konuştum ama bu kez ciddi ciddi böyle devam ederse ayrılacağımızı söyledim.:Şok oldu böyle birşey baklemiyordu sanırım.Özür diledi birdaha asla olmuycak dedi telefon kartınıda kırdı Arkadaşlarım artık bana ulaşamaz dedi.Affettim tabi eşimi, evimi çok seviyorum kurulu düzenim bozulmasın dedim.
Buakşam yemek yedi tv izlerken kapı çaldı kim gelse beğenirsiniz arkadaşı tel kapalı olunca eve gelmiş almaya ve oda gelemem diyemedi.Buson onlara söylerim artık gelmeyeceğimi dedi.Sinirden titremeye başladım ve halada titriyorum.Dün yeminler etti ve buakşam tekrar gitti.Sanırım ben onu yola getiremiycem.Ona tanıdığım son şansıda kendi elleriyle mahvetti.Asla asla asla affedemem artık....
Olumlu birseyler yazmak isterdim arkadasim....lakin ben sonunuzu hic iyi görmüyorum...
Bir erkek disariya cok takilirsa böyle asiri arkadas meraklisiysa yapacak fazla birsey yok...
Benim enistemde öyleydi....Ablam bu siyah dedigi zaman inanmaz arkadaslari dedigi zaman inanirdi...bir hafta sonunu ailesinle gecirse bile arkadaslarinin bir telefonunla hemen ben gidiyorum deyip kacardi....sonuc....11 sene dayandi ablam ve sutladi kendisini...
Bu adam degismez canim, sana tavsiyem nasilolsa yaptiginin kiymeti bilinmeyecek nasilolsa arkadaslari daima daha ön planda olacak o yüzden kendini hic yipratma..fazla deger verme ve fazlasini yapma...ve cok iyi düsün tasin...bir ömür böyle gecermi diye?:teselli:
Allah yardimcin olsun:Saruboceq:
Çok şükür bunu duyduğuma çok sevindim.
Konuyu başından bu yana takip ediyorum.
Dilerim bundan sonra herşey daha güzel olur.
Sizi gerçekten kaybedeceğini anladı, daha dikkatli olur zaten.
Herşey gönlünüzce olsun inşallah.
Birebir aynı konudan dolayı boşanmanın eşiğine geldim ben de.(Bununla alakalı açtığım bir konu da mevcuttur.)Rest çekmelerim oturup konuşmalarım ağlayıp zırