Boşanmalı mıyım? Vicdanım doğru mu söylüyor

Bendekisuveyda .!.:

Yoksa hazır boşanmışken yeni hayatınıza kariyerinize ve kurduğunuz düzeninize devam mı ederdiniz?

Genişletmek için tıkla...

Bendekisuveyda .!.:

insan sınanmadığı durumlar hakkında ne kadar da cüretkar olabilir bazen. Umarım sizin karşınıza da sizin gibi insanlar çıkar daima ne diyebilirim

Genişletmek için tıkla...

Bendekisuveyda .!.:

Benim buna ihtiyacım yok. Anne misiniz bilmiyorum anneyseniz anlarsınız diye düşünüyorum. Benim barışmayı düşünme sebebim eşime olan bağlılığım ya da sevgim değil. Aynı şeyleri tekrar tekrar yazmaya inanın gücüm yok. Destekte aramıyorum yalnızca farklı bakış açıları, beni tanımayan uzaktan insanlar bu durum hakkında ne düşünür? Bunu merak ettim. Çünkü bazen olay örgüsünün içindeyken ne yaptığımızı göremeyiz. Dışarıdan gören bir göze ihtiyaç duyarız ve benim hayatımda böyle bir göz yok. Sandım ki buradaki hanımlar bu göz olur. Oldular da. Teşekkür ederim hepinize ama sizin gibi iddaalı ve biraz da haksız önyargı yapan hanımlara çok fazla diyecek bir şey bulamıyorum. Hayat hepimizi farklı sınavlarda sınıyor. ben de bazen merak ettiğim şeyleri internete yazar ve buradaki forumları okurdum. Sizin gibi hak verdiğim ya da hak vermediğim çok oldu. Şimdi ise bana sormak kısmet oldu. O yüzden böyle düşünmeyin lütfen siz nezdinde tüm forumdaki hanımlardan tek ricam bu. Kötü, iyi, destekleyen, desteklemeyen tüm yorumlara açığım herkese teşekkürümü de ilettim. Rica ediyorum

Genişletmek için tıkla...

Bendekisuveyda .!.:

Uzaktan haklı görünüyorsunuz eğer soru sahibi başka bir hanım olsaydı ve ben objektif baksaydım sizin dediklerinizi yazar ve düşünürdüm. Çocuklarım henüz 5 yaşında küçücükler. Bir kaç hanımefendiye de daha detaylı cevap verdiğim gibi ben çocuklarımın mutlu bir yuvada büyüme ihtimallerini elinden alıp almadığımı düşünüyorum. Vicdanımı bu konuda teraziye koyuyorum. Bu olaylar yaşanana kadar mutlu bir evliliğim vardı çocuklarım en azından 3-3.5 yaşına kadar gerçekten mutlu bir ailede büyüdü bundan sonrasında da büyüyebilir mi bu benim elimde mi düşüncesi. Bu evliliği yapmak ve onları dünyaya getirmek benim kararımdı. Bir sucları yok. Şimdi yine bir günah işleyip yavrularımın hakkına girmek istemiyorum. Beni düşündüren şey eşime olan aşkım değil cocuklarım. Evet seviyorum ama sindiremediğim affedemem dediğim şeyler elbette var. Ama işin içine evlat girince durum çok değişiyor. Bazen İddaalı ve beni küçümseyen yorum yapan hanımların evlatları olmadığını düşünüyorum bu sebeple

Genişletmek için tıkla...

birdelimuallime .!.:

