ömrümde hiç kimse ile etmediğim şekilde bir kavga ettim kaynana insanı ile. Ben kavga etmeyi, bağırmayı sevmem. Eşim sesini yükseltince bile ses tonunu düzelt öyle konuşalım derim. Ancak bugün kendime bile şaşırdım çıkardığım ses yüzünden.
Bazılarınız bilir benim sıpa kreşe başladı. Başladığından beri de mütemadiyen hasta oluyor. Bir şekilde geçecek diye bekliyorum. Oğlum her hasta olduğunda kayınvalidem ve görümcem "ince giydiriyorsun, üşüyor bu çocuk. Doğru düzgün bak" ve benzeri yorumlar yapıp sürekli iyi bir anne olmadığım konusunda imada bulunuyorlar. Ben bugüne dek aman ağzımızın tadı bozulmasın ali rıza bey modunda geçiştirdim bu yorumları. En fazla "ben onun annesiyim onunla ilgili en çok ben endişe ederim zaten siz dert etmeyin" dedim.
Geçen ay görümcem oğlum için yaptığım bir şeye bakarken "bu boş işlerle uğraşacağına hamur işi yap çocuğa. Senin annelik vicdanını sorguluyorum bazen" dedi. Kan beynime sıçradı. Senin haddin değil benim anneliğimi sorgulamak dedim konu bir şekilde büyümeden kapandı.
Gelelim bugüne. Kayınvalidem oğluma bakarak "ben bu çocuğa çok acıyorum" dedi. Neden anne? Diye defalarca sakince sordum ve her seferinde "bilmiyorum çok acıyor ve üzülüyorum haline" dedi. Ben de "benim oğlumun acınacak bir hali yok. İlla birine acımak istiyorsan kızının oğluna acı. Zira iki aylıkken bakıcı bakmaya başladı. Üstelik maddi olarak ihtiyacı olmadığı halde işine döndü kızın."dedim. Burada alınganlık yapacak kişiler için parantez açayım. Annelerin çalışmasına karşı değilim oğlum bu kadar zor bir çocuk olmasa ben de çalışacaktım. Bakıcı ile büyümek kötü bir şey de değil. Burada kayınvalideme anlatmak istediğim, oğlumun annesi ile büyüdüğü. Acınacak bir durumu olmadığı. Her neyse ben öyle deyince "yooo ona hayatta acımam. Gayet güzel bakılıyor ona. Ben oğluna acıyorum" dedi. Benim bu noktada kan beynime sıçradı.
Neler söyledim net hatırlamıyorum bile. Sen ve kızın benim oğlumun ebeveynleri değilsiniz, haddinizi çok aştınız sustum bugüne dek ama yeter. Duracağınız yeri bilin bundan sonra vs saydırdım. "çocuğa iyi bak o zaman hasta olmasın biz de susalım" dedi. "bakmıyorum. Özellikle grip edeceğim çocuğu var mı itirazın? Kime şikayet edeceksin? Ne yapacaksın söyle bakalım" dedim. Daha bir sürü bağrış çağrış şu an hala sinirliyim yazamıyorum da ayrıntılarıyla.
Biz bu insanlarla aile apartmanında yaşıyoruz. Bugüne dek benim alttan almalarım ve sakinliğimle hiç kavga etmedik. Ancak mevzu oğlum olunca artık delirdim. Allah aşkına oturmuş vicdan yapıyorum şimdi yaşlı, cahil kadın keşke sakin kalsaydım. Böyle olmasaydı diye. Siz yorum yapın ben nasıl davranayım. Eşimin annesi boşver uzatma deyip orta yolu mu bulayım, yoksa bütün muhabbetimi keseyim mi.
Bir ekleme daha. Görüp görebileceğiniz en cahil, en sığ insanlar bunlar. Bugüne dek sorun yaşamadık çünkü ben hep bunu düşünerek tuttum dilimi. Asla laf anlatılmaz böyle insanlara diye.
Eşim, hiç muhatap olma konuşma boşver sen haklısın bu konuda diyor. Şimdiden yorumlar için teşekkürler.
Canım benim,bilmeyenle, üstelik bilmediğini bilmeyenle uğraşmak zordur.Haklısınız hata ettim görümce örneği vererek.
Son paragraftaki önerinizi dikkate alacağım :) çünkü her ne kadar bana destek olsa da daralıyor bu konuların uzamasından. Ben de iyice dırdırcı teyzelere döndüm zaten. Öfkem bitmiyor, bitmedikçe eşime konuşuyorum o da ufaktan morarmaya başlıyor. Sahi abla, neden bu kadar zorlaştırıyorlar insanlar hayatı? Ne güzel çocukların yakınında, bir sus bir sakin ol değil mi.
Canım benim,bilmeyenle, üstelik bilmediğini bilmeyenle uğraşmak zordur.
Kayınvaldeniz muhtemelen kötü niyetli değil ama cahil ve eski kafalı.
Cahile dert anlatmak kadar zor bir iş bilmiyorum.
Eski kadınların kendi iç dünyalarında çözemedikleri sorunların ve kaosların,yıllardır yaşadıkları mutsuzlukların, yol su elektrik olarak en çok biz gelinlerine döndüğünü gözlemliyorum.
Benim kayınvaldem gibi düşünen azdır,
'biz çektik gelinlerimiz rahat etsin.
Biz gülmedik, onlar gülsün' diyen kaç kişi?
Kafa yormayın niye böyle oluyor? Diye.
Sebep çok,siz çözüme odaklanın,sizi en az üzüp yıpratacak çözüm seçeneği ne olabilir?
Laf sokmak,ima filan bi yana.Bunlar açık açık en ağır şekilde eleştiriyor.Konularını az buçuk biliyorum.Sağolsun epey hareketli bir oğlun var.Oldukça da sabırla idare ediyorsun onu.Benim kızımında okulda ilk senesi ve sürekli hastalanıyor.Kardeşine de bulaştırıyor.Biliyoruz ki olağan şeyler bunlar.Annelikle ne alakası var.Bunlar belli ki ana kız sürekli senin dedikodunu yapıp anneliğini eleştiriyorlar.Ama evlat en hassas nokta.Işte böyle en sakin bir insanı bile pantere çevirirsin.Ilerde çocuğun yanında da söyleyecekler.Çocuk büyüyecek aklı erecek.Ne gerek var bunlara.Az bile söylemişsin.Sana saygı duymayana sende duyma.Alttan alırsan emin ol ki gene konuşacaklar.
Özür dilemek mi :) kendini ilah görüyor kadın. Asla özür dilemez.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?