Bi kaç kere konu açmıştım sanırım artık halledilmeyecek kadar uzadı meseleler. Çok fazla yüz göz olundu sadece bizim aramızda kalmadı meseleler ailelere yansıdı herkes birbirine girdi kısacası. Başka yol kalmadı malesef. Anlaşamadığımız problemlerimiz vardı mesela o çocuk istiyordu ben istemiyordum bunlar aramızda konuşup halledilebilirdi belki ama aileler işin içine girdi ben onun ailesiyle tartıştım o benim kız kardeşimle tartıştı artık bişeyleri yeniden inşa etmeye umudum kalmadı ailesinin ve ailemin kafa yapısı başından beri hiç uyuşmadı zaten. Kimseyi kötülemek istemiyorum ama insanların geri kafalılığıyla uğraşmaktan fazlasıyla yoruldum bir ömrü böyle geçirebileceğime dair umudum ve takatim kalmadı.Halledilmeyen seyler mi var belkide konusarak halledebilirsiniz?
Gecmis olsun öncelikle. Çekişmeli boşanma sürecinde dilekçeler aşaması zaten tebligat süreleri ile birlikte yaklaşık 2 ayı buluyor. Akabinde duruşma safhaları başlayacak. Ilk celsede boşanmak çekişmeli boşanma davalarında pek mümkün olmuyor açıkçası. Boşanma davasında mallar ile ilgili bir karar verilmez sadece boşanmaya ilişkin, nafaka, velayet ve tazminata ilişkin kararlar verilir. Mal paylaşımı ile ilgili boşanma davası açılırken ayrı bir dava açılması gerekiyor. Bu dava boşanma davası sonrasına bırakılıyor. Ama mutlaka tedbir kararları alınmalı yoksa malesef mal kaçırmalar gerçekleşiyor.Kızlar boşanma süreci nasıl ilerliyor başından geçenler bana yardımcı olabilir mi?
Evlenmenin üzerinden henüz 1 yıl geçmediği için anlaşmalı boşanma olmuyormuş.
Çekişmeli boşanma süreci nasıl ilerliyor? Ne kadar sürer?
İlk celsede boşanmak mümkün mü mesela?
Eşyalar , altınlar vs paylaşılıyor mu ?
Maddi olarak ne kadara mâl olacak bana bu boşanma süreci tahminen?
Avukat tutmam gerekiyor mu?
Boşanma gerçekleşene kadar kendi evimde oturmayı düşünüyorum kira fatura masrafları eşime aitti bunları karşılamakla yükümlü mü değil mi? Hoş karşılamasa da önemli değil işe girip çalışmayı düşünüyorum zaten kendi masrafımı kendim karşılarım.
En önemlisi de boşandıktan sonra neler yaşadınız? Çocuğumun olmaması en büyük avantajım. Olsaydı belki herşey daha zor olurdu. Fakat yine de düşünüyorum üzülür müyüm pişman olur muyum normal hayatıma dönmem ne kadar zaman alır.. Evlenebilmek için çok beklemiştik.. Ben kendimi bildim bileli hep çalıştım çabaladım babasız büyüttü annem bizi yeri geldi aç kaldık sokakta kaldık biz çok küçüktük.. Okudum üniversiteyi bitirdim.. Çok yorulmuştum küçücükken büyümek zorunda kalmaktan. 7 sene bekledik eşimle birbirimizi evlenmek için .. çok hayallerimiz vardı. Evlenince hepsi bitecek bu yorgunluğumun mükafatını alacağım , çocukluğum gençliğim heba oldu ama bundan sonra bende mutlu olacağım diye düşünmüştüm. Hayatım eşimden önce ve eşimden sonra diye ikiye ayrılmıştı. Çokta iyi bi insandır aslında ama bişeyler bizi bu noktaya getirdi. O da çok üzgün ama konuştuk anlaştık kararımızı verdik en doğrusu bu.
