- Konu Sahibi pathfinder
-
- #41
Bir de bu iş çabayla olmaz. Sevgi ve değer böyle bir şey değil. Zorlama duygular bir yerde fena patlar.
Herkes önce evlat demiş. Elbette evlat önemli ancak ya sizin hayatınız? Neden biz çocuklara göre uyumlanmak zorundayız? Aslında normali çocukların bize göre uyumlanması. Bir üyenin de bahsettiği gibi zaten birkaç yıl sonra arkadaş ortamları ergenlik derken oğlunuz sizinle çok az vakit geçirecek. Yalnız kalacaksınız. Siz oğlunuzu düşünürken doğal olarak o sizi düşünmeyecek. Bu hayatta kendimizi de düşünmek zorundayız. Evet eşinizin çok yanlışı olmuş. Ancak kendisini düzeltmesi güzel bir adım. Ben bir şans daha verin derim evliliğinizeKız oğluma çok düşkün oğlumla görüşemediği için bazen babasına bile isteksiz geliyor aldığı zamanlar babası yani. O derece. Bilemiyorum işte zamanı gelince oğlum bana keşke boşanmasaydın anne diyecek belki diyorum. Kendim de zor bi çocukluk geçirdim şimdi hiç o zamanlardaki gibi bakmıyorum elbette hayata. Çok fazla korelasyon var düşünmem gereken.
Ne olursa olsun o eşinizin öz oğlu değil candan sevip ilgilenmek istemeyebilir maalesef. Siz de böyle bir şey beklememelisiniz. Zamanla elbet can ciğer olmazlar ama tabiki alışırlar. Oğlunuz da herhangi bir yakınlık göstermemiş. Aslında bu karşılıklı. Belli ki eşiniz pek çocuk da sevmiyor. Ama bunun için onu suçlayamazsınız ki. Tabi bağırıp çağırması ayrı mesele. Şu an bağırma çağırma yokmuş. Oğlum rahat değil diyorsunuz ama zaman her şeyin ilacı elbet zamanla alışacsktı. Eşiniz kötü davranmays tekrar başlarsa direkt boşanın ama sırf çocuk şu an rahat değil diye olayı büyütmek işte ona çok büyük travma olur demek biraz abartı. Dayak yese sürekli azar işitse evet doğru travma yaratır. Bence zamana bırakın ve gözlemleyin. Siz de bir soğukluk olmuş ancak bazen o soğukluk geçici olabiliyor. Bunu iyi ayırt edinŞu an sessizlik var oğlumu hiç uyarmıyor karışmıyor onun yanında benimle münakaşa etmiyor ama bi huzursuzluk var işte içimde oturmayan… bi türlü parçalar oturmuyor kafamda. Acele verdiğim kararın bedelini çok ödedim şimdi heybem aldığım derslerle dolu. Eşimi seviyorum evliliğim iyi ama oğlum rahat edemiyor gibi bi his var. Ha oğlumla tek tatile de çıkarım gezerim tozarım mutlu ederim ama o aile yi kuramadık işte benim başta çabaladığım şey tek ben çabaladığım için süremedi maalesef. Ayrıca terapi de aldım ama terapide de bi karara varamadım. Teşekkürler yorumunuz için
Su konuya 4 ay oncesi olsaydi cevap yazmazdim.ama 4 aydir hayatımda bir oğlum var. Bebegim oldu ve ben oglumun babasini sirf hamileyken bana iki uc defa boyle hareketleri oldu diye o donem onu evden cikardim.(Ailem maddi manevi guclu onlarin destegiyle) Bebegim dogsada affetmedim. Yani dusunun ben oglum icin babasini boşadim gecen ay. O bosanma ayrilma donemine dahi tahammul edemedim oyle sogumustum. Benim hayatimin merkezi oglum. Bu ne zaman degisir buyusun evlensin dogeu karar versin o zaman ben kendi hayatima tam anlamiyla bakarim. Ama onun disinda ikinci kere evlenecegimde 9 yasina gelecek te elin adami cocuguma ters davranacak. yok bana gore yanlis. O cocuguj duygularini o an ki hissetikleri bana korkunc geliyor. Benim evladim rahat olmali. Ben ona elimdeyse dunyalari vermeliyim. Belliki cocuk adamlamla rahat degil. Neden zoeluyorsunuzSelamlar kızlar sevgili hanımlar, sizlere çok çetrefilli bir konu ile geldim. Başka bir ana hesabım var ama konumu buradan açmak istedim.
