- 20 Ekim 2012
- 190
- 67
- 73
- Konu Sahibi semplice_signora
-
- #18.521
hakkında hayırlısı olsun canım,yurt dışında nerdesin yazın geldin mi tr ye?
ablamlar da fransada iki tane kızı var şimdide 13 haftalık hamile ikisinide prenses doğum yaptı.rabbim hepimizi kolay kurtarsın....
canım inşallah sağlıklı sıhhatli alırsın kucağına sonrada o çorba içtiği günleri de görürüz inşallah.
yapan için emin ol zor.tanıdık var sağolsun onlar yapıyo.
saydığın malzemeler fazla bile:) annenin ellerine sağlık şifa olsun inşallah...
belki anca çatlıyordur yumurtan ağrın ondandır canım,dün ve ya bir gün öncesini değerlendirdiysen inşallah tutar. ben hamile kaldığımı şöyle anlıyordum ovulasyon kitlerinden kullanıyordum biliyorsundur yumurtlamayı tespit eden kitler,yumurtladıktan 6-7 gün sonra göğsümde büyüme oluyordu vehafif kasık ağrısıyla beraber ondan anlıyordum.beklemekte fayda var inşallah bebişin geliyordur :)
Aysem cok sevindim cok guzel maşallah. Sonunda guzel gunler geldi. Çok öpüyorum
Ayşecim, Allah ne bebeğini sensiz, ne de seni onsuz bırakmazsın, benim duam budur güzelim!
Biliyorum çok geç kaldım bunu yazmak için.Bilmiyorumki bu sefer bitirip paylaşabilecekmiyim sizinleO kadar çok gelip tam yazarken kalkmak zorunda kaldımki sayısını ben unuttum.
Öncelikle hastaneden bağlanamayıp sizlere haber veremediğim için özür dilerim.O kadar sıkıntılıydımki aklımda olmanıza rağmen elime alamadım telefonu.Hatta gelen aramalara,mesajlarıma bile cevap vermedim 4 gün boyunca.
10 Eylül'de anlamsız bir ağrı ile nstye girdiğimde herşey yolundaydı.Hatta ebe çatı muayenesi bile yaptı,bebeğin başı rahme iyice yerleşmiş dedi.Bu gece yada 1-2 gün içinde doğum başlar kesin dedi.Doğum sancıları hakkında uzun uzun konuştu.Ordan çıkınca yemeğe gidecek,sonra markette gezecek kadar iyiydim.Akşam eve geldiğimde bebeğim inanılmaz derecede hareket etmeye başladı.O kadar ki eşimle korktuk derimi yırtıp çıkacak karnımın ortasından diye.Sabaha kadar sadece wc için kalktığım ağrısız sızısız bir gece geçirdim.