Bundan sonra annem için yaşamayı düşünüyorum. Annemin yanına döneceğim çalışacağım çabalayacağım onu mutlu etmek için uğraşacağım. Kendimi geliştireceğim belki ikinci bir üniversite okuyacağım, yüksek lisans yapacağım, güzel bi işe gireceğim.. Eşim olmadan yaşamayı öğreneceğim… Sevdiğim adam artık hayatımda olmayacak.. Yaralarımı kendim saracağım bundan sonra. Birdaha hiçkimsenin bende yeni yaralar açmasına izin vermeyeceğim…
Evlenmeden önce ben çocuk istemiyorum haberin olsun dediyseniz ve bunu bilerek evlenip sonra da çocuk da çocuk dediyse yapacak bir şey yok.Bi kaç kere konu açmıştım sanırım artık halledilmeyecek kadar uzadı meseleler. Çok fazla yüz göz olundu sadece bizim aramızda kalmadı meseleler ailelere yansıdı herkes birbirine girdi kısacası. Başka yol kalmadı malesef. Anlaşamadığımız problemlerimiz vardı mesela o çocuk istiyordu ben istemiyordum bunlar aramızda konuşup halledilebilirdi belki ama aileler işin içine girdi ben onun ailesiyle tartıştım o benim kız kardeşimle tartıştı artık bişeyleri yeniden inşa etmeye umudum kalmadı ailesinin ve ailemin kafa yapısı başından beri hiç uyuşmadı zaten. Kimseyi kötülemek istemiyorum ama insanların geri kafalılığıyla uğraşmaktan fazlasıyla yoruldum bir ömrü böyle geçirebileceğime dair umudum ve takatim kalmadı.
Canim geçmiş olsun ve hakkinizda hayirlisi olsun. Eşiniz sizde çok da kotu izlenim birakmamiş. Aslinda ilk yilda eşler birbirine uyuşmakda zorluk çekerler. Ikiniz de birbirinizi zorlamişsaniz iş çikilmaz raddeye gelmiş ola bilir. keşke yeni evlilik sendromunu daha sakince hallede bilseydiniz. Birbirinize alişmakda biraz zaman taniyip konuşarak aranizdaki sorunlari halletseydiniz. Ama bir şeyi unutmaki geleceğe dair plan kurup ve bunun için de çalişacaksan herşey guzel olucak.Kızlar boşanma süreci nasıl ilerliyor başından geçenler bana yardımcı olabilir mi?
Evlenmenin üzerinden henüz 1 yıl geçmediği için anlaşmalı boşanma olmuyormuş.
Çekişmeli boşanma süreci nasıl ilerliyor? Ne kadar sürer?
İlk celsede boşanmak mümkün mü mesela?
Eşyalar , altınlar vs paylaşılıyor mu ?
Maddi olarak ne kadara mâl olacak bana bu boşanma süreci tahminen?
Avukat tutmam gerekiyor mu?
Boşanma gerçekleşene kadar kendi evimde oturmayı düşünüyorum kira fatura masrafları eşime aitti bunları karşılamakla yükümlü mü değil mi? Hoş karşılamasa da önemli değil işe girip çalışmayı düşünüyorum zaten kendi masrafımı kendim karşılarım.
En önemlisi de boşandıktan sonra neler yaşadınız? Çocuğumun olmaması en büyük avantajım. Olsaydı belki herşey daha zor olurdu. Fakat yine de düşünüyorum üzülür müyüm pişman olur muyum normal hayatıma dönmem ne kadar zaman alır.. Evlenebilmek için çok beklemiştik.. Ben kendimi bildim bileli hep çalıştım çabaladım babasız büyüttü annem bizi yeri geldi aç kaldık sokakta kaldık biz çok küçüktük.. Okudum üniversiteyi bitirdim.. Çok yorulmuştum küçücükken büyümek zorunda kalmaktan. 7 sene bekledik eşimle birbirimizi evlenmek için .. çok hayallerimiz vardı. Evlenince hepsi bitecek bu yorgunluğumun mükafatını alacağım , çocukluğum gençliğim heba oldu ama bundan sonra bende mutlu olacağım diye düşünmüştüm. Hayatım eşimden önce ve eşimden sonra diye ikiye ayrılmıştı. Çokta iyi bi insandır aslında ama bişeyler bizi bu noktaya getirdi. O da çok üzgün ama konuştuk anlaştık kararımızı verdik en doğrusu bu.
Bundan sonra annem için yaşamayı düşünüyorum. Annemin yanına döneceğim çalışacağım çabalayacağım onu mutlu etmek için uğraşacağım. Kendimi geliştireceğim belki ikinci bir üniversite okuyacağım, yüksek lisans yapacağım, güzel bi işe gireceğim.. Eşim olmadan yaşamayı öğreneceğim… Sevdiğim adam artık hayatımda olmayacak.. Yaralarımı kendim saracağım bundan sonra. Birdaha hiçkimsenin bende yeni yaralar açmasına izin vermeyeceğim…
Evlenmeden önce ben hemen çocuk istemediğimi 2-3 sene sonra olmasını istediğimi söylemiştim o başından beri hep istiyordu ama bu kadar direteceğini tahmin etmemiştim bana anlayış göstereceğini ummuştum ama öyle olmadı. Evet haklısınız sürenin dolmasını beklemek de aklıma geliyor aslında bu konuda biraz düşüneceğim teşekkür ederim.Evlenmeden önce ben çocuk istemiyorum haberin olsun dediyseniz ve bunu bilerek evlenip sonra da çocuk da çocuk dediyse yapacak bir şey yok.
