- 28 Mayıs 2019
- 8.403
- 17.153
- 198
Erkekler asla degismez değil. Degismek istemeyen hangi cinsiyet olursa olsun degismez.Bence lohusa olduğunuz için düzgün düşünemiyorsunuz duygusalsınız ama artık kızınızı düşünün kızınızı şiddete meyilli bir adamın yanında mı büyütmek istiyorsunuz kızınız hayattan kendinden ailesinden nefret ederek mi büyüsün istiyorsunuz ? sonra siz kafayı yiyeceksiniz depresyona gireceksiniz şuan hassassınız anlıyorum ama en gerçekçi olayı yazdım size biraz zaman lütfen;
İNSANLARIN DEĞİŞECEĞİNE İNANMAYIN ERKEKLER ASLA DEĞİŞMEZ SİZE ŞİDDET UYGULAYAN BİRİ GENE UYGULAYACAKTIR ÇOCUĞUM BABASIZ BÜYÜMESİN DİYİP GERİ DÖNMEYİN KURTULDUĞUNUZA ŞÜKÜR EDİN SAĞLICAKLA KALIN.
En ufak bir kavgada yine aynı sözleri duyacak, şiddete uğrayacaksınız. Adam sindirememiş, sizi seviyor mutluyken iyi ama en ufak sorunda ortaya döküyor, kendi içinde çelişiyor. Belki psikoloğa gidip destek alırsa, benim için önemli değil dediği geçmişiniz onun için gerçekten önemsiz olursa bir şansınız olur ama hiç sanmıyorum,Merhaba öncelikle. Tanımadığım kişilere derdimi anlatmak kolay olacak galiba. Lütfen yargılamadan yorum yapın.
Biz eşimle 1 buçuk sene önce tanıştık ve çok sevdik birbirimizi. Evlenme kararı aldık ama benim ailem onaylamadi yine de evlendim. Onun ailesi ise çok sevdi beni. Sevgiliyken sürekli gezdik eglendik ve aramızda hiçbir sorun yoktu. Tanıştığımız ilk gün önceki beraberliklerimi vs anlatmıştım ona. O da hiç konusunu bile açmadı ve evlenirken ömür boyu aramızda hiç sorun olmayacak dedi. Ne zaman ki evlendik çok büyük sorun oldu. Her kavgada ben almasam seni kimse almazdı ağıza alinmayacak küfürler etti ve şiddet uyguladı. İlk 6 ay böyle geçti. Aileme bir şey yansitmadim. En son aileme anlattım. Eşimden nefret ettiler. Sürekli boşan dediler. Yaşadığımız şehirde mutlu olamadığımız için başka şehire taşındık. 5 aylık hamile idim. Eşim artık beni karşısına alıp sürekli senin suçun yok ben sana çok cektirdim hakkını helal et o zaman sevgili idik karım olunca hazmedemedim artık kendimi duzeltecegim diyordu. Eskiye göre coook mutluyduk. Ara ara yine oluyordu ama çok azalmıştı. Bir gece otururken geldi ağladı . Ben aile hayatı görmedim benim annemde babam da evladımda sensin ne olur beni bırakma bak çok duzeldim her şeyi yoluna koyacağım sadece seni mutlu etmek için cabalayacagim dedi . Yalvardı resmen. Saplantılı bir şekilde çok seviyordu beni. Doğum yaptım. Annem geldi yirmi gün yanımızda kaldi. Bu hiç senin anlattigin adam değil dört dörtlük aile babası dedi. Geri dondu. Döndüğü akşam bir konudan kavga çıktı. İki üç dakika sürdü sadece. Ama yine iğrenç küfürler etti. Annem de beni tembihlemisti. En ufak tartışmada polisi arayacaksın nasıl sana vurmuş önceden bundan bosanacaksin dedi. Ben de öyle yaptım. Olanlar oldu. Ailem beni aldı başka şehre getirdi. Ev tuttu. Ve iki aylık kızım var. Çok masraf yaptılar. Ve 3 gün sonra anlaşmalı olarak bosaniyoruz.
