Çok benzer durumdayız. 9 yıllık evliyim. Ben de senelerce psikolojik şiddet gördüm. Herşeyimi eleştirirdi. Herkes beni çok beğenir kaşın gözün çizilmiş gibi derler. Eşim sürekli bende bir kusur buldu. Sürekli kavga gürültü hakaret hatta küfürler. Hep alttan aldım, çabaladım. Sürekli ben evliliğe uygun değilmişim çocukla sen bana kösteksin lafları. Çocuğu da asla bir baba gibi sevip ilgilenmedi.
Varsa yoksa işi ve kendi zevkleri.
Benim de çok iyi bir işim ve kariyerim var. Ailem de sonuna kadar arkamda. Maddi bir sıkıntım yok. Sürekli boşanmayı düşünüyordum ama çocuğu vs düşünerek bir türlü karar verip noktalayamıyordum. En son geçen yaz yaşadığımız güven kırıcı olaylar, yakaladığım yalanlar ve kendisinin başka bir hayat tarzı istemesi sonucunda ona boşanmak istediğimi söyledim. Önce kabul eder gibi oldu. Sonra iki ay ayrı kalalım dedi. Peki dedim. Bu süreçte beni bir şekilde ikna etti. Karşılıklı sözler verildi ve barıştık. Ama sonuçta hiçbişey değişmedi. Hatta eskisinden daha toksik bir ilişkimiz oldu. Bir çok iyiydik bir boşanıyorduk.
Bu süreçte geçmişte beni aldattığını itiraf etti. Daha doğrusu kız tehdit edince itiraf etmek zorunda kaldı. Yalvardı yakardı onu da affettim.
Benim onu sevmem ve çocuğu düşünmem nedeniyle boşanamayacğımı bildiği için psikolojik şiddetin boyutu daha da arttı. Her kavgada boşanmayı gündeme getirir oldu. Aslında benden boşanmak da istemiyordu biliyorum çünkü eve maddi katkım yanında ev ve çocuğun tüm yükü de bendeydi. O sadece otel gibi gelip gidiyordu. Onun istediği aynı evde kalalım ama kimse kimseye karışmasın serbest olalım.
En son bir kaç hafta önce yine bir kavgada beni istemediğini ima etti biz anlaşamıyoruz sen çabaladığın için devam ediyor bu evlilik dedi. Ben de sen boşanmak istiyorsan ben tamamım dedim. Sonunda boşanma kararı aldık. Ben avukatla görüştüm süreç devam ediyor ama üstümden büyük bir yük kalktı. Şimdiden hafiflemiş, daha mutlu ve huzurlu hissediyorum.
Zor bir süreç ama olmayınca olmuyor işte. Karşıdaki sizi sevmiyorsa istemiyorsa yapacak bişey yok. Şu an ona katlandığım yıllar için çok pişmanım. Keşke bu cesarete daha önce sahip olsaydım diyorum.