Evlatlarımız için yaşıyoruz, gelecekleri parlak olsun diye çabalıyoruz evet, kendimizden ödün vererek ya da kendimize ayıracak zaman yaratmaya çalışarak geçiyor ömrümüz. Ancak aslolan önce kendi mutluluğumuz olmalı, kendi düşüncelerimiz. Şöyle söyleyeyim, tekrar bir şans verip evlendiniz diyelim aldatılmayı, türlü kısıtlamaları, psikolojik şiddeti tekrar yaşama ihtimaliniz çok yüksek biliyorsunuz, ve yaşadınız diyelim o zaman siz gün gün erimeye hayat enerjinizden neşenizden kaybetmeye başlamayacak mısınız, hayata dair inancınız bir umudunuz kalacak mı, işten de çıkardılar hep evde olduğunuzu hayal edin çocuklarınızın hafızasında mutlu bir anne portresi bırakabilecek misiniz? Tekrar evlendiğinizde başınıza gelebilecek en kötü senaryoları bilerek ve bunu karşılığında hangi rolde konumda duracağınızdan emin olarak adım atın. Çocuklarınıza güzel huzurlu bir aile ortamı sunmak isterken mutsuz suratları asık anne babalar vermeyin. Şimdiki halinizle devam ederseniz ne kadar faydalı olursunuz evlatlarınıza, evlenirseniz ne kadar? Bu ölçüp tartın. ‘Evlatlarım için’ demenizden sebep bunları söylüyorum. Yoksa kesinlikle dönmemeniz lazım kanaatimce ancak hayat sizin karar sizin

Genişletmek için tıkla...

lacasadepapel .!.:

Buraya akla mantığa uymayan bir soru sorup sonra da cevap verenlere atar gider yapmak da mühendis olduğunu iddia eden birine hiç yakışmıyor bence. Gerçekten bir terapiste ihtiyacınız olduğunu düşündüğümü yazmıştım. Yorum yapanların çocuğu olmadığını düşündüğünüzü söylüyorsunuz ya, iki kızım var ve bu çocukların huzurundan, eğitiminden ben sorumluyum. Annelerinin, bazı davranışları kocası bile olsa kabul edemeyeceğini görmeliler ve ileride başlarına geldiğinde “Annem de çekmedi, ben de çekmem.” demeliler. Siz onlara örnek olmalısınız mantıklı davranarak. Her zaman şunu düşünüyorum: Bu yaşadığımı kızım yaşasaydı boyun eğip kabul etmesini ben sindirir miydim?
Kendinize acımanız, saygınız yoksa bile çocuklarınıza olsun. Evet, çocuklarım var ve babaları değilse de çok şükür anneleri mantıklı. Sizin çocuklarınıza üzüldüm doğrusu, ebeveynlerinin ikisi de aklı mantığı bir kenara bırakmış. Yazık

Genişletmek için tıkla...

kosantembelhayvan .!.:

Bu konuda kendinizi kandırıyosunuz. Sizin eski eşe benzer bir babayla büyüdüm.Sizin gibi de çocuklarını bahane edip kocasını boşayamayan annem yüzünden çocukluğum psikolojim sağlığım ziyan oldu.

Genişletmek için tıkla...

Blanc12 .!.:

Çocuklarım da çocuklarım diyordunuz da çocukları da zere düşündüğünüz yok. Neredeyse 60 merdiven dayamış bir adam dan çocuk yapmışsınız. Bu adam ne kadar 3 yaşındaki çocuğa verimli olacak bu yasta yada kaç sene bu çocuğu hayatında olacak? Çocuk 15 yaşında geldiğinde eşiniz o zamana kadar yaşarsa eğer 70'in çok üstünde bir adam olacak, bu da 15 yaşındaki bir çocuk için büyük bir bencillik bana göre.
Ne yazık ki seçimleriniz mantık denen şeyden çok uzakta ve çocuklarınız bu mantık dışı seçimlerinizin bedelini ödeyecek.

Genişletmek için tıkla...