Sorum şu sizlere. Eşim kendini çok çok düzeltti ama ailem ilk 6 ayı bildiği için ondan nefret ediyor. Bir daha barışırsan onunla bizi öldü say diyorlar. Onların bu fedakarlıklarini hiçe sayamam. Çünkü onların gözünde kızlarını döven kötü davranan bir adam var ve şu an kızımıza yeni hayat kuruyoruz o deli adamdan kurtulduk diye seviniyorlar. Ama benim gönlüm hala onda ve çok seviyorum. Bu kadar şey yapılıyor şu an bana ama hiç biri mutlu etmiyor. Dua ediyorum bir mucize olsun ailem bir kez daha desin diye. Eşim ve ailem dengesini kuramadım. Sorunlarimi çok yansittim. Kendiligimden bu adam düzelmez diyip de bosansaydim evet şu an mutlu olurdum. Ama içimde hep acaba kalacak. Ve bana yalvarmisken beni bırakma diye tam da o an bıraktım. Ben ne yapmalıyım
Yazık ona verdiğiniz zamana siddet çok kötü bişeyMerhaba öncelikle. Tanımadığım kişilere derdimi anlatmak kolay olacak galiba. Lütfen yargılamadan yorum yapın.
Biz eşimle 1 buçuk sene önce tanıştık ve çok sevdik birbirimizi. Evlenme kararı aldık ama benim ailem onaylamadi yine de evlendim. Onun ailesi ise çok sevdi beni. Sevgiliyken sürekli gezdik eglendik ve aramızda hiçbir sorun yoktu. Tanıştığımız ilk gün önceki beraberliklerimi vs anlatmıştım ona. O da hiç konusunu bile açmadı ve evlenirken ömür boyu aramızda hiç sorun olmayacak dedi. Ne zaman ki evlendik çok büyük sorun oldu. Her kavgada ben almasam seni kimse almazdı ağıza alinmayacak küfürler etti ve şiddet uyguladı. İlk 6 ay böyle geçti. Aileme bir şey yansitmadim. En son aileme anlattım. Eşimden nefret ettiler. Sürekli boşan dediler. Yaşadığımız şehirde mutlu olamadığımız için başka şehire taşındık. 5 aylık hamile idim. Eşim artık beni karşısına alıp sürekli senin suçun yok ben sana çok cektirdim hakkını helal et o zaman sevgili idik karım olunca hazmedemedim artık kendimi duzeltecegim diyordu. Eskiye göre coook mutluyduk. Ara ara yine oluyordu ama çok azalmıştı. Bir gece otururken geldi ağladı . Ben aile hayatı görmedim benim annemde babam da evladımda sensin ne olur beni bırakma bak çok duzeldim her şeyi yoluna koyacağım sadece seni mutlu etmek için cabalayacagim dedi . Yalvardı resmen. Saplantılı bir şekilde çok seviyordu beni. Doğum yaptım. Annem geldi yirmi gün yanımızda kaldi. Bu hiç senin anlattigin adam değil dört dörtlük aile babası dedi. Geri dondu. Döndüğü akşam bir konudan kavga çıktı. İki üç dakika sürdü sadece. Ama yine iğrenç küfürler etti. Annem de beni tembihlemisti. En ufak tartışmada polisi arayacaksın nasıl sana vurmuş önceden bundan bosanacaksin dedi. Ben de öyle yaptım. Olanlar oldu. Ailem beni aldı başka şehre getirdi. Ev tuttu. Ve iki aylık kızım var. Çok masraf yaptılar. Ve 3 gün sonra anlaşmalı olarak bosaniyoruz.