Ben 2. Evliliğimi yaptım ilk evliliğimden bir oğlum var benimle yaşıyor, eşimin de ilk evliliğinden kızı var haftada bir alıyor kızını. Çocuklar arası 1 yaş fark var oğlum büyük. Şu an oğlum 9 kız 8 yaşında. Her şey çok güzel masal gibi başladı tanıştıktan 7-8 ay sonra evlenmiştik. Birbirimize çok aşıktık ve eşim için hala şunu söyleyebilirim, hayatımda aşık olduğum tek adam.Fakat evlendikten sonra işler çok değişti çok fazla şey yaşandı. Sanki film ya da bir kitap gibi fakat mutsuz sonlu…
Evlendikten sonra çocuklar haftada bir görüşüyorlardı arada etkinlik vs yaptığımızda görüşüyorlardı ama hiç anlaşamıyorlar kız sürekli oğlumla oynamak istiyor oğlum da erkek olduğu için onunla kız oyunu oynamak istemiyor kız üstüne gidiyor tartışıyorlar birbirlerine vuruyorlar vs vs ve onlar tartışınca biz de tartışıyoruz sonradan bi araya getirmeme kararı aldık getirmiyorum ben artık bi araya, kız gelince oğlumu alıp gezdiriyorum vakit geçiriyoruz eğleniyoruz oğlumla tek. Bu olay burada dursun…( ama oğlum 1-2 kez kızı ittiği için ve kız da sürekli küsüp en ufak şeyi bile çok büyük bir mevzu gibi babasına şikayet ettiği için eşim çok büyüttü bu olayları onu belirteyim) (ayrıca kız tüm bunlara rağmen hala daha oğlumla bi araya gelmek için babasına yalvarıyor çok seviyorum o benim abim beni zorbalamıyor bizi görüştürün diye ısrar ediyor ama ben net kararlıyım asla bi araya getirmiyorum)
Biz evliliğimize başladığımızda ben onun kızını da kızım gibi gördüm oyunlar oynattım filmler izlerdik beraber odasını süslerdik dizimde uyurdu falan tabii oğlum bu durumdan çok memnun değildi hem eşime alışmaya çalışıyor hem de bi yandan kızdan beni kıskanıyor zor zamanlar geçiriyordu çocuk agresifleşti ayrılık kaygıları başladı hırçınlaştı. Ama eşim oğlumun bu durumunu hiçbi zaman anlamadı ve bağ kurmak için hiç oğluma adım atmadı. Hareketli çocuk hırçın çocuk benle bağ kurmak istemiyor deyip kestirip attı, hiç çaba göstermedi. Göstermemesinin yanında bir de saçma sapan her şeyde çocuğu uyarmaya bağırmaya vs başladı ve böylece bizim de büyük kavgalarımız başladı. Çünkü ben bi süre gözlemledim sonra sessiz kalamadım. Oğlumla evde yalnız kaldığı da oldu işim gereği evde olamadığım zamanlarda ve oğluma sorduğumda onu terslediğini vs öğrendim ufak şeyler de olsa bunları kaldıramadım. Sesimi çıkardım ve ben de onun kızına mesafe koydum eskisi gibi ilgilenmeyi bağ kurmayı bıraktım onun yaptığı gibi uyarmalar bağırmalar yine yapmadım ama kıza karşı tamamen mesafe koydum. O bunu kaldıramadı çirkefleşti. çok çok büyük kavgalar ettik. Bazılarında çocuklar da vardı ve oğlumun tek şahit olduğu tartışmalarımız da oldu.
Tüm bunların dışında o dönem eşim çok negatif mutsuz falan takılıyordu, maddi olarak gelişmek istiyordu nası gelişeceğinin yollarını düşünüyordu (ikimiz de çalışıyoruz maaşlarımız var ama daha zengin olma hayalleri olan bi adam) bunun yanında bana ev işlerinde destek falan da olmuyordu oğlumla tek ilgileniyordum tüm ev yemek temizlik bendeydi hatta ona işinde destek de oluyordum ama çok çok bunalmıştım.