Ve sabah ağrısız bi şekilde annemle hastaneye gittik.Gayet iyi olduğum için eşim de aç karnına vermesi gereken hormon tahlilleri için kendi hastanesine gitti.Merdiven bile çıktım hastanede düşünün.Nstye bağladılar.10 dk sonra büyük ebe geldi.Ki biliyorum bi sorun olduğunda hemşireler yerine o bakıyor nstye.Burnuma oksijen taktılar,sağa dön sola dön komutlarıyla nefes egzersizleriyle 15 dk daha yattım.Bi sorunmu var demeden drum başucumda bitti."Korkacak bişey yok,bebeğin kalp atışı çok yüksek,içerde bilmediğimiz bi sıkıntı var,hemen sezeryana almam lazım" dediğinde ama ben normal doğuracaktım diyebildim sadece.Doğumhane bi anda savaş alanına döndü.Ben şaşkın ördekler gibi bakınırken bi koluma damar yolu açıldı,bi kolumdan tüp tüp kan alındı,soyun bağırmaları içinde sontamı taktılar,annem kapıda "kızıma bi kez sarılayım bari" dediğini hatırlıyorum sadece.Gidip sarıldım 2 sn bile sürmedi o an.Ne eşimi arayacak,ne anneme hoşcakal diyecek vaktim oldu.Kolumdan tutup önlüğü giydirdiler,sandalyede ameliyathaneye götürüldüm.Masaya çık,soluna dön,derin nefes al,iğne yapcam kendini geri çekme,cenin pozisyonu al,sıcaklık geldimi,düzel şimdi,az aşağıya kay,serumu bağlayın,kollarını sabitleyin,tansiyonu kaç derken perde gerildi önüme ve dr "hazırmısın başlıyoruz" dedi gülerek....Başımda iki hemşire "nerelisin,yaş kaç,ilk bebekmi,adın ne,mesleğin ne,bebeğin cinsiyeti ne" diye sorgularken beni ben şaşkın şaşkın bakınıyordum.Korkuyormusun dedi biri "hayır dedim,ama ben normal doğuracaktım" bu cümleyi belki 15 kez söyledim o masada.Bir hasta inatlaşmış normal doğum olsun diye bebeğini kaybetmiş,olması gereken neyse dr onu yapar dediler.Espriler,gülüşmeler,alaylar bende katıldım bi süre sonra.Ama hala şaşkınım.Drum bi ara söylenmeye başladı."Bu nasıl bir pozisyondur,kolunu çek yavaş yavaş,kordonu tut,Allah Allah nasıl bu hale geldin sen" diye diye bi kaç dk daha geçti. 09:37 dedi biri...Bu saati unutma dedi gülerek :26: Artık hamiş değildim.Sesini duymuyorum dedim.Bikaç sn sonra dediler,şaplak sesi ve minnacık bir ses....Ömrüm boyunca unutmayacağım bi ses tonu...Ağlamaya başladım o an.Aylardır beklediğim sesi duydum işte.Yaşıyordu ve içimde değildi artık.5 dk sonra yanağıma dokundurdular kuzumu.Bembeyazdı.Bana dokunur dokunmaz sustu.Gülüşmeler duydum,ne kadar güzelsin sen diye sevdiler temizlerken hemşireler.Ve drumun cümlesi...30 DK DAHA GEÇ KALSAYDIK BEBEĞİNİ KAYBEDEBİLİRDİN....Kordonu boynuna 2 kez dolanmış,nefesi kesildiği için çabalamış tam yan dönmüş,bir kolu ve bir bacağı rahme girmiş dedi...
Okuduğum duaların,ettiğiniz duaların yardımı dedim.Birine kıl kadar iyiliğim olduysa bu dünyada bunun mükafatı kuzumun hayatı oldu dedim.Biraz daha uyuyum deseydim,nasılsa iyiyim ha bi saat sonra olsun nolcak deseydim bitmişti herşey.Bebeğimin hayatını riske atmış olacaktım.Rabbim elimizden tuttu...Ve kurtulduk...
09:00'da girdiğim nsteden 09:25'te ameliyathaneye çıkarıldım ve 09:37'de kuzum hayattaydı...Saatlerce sürecek olan doğum sürecim 37 dk içinde bitti...Hayırlısı böyleymiş kesinlikle.Ama tüm gün ben normal doğuracaktım diye sayıkladım durdum...
2 saat süren bulantı ve safra kusması,uyuşukluğun geçmeye başlamasıyla başlayan yanma hissi,akşam 8de giydirilme ve ayağa kaldırılma eziyeti,gece 04:30a kadar süren tansiyon düşmesi-gaz sıkıştırması-terleme senfonisi derken gün bitti...
Yaşadığım sıkıntıları ayrıntıları ve çareleriyle yazacağım tek tek.Sizi korkutmak değil derdim.Ama o sıkıntıları yaşarken deneyim belki işe yarar diye herşeyi yapıyorsunuz.