Bendekisuveyda .!.:

Yorumunuz beni çok incitti. Söyledikleriniz yanlış ya da kırıcı olduğu için değil. İster istemez içimden geçenleri dışarıdan beni hiç tanımayan birilerinin farkedip yüzüme vurabileceğini düşündüğüm için. Tüm evliliğimi ve öykümü elbette burada anlatamam ama sandığınız ya da gördüğünüz kadar aciz bir profil değilim. Sadece anne baba ile nispeten mutlu ve huzurlu bir ailede büyüdüm. Ve tekrar denemeyip hayatıma bakarsam ileride çocuklarım babasız, kopuk bir ailede büyüdüğü için vicdan azabı çeker miyim? Düşüncesi. Böyle bir midesizliği iç dünyamda sadece çocuklarım için sindirebilirim sadece sevmenin yetmediğini ben de sizler gibi farkındayım. Yine de net ve açıklayıcı yorumunuz için teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

Bendekisuveyda .!.:

Çocuklarımı elbette düşünüyorum. Severek evlendiğim bir adamdan çocuk sahibi olmak istememin nesi kötü ki? evet eş seçimim baştan hataydı ailemi dinlemeliydim. Fakat ikimizinde cocugu yoktu ve cok ıstıyorduk. Eş ve baba seçimim hatalıydı bu konuda hemfikiriz benım nıyetım cocuklarım ıcın durumu hatalar zinciri haline getirmeyip sonuclandırmak dogmak onların secımı degıldı. Daha fazla gunahlarına gırmek ve sızın dedıgınız gıbı bedel odetmek ıstemıyorum

Genişletmek için tıkla...

Bendekisuveyda .!.:

Hanımlar merhaba. Bu soruma sadece evli hanımlar cevap verirse cok sevinirim. Anonim olarak içimi açabileceğim inanın kimsem yok. Ben 36 yaşında 7 yıl evlilik sürdürmüş ve 5 yaşında ikiz erkek çocuk sahibi bir kadınım. Endüstri mühendisiyim, tek çocuğum. Eşim ile aramızda 17 yaş var. Bu evliliğim ne para ne güç ne itibar için yapılmış bir evlilik değil. sizlere yemin ederim ki bu saydığım her şeye ben de en az eşim kadar sahibim. Kendisiyle bir iş yemeğinde tanıştık. Daha önce hayatımda ufak tefek flörtleşmeler hariç kimse olmamıştı. İş yemeği sonrası yaklaşık 6-7 ay peşimden koştu ve beni kendine aşık ettikten sonra evlendik. Ne onun ailesi ne benim ailem bu evliliği onaylamadı. İki tarafında tek sorun ettiği ve aşamadığı şey yaş farkıydı. Eşim ailesinin isteği üzerine 20 yıl önce uygun görülen biriyle görücü bir evlilik yapmış 2 sene ardından sevemediği devam ettiremediği icin ayrılmış. Ve bir daha sevmeden gerçekten aşık olmadan evlenmeyeceğini söylemiş. Evlendiğimizde ben 27 eşim 44 yaşındaydı. Olgun ne istediğini bilen bana kraliçe gibi hissettiren bir adamdı. Evlendikten 1 sene sonra calısmamı sorun etmeye başladı, ailesi gözümün dışarı kayma korkusundan dolayı eşimi bu konuda hep sıkıştırdı. Çocuklarımız oldu derken düzene girdik ve çok güzel yolunda giden bir evliliğim vardı. Ta ki 2022 yılına kadar. 2022 yılında cinsel hayatımızda biraz durağanlaşma başladı eşim epilepsi hastası ve kullandığı ilaçların dozaj değişimi gibi bir durumu olduğunda bu ruh haline yansıyordu fakat cinsel hayatımıza yansıması ilk kez olmuştu. Ve bu eşimde sanırım yetersizliğe sebep oluyordu. Eşimin baskıları ve kıskanclıkları cok fazla artmaya başladı. Artık evimize misafir kabul etmiyordu, ben tek başıma bir yere gidemiyordum. Çocuklarımızın kreş öğretmeni erkek olduğu için görüşmeye dahi gidemiyordum. Hepsini alttan alıyordum çünkü empati yapabiliyordum. Daha sonrasında eşimin bana bu baskıları yaparken aynı zamanda hayatında başka biri olduğunu öğrendim kendisi inkar etmedi. Tek gecelik bir ilişki değildi. 2-3 ay sürmüştü eşim bunu göğsünü gere gere dillendirip beni ezmeye calısıyordu boşanma davası açtım. Davamız görüldü anlaşmalı olarak boşandık. Af bile dilemedi bana ‘sen dünyadaki tek kadın değilsin olsan da olur olmasan da’ gibi bir imaj çizdi. Kadınlık gururumu çok kırdı. Boşandıktan 3-4 ay sonra eşim sanki hiç boşanmamışız gibi davranmaya af dilemeye hatta yalvarmaya başladı. Bunların hepsinin sebebinin aramızdaki yaş farkından dolayı ezilmiş hissettiğini ben aldatırım diye korktuğunu söyledi. Ben görece olarak güzel sevilen sempatik bir kadınım arkadaşlarımız, aile büyüklerimiz düğünlerde ve davetlerde bunu dile getirir. Bunun dile getirilmesinin bile kendisini kötü hissettirdiğini benimleyken erkek gibi hissetmediğini kendisini kücük gördügümü düsündügünü bana yetemediğini hissettiğini söyledi o yüzden beni ezme ve yok sayma gereği duymuş aldattığı kadın 45-47 yaşlarında görece güzel olmayan iki kelimeyi bir araya bile getiremeyen bir kadın aralarında duygusal bir bağ olmadığına inanıyorum en azından eşimi bu konuda tanıyorum. Bu süreç beni çok yıprattı. Ailem affetmemi ve barışmamı istemiyor bir ömür arkamda olduklarını hazır boşanmışken tekrar evlenip eşime (onların görüşüne göre) bakıcılık(!) yapmamı istemiyorlar. Tekrar kariyerime dönmemi hayatıma devam etmemi destekliyorlar. Çocuklarıma bakacaklarını yeni hayatım için elinden geleni yapacaklarını hep söylüyorlar. Hep arkamdalar. Eşimin ailesi ise bizden hiç kopmadı oğullarına yapmadıkları anne ve babalığı babanne dedeliği daima yapmaya devam ettiler. Boşanma aşamasında da boşanmamamız için çok çaba sarfettiler şimdi de tekrar birleştirmek için çabalıyorlar. Torunları her şeyleri. Eşim çift terapisine gitmeyi, beni kaybettiğini yeni yeni anladığını defalarca söyledi, ağladı. Daire kapımın önünde sabaha kadar oturduğu günler dahi oldu. Kendisini halen çok seviyorum evliliğimizin hiçbir alanında yetersiz olduğunu düşünmedim ona hep çok aşıktım halen aşığım. Çocuklarım babalarını çok seviyor. Fakat ben eşimin gözüne baktıkça başka bir kadına dokunduğu hissini aşamıyorum. Acaba ona da böyle baktı mı ona da böyle dokundu mu onun da kokusunu böyle içine çekti mi gibi sorularla boğuşuyorum ve bu eşimden soğumama sebep oluyor. Eşimin açıklamalarına rağmen bende olmayıp o kadında olan ne var diye gecelerce düşünüyorum, uyuyamıyorum. Bir evlilik sürdüren ve bu kadar uzun derdimi okuyan tüm hanımlara soruyorum. Siz olsanız yürütür müydünüz zor da olsa kabul eder miydiniz? Yoksa hazır boşanmışken yeni hayatınıza kariyerinize ve kurduğunuz düzeninize devam mı ederdiniz?

Genişletmek için tıkla...

misspinky .!.:

Esiniz, kucuk cocuklariniz varken sizi aylarca aldatmis, bosanirken de pek umrunda olmamis. Tekrar esinize donseniz cocuklar yine umrunda olacak mi bilmiyorum. Aileniz de simdi arkanizda, tekrar evlenirseniz tepki gosterip kendilerini geri cekme ihtimalleri var mi? Buna benzer bir evliligi surdurdugu icin ailesinin gorusmeyi kestigi bir arkadasim var. Sonunda yine evliligi yurumedi, esiyle bosandi, ailesiyle de arasini bozdu, tek basina kaldi.