Anlaşmışsınız zaten boşanma konusunda. O bir yılın dolmasına kaç ay varsa bekleyin sonra verin anlaşmalı boşanma dilekçesini halledin gitsin.
Sadece çocuk konusu yüzünden kardeşinizin üzerine yürümesi, boşanmak istemesi çok ağır bence.Evlenmeden önce ben hemen çocuk istemediğimi 2-3 sene sonra olmasını istediğimi söylemiştim o başından beri hep istiyordu ama bu kadar direteceğini tahmin etmemiştim bana anlayış göstereceğini ummuştum ama öyle olmadı. Evet haklısınız sürenin dolmasını beklemek de aklıma geliyor aslında bu konuda biraz düşüneceğim teşekkür ederim.
2 ay falan sürüyorsa gerçekten uzun sürüyormuş. Ben 1 ay içinde dilekçe aşaması hallolur 2. ay mahkeme olur hızlı bi şekilde mahkeme aşamasına geçilir diye tahmin etmiştim. Mahkeme süreci de uzun ve zorlu olacak çekişmeli olduğu için farkındayım.Gecmis olsun öncelikle. Çekişmeli boşanma sürecinde dilekçeler aşaması zaten tebligat süreleri ile birlikte yaklaşık 2 ayı buluyor. Akabinde duruşma safhaları başlayacak. Ilk celsede boşanmak çekişmeli boşanma davalarında pek mümkün olmuyor açıkçası. Boşanma davasında mallar ile ilgili bir karar verilmez sadece boşanmaya ilişkin, nafaka, velayet ve tazminata ilişkin kararlar verilir. Mal paylaşımı ile ilgili boşanma davası açılırken ayrı bir dava açılması gerekiyor. Bu dava boşanma davası sonrasına bırakılıyor. Ama mutlaka tedbir kararları alınmalı yoksa malesef mal kaçırmalar gerçekleşiyor.
Aslında bunun için değil. Biz 2 aydır çok şiddetli kavgalar yaşıyoruz. Bayramın her günü annesine gitmek istedi ben istemedim diye, bu şiddetli tartışmalar esnasında benim ona ağır hakaretlerim oldu . *p*ç, ş*erfsiz gibi.. bunları ailesine duyurdu bana düşman oldular. Annesi beni sokakta gördü tanımamazlıktan geldi. Gerçi sonrasında gerçekten tanımadığına canı sıkkın kafasının bulanık olduğuna dair yemin etti ama. Neyse tekrar denedik düzeldik derken yine çocuk istediğini söyledi ve ben bu konuda ki baskısından artık çok bunalmıştım. “Senin gibi bi adamdan çocuk yapmam” dedim. Aşağıladım hakaret ettim. Dış görünüşünü bile başına kaktım kimse beni sana yakıştırmadı kendini bişey zannediyorsun falan dedim dayanamadığını artık evi terk edeceğini boşanacağını söyledi annemi arayıp. Kardeşim de o gün evimde misafirdi. Eşime tepki gösterince eşim oturduğu yerden kalkıp yanına yaklaştı ve öyle konuştu daha sonra abla topla eşyalarını gidiyoruz dedi eşim “hadi gidin” gibi bi cevap verdi kardeşim evden kovulduğunu düşünerek gitti birdaha da gelmem bu eve dedi. Olay çok çirkin boyutlara vardı yani malesef ki.Sadece çocuk konusu yüzünden kardeşinizin üzerine yürümesi, boşanmak istemesi çok ağır bence.
Yerinizde olsam onunla aynı evde yaşamazdım artık. Tehlikeli biri bence.
Ooooo olaylar hiç basit değilmiş.Aslında bunun için değil. Biz 2 aydır çok şiddetli kavgalar yaşıyoruz. Bayramın her günü annesine gitmek istedi ben istemedim diye, bu şiddetli tartışmalar esnasında benim ona ağır hakaretlerim oldu . *p*ç, ş*erfsiz gibi.. bunları ailesine duyurdu bana düşman oldular. Annesi beni sokakta gördü tanımamazlıktan geldi. Gerçi sonrasında gerçekten tanımadığına canı sıkkın kafasının bulanık olduğuna dair yemin etti ama. Neyse tekrar denedik düzeldik derken yine çocuk istediğini söyledi ve ben bu konuda ki baskısından artık çok bunalmıştım. “Senin gibi bi adamdan çocuk yapmam” dedim. Aşağıladım hakaret ettim. Dış görünüşünü bile başına kaktım kimse beni sana yakıştırmadı kendini bişey zannediyorsun falan dedim dayanamadığını artık evi terk edeceğini boşanacağını söyledi annemi arayıp. Kardeşim de o gün evimde misafirdi. Eşime tepki gösterince eşim oturduğu yerden kalkıp yanına yaklaştı ve öyle konuştu daha sonra abla topla eşyalarını gidiyoruz dedi eşim “hadi gidin” gibi bi cevap verdi kardeşim evden kovulduğunu düşünerek gitti birdaha da gelmem bu eve dedi. Olay çok çirkin boyutlara vardı yani malesef ki.
Teşekkür ederim canım. Evet çok zorladık birbirimizi çok çirkinleştik birbirimize karşı ailelere karşı. Konuşamıyorduk bile artık. Boşanma talebinde ilk bulunan kendisi olmasına rağmen boşanmak istemediğini , olayları ben başlattığım için bu sonuca geldiğimizi, onu artık çok yorduğumu yıprattığımı, aynı hataları tekrar yapmamam şartıyla evliliğimize devam etmek istediğini söyledi sonunda sakince oturup konuştuğumuzda. Fakat ben anladım ki aynı kafa yapısında olduğum bir insanla birlikte değilim ve bu düzeltilemeyecek bir sorun. Apayrı dünyaların insanları gibiyiz. Bana kalsa ömrüm boyunca çocuk yapmam evet sevdiğim adamla beraberim ama 2-3 sene sonra da olsa bunca sene geçti kocam istiyor diye yapacağım ben istemediğimden artık emin oldum neden bilmiyorum ama o değil de bi başkası olsa eminim yine istemeyeceğim ben çocuk sahibi olmak. İçimde en ufak bi istek, heves yok bu konuyla ilgili. Yani keşke bi sağlık sorunum olsa da çocuk sahibi olamasam diye düşündüğüm zamanlar oluyor. Sanırım zor bi çocukluk geçirdiğimden , anne ve babamın evliliğinden daha çocukken çok zarar gördüğümden. Benim annem bana hamileyken bir çok kez dayak, karnına tekme yiyip beni defalarca kaybetme durumuyla karşı karşıya kalmış. Allah bağışlamış bişey olmamış fakat bilmiyorum gerçekten istemiyorum bundan eminim artık bu yüzden karşı tarafa da haksızlık etmek istemiyorum.Canim geçmiş olsun ve hakkinizda hayirlisi olsun. Eşiniz sizde çok da kotu izlenim birakmamiş. Aslinda ilk yilda eşler birbirine uyuşmakda zorluk çekerler. Ikiniz de birbirinizi zorlamişsaniz iş çikilmaz raddeye gelmiş ola bilir. keşke yeni evlilik sendromunu daha sakince hallede bilseydiniz. Birbirinize alişmakda biraz zaman taniyip konuşarak aranizdaki sorunlari halletseydiniz. Ama bir şeyi unutmaki geleceğe dair plan kurup ve bunun için de çalişacaksan herşey guzel olucak.