Peygamber efendimizin cennet kokusu diye tabir ettiği koku anlatamayacağım tek şey...Bütün ciğerim o kokuyla dolsun nefesimi vermeyim dışarıya dediğim andır o an...
RABBİM HERKESE YAŞATSIN O DUYGUYU.....
Biliyorum çok geç kaldım bunu yazmak için.Bilmiyorumki bu sefer bitirip paylaşabilecekmiyim sizinleO kadar çok gelip tam yazarken kalkmak zorunda kaldımki sayısını ben unuttum.
Öncelikle hastaneden bağlanamayıp sizlere haber veremediğim için özür dilerim.O kadar sıkıntılıydımki aklımda olmanıza rağmen elime alamadım telefonu.Hatta gelen aramalara,mesajlarıma bile cevap vermedim 4 gün boyunca.
10 Eylül'de anlamsız bir ağrı ile nstye girdiğimde herşey yolundaydı.Hatta ebe çatı muayenesi bile yaptı,bebeğin başı rahme iyice yerleşmiş dedi.Bu gece yada 1-2 gün içinde doğum başlar kesin dedi.Doğum sancıları hakkında uzun uzun konuştu.Ordan çıkınca yemeğe gidecek,sonra markette gezecek kadar iyiydim.Akşam eve geldiğimde bebeğim inanılmaz derecede hareket etmeye başladı.O kadar ki eşimle korktuk derimi yırtıp çıkacak karnımın ortasından diye.Sabaha kadar sadece wc için kalktığım ağrısız sızısız bir gece geçirdim.
Ve sabah ağrısız bi şekilde annemle hastaneye gittik.Gayet iyi olduğum için eşim de aç karnına vermesi gereken hormon tahlilleri için kendi hastanesine gitti.Merdiven bile çıktım hastanede düşünün.Nstye bağladılar.10 dk sonra büyük ebe geldi.Ki biliyorum bi sorun olduğunda hemşireler yerine o bakıyor nstye.Burnuma oksijen taktılar,sağa dön sola dön komutlarıyla nefes egzersizleriyle 15 dk daha yattım.Bi sorunmu var demeden drum başucumda bitti."Korkacak bişey yok,bebeğin kalp atışı çok yüksek,içerde bilmediğimiz bi sıkıntı var,hemen sezeryana almam lazım" dediğinde ama ben normal doğuracaktım diyebildim sadece.Doğumhane bi anda savaş alanına döndü.Ben şaşkın ördekler gibi bakınırken bi koluma damar yolu açıldı,bi kolumdan tüp tüp kan alındı,soyun bağırmaları içinde sontamı taktılar,annem kapıda "kızıma bi kez sarılayım bari" dediğini hatırlıyorum sadece.Gidip sarıldım 2 sn bile sürmedi o an.Ne eşimi arayacak,ne anneme hoşcakal diyecek vaktim oldu.Kolumdan tutup önlüğü giydirdiler,sandalyede ameliyathaneye götürüldüm.Masaya çık,soluna dön,derin nefes al,iğne yapcam kendini geri çekme,cenin pozisyonu al,sıcaklık geldimi,düzel şimdi,az aşağıya kay,serumu bağlayın,kollarını sabitleyin,tansiyonu kaç derken perde gerildi önüme ve dr "hazırmısın başlıyoruz" dedi gülerek....Başımda iki hemşire "nerelisin,yaş kaç,ilk bebekmi,adın ne,mesleğin ne,bebeğin cinsiyeti ne" diye sorgularken beni ben şaşkın şaşkın bakınıyordum.Korkuyormusun dedi biri "hayır dedim,ama ben normal doğuracaktım" bu cümleyi belki 15 kez söyledim o masada.Bir hasta inatlaşmış normal doğum olsun diye bebeğini kaybetmiş,olması gereken neyse dr onu yapar dediler.Espriler,gülüşmeler,alaylar bende katıldım bi süre sonra.Ama hala şaşkınım.Drum bi ara söylenmeye başladı."Bu nasıl bir pozisyondur,kolunu çek yavaş yavaş,kordonu tut,Allah Allah nasıl bu hale geldin sen" diye diye bi kaç dk daha geçti. 