Ben istemeden derken?? Tecavuz mu etti sana?ben kızıma kötü bir şekilde hamile kaldım
ayrıntı vermek istemiyorum
ama boşanmaya karar vermiştim o yaz da..
eşim ..anlayın işte
ben istemeden
ama tabii ki evladıma aşığım...iyi ki doğurmuşum
göndermem de, izin isteyen mi varailem ilk defa bu ekimde saip çıktı bana
ondan önce hep aman kızım yuvanı yıkma der eşime yalvarırlardı...
ekimde babam epey azarladı eşimi telefonda
kızım da torunlarımda yok artık unut falan dedi yeter dedi
şimdi tavırlı onlara
göndermem diyor
Katılıyorum yoruma ve hiçbir zaman çocuk yapmanın yuva kurtarmak olduğuna inanmıyorum çünkü çevremde öyle çok insan var amcamın kızı da çok sabr etti ama olmadı ayrıldı yaklaşık 3-4 yıldır ayrı sizin bir mesleğiniz var onun mesleği de yok herşeyi oğlu onun çokta akıllı ilk okul bire gidiyor kabullendi anne babam seni çok üzüyor diyor ama kısıtlama yok babası ile görüşüyor ayrılın demiyorum ama çocuk için şiddete maruz kalmayın Size bir önerim var ben öyleyim vicdanım rahatsa ve yaptığım şeyin geçerli ve gerekli bir açıklaması var ise pişmanlık duymam kim ne derse desinİkinci çocuğu yapmayaydınız bari diyenler çok olacak birazdan.
Madem çocukları düşünüyorsunuz, o zaman şöyle yapın. Aynı durumda olan annelere değil de, çocukluğunda o iki durumu da yaşamış olan insanlara sorun, hangi durumu tercih ederdiniz diye.
Babasını az gören çocuklar, nispeten daha kabul edilebilir.
Fakat annesi şiddet ve hakaret gören çocuklar, benim nezdimde daha kötü durumda olanlardır kıyaslama yapıldığında.
Muhakkak haklılık payı var söylediklerinizin ama şiddet içerisinde büyüyen çocuk ile ebeveyn i ayrılmış çocukların da yaşamını araştırın derimMerak ediyorum,
Hiç google de "anne babası boşanan çocukların halleri ve hayatları" gibi makaleler ve yaşanmış hikayeleri arattınız mı ? Bu forumda rahat geniş konuşan bazı tiplerin yazılarını okumaya zaman ayırdığınız kadar ?
Siz çocuklarınızı gerçekten kendinizden çok seviyormusunuzdur acaba ?
Üstüme vazife değil deyip, haddimi de aşmadan bulduğum onca makale ve linkten sadece bir tanesi yolladım, hiç bir ayrım yapmadan.
http://www.tavsiyeediyorum.com/makale_1859.htm
Kendi için yaşayan ebeveyn olmaktansa çocuklarım için yaşayan ebeveyn olmayı isterim.
Belki mutsuz belki mutlu genel bir hayatım olur bilemem, ama bileceğim şey şu ki, benden ötürü çocuklarım o korkunç boşluklara düşmezler.
Siddet uyguluyorsa ayrilmak daha iyi degil mi? Benim annem de ayrilmisti ben ve kardesim kucukken. Annem genc yasinda iki kucuk cocukla kaldiydi ama mucadele etti tek basinaÖzellikle benzer durumdaki arkadaşlar yorum yaparsa sevinirim.
tanımadan yapılan bir evlilik..
şiddet, hakaret...
eşim dışarıya iyi, anlayışlı, mükemmel biri
ama evde bambaşka
ailelerin yuva dağılmasın baskısıyla tutunmaya çalışılan hayat
huzur nerede bilmiyorum
öğretmenim, maaşım maddi gücüm var.
oğlum 4 yaşına girdi kızım 11 aylık
hep onlar etkilenmesin diye biraz daha büyümelerini bekliyorum
ama bir fıkra var...90 yaşında çift boşanacakmış. hakim bu yaşta nereden çıktı demiş.
çift: çocukların psikolojisi bozulmasın diye ölmelerini bekledik demiş:/
hayat elimden kayıp gidiyor sanki..
boşansak aramızda 12 saatlik yol olacak. çocuklar babalarını sık göremeyecekler
kafam karışık...
yardım...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?