Tabiki birşeye hazir hissetmemek senin en doğal hakkin. Kimse de buna seni mecbur edemez. Bu durumda eşinle bir ilişkiyi devam ettirsen ve o çocuk istese bu ona da haksizlik olur. Anlaşmazlik da varsa bitirmek iyi olur. Ama ben hep konuşarak herşeyin çozule bileceğine inananlardanim. Insanlarda fazla gurur oluyor. Ilk adimi atmakda, guzelce konuşmakda geri duruyorlar. Mesela sakin bir yerde telefonlarinizi da kapatip konuşun. Bir saat 2 saat. Evliliğin en başindan birbirinizin sevmediyiniz yonlerini, neleri değiştire bileceyinizi, nerde hata yaptiğinizi, nelerden kirildiğinizi konuşun. Hataniz varsa ozur dileyin. Bundan sonra birbirinizden beklentileriniz nedir diye sorun. Ne kadarina uya bileceyinizi tartişin. Sonra da belli bir sure verin. Bu sure içinde ailenize ne senin ne de onun ailesini almayin. Mesela 1 2 ay. Bakin bakalim kimse yokken kendiniz nasil idare ediyorsunuz. Onu guzel karşila. Beraber gezmelerw gidin. Ben bunu boşanmak uzere olan bir arkadaşima soylemişdim gururu at ve konuşun demiştim. Cunki ikiside inatci ve bu sebepden bitireceklerdi. Şimdi o olayin uzerinden neredeyse 4 sene geçti. MasaAllah kumrular gibiler. Ama karşinda soyleyeceklerini anlayacak bir kafa yapisinin olmasi en onemli olan şey. Malesef bazilari kendi hatalarini gormez bu da en tehlikeli bir karakter biçimidir. Yine olmazsa boşanin. Tabi ben hikayeyi bilmiyorum. Aşiri saygisizlik gorduysen uğraşmaya değmezTeşekkür ederim canım. Evet çok zorladık birbirimizi çok çirkinleştik birbirimize karşı ailelere karşı. Konuşamıyorduk bile artık. Boşanma talebinde ilk bulunan kendisi olmasına rağmen boşanmak istemediğini , olayları ben başlattığım için bu sonuca geldiğimizi, onu artık çok yorduğumu yıprattığımı, aynı hataları tekrar yapmamam şartıyla evliliğimize devam etmek istediğini söyledi sonunda sakince oturup konuştuğumuzda. Fakat ben anladım ki aynı kafa yapısında olduğum bir insanla birlikte değilim ve bu düzeltilemeyecek bir sorun. Apayrı dünyaların insanları gibiyiz. Bana kalsa ömrüm boyunca çocuk yapmam evet sevdiğim adamla beraberim ama 2-3 sene sonra da olsa bunca sene geçti kocam istiyor diye yapacağım ben istemediğimden artık emin oldum neden bilmiyorum ama o değil de bi başkası olsa eminim yine istemeyeceğim ben çocuk sahibi olmak. İçimde en ufak bi istek, heves yok bu konuyla ilgili. Yani keşke bi sağlık sorunum olsa da çocuk sahibi olamasam diye düşündüğüm zamanlar oluyor. Sanırım zor bi çocukluk geçirdiğimden , anne ve babamın evliliğinden daha çocukken çok zarar gördüğümden. Benim annem bana hamileyken bir çok kez dayak, karnına tekme yiyip beni defalarca kaybetme durumuyla karşı karşıya kalmış. Allah bağışlamış bişey olmamış fakat bilmiyorum gerçekten istemiyorum bundan eminim artık bu yüzden karşı tarafa da haksızlık etmek istemiyorum.
İşte hamilelik öyle önemli ki bir kadının hamilelikte yaşadığı sıkıntı stres herhangi birşey bile doğacak çocuğu çok etkiliyor bu kanitlanmis bişey ve sizin de öyle olmuş...Teşekkür ederim canım. Evet çok zorladık birbirimizi çok çirkinleştik birbirimize karşı ailelere karşı. Konuşamıyorduk bile artık. Boşanma talebinde ilk bulunan kendisi olmasına rağmen boşanmak istemediğini , olayları ben başlattığım için bu sonuca geldiğimizi, onu artık çok yorduğumu yıprattığımı, aynı hataları tekrar yapmamam şartıyla evliliğimize devam etmek istediğini söyledi sonunda sakince oturup konuştuğumuzda. Fakat ben anladım ki aynı kafa yapısında olduğum bir insanla birlikte değilim ve bu düzeltilemeyecek bir sorun. Apayrı dünyaların insanları gibiyiz. Bana kalsa ömrüm boyunca çocuk yapmam evet sevdiğim adamla beraberim ama 2-3 sene sonra da olsa bunca sene geçti kocam istiyor diye yapacağım ben istemediğimden artık emin oldum neden bilmiyorum ama o değil de bi başkası olsa eminim yine istemeyeceğim ben çocuk sahibi olmak. İçimde en ufak bi istek, heves yok bu konuyla ilgili. Yani keşke bi sağlık sorunum olsa da çocuk sahibi olamasam diye düşündüğüm zamanlar oluyor. Sanırım zor bi çocukluk geçirdiğimden , anne ve babamın evliliğinden daha çocukken çok zarar gördüğümden. Benim annem bana hamileyken bir çok kez dayak, karnına tekme yiyip beni defalarca kaybetme durumuyla karşı karşıya kalmış. Allah bağışlamış bişey olmamış fakat bilmiyorum gerçekten istemiyorum bundan eminim artık bu yüzden karşı tarafa da haksızlık etmek istemiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?