İki kere ayrılmak istedim annesinin abzürtlükleri yüzünden nişanlıyken. Ağladı zırladı ayrılmayalım annem yüzünden ben bişey yapmadım sana diye diye, e bende seviyorum ayrılmadım. Evlendim ama nasıl gel bide bana sor. Düğünde ağlayacaktım nerdeyse. Kınam zaten fiyasko. Nişanımda öyle burnumdan getirdi kv. Hepte kıyafet yüzünden. Benim kıyafetlerimi hep o secmek istedi. Seçtide. Yenemedim yenemedik. 24 yaşında beni 40 yaşında gibi giydirdi. En güzel görünmek istediğim en özenecegim en mutlu olmam gereken günler düşünsene. Ama kadın yenilecek gibi değil. Tabi aralarda çeyizimde ona buna düğünde sectiğimiz şarkılara aldığım herşeye laf etti. Hepte oğlu yokken yaptı bunu. Hic mutlu olamadım. Evlendik. Evlendikten sonra oğlunu çekmiş kenara bu kız sigara içiyomuş( 4 yıldır içiyorum ve yanında hiç içmedim nerden duyduysa) yırtık pantalon giyiyo bize yakışmaz oğlum, bizim aldığımız paltoları giymiyo(eylül ayındayız) , eve de geldim ev cok pisti, çamaşır yıkarken yumoş koyuyo ağır ağır kokuyo hastalanırsın sen, bunlar böyle olmaz sen çok çekersin sonra evli kadın böyle olmaz , gitsin annesiğilde bir ay kalsın eğitsinler sonrada 1 hafta benim evimde kalsın ben bakayım olacak mı olmayacak mı karar vereyim olursa gelip alırsın karını diyor. Eşim kabul ediyoe. Benim aileme ve bana bunları söylüyorlar. Tabi bunları söylerken ki tavırları iğrenç ötesi. Bunu yapmazsam 1 aylık gelinken boşamakla tehdit ettiler. Kortugum için kabul ettim. Ama amaç belli değilmi zaten. Sonuç da değişmedi. Boşanıyorum. Kapı önüne kondum. Sebep yukarıdaki sebepler.
Sebebin özeti yukarıdaki gibi.
7 ay oldu ayrılalı. Boşanma gercekleşmedi ama hala. Hiç özlemiyorum aklıma hiç güzel günler gelmiyor. Sadece ne olduda oldu idrak edemiyorum benim için bir travma oldu. Hala inanamıyorum bunu bana nasıl yaparlar. Ve hala bu mahkeme sürecinde iftiralarla yalanlarla yapmaya devam ederler bilmiyorum.
Heveslerim kursagımda kaldı. 7 ay gecti ama hala bir şok var geçmedi. Nasıl anlatayım bilmemki hissettiğimi.