Allah bağışlasın. Çocuklar büyüyünce siz muhatap olmak zorunda kalmazsınız.
Çocukla boşanmak çok büyük cesaret, tebrik ediyorum.
Ben cesaret eder miydim bilemiyorum... herhalde çok gelgit yaşardım....
Evet 2 oğlum var,o yüzden arada muhattap olmak zorunda kalıyorum siz karar kesinleştikten sonra tamamen kurtulursunuz
Medeni olmayın.Gerekirse uzaklaştırma kararı alın.Uzak durun.İstedigini yapmaya çalışsın.Seviyorsa evliliğine sahip çıkardı.Merhaba, biraz iç dökmek istiyorum sadece ...
Geçen hafta 9 senedir beraber olduğum eşimden boşandım. Boşanma talebi benden geldi ama ilk dillendiren eşim oldu.
Her tartışmada dediği gibi "boşan o zaman" dedi, ben de bu sefer tamam dedim. Hızlı gelişti. Ev tutup taşındım ve davayı açtık.
1 hafta içinde oldu hepsi.
Her neyse..
Bu sürecin bu kadar yorucu, yıpratıcı, zorlayıcı olduğunu tahmin edemedim.. Elbette her ayrılık sancılıdır ama ben çok yoruldum.
En çok yoran tabi ki eski eşim oldu.. Kabullenemiyor ayrılığı. Ben çok netim. Sevgim bitti. Yeterli bir sebep bana göre. Ama nedense bu kimse için yeterli bir sebep değil.. Ailem hariç kimseyi ikna edemedim, edemiyorum. Hayır, neden ikna etmeye çalıştığımı da anlamıyorum ve en çok kendime kızıyorum. Çok fazla ortak çevremiz var eski eşimle. Bütün dostlarımız ortalığa düştü.. Herkes bizi barıştırmaya çalıştı. Herkes işin içine girdi. Herkesin bir yorumu var. Bu kadar anormal bir durum mu ayrılmak ?
Erkeklerden ayrılmak neden bu kadar zor ? Neden ayrılığı terk edilmeyi kabullenemiyorlar ? Neden efendi efendi yollarına gitmiyorlar. Ben medenice yürütmek istiyorum bu süreci. Eşim dışardan "saygın" olarak bilinen, yaşadığımız yerde ismi bilinen biri. Ama bazen leş gibi konuşuyor benimle.. Engellemek istemiyorum, daha çok çıldıracak diye korkuyorum. Evimi adresimi biliyor, hediye alıp kapıma geldi boşanma sürecinde. Beni takip ediyor, neden çevrimiçi oluyorsun diyor.. Bu ne kadar sürecek, tavrım net ama daha neler yapabilirim bilmiyorum. Benzer süreçlerden geçen hanımlar yorumlarınıza ihtiyacım var.. Sevgiler, güzellikler..
Ben şöyle diyim benim exx exx koca 5 ay agladi 6 ay eve kadin getirdi varin siz düşünün ağlıyorsa ev duzeni bozulduğu icindir evi cekip ceviren gittigi icindir bosverin aglasin dursun 5 6 ay sonra aha buraya yaziyorim görünecek gercek yüzü
Boşan o zaman demeye benzemiyormuş bunu anlamış. Blöf sanmış başta ama sonra ciddiyetinizi görmüş zamanla kabullenir hep vazgeçersnz sanmış o yuzden kabullenemiyor. Arkadaşlara gelince kinse bilemez siz neler yaşıyorsunuz insanlar el iyisi
“Erkeklerden ayrılmak neden bu kadar zor?” Öyle güzel özetlemişsiniz ki… Herkes onlardan yana, inanın. İsterse inanılmaz kusurları olsun ki benim eşim öyle, yıllardır uğraşıyorum ayrılmak için. İki ay önce açabildim davayı ancak. Ataerkil toplumlarda böyle olur, erkeğin lehine işler tüm sistem. Yakınlarınız, aileniz, iş yerinizdekiler, arkadaşlarınız, komşularınız, kolluk kuvvetleri, yargı vb. aklınıza gelecek kim varsa bazen açıkça bazen gizliden gizliye erkeğin yanındadır. Bunu yıllardır öyle iyi deneyimledim ki anlatamam. Yok kanunlar kadından yana yok kadınlar daha avantajlı falan diyorlar ama inanın bana uygulayıcılar korkunç. Hâkimin birini Hsk’ya şikâyet edip soruşturmuşluğum bile var. Sonuç ne: Sıfır. Öyle rezil bir sistem ki anlatamam. Resmen ataerkil zihniyetle mücadele ediyoruz. Kendimi korkunç bir fırtınada fırtınanın estiği yönün tersine yürümeye çalışıyormuş gibi hissediyorum. Erkekler de istisnasız bir biçimde o fırtınayla aynı yönde yürüyorlar. Tüm sistem ve şans hep onlardan yana. Düşünsenize en iyi hâkim bile çocuğa çok komik bir nafaka bağlayıp kadının sırtına yüklüyor çocuğun maddi manevi tüm sorumluluğunu. Mesela şiddet görüp adamı uzaklaştırıyorsunuz, tedbir nafakası bağlatmaya çalışıyorsunuz, iki ayda zor bağlanıyor, 6 ayda ancak icrayla alabiliyorsunuz o komik rakamı. Maddi manevi her anlamda canınıza okuyor erkek ve resmen “elimin kiri” muhabbeti yaparak ve bu konuda da toplumdan tam destek alarak tereyağından kıl çeker gibi sıyrılıp gidiyor. Sizse bozulmuş psikolojiniz, çocuklarınız, parasızlığınız vb. ile kalıyorsunuz. Ya da aynen sizin gibi peşinizi bırakmıyor eski eşiniz ki benim eşim de bırakmadığı için uzaklaştırma aldım. İki kere kaldırttı uzaklaştırmayı yalan beyanlarla ve hâkim de darp raporuma ve çocuklarımın ve benim ifademe değil “errrkek” ya, yalan söylemez diye onun yalanlarına itibar ederek boğazıma bıçak dayamış adamın uzaklaştırmasını kaldırdı. 3. sefer uzaklaştırma aldım ve kaldıramadı onu çok şükür. Ama çocuklarla sadece benim ne yaptığımı, kimlerle görüştüğümü vb. öğrenmek için görüşüyor. Bırakmıyor peşimi yani. Sevgiden mi? Hayır. Böyle rahat bir yaşamı ona kimse sağlamaz, kimseyi böyle sömüremez de o yüzden. Bence sizin eşiniz de öyle. Sevgiden değil, sizin ona yaşattığınız konforu yaşatacak birini bulamayacağı için peşinizde. Çok rahatsız ediyorsa uzaklaştırma çıkarmanızı tavsiye ederim.Merhaba, biraz iç dökmek istiyorum sadece ...
Geçen hafta 9 senedir beraber olduğum eşimden boşandım. Boşanma talebi benden geldi ama ilk dillendiren eşim oldu.
Her tartışmada dediği gibi "boşan o zaman" dedi, ben de bu sefer tamam dedim. Hızlı gelişti. Ev tutup taşındım ve davayı açtık.
1 hafta içinde oldu hepsi.
Her neyse..
Bu sürecin bu kadar yorucu, yıpratıcı, zorlayıcı olduğunu tahmin edemedim.. Elbette her ayrılık sancılıdır ama ben çok yoruldum.
En çok yoran tabi ki eski eşim oldu.. Kabullenemiyor ayrılığı. Ben çok netim. Sevgim bitti. Yeterli bir sebep bana göre. Ama nedense bu kimse için yeterli bir sebep değil.. Ailem hariç kimseyi ikna edemedim, edemiyorum. Hayır, neden ikna etmeye çalıştığımı da anlamıyorum ve en çok kendime kızıyorum. Çok fazla ortak çevremiz var eski eşimle. Bütün dostlarımız ortalığa düştü.. Herkes bizi barıştırmaya çalıştı. Herkes işin içine girdi. Herkesin bir yorumu var. Bu kadar anormal bir durum mu ayrılmak ?
Erkeklerden ayrılmak neden bu kadar zor ? Neden ayrılığı terk edilmeyi kabullenemiyorlar ? Neden efendi efendi yollarına gitmiyorlar. Ben medenice yürütmek istiyorum bu süreci. Eşim dışardan "saygın" olarak bilinen, yaşadığımız yerde ismi bilinen biri. Ama bazen leş gibi konuşuyor benimle.. Engellemek istemiyorum, daha çok çıldıracak diye korkuyorum. Evimi adresimi biliyor, hediye alıp kapıma geldi boşanma sürecinde. Beni takip ediyor, neden çevrimiçi oluyorsun diyor.. Bu ne kadar sürecek, tavrım net ama daha neler yapabilirim bilmiyorum. Benzer süreçlerden geçen hanımlar yorumlarınıza ihtiyacım var.. Sevgiler, güzellikler..
“Erkeklerden ayrılmak neden bu kadar zor?” Öyle güzel özetlemişsiniz ki… Herkes onlardan yana, inanın. İsterse inanılmaz kusurları olsun ki benim eşim öyle, yıllardır uğraşıyorum ayrılmak için. İki ay önce açabildim davayı ancak. Ataerkil toplumlarda böyle olur, erkeğin lehine işler tüm sistem. Yakınlarınız, aileniz, iş yerinizdekiler, arkadaşlarınız, komşularınız, kolluk kuvvetleri, yargı vb. aklınıza gelecek kim varsa bazen açıkça bazen gizliden gizliye erkeğin yanındadır. Bunu yıllardır öyle iyi deneyimledim ki anlatamam. Yok kanunlar kadından yana yok kadınlar daha avantajlı falan diyorlar ama inanın bana uygulayıcılar korkunç. Hâkimin birini Hsk’ya şikâyet edip soruşturmuşluğum bile var. Sonuç ne: Sıfır. Öyle rezil bir sistem ki anlatamam. Resmen ataerkil zihniyetle mücadele ediyoruz. Kendimi korkunç bir fırtınada fırtınanın estiği yönün tersine yürümeye çalışıyormuş gibi hissediyorum. Erkekler de istisnasız bir biçimde o fırtınayla aynı yönde yürüyorlar. Tüm sistem ve şans hep onlardan yana. Düşünsenize en iyi hâkim bile çocuğa çok komik bir nafaka bağlayıp kadının sırtına yüklüyor çocuğun maddi manevi tüm sorumluluğunu. Mesela şiddet görüp adamı uzaklaştırıyorsunuz, tedbir nafakası bağlatmaya çalışıyorsunuz, iki ayda zor bağlanıyor, 6 ayda ancak icrayla alabiliyorsunuz o komik rakamı. Maddi manevi her anlamda canınıza okuyor erkek ve resmen “elimin kiri” muhabbeti yaparak ve bu konuda da toplumdan tam destek alarak tereyağından kıl çeker gibi sıyrılıp gidiyor. Sizse bozulmuş psikolojiniz, çocuklarınız, parasızlığınız vb. ile kalıyorsunuz. Ya da aynen sizin gibi peşinizi bırakmıyor eski eşiniz ki benim eşim de bırakmadığı için uzaklaştırma aldım. İki kere kaldırttı uzaklaştırmayı yalan beyanlarla ve hâkim de darp raporuma ve çocuklarımın ve benim ifademe değil “errrkek” ya, yalan söylemez diye onun yalanlarına itibar ederek boğazıma bıçak dayamış adamın uzaklaştırmasını kaldırdı. 3. sefer uzaklaştırma aldım ve kaldıramadı onu çok şükür. Ama çocuklarla sadece benim ne yaptığımı, kimlerle görüştüğümü vb. öğrenmek için görüşüyor. Bırakmıyor peşimi yani. Sevgiden mi? Hayır. Böyle rahat bir yaşamı ona kimse sağlamaz, kimseyi böyle sömüremez de o yüzden. Bence sizin eşiniz de öyle. Sevgiden değil, sizin ona yaşattığınız konforu yaşatacak birini bulamayacağı için peşinizde. Çok rahatsız ediyorsa uzaklaştırma çıkarmanızı tavsiye ederim.
Sakin etrafinizdakileri dinlemeyin. Agzi olan konuşuyor. Birisi bana kucucuk bebekle nasil bosandin iyi cesaret demişti. Bende evet cesurumdur dedim. Olur olmadik herseyi soyluyolar.Ağzı müthiş laf yapar. Çok da girişkendir sosyaldir. Bütün arkadaşlarımı etkiledi, herkes bana "acele ettin" diyor.
Ailem iyi gözlemledi, onlar çok sevindi ayrıldığımız için.
Sakin etrafinizdakileri dinlemeyin. Agzi olan konuşuyor. Birisi bana kucucuk bebekle nasil bosandin iyi cesaret demişti. Bende evet cesurumdur dedim. Olur olmadik herseyi soyluyolar.
Mutsuz olmaniz bosanmaniz icin yeterli, sizi cok iyi anliyorum. Eski esinizle iletisimi kesince psikolojik olarak daha iyi hissedeceksinjz
Aramaları ve mesajlarına istinaden, ısrarlı takip diyerek alırsınız. Uzaklaştırmayı çıkarırken sözlü beyan yeterli ama uzaklaştırma kaldırılabiliyor ya, o nedenle mesaj ve aramalarla şikâyetçi olun. Gerçi kaldıran hâkim isterseniz hastanede komalık olmuş yatıyor olun yine kaldırır, mantık yok çünkü liyakatsiz yaratıklarda. Ama siz yine de işi garantileyin. Şahitler de olursa iyi olur.Çok üzüldüm yaşadıklarınız için. Çok çok üzgünüm..
Nasıl da zor bizler için hayatta kalabilmek, her anımız savaşarak geçiyor..
Söylenecek o kadar çok şey var ki.. Ne sevmeyi biliyorlar ne de ayrılmayı. Hem ilişki içinde hayatı zehir ediyorlar hem de ayrılık sonrası bizim hayatımızın içine ediyorlar.
Bir şey soracağım.. benim elimde darp raporu yok. uzaklaştırma alabilir miyim yine de ? tacizlerine devam ederse düşünüyorum çünkü evimi ve okulumu biliyor.
Çocuğunuz yokken neden iletişim devam etsin?
Hemde normal bir şekilde değil, arayıp hakaret ediyormuş.
Bence siz çok müsamaha davranıyorsunuz.
Ne yapacak pislikleşip?
Arkadaş çevresini de ikna etmek zorunda değilsiniz tabi ki.
Eski konunuzda evin maddi yükünün sizde olduğunu yazmıştınız. Tek başına ayakta dursun bakalım. Öyle bosan o zaman demekle oluyormuymuş.
Aramaları ve mesajlarına istinaden, ısrarlı takip diyerek alırsınız. Uzaklaştırmayı çıkarırken sözlü beyan yeterli ama uzaklaştırma kaldırılabiliyor ya, o nedenle mesaj ve aramalarla şikâyetçi olun. Gerçi kaldıran hâkim isterseniz hastanede komalık olmuş yatıyor olun yine kaldırır, mantık yok çünkü liyakatsiz yaratıklarda. Ama siz yine de işi garantileyin. Şahitler de olursa iyi olur.
Hiçbir kadın keyfinden güle oynaya boşanmaz. Hatta çok da diretir evliliği sürdürmek için, ne gerek varsa...
Kim bilir siz neleri tolere etmiş nelere göz yummuş ne çıkmaz yolları denemişsinizdir evliliğinizi yürütmek için. Tek pişmanlığım 8 sene beklemekti.. İlk günden de belliydi ya neyse..
Umarım çok mutlu olursunuz siz de..
Allah yollarımızı açık etsin, iyilerle karşılaştırsın hepimizi..
Valla cok mutluyum ben. O yuzden sizde daha iyi hissedeceksiniz diyorum. Kucuk bebek var daha hayatim bitmis givi davrandilar hep. Issizdim işe girdim, sevgilim de var şu an. Emin olun biraz zaman gectikten sonra daha once bosanmadiginiza pisman olacaksiniz sadece. Evde herseyinizi verdiginiz adam mutlu olmazken, Disarida sadece kahve icmeyi kabul ettiginiz icin mutlu olan erkekleri gorunce bosu bosuna onca yil gecirmisim diyeceksiniz. Tek sorununuz eski esiniz salça bir adam. Biraz daha idare edin. Dedigim gibi son gorulmenizle, okundu bilginizi kapatin. Size hesap soramasin. Zamanla oda yazmaktan vazgeçer. Umarum cok daha mutlu olursunuz bundan sonra
Çok sevindim sizin adınıza. Yeniden aşık olmak ne büyük nimet. Sevgi insanı iyileştiriyor.
Ben de kendimi kapatmadım. Yıllardır erkek gibi hissediyorum her anlamda. Kadın olduğumu unuttum..
Şimdiden iyi hissediyorum. Özgür hissediyorum. Yüküm azaldı maddi manevi.
Allah kahretsin bu adamları ya neden defolup gitmeyi bilemiyolar deli oluyorumMerhaba, biraz iç dökmek istiyorum sadece ...
Geçen hafta 9 senedir beraber olduğum eşimden boşandım. Boşanma talebi benden geldi ama ilk dillendiren eşim oldu.
Her tartışmada dediği gibi "boşan o zaman" dedi, ben de bu sefer tamam dedim. Hızlı gelişti. Ev tutup taşındım ve davayı açtık.
1 hafta içinde oldu hepsi.
Her neyse..
Bu sürecin bu kadar yorucu, yıpratıcı, zorlayıcı olduğunu tahmin edemedim.. Elbette her ayrılık sancılıdır ama ben çok yoruldum.
En çok yoran tabi ki eski eşim oldu.. Kabullenemiyor ayrılığı. Ben çok netim. Sevgim bitti. Yeterli bir sebep bana göre. Ama nedense bu kimse için yeterli bir sebep değil.. Ailem hariç kimseyi ikna edemedim, edemiyorum. Hayır, neden ikna etmeye çalıştığımı da anlamıyorum ve en çok kendime kızıyorum. Çok fazla ortak çevremiz var eski eşimle. Bütün dostlarımız ortalığa düştü.. Herkes bizi barıştırmaya çalıştı. Herkes işin içine girdi. Herkesin bir yorumu var. Bu kadar anormal bir durum mu ayrılmak ?
Erkeklerden ayrılmak neden bu kadar zor ? Neden ayrılığı terk edilmeyi kabullenemiyorlar ? Neden efendi efendi yollarına gitmiyorlar. Ben medenice yürütmek istiyorum bu süreci. Eşim dışardan "saygın" olarak bilinen, yaşadığımız yerde ismi bilinen biri. Ama bazen leş gibi konuşuyor benimle.. Engellemek istemiyorum, daha çok çıldıracak diye korkuyorum. Evimi adresimi biliyor, hediye alıp kapıma geldi boşanma sürecinde. Beni takip ediyor, neden çevrimiçi oluyorsun diyor.. Bu ne kadar sürecek, tavrım net ama daha neler yapabilirim bilmiyorum. Benzer süreçlerden geçen hanımlar yorumlarınıza ihtiyacım var.. Sevgiler, güzellikler..
Rahatsız ederse şikayet edin. Eş dosta da yeter deyin herkes haddini bilsinMerhaba, biraz iç dökmek istiyorum sadece ...
Geçen hafta 9 senedir beraber olduğum eşimden boşandım. Boşanma talebi benden geldi ama ilk dillendiren eşim oldu.
Her tartışmada dediği gibi "boşan o zaman" dedi, ben de bu sefer tamam dedim. Hızlı gelişti. Ev tutup taşındım ve davayı açtık.
1 hafta içinde oldu hepsi.
Her neyse..
Bu sürecin bu kadar yorucu, yıpratıcı, zorlayıcı olduğunu tahmin edemedim.. Elbette her ayrılık sancılıdır ama ben çok yoruldum.
En çok yoran tabi ki eski eşim oldu.. Kabullenemiyor ayrılığı. Ben çok netim. Sevgim bitti. Yeterli bir sebep bana göre. Ama nedense bu kimse için yeterli bir sebep değil.. Ailem hariç kimseyi ikna edemedim, edemiyorum. Hayır, neden ikna etmeye çalıştığımı da anlamıyorum ve en çok kendime kızıyorum. Çok fazla ortak çevremiz var eski eşimle. Bütün dostlarımız ortalığa düştü.. Herkes bizi barıştırmaya çalıştı. Herkes işin içine girdi. Herkesin bir yorumu var. Bu kadar anormal bir durum mu ayrılmak ?
Erkeklerden ayrılmak neden bu kadar zor ? Neden ayrılığı terk edilmeyi kabullenemiyorlar ? Neden efendi efendi yollarına gitmiyorlar. Ben medenice yürütmek istiyorum bu süreci. Eşim dışardan "saygın" olarak bilinen, yaşadığımız yerde ismi bilinen biri. Ama bazen leş gibi konuşuyor benimle.. Engellemek istemiyorum, daha çok çıldıracak diye korkuyorum. Evimi adresimi biliyor, hediye alıp kapıma geldi boşanma sürecinde. Beni takip ediyor, neden çevrimiçi oluyorsun diyor.. Bu ne kadar sürecek, tavrım net ama daha neler yapabilirim bilmiyorum. Benzer süreçlerden geçen hanımlar yorumlarınıza ihtiyacım var.. Sevgiler, güzellikler..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?