09:37 dedi biri...Bu saati unutma dedi gülerek :26: Artık hamiş değildim.Sesini duymuyorum dedim.Bikaç sn sonra dediler,şaplak sesi ve minnacık bir ses....Ömrüm boyunca unutmayacağım bi ses tonu...Ağlamaya başladım o an.Aylardır beklediğim sesi duydum işte.Yaşıyordu ve içimde değildi artık.5 dk sonra yanağıma dokundurdular kuzumu.Bembeyazdı.Bana dokunur dokunmaz sustu.Gülüşmeler duydum,ne kadar güzelsin sen diye sevdiler temizlerken hemşireler.Ve drumun cümlesi...30 DK DAHA GEÇ KALSAYDIK BEBEĞİNİ KAYBEDEBİLİRDİN....Kordonu boynuna 2 kez dolanmış,nefesi kesildiği için çabalamış tam yan dönmüş,bir kolu ve bir bacağı rahme girmiş dedi...
Okuduğum duaların,ettiğiniz duaların yardımı dedim.Birine kıl kadar iyiliğim olduysa bu dünyada bunun mükafatı kuzumun hayatı oldu dedim.Biraz daha uyuyum deseydim,nasılsa iyiyim ha bi saat sonra olsun nolcak deseydim bitmişti herşey.Bebeğimin hayatını riske atmış olacaktım.Rabbim elimizden tuttu...Ve kurtulduk...
09:00'da girdiğim nsteden 09:25'te ameliyathaneye çıkarıldım ve 09:37'de kuzum hayattaydı...Saatlerce sürecek olan doğum sürecim 37 dk içinde bitti...Hayırlısı böyleymiş kesinlikle.Ama tüm gün ben normal doğuracaktım diye sayıkladım durdum...
2 saat süren bulantı ve safra kusması,uyuşukluğun geçmeye başlamasıyla başlayan yanma hissi,akşam 8de giydirilme ve ayağa kaldırılma eziyeti,gece 04:30a kadar süren tansiyon düşmesi-gaz sıkıştırması-terleme senfonisi derken gün bitti...
Yaşadığım sıkıntıları ayrıntıları ve çareleriyle yazacağım tek tek.Sizi korkutmak değil derdim.Ama o sıkıntıları yaşarken deneyim belki işe yarar diye herşeyi yapıyorsunuz.
Peygamber efendimizin cennet kokusu diye tabir ettiği koku anlatamayacağım tek şey...Bütün ciğerim o kokuyla dolsun nefesimi vermeyim dışarıya dediğim andır o an...
RABBİM HERKESE YAŞATSIN O DUYGUYU.....
16. haftadan sonra iştah da artış mı oluyor
benim normalde de ara ara iştahsızlığım oluyor ona bağladım
buarada Allah razı olsun dün gece yine deprem oldu
sonumuz hayr ola inşallah hayırlısıyla rabbim nasip eder..
amin canım cümlemizin daha belli olmadı
sanırım bir kaç hafta bekleyip öyle doktora gidicem
hakkımızda hayırlısı olsun..
olabilir benimde bugun 15+1 hareket yok şimdilik
ya da ben hissetmiyorum belkide kızdır ondan hareket etmiyordur:)
geçmiş olsun ayşe rabbim şifalar göndersin..
Biliyorum çok geç kaldım bunu yazmak için.Bilmiyorumki bu sefer bitirip paylaşabilecekmiyim sizinleO kadar çok gelip tam yazarken kalkmak zorunda kaldımki sayısını ben unuttum.