Bu süreçte eşimin tartışmalar esnasında sağa sola vurduğu bana vurmak üzere olduğu bana bir şeyler fırlattığı zarar verdiği zamanlar da oldu maalesef bunları oğlum bilmiyor ama yaşandı. Bunların ardından eşim tedavi oldu terapi aldı düzeldi. Yine de belirtmek istedim. Uzun süredir ilaç kullanıyor ve tedavisi devam ediyor ama bu yaşananlar da benim aklımdan çıkmıyor işte…
Velhasıl dostlarım… En son temmuz ayında çocuklar yüzünden çıkan bi tartışmada ayrılık kararı aldı eşim ve o zaman bana bu evlilik koca bir pişmanlık dedi sonradan bu kararından vazgeçti geldi etti. Ama ben o sözü unutmadım. Aklımdan hiç çıkmadı. Ve gözlemledim. Oğlum varken gergin sessiz (ben oğlumu uyardığında kavga çıkarıyorum diye böyle davrandığını ve uyarma hakkı yoksa tamamen susmayı tercih ettiğini söylemişti, oğlum zor bi çocuk ve erkek nihayetinde bilen bilir 9-10 yaş erkek çocuklarını).. bakıyorum sanki oğlum da o varken rahat değil eşim de öyle gibi geldi e zaten adam pişman diye düşündüm ve ağustos ortası gittim kendi kendime ev tuttum ailemle görüştüm her şeyi ayarladım eşimin karşısına geçtim ve bitsin dedim. Bunu dediğimde eşim çoğu durumda kendini düzeltmiş evlilik için çabalayan bi adamdı. Şok oldu önce tamam dedi 2 gün ses çıkmadı 3. Gün geldi ailemden özür diledi benle konuştu ben sensiz yapamam senle anlamım var her şeyi düzelttik bak sorunlarımız bitmek üzere ben pişman değilim sinirle söyledim sen benim hayatımın süsüsün artık her şey süt liman olacakken seni neden kaybedeyim vs vs konuştu ben de eve döndüm.
Döndükten sonra eşim biçok konuda çok düzeldi. Ev işleri yemek düzen hal hareketler çok değişti çaba gösteriyor. Çünkü benim aklımın hala orada olduğunu anlıyor. Bazen onu ağlarken görüyorum… sorduğumda bi şey yok eski seni özlüyorum dedi bi keresinde, alkollüydü. Bi yandan çok üzülüyorum bi yandan eskisi gibi olmasa da evet hala seviyorum bu adamı… ama oğlum o varken rahat değil gibi hissediyorum halen o konuda kafam karışık. Ve sevgim azaldı. Şu an kafam karman çorman. Kendimi hiçbi şeye veremiyorum boşanma fikri aklımdan çıkmıyor. Ne yapacağımı bilemiyorum
Tüm bunların yanında prestijli işlerde çalışan geçmişinin üstüne basıp okuyarak yükselmesini bilen hayatla mücadele edebilen iki insanız eşimle, ortak noktamız çok, eğitim olarak kültürel olarak eşitiz aileler bizden memnun, arkadaş olabiliyoruz beraber gülebiliyoruz… ama ben son zamanlarda ona çok soğuk davranıyorum. Bi ara aklımda başka biri olduğunu bile düşündü. Kafam dalgın. Oğlum benim zayıf karnım. Acaba bu evlilik bitmeli ve yaşanan her şey unutulmalı ve tarihe mi gömülmeli… yoksa eşimin dediği gibi hatalar bizi büyüttü ve biz artık çok daha sağlam ve güzel şekilde devam edeblilir miyiz… hiçbi karar veremiyorum. Eşim hayatımdan çıksa oğlum rahat edecek gibi, daha kendisi olacak gibi hissediyorum. Ve yaşananlar oğlumu kötü etkiledi doğal olarak, tüm o geçmişi oğlum da ben de arkamızda mı bırakmalıyız diye düşünüyorum. Düşünüyorum da düşünüyorum…
Herkes bu konu için önce evlat dedi. Ben evde yokken eşim çocuğumu tersleyemez azarlayamaz. Öz babası yapamaz, insan gibi izah edecek açıklayacak anlatacak, yok öyle maganda gibi hönkürmek terslemek. Adı üstünde çocuk, yetişkin değil. Kendi kararlarını alıp uygulayamaz, evden ayrılamaz, yaşayacağı ortama karar veremez. Anne olarak bu ortamı huzuru güveni biz sağlamak zorundayız. Bahsettiğiniz arkadaş ortamı ergenlik vs için çocuğu hazırlamak gerekiyor. Kendine güveni olan, sosyal, arkadaş çevresinde rahat edebilen bir çocuk olması lazım. Annesinin kocasının azarladığı, terslediği, onların kurallarına göre yaşamak zorunda olan bir çocuğun ne kadar kendine güveni olabilir? Kendi öz babası olsa belki bu kadar ağır gelmez ama elin adamı tersliyor, anne de hala o adamla yaşıyor. Düzgün, efendi, merhametli, hakkaniyetli bir adam yok ortada. O yüzden önce evlat diyoruz.Herkes önce evlat demiş. Elbette evlat önemli ancak ya sizin hayatınız? Neden biz çocuklara göre uyumlanmak zorundayız? Aslında normali çocukların bize göre uyumlanması. Bir üyenin de bahsettiği gibi zaten birkaç yıl sonra arkadaş ortamları ergenlik derken oğlunuz sizinle çok az vakit geçirecek. Yalnız kalacaksınız. Siz oğlunuzu düşünürken doğal olarak o sizi düşünmeyecek. Bu hayatta kendimizi de düşünmek zorundayız. Evet eşinizin çok yanlışı olmuş. Ancak kendisini düzeltmesi güzel bir adım. Ben bir şans daha verin derim evliliğinize
Kızın odası var ben süsledim yaptım eşyalarını ben aldım düzenledim zamanında. Evet kız diyorum yaşananlardan dolayı maalesef hitabım bu hale geldi tasvip ediyorum diyemem bu halimi. Ama çok yıprandım. Yok ben mutlu değilim bu durumdan eşim de biliyor her şeyi düzeltelim diyorum baştan başlayalım çocuklara eğilelim bağ kuralım vs. Ama eşim bu şekilde normal olduğunu çocukların bi eziyet sıkıntı vs çekmediğini yüz bulmalarını da istemediğini vs vs söylüyor çocuk yetiştirmeye böyle baktığı için değil bence kendisi oğlumla bağ kuramayacağı için bunu benden de talep edemiyor böyle gitsin bi şekilde çocuklar büyüsün kafasında o. Başta ben kızına çok ilgili davrandım el üstünde tuttum ama o oğluma karşı öyle olamadığı için ben de değiştim nihayetinde melek değilim sürdüremedim o halimi. Ben de sizin gibi düşünüyorum işte birebir aslında. Ama nası bitireceğimi bilemiyorum sevgiyi yenmek çok zorBu ne demek? Yani kızını seçmedi mi?
Oğlum oğlum oğlum... kız kız kız... Sizden hiç çocuğu korur kollar bir hava sezmemiştim bu cümleniz de kanıtladı. Mutlu musunuz kız çocuğu ekarte edildi siz seçildiniz diye? Artık sadece siz, oğlunuz ve ona bulduğunuz yeni baba mı varsınız? Babası başka kadınla başka çocukla başka evde yaşıyor. Hırçın olmasının nedeni bu olabilir mi? Babasıyla baş başa kalamıyor, evdeki diğer çocukla oynamak istiyor ama diğer çocuk da onu istemiyor. Her şeyi hep kız mı başlatıyor, bütün sıkıntı kızdan mı çıkıyor oğlunuzda yok mu sorun, melek mi? Oğlunuz bıkmış kız bıkmamış mı?
Siz aşık oldunuz diye oğlunuz hemen kabullenmek başka adamla yaşamak zorunda mı? Tartışma kavga var, şiddete meyil var, ortada huzursuz mutsuz 2 çocuk var. Adam tabi kızını koruyacak, babası korumasa annesi çıkar ortaya. Hayırdır kızım babasının evine mi sığdırılmıyor der.
Oğlunuzla oynamak istesin istemesin orası babasının evi, her istediğinde gelebilir kalabilir. Hatta o evde o kızın da bir alanı olması lazım, geldiğinde nerede yatıyor, salonda mı? Oğlunuza oda yaptınız ve kız da emaneten bir yerde yatıyorsa buna bile içlenip üzülüyordur. O gelince oğlumu alıp çıkıyorum demeniz çözüm mü, yatılı geldiği zaman veya tatillerde ne olacak? Eşiniz siz evde yokken oğlunuzu tersliyormuş, hala aşık mısınız, çocuğun terslenmesine rağmen hala koca mı diyorsunuz?