Sorum şu sizlere. Eşim kendini çok çok düzeltti ama ailem ilk 6 ayı bildiği için ondan nefret ediyor. Bir daha barışırsan onunla bizi öldü say diyorlar. Onların bu fedakarlıklarini hiçe sayamam. Çünkü onların gözünde kızlarını döven kötü davranan bir adam var ve şu an kızımıza yeni hayat kuruyoruz o deli adamdan kurtulduk diye seviniyorlar. Ama benim gönlüm hala onda ve çok seviyorum. Bu kadar şey yapılıyor şu an bana ama hiç biri mutlu etmiyor. Dua ediyorum bir mucize olsun ailem bir kez daha desin diye. Eşim ve ailem dengesini kuramadım. Sorunlarimi çok yansittim. Kendiligimden bu adam düzelmez diyip de bosansaydim evet şu an mutlu olurdum. Ama içimde hep acaba kalacak. Ve bana yalvarmisken beni bırakma diye tam da o an bıraktım. Ben ne yapmalıyım
Boşan ve kurtul! Ne sevmesi ?Kendimi gördüm sanki. Yani eski kendimi. Sevgi, şiddet barındırmaz! Lohusa sendromu yaşıyor olabilirsiniz. Umarım geri dönmezsin. Böyle bir adam için aileni arkana almaya değmez.Merhaba öncelikle. Tanımadığım kişilere derdimi anlatmak kolay olacak galiba. Lütfen yargılamadan yorum yapın.
Biz eşimle 1 buçuk sene önce tanıştık ve çok sevdik birbirimizi. Evlenme kararı aldık ama benim ailem onaylamadi yine de evlendim. Onun ailesi ise çok sevdi beni. Sevgiliyken sürekli gezdik eglendik ve aramızda hiçbir sorun yoktu. Tanıştığımız ilk gün önceki beraberliklerimi vs anlatmıştım ona. O da hiç konusunu bile açmadı ve evlenirken ömür boyu aramızda hiç sorun olmayacak dedi. Ne zaman ki evlendik çok büyük sorun oldu. Her kavgada ben almasam seni kimse almazdı ağıza alinmayacak küfürler etti ve şiddet uyguladı. İlk 6 ay böyle geçti. Aileme bir şey yansitmadim. En son aileme anlattım. Eşimden nefret ettiler. Sürekli boşan dediler. Yaşadığımız şehirde mutlu olamadığımız için başka şehire taşındık. 5 aylık hamile idim. Eşim artık beni karşısına alıp sürekli senin suçun yok ben sana çok cektirdim hakkını helal et o zaman sevgili idik karım olunca hazmedemedim artık kendimi duzeltecegim diyordu. Eskiye göre coook mutluyduk. Ara ara yine oluyordu ama çok azalmıştı. Bir gece otururken geldi ağladı . Ben aile hayatı görmedim benim annemde babam da evladımda sensin ne olur beni bırakma bak çok duzeldim her şeyi yoluna koyacağım sadece seni mutlu etmek için cabalayacagim dedi . Yalvardı resmen. Saplantılı bir şekilde çok seviyordu beni. Doğum yaptım. Annem geldi yirmi gün yanımızda kaldi. Bu hiç senin anlattigin adam değil dört dörtlük aile babası dedi. Geri dondu. Döndüğü akşam bir konudan kavga çıktı. İki üç dakika sürdü sadece. Ama yine iğrenç küfürler etti. Annem de beni tembihlemisti. En ufak tartışmada polisi arayacaksın nasıl sana vurmuş önceden bundan bosanacaksin dedi. Ben de öyle yaptım. Olanlar oldu. Ailem beni aldı başka şehre getirdi. Ev tuttu. Ve iki aylık kızım var. Çok masraf yaptılar. Ve 3 gün sonra anlaşmalı olarak bosaniyoruz.