Öncelikle hastaneden bağlanamayıp sizlere haber veremediğim için özür dilerim.O kadar sıkıntılıydımki aklımda olmanıza rağmen elime alamadım telefonu.Hatta gelen aramalara,mesajlarıma bile cevap vermedim 4 gün boyunca.
10 Eylül'de anlamsız bir ağrı ile nstye girdiğimde herşey yolundaydı.Hatta ebe çatı muayenesi bile yaptı,bebeğin başı rahme iyice yerleşmiş dedi.Bu gece yada 1-2 gün içinde doğum başlar kesin dedi.Doğum sancıları hakkında uzun uzun konuştu.Ordan çıkınca yemeğe gidecek,sonra markette gezecek kadar iyiydim.Akşam eve geldiğimde bebeğim inanılmaz derecede hareket etmeye başladı.O kadar ki eşimle korktuk derimi yırtıp çıkacak karnımın ortasından diye.Sabaha kadar sadece wc için kalktığım ağrısız sızısız bir gece geçirdim.
Ve sabah ağrısız bi şekilde annemle hastaneye gittik.Gayet iyi olduğum için eşim de aç karnına vermesi gereken hormon tahlilleri için kendi hastanesine gitti.Merdiven bile çıktım hastanede düşünün.Nstye bağladılar.10 dk sonra büyük ebe geldi.Ki biliyorum bi sorun olduğunda hemşireler yerine o bakıyor nstye.Burnuma oksijen taktılar,sağa dön sola dön komutlarıyla nefes egzersizleriyle 15 dk daha yattım.Bi sorunmu var demeden drum başucumda bitti."Korkacak bişey yok,bebeğin kalp atışı çok yüksek,içerde bilmediğimiz bi sıkıntı var,hemen sezeryana almam lazım" dediğinde ama ben normal doğuracaktım diyebildim sadece.Doğumhane bi anda savaş alanına döndü.Ben şaşkın ördekler gibi bakınırken bi koluma damar yolu açıldı,bi kolumdan tüp tüp kan alındı,soyun bağırmaları içinde sontamı taktılar,annem kapıda "kızıma bi kez sarılayım bari" dediğini hatırlıyorum sadece.Gidip sarıldım 2 sn bile sürmedi o an.Ne eşimi arayacak,ne anneme hoşcakal diyecek vaktim oldu.Kolumdan tutup önlüğü giydirdiler,sandalyede ameliyathaneye götürüldüm.Masaya çık,soluna dön,derin nefes al,iğne yapcam kendini geri çekme,cenin pozisyonu al,sıcaklık geldimi,düzel şimdi,az aşağıya kay,serumu bağlayın,kollarını sabitleyin,tansiyonu kaç derken perde gerildi önüme ve dr "hazırmısın başlıyoruz" dedi gülerek....Başımda iki hemşire "nerelisin,yaş kaç,ilk bebekmi,adın ne,mesleğin ne,bebeğin cinsiyeti ne" diye sorgularken beni ben şaşkın şaşkın bakınıyordum.Korkuyormusun dedi biri "hayır dedim,ama ben normal doğuracaktım" bu cümleyi belki 15 kez söyledim o masada.Bir hasta inatlaşmış normal doğum olsun diye bebeğini kaybetmiş,olması gereken neyse dr onu yapar dediler.Espriler,gülüşmeler,alaylar bende katıldım bi süre sonra.Ama hala şaşkınım.Drum bi ara söylenmeye başladı."Bu nasıl bir pozisyondur,kolunu çek yavaş yavaş,kordonu tut,Allah Allah nasıl bu hale geldin sen" diye diye bi kaç dk daha geçti. 09:37 dedi biri...Bu saati unutma dedi gülerek :26: Artık hamiş değildim.Sesini duymuyorum dedim.Bikaç sn sonra dediler,şaplak sesi ve minnacık bir ses....Ömrüm boyunca unutmayacağım bi ses tonu...Ağlamaya başladım o an.Aylardır beklediğim sesi duydum işte.Yaşıyordu ve içimde değildi artık.5 dk sonra yanağıma dokundurdular kuzumu.Bembeyazdı.Bana dokunur dokunmaz sustu.Gülüşmeler duydum,ne kadar güzelsin sen diye sevdiler temizlerken hemşireler.Ve drumun cümlesi...30 DK DAHA GEÇ KALSAYDIK BEBEĞİNİ KAYBEDEBİLİRDİN....Kordonu boynuna 2 kez dolanmış,nefesi kesildiği için çabalamış tam yan dönmüş,bir kolu ve bir bacağı rahme girmiş dedi...