Bu işi bitirin ve 2 çocuğa da huzur verin. Çocuklara yüklenen yüke bak, biri kendisini tersleyen kötü davranan adama, diğeri de hep oğlunu kayıran kabahati onda bulan bir kadına mecbur. Evde ortam eşit olmalı kusura bakmayın, oğlunuza neyse kıza da o. Babasının evine her istediğinde gelecek size bağlı değil bu.
Başta çok daha sabırlıydı oğluma da kızına da öyleydi genel olarak 7-8 ay sorun yaşanmadı hiç… ama evlenince biraz zaman geçince her şey değiştiÖzür dilerim ama eşinizin kendi kızıyla bile ilgilenmediğini, babalık yapmadığını göre göre, nasıl evlendiniz bir evladınız varken? Hadi evlendiniz tamam ama neden bunu bilerek şuan beklentidesiniz? Acaba ayrılmak isteyip de bunu bahane ediyor olabilir misiniz? Belki kendinize bile itiraf edemiyorsunuzdur bunu...
Teşekkür ederim oğlumu artık yalnız bırakmıyorum zaten eşim okuldan çıkınca eve gelsin ben evde oluyorum dese de bazen oluyorsun bazen olamıyorsun tek kalmasını istemem diyorum ve servisle annemlere gidiyor oğlum ben iş çıkışı annemden alıp eve getiriyorum eşimin yanında da gayet paşam aslan oğlum ne istersin vs ilgili alakalı davranıyorum bilerek oğluma karşı ilgimi görmesi önemini anlaması için. Oğlumu yarın terapiye de başlatacağım. Ama ne yaparsam yapayım içimde kocaman bi boşluk var ben bu evliliğe başlarken 4 kişilik aile olmak için başladım. Ama zamanla kızla oğlum anlaşamayınca eşim tutturdu bi araya gelmesinler diye. Benim arkadaşlarımla ailemle bi etkinlik olunca o kızını getirmiyor onun olunca ben oğlumu götürmüyorum. Böyle sınırlar çizdik. Ha benim içim rahat mı değil. Eşime herkes bizi 4 kişi bilsin iyisi kötüsüyle çocuklar hareketli de olsa biz buyuz diyelim dedim ama o kabul etmemişti. Böyle sınırlar kurallar içinde yürüyor evlilik anlayacağınızÇocukların arasında olan o minik çekişmeler için size böyle davranması.. oğlunuza böyle davranması..Çocuk bunlar ya. Bugün küser yarın barışır oynarlar. Öz kardeş olsaydılar da böyle olurdu. Abi kardeş kavgaları diye birşey hiç mi duymadı eşiniz..Belki şimdi siz onu bırakıp gittiniz diye böyle iyi davranmaya başladı..ya yarın bir gün yine eskisi gibi olursa? Ya siz yokken oğlunuza daha kötü şeyler yaparsa? Çocuğunuzun psikolojisini düşünün lütfen.. Şunu yapın bunu yapın diyemem ama çocuğunuz için birşeyler yapın diyebilirim..
Evet olmamalı. Eşim geceleri eve geliyor oğlum haftaiçi 1-2 saat görüyor eşimi şuan ki düzende ve bunu da ben sağladım çaktırmadan düzeni bu şekilde kurdum eşimin ek işini yoğun mesaisini destekledim ki evde durmasın. Saçma biliyorum böyle bi şeyler peşinde olmam. Halbuki aslında bi araya getirmeye çalışmalıyım bağ kurmalarını istemeliyim vs vs ama şimdi bi araya getirmemeye çalışmakla beraber kendim de onun kızıyla bi araya gelmek istemiyorum artık. Çünkü yansıtma yapıyorum eşimin davrandığı gibi davranıyorum kıza sessiz mesafeli, bundan da memnun değilim rahatsız oluyorum ama bu hareketimi değiştiremiyorum. Eşim de zaten ben değiştirip kızına adım atsam da benim oğluma karşı adım atayım vs gibi bi şeye girmiyor hiçbi şekilde.Lütfen oğlunuzu “sevgiiniz” için harcamayın.
Ergenlik döneminde eşinizin çocuğa nasıl davranacağını düşünün. Ben düşündüm.
Baştan bağ kuramamış, bir de tartışmalarınız hep çocuklar üzerinden olduğu için adamın sizin oğlunuza karşı sevgi dolu olacağını düşünmüyorum. Eminim o da aynı oğlunuz gibi sizinle başbaşa olmayı tercih ederdi. Bu adamla çocuk aynı ortamda olmamalı.
Oğlum babasıyla düzenli görüşüyor babası ilgili bi baba. Evet dediğiniz gibi yapıyorum üçümüz zaten gün içinde 1-2 saat bi arada oluyoruz o süreçte de ben oğluma her zaman olduğum gibi sıcak samimi davranıyorum etrafında dönüyorum tabiri caizse. İnanın ben başta oğluma çöp alsam kızına da alırdım. Kalem bile yani düşünün oğlumun bi ihtiyacını alırken kıza da alır odasına koyardım. Ailem de öyle yaptı hep. Hediyeler alırken çift aldılar vs. Ama şimdi yapmıyorum çünkü karşılığını görmedim hiçbi zaman eşimden. Söylediğimde aklıma gelmiyor senin kadar düşünceli olamıyorum demek yerine bu nası dert edilebiliyor diye tartışma yaratmayı tercih etmişti. Şimdi öyle değil daha konuşmaya meyilli vs eşim değişti çok konuda ama çocuklar konusunda hala aynı. Kimse kimsenin çocuğuna şebek olmak etrafında dönmek zorunda değil düz normal sohbet edilebilir bi ilişki yeterli şeklinde bakıyor.Cocuk küçük yaslardayken evlenmek büyük risk ve evde yeni esinizle yalniz birakmaniz bile doğru değil kendi adima.Siz daha yeni evlisiniz bugün sesini yükseltir yarin siddet göstermeye de kalkabilir yapmaz,etmez demeyin öyle bir zamandayiz ki öz babaya bile güven olmuyor.Oğlunuz öz babasiyla düzenli olarak görüsüyor mu?Siz anne olarak oğlunuza özellikle ekstra esinizin yaninda sevginizi daha da gösterin ki oğlunuz kendini rahat hissetsin ben sizin bosanacağinizi sanmiyorum kendinizce hakli nedenleriniz olabilir tabi ama madem cocuk sizin evliliginize sahit olacak oğlunuza ckk daha ilgili olun ki esiniz sevginizi gördükce oglunuza karsi daha benimseyici,saygili olmak zorunda hissetsin kendini...
Odası düzeni var evi alırken en geniş ferah oda oğlumun olsun istedim eşim tamam dedi evde sürekli yaşayan ders çalışan oğlum olacağı için istemiştim bunu. Düzeni çok iyi oğlumun her eşyası var ne isterse elinin altında bilgisayar aldık odasına ders de çalışıyor o konularda çok rahat tek yaşasam sağlayamacağım imkanları var oğlumun. Ama bu nedir ki imlan olmazsa olmasın huzur olsun… evet kızı gelince ben oğlum babasına gittiyse kendim plan yapıyorum arkadaşlarımla görüşüyorum vs o kızıyla başbaşa kalıyor oğlum varsa da oğlumla vakit geçiriyorum yine o kızıyla başbaşa kalıyor vakit geçirir geçirmez o kendi olayı. Ayrıca nefes alsa batacak gibi hissetme konusu evet ben de öyle hissediyorum eşim de bunu yalanlıyor ağzımı açmıyorum neye ses ettim aylarca değiştim bu konuda uyarmıyorum artık vs vs diyor ama ben de sizin düşündüğünüz gibi bi his var. Ben kızı el üstünde tuttum başta eşim yatar uyurdu ben kızla ilgilenirdim babası bi yere gitse babasıyla gitmek istemezdi kalırdı benimle evde kızla tek kaldığımız da oldu gecelemek anlamında diyorum annesi gibiydim sanki… ama zamanla eşimden benzer davranışları hiç görmediğim bunu dile getirdiğimde suçlu olduğum için ben de değiştim çok fazla. Çok kaotik ve üzücü bi durum olduğunu düşünüyorum eşim son barışmamızda abarttığımı çocukların büyüyüp gideceklerini bizim yalnız kalacağımızı vs vs söyledi ama ben bi türlü onun kafasına gelemedimFiller tepişir cimenler ezilir durumu olmuş üzüldüğüm ve aklima takilan tek sey cocuklar oldu siz haftada bir gün gördüğünüz çocukla gorusmuyorsunuz eşiniz kendi evladiyla rahat vakit geçiremiyor...oglunuz 7 gun 24 saat diken üstünde nefes alsa adama batacakmis gibi hissettim ben.bu ortamda nasil ders çalışıyor yani tamamen çocuklara yazik olmuş...ikinizde cocuksuz olsaniz tamam da öyle bisey mümkün değil..benim bu saatten sonra yapacagim tek sey adamin çocuğa güzel davranmasini sağlamak ve haftada bir gelen kız çocuğunun el üstünde tutulması olurdu