Sorum şu sizlere. Eşim kendini çok çok düzeltti ama ailem ilk 6 ayı bildiği için ondan nefret ediyor. Bir daha barışırsan onunla bizi öldü say diyorlar. Onların bu fedakarlıklarini hiçe sayamam. Çünkü onların gözünde kızlarını döven kötü davranan bir adam var ve şu an kızımıza yeni hayat kuruyoruz o deli adamdan kurtulduk diye seviniyorlar. Ama benim gönlüm hala onda ve çok seviyorum. Bu kadar şey yapılıyor şu an bana ama hiç biri mutlu etmiyor. Dua ediyorum bir mucize olsun ailem bir kez daha desin diye. Eşim ve ailem dengesini kuramadım. Sorunlarimi çok yansittim. Kendiligimden bu adam düzelmez diyip de bosansaydim evet şu an mutlu olurdum. Ama içimde hep acaba kalacak. Ve bana yalvarmisken beni bırakma diye tam da o an bıraktım. Ben ne yapmalıyım
Boşandım.Sonuç ne oldu, merak ettim
Çok sevindim. Öyle terbiyesiz, karısını döven adamlar da sürüm sürüm sürünsün.Boşandım.
Eşiniz de boşanmak istedi mi? Mahkeme de hiç bir şey demedi mi? Sizinle konuşmak istemedi mi? Ve siz kendinizi nasıl hissediyorsunuz?Boşandım.
Kesinlikle. Gelinlikle ciktin Nca kefeninle donersin diyen ne cok ana baba duyduk. Helal olsun ailesineAileniz eli öpülesi insanlar, tebrik etmek lazım. Siz de şanslısınız onlardan yana.
Duruşma salonunun kapısında beklerken herkesin içinde ağlamaya başladı. Sen bana yemin etmistin seni bırakmayacağım diye. Gel kalk evimize gidelim , söz tedavi olacağım sana sesim bile yukselmeyecek . Biz hani ayrilmazdik hani sen benim annemdin karimdin çocuğumdun her seyimdin dedi. Ben de sen asla değişmezsin seni hala seviyorum ama bu sevgi zarar veriyor artık uzaktan seveceğim seni dedim tuttum elinden duruşma salonuna soktum onu. Hakimin karşısına geçtik. Hakim onun ağladığını gordu. Daha bebeğiniz çok küçük ve beyfendi belli ki istemiyor. 3 hafta sonraya erteleyim mahkemeyi bı düşünün dedi. O sırada evet evet öyle yapın hakim bey diye bir umut bağırdı. Ben de düşünülecek bir şey yok karar kesin dedim. Netice olarak boşandık. Vay be dedi. Sen beni terk ettin. Ben sana çok guvenmistim senle güldüm senle çocuk oldum dedi. Bu çocuğa büyüyünce hesap vermeyeceksin dedi. Madem boşanacak kadar rahatsızdın cabalasaydin beni psikologa goturseydin vs dedi. Ağladı epey. Bebeğimizi öptü kokladı. Ayrıldık.. bana gelirsek ne kadar acımasızca yorumlar yapılsa da ben çok özlüyorum. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Bebeğime bakiyorum. Ucumuzun bir anısı bile olmayacak . İlk baba dediginde kimle sevineceğim.. anneligim lohusaligim her şey kursağımda kaldı. Ve benim bir kız bebeğim var. Hem ben tekrar evliliği düşünmem hem ailem ikinci evlilik asla diyor. Yani anlayacagin 28 yaşında bütün duygularım yarım kaldı. Eşim ne kadar kötü olsa da benim artık işten gelince günümü anlatacağım bir hayat arkadaşım olmayacak , sarilacagim beraber bu yolu yürüyeceğim çocuğumun babası olmayacak . Yarım kalmış gibi hissediyorum...Eşiniz de boşanmak istedi mi? Mahkeme de hiç bir şey demedi mi? Sizinle konuşmak istemedi mi? Ve siz kendinizi nasıl hissediyorsunuz?