Okuduğum duaların,ettiğiniz duaların yardımı dedim.Birine kıl kadar iyiliğim olduysa bu dünyada bunun mükafatı kuzumun hayatı oldu dedim.Biraz daha uyuyum deseydim,nasılsa iyiyim ha bi saat sonra olsun nolcak deseydim bitmişti herşey.Bebeğimin hayatını riske atmış olacaktım.Rabbim elimizden tuttu...Ve kurtulduk...
09:00'da girdiğim nsteden 09:25'te ameliyathaneye çıkarıldım ve 09:37'de kuzum hayattaydı...Saatlerce sürecek olan doğum sürecim 37 dk içinde bitti...Hayırlısı böyleymiş kesinlikle.Ama tüm gün ben normal doğuracaktım diye sayıkladım durdum...
2 saat süren bulantı ve safra kusması,uyuşukluğun geçmeye başlamasıyla başlayan yanma hissi,akşam 8de giydirilme ve ayağa kaldırılma eziyeti,gece 04:30a kadar süren tansiyon düşmesi-gaz sıkıştırması-terleme senfonisi derken gün bitti...
Yaşadığım sıkıntıları ayrıntıları ve çareleriyle yazacağım tek tek.Sizi korkutmak değil derdim.Ama o sıkıntıları yaşarken deneyim belki işe yarar diye herşeyi yapıyorsunuz.
Peygamber efendimizin cennet kokusu diye tabir ettiği koku anlatamayacağım tek şey...Bütün ciğerim o kokuyla dolsun nefesimi vermeyim dışarıya dediğim andır o an...
RABBİM HERKESE YAŞATSIN O DUYGUYU.....
Allah iyilik versin canım.buğün biraz daha iyiyim biraz terledim kendime geldim.
ayşeyi takip ediyodum bu hafta olur diyodum doğumu ama çok şükür yapmış sarılık varmış galiba inşallah değeri buğün artmaz.
öğretmensin heralde canım mesleğini bilmiyodum,şükür ki yorucu mesleğin yok gerçi öğrencilerin dertleri yetiyodur Allah yardımcın olsun.ne zaman izin almayı düşünüyosun?evlendiğimden bu güne hiç çalışmadım şuan düşünemiyorum zaten bu halde ne proje çizebilirim nede inşaata gidebilirim :)))
senin yakışıklı güreşçimi olucak ne? :))Allahım hiçkimseye eksikliğini vermesin.
merhaba kızlarr...nasılsınız bakalım?
2 gündür gelemedim.
dün Kenan paşamın doğum günüydü.
bugün de forumİstanbul gezmesindeydik
oğluşları gezdirdik.
hamd olsun çok güzel geçti.
tek sinir oldugum nokta; herşey içerde wc ye kadar,mescit taaa dışarda. utanmasalar otoparkın oraya yapıcaklardı heralde.
bir namaz kılmak için baya bi yürümen lazım mescide varmak için.
neyse buna da iyi yönünden bakarak:Hiç mescit olmayabilirdi de.Allah'tan mescit yapmışlar diyerek bir yorum yapabiliriz.