Genişletmek için tıkla...

dr_yad .!.:

Adam sizi hep parmağında oynatmış hala da devam ediyor.
Önce aşık etmek için 5-6 ay peşinizde koşmuş.
Eminim o baskıcı tavrını göstermeden yapmıştır bunu.
Aşık olmak için 5-6 ay peşinde koşulmaya gerek yok siz onun ısrarcılığını sevmişsiniz.
Sevmeseniz zaten uğraşma deyip yollarını keserdiniz.
Sonrasında zaten evliliğiniz boyunca manipüle edilmişsiniz işinizi bırakmışsınız o istemiyor diye çocuğunuzun öğretmeni ile görüşmemişsiniz.
Ki genelde anneler görüşür öğretmeni ile çünkü daha hakimdir evdeki hallerine ve daha iyi iş birliği yapar.
Sonra adam boşanmak istemiş tamam demişsiniz neden çünkü hiç peşinizden koşmamış aman demiş boşanalım.
Şimdi pişman olmuş gelmiş yine kapınızda sabahlamaya varan bir şekilde sizi kandırmaya çalışıyor ve siz de kanıyorsunuz.
Sizin hiç fikriniz yok nerdeyse zamanında adam boşanmayalım deyip iki gün ağlasa boşanmazdınız mesela ama dememiş.
Boşanmışsınız şimdi gelmiş yok öyleydi yok böyleydi diye size maval okuyor ve yine kanıyorsunuz.
Adamı affedeceğiniz de çok belli aileniz arkanızda ve adamın yüzünü gösteriyor size burdaki üyeler gösteriyor ama yok hala beni kırdınız aslında şöyle diyorsunuz yok yaşamadan bilemez insan diyorsunuz.
Sizi en çok baya çok eşiniz kırmış bu kadar kolay kırılan biri iseniz o adamla hala nasıl sizi kandıracak kadar konuşabiliyorsunuz?
Ben hiç inanmadım kolay kırılacağınıza şahsen

Genişletmek için tıkla...

Bendekisuveyda .!.:

Hayır şükürler olsun ki böyle bir ihtimal yok annem ve babam kafalarında bana bir gelecek çizmiş durumda tekrar barışmamı istemiyor. Evlenmeden önce 4 senelik orta seviye bir kariyerim oldu devam edebilecek noktadayım. İş bulma sıkıntım yok. Babam işine dön, çocuklar okula gidiyor servis bize bırakır sen de iş çıkışı çocuklarını alır evine gidersin bir düzenin hayatın olur annen ve ben gelir gideriz babaları haftada 1-2 gün görür zamanla senden umudunu keser yoluna bakar yeni kadınlar bulur kendine düşüncesinde. 2-3 yıl kafamı dinleyip işimi ve düzenimi oturttuktan sonra tekrardan birini sevip evlenebileceğimi ve daha mutlu olacağımı düşünüyorlar. Eğer barışırsam maksimum 2-3 sene sonra yine aynı şeylerin olacağını bu kez hem yaşım ilerlediği hem enerjim kalmadığı ve çocuklarım büyüdüğü için istesem de sıfırdan hayat kurmanın zorlaşacağını söylüyor. En son konuşmamızda babam ben dünyamı senin üzerine kurdum saçını okşarken bile incinme diye düşünürken sen üzerine kadın getiren adama şans vermeyi düşünüyorsun sen nasıl benim kızımsın gibi ağır bir cümle kurmuştu. O günden beri bu konuları konuşmuyoruz annem ise ölümü düşünüyor biz öldükten sonra bu hayatta tek başınasın biz sağken düzenini kur hayatını oturt dışarıda senin gibi şansız evlilikler başından geçip doğru insanı arayan adamlar da var elbet biri seni bulur seni haketmeyen birine ömrünü ve potansiyelini harcama cümlelerini sık sık kurar. Eski eşimle tekrar yola çıkarsam bana çok kırılıp kendi kendini yer bitirir ve tavır alır annem de babam da ama asla kapıyı kapatmazlar buna eminim. Tek istedikleri en baştan dinlemedin şimdi bizi dinle düşüncesi. Ve görünüşe göre de haklılar

Genişletmek için tıkla...