Üzüldüm, keşke erteleseydiniz, belki çok mutlu olursun bilemezsin ama keşke dememek için, ama ailene de yazık hayırlısı olsunDuruşma salonunun kapısında beklerken herkesin içinde ağlamaya başladı. Sen bana yemin etmistin seni bırakmayacağım diye. Gel kalk evimize gidelim , söz tedavi olacağım sana sesim bile yukselmeyecek . Biz hani ayrilmazdik hani sen benim annemdin karimdin çocuğumdun her seyimdin dedi. Ben de sen asla değişmezsin seni hala seviyorum ama bu sevgi zarar veriyor artık uzaktan seveceğim seni dedim tuttum elinden duruşma salonuna soktum onu. Hakimin karşısına geçtik. Hakim onun ağladığını gordu. Daha bebeğiniz çok küçük ve beyfendi belli ki istemiyor. 3 hafta sonraya erteleyim mahkemeyi bı düşünün dedi. O sırada evet evet öyle yapın hakim bey diye bir umut bağırdı. Ben de düşünülecek bir şey yok karar kesin dedim. Netice olarak boşandık. Vay be dedi. Sen beni terk ettin. Ben sana çok guvenmistim senle güldüm senle çocuk oldum dedi. Bu çocuğa büyüyünce hesap vermeyeceksin dedi. Madem boşanacak kadar rahatsızdın cabalasaydin beni psikologa goturseydin vs dedi. Ağladı epey. Bebeğimizi öptü kokladı. Ayrıldık.. bana gelirsek ne kadar acımasızca yorumlar yapılsa da ben çok özlüyorum. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Bebeğime bakiyorum. Ucumuzun bir anısı bile olmayacak . İlk baba dediginde kimle sevineceğim.. anneligim lohusaligim her şey kursağımda kaldı. Ve benim bir kız bebeğim var. Hem ben tekrar evliliği düşünmem hem ailem ikinci evlilik asla diyor. Yani anlayacagin 28 yaşında bütün duygularım yarım kaldı. Eşim ne kadar kötü olsa da benim artık işten gelince günümü anlatacağım bir hayat arkadaşım olmayacak , sarilacagim beraber bu yolu yürüyeceğim çocuğumun babası olmayacak . Yarım kalmış gibi hissediyorum...
Duruşma salonunun kapısında beklerken herkesin içinde ağlamaya başladı. Sen bana yemin etmistin seni bırakmayacağım diye. Gel kalk evimize gidelim , söz tedavi olacağım sana sesim bile yukselmeyecek . Biz hani ayrilmazdik hani sen benim annemdin karimdin çocuğumdun her seyimdin dedi. Ben de sen asla değişmezsin seni hala seviyorum ama bu sevgi zarar veriyor artık uzaktan seveceğim seni dedim tuttum elinden duruşma salonuna soktum onu. Hakimin karşısına geçtik. Hakim onun ağladığını gordu. Daha bebeğiniz çok küçük ve beyfendi belli ki istemiyor. 3 hafta sonraya erteleyim mahkemeyi bı düşünün dedi. O sırada evet evet öyle yapın hakim bey diye bir umut bağırdı. Ben de düşünülecek bir şey yok karar kesin dedim. Netice olarak boşandık. Vay be dedi. Sen beni terk ettin. Ben sana çok guvenmistim senle güldüm senle çocuk oldum dedi. Bu çocuğa büyüyünce hesap vermeyeceksin dedi. Madem boşanacak kadar rahatsızdın cabalasaydin beni psikologa goturseydin vs dedi. Ağladı epey. Bebeğimizi öptü kokladı. Ayrıldık.. bana gelirsek ne kadar acımasızca yorumlar yapılsa da ben çok özlüyorum. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Bebeğime bakiyorum. Ucumuzun bir anısı bile olmayacak . İlk baba dediginde kimle sevineceğim.. anneligim lohusaligim her şey kursağımda kaldı. Ve benim bir kız bebeğim var. Hem ben tekrar evliliği düşünmem hem ailem ikinci evlilik asla diyor. Yani anlayacagin 28 yaşında bütün duygularım yarım kaldı. Eşim ne kadar kötü olsa da benim artık işten gelince günümü anlatacağım bir hayat arkadaşım olmayacak , sarilacagim beraber bu yolu yürüyeceğim çocuğumun babası olmayacak . Yarım kalmış gibi hissediyorum...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?