Yusuf'cuk parmak emmeye başladı
emziği çıkartıyor minik elleriyle. sonra parmagını sokuyor agzına.
resimlerle anlatmak gerekirse eger;
önce emziği nazikçe tutup çekiyor
Eki Görüntüle 807130
sonra da parmak hooop ağıza
Eki Görüntüle 807131
merhaba canım evet kimse yok bu aralar topikte.
malesef canım mescidleri hep ücra köşelere yapıyorlar ya da hiç olmuyor...
maşallah yusufcuğa pek tatlı olmuş annesi.
bende emzik alıp almama konusunda kararsızdım sırf emerken çok tatlı duruyor diye aldım
bazı bebekler almıyormuş bakalım bizimki nasıl olacak sabırsızlanmaya başladım bende
Tubiss bn bunu yerimm isiririmmm. Teyzesinin yakisiklisi.. rabbim hayiirli uzun omurler nasip etsin. Bnde kuzumu sag saglim kucagima alayim hayirlisiyla fotolarini koyicam bol bol :)
inş geliyordur canım bugun aile hekimime gittim anlattım baktı suan bişe diyemiyorum cok merak ediyosan gebelik testti yapalım dedi ama 30da regl olucam cok erken değilmi belli olurmuki yok beklerim dedim hemen çıkarmıkı belki erken yumurtlamışsındır dedi kararsız kaldım yarın gidip test yaptırsammı ama cıkarmıkı sonuç
Biliyorum çok geç kaldım bunu yazmak için.Bilmiyorumki bu sefer bitirip paylaşabilecekmiyim sizinleO kadar çok gelip tam yazarken kalkmak zorunda kaldımki sayısını ben unuttum.
Öncelikle hastaneden bağlanamayıp sizlere haber veremediğim için özür dilerim.O kadar sıkıntılıydımki aklımda olmanıza rağmen elime alamadım telefonu.Hatta gelen aramalara,mesajlarıma bile cevap vermedim 4 gün boyunca.
10 Eylül'de anlamsız bir ağrı ile nstye girdiğimde herşey yolundaydı.Hatta ebe çatı muayenesi bile yaptı,bebeğin başı rahme iyice yerleşmiş dedi.Bu gece yada 1-2 gün içinde doğum başlar kesin dedi.Doğum sancıları hakkında uzun uzun konuştu.Ordan çıkınca yemeğe gidecek,sonra markette gezecek kadar iyiydim.Akşam eve geldiğimde bebeğim inanılmaz derecede hareket etmeye başladı.O kadar ki eşimle korktuk derimi yırtıp çıkacak karnımın ortasından diye.Sabaha kadar sadece wc için kalktığım ağrısız sızısız bir gece geçirdim.
Ve sabah ağrısız bi şekilde annemle hastaneye gittik.Gayet iyi olduğum için eşim de aç karnına vermesi gereken hormon tahlilleri için kendi hastanesine gitti.Merdiven bile çıktım hastanede düşünün.Nstye bağladılar.10 dk sonra büyük ebe geldi.Ki biliyorum bi sorun olduğunda hemşireler yerine o bakıyor nstye.Burnuma oksijen taktılar,sağa dön sola dön komutlarıyla nefes egzersizleriyle 15 dk daha yattım.Bi sorunmu var demeden drum başucumda bitti."Korkacak bişey yok,bebeğin kalp atışı çok yüksek,içerde bilmediğimiz bi sıkıntı var,hemen sezeryana almam lazım" dediğinde ama ben normal doğuracaktım diyebildim sadece.Doğumhane bi anda savaş alanına döndü.Ben şaşkın ördekler gibi bakınırken bi koluma damar yolu açıldı,bi kolumdan tüp tüp kan alındı,soyun bağırmaları içinde sontamı taktılar,annem kapıda "kızıma bi kez sarılayım bari" dediğini hatırlıyorum sadece.Gidip sarıldım 2 sn bile sürmedi o an.Ne eşimi arayacak,ne anneme hoşcakal diyecek vaktim oldu.Kolumdan tutup önlüğü giydirdiler,sandalyede ameliyathaneye götürüldüm.Masaya çık,soluna dön,derin nefes al,iğne yapcam kendini geri çekme,cenin pozisyonu al,sıcaklık geldimi,düzel şimdi,az aşağıya kay,serumu bağlayın,kollarını sabitleyin,tansiyonu kaç derken perde gerildi önüme ve dr "hazırmısın başlıyoruz" dedi gülerek....Başımda iki hemşire "nerelisin,yaş kaç,ilk bebekmi,adın ne,mesleğin ne,bebeğin cinsiyeti ne" diye sorgularken beni ben şaşkın şaşkın bakınıyordum.Korkuyormusun dedi biri "hayır dedim,ama ben normal doğuracaktım" bu cümleyi belki 15 kez söyledim o masada.Bir hasta inatlaşmış normal doğum olsun diye bebeğini kaybetmiş,olması gereken neyse dr onu yapar dediler.Espriler,gülüşmeler,alaylar bende katıldım bi süre sonra.Ama hala şaşkınım.Drum bi ara söylenmeye başladı."Bu nasıl bir pozisyondur,kolunu çek yavaş yavaş,kordonu tut,Allah Allah nasıl bu hale geldin sen" diye diye bi kaç dk daha geçti. 09:37 dedi biri...Bu saati unutma dedi gülerek :26: Artık hamiş değildim.Sesini duymuyorum dedim.Bikaç sn sonra dediler,şaplak sesi ve minnacık bir ses....Ömrüm boyunca unutmayacağım bi ses tonu...Ağlamaya başladım o an.Aylardır beklediğim sesi duydum işte.Yaşıyordu ve içimde değildi artık.5 dk sonra yanağıma dokundurdular kuzumu.Bembeyazdı.Bana dokunur dokunmaz sustu.Gülüşmeler duydum,ne kadar güzelsin sen diye sevdiler temizlerken hemşireler.Ve drumun cümlesi...30 DK DAHA GEÇ KALSAYDIK BEBEĞİNİ KAYBEDEBİLİRDİN....Kordonu boynuna 2 kez dolanmış,nefesi kesildiği için çabalamış tam yan dönmüş,bir kolu ve bir bacağı rahme girmiş dedi...
Okuduğum duaların,ettiğiniz duaların yardımı dedim.Birine kıl kadar iyiliğim olduysa bu dünyada bunun mükafatı kuzumun hayatı oldu dedim.Biraz daha uyuyum deseydim,nasılsa iyiyim ha bi saat sonra olsun nolcak deseydim bitmişti herşey.Bebeğimin hayatını riske atmış olacaktım.Rabbim elimizden tuttu...Ve kurtulduk...
09:00'da girdiğim nsteden 09:25'te ameliyathaneye çıkarıldım ve 09:37'de kuzum hayattaydı...Saatlerce sürecek olan doğum sürecim 37 dk içinde bitti...Hayırlısı böyleymiş kesinlikle.Ama tüm gün ben normal doğuracaktım diye sayıkladım durdum...
2 saat süren bulantı ve safra kusması,uyuşukluğun geçmeye başlamasıyla başlayan yanma hissi,akşam 8de giydirilme ve ayağa kaldırılma eziyeti,gece 04:30a kadar süren tansiyon düşmesi-gaz sıkıştırması-terleme senfonisi derken gün bitti...
Yaşadığım sıkıntıları ayrıntıları ve çareleriyle yazacağım tek tek.Sizi korkutmak değil derdim.Ama o sıkıntıları yaşarken deneyim belki işe yarar diye herşeyi yapıyorsunuz.
Peygamber efendimizin cennet kokusu diye tabir ettiği koku anlatamayacağım tek şey...Bütün ciğerim o kokuyla dolsun nefesimi vermeyim dışarıya dediğim andır o an...
RABBİM HERKESE YAŞATSIN O DUYGUYU.....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?