Evet ben oğlumu uyarıyordum zaten eşim de önce sessiz kaldı sonra uyarmaya başladı. Ama kızına zarar verildiği düşüncesine girdiği için genel olarak her şeyi uyarmaya başlamıştı bi süre sonra. Atıyorum kendisi de evde ışıkları yanık unutan bi adam, oğlum bunu yapınca 2 saat laf anlatıyordu çocuğa. Ya da kendi kızının yaptığını arada bi görüyorum deyip görmezden gelip aynı şeyi oğlum yapınca daha beklemeden direkt uyarı moduna geçiyordu. Ben de o senin oğlun değil uyaramazsın uyarmak istiyorsan önce bağ kuracaksın demiştim her seferinde. Bu sefer bağ kurmaya çalışmadı hiç, uyarmayı da bıraktı işteAdam çocuğunu baştan kabullenmemis. Kendi kiziyla ilgisiz birisi senin çocuğuna tabii ki iyi davranmaz. Keşke evlenmekle acele etmeseydin... Ama senin oğlun da küçük değil, kızı itmiş kakmis çok yanlış hareketler adam o konuda kizmakta haklı.
Öyle yapmıştı zaten başta ve bu aylarca öyle sürdü öyle kalacak sandımBenim annemi anımsattınız o da “büyük aşk” ile evlendi çocuğuma iyi davranmıyor diye boşandı. İyi de insan önce çocuğuma nasıl davranıyor diye bakması gerekmez mi ? Yani siz siralamayi şaşırmışsınız. Bilmiyorum benimle evlenecek adam benden önce oğlumun gönlünü yapmalıydı diye düşünüyorum
Yaptık gayet sabırlı davranıyordu o dönem. Ben evliliğe önyardılı olduğum için beni ikna etmeye çok uğraştı eşim. İşte başlarda öyleydi evlendikten sonra meğer oğlun çok zor bi çocukmuş sonradan gördüm ayaklarıyla değişti de oğlum hep aynıydı düzen kurulmadan önce oğlum daha hırçındı hatta evlenmeden önce. Hayatıma biri girdiği için daha gergindi vs sonra kabullenince daha sakinleşti hatta.evlenmeden önce karşılıklı çocuklarınızla tanışıp vakit geçirmediniz mi?
ne bileyim 4 nüz bir hafta sonu tatili falan yapmadınız mı? çocukların uyumu karşılıklı çocuklara nasıl davranıldığını tartmadınız mı?
Teşekkür ederim evet ben her çocuk zor diyordum başta eşim sinirlenirdi nası kabul etmezseniz oğlun ekstra zor vs diye. Sonra ben onun kızına eğilmeyi mırç mırç olmayı bırakınca konu buralara gelince sizin dediğinizi demeye başladı, işte her çocuk zor kendince bak ikimiz de yüz vermeyelim şımarmasınlar diyor şimdi. Tam aksini yapalım ben baştaki halime döneyim sen de bi şeyleri bağ kurmayı dene dediğimde oraya gelemiyorOglunuz olgun olmak zorunda degil. Cocuk o.. Bazen simarik bazen cekilmez bazen yaramaz olmali. Rahat olmali. Boyle olabiliyor mu evde? Yoksa hep gozler uzerinde, biri kizacak korkusuyla diken ustunde mi? Siz yokken azarlamasi sizce normal mi? Yukarida cocugum biraz zor dediniz. Hangi cocuk kolaydir ki? Zaten kolay olmasi normal degildir. Kendisinin kizi kolay midir? Elbette degil. Siz anlayis, sevgi gostermissiniz ancak esiniz bunu saglayamamis maalesef. Madem dusuncemizi sordunuz, benim dusuncem dunyanin butun kocalarini toplayin, evladin kesip attiginiz tirnagi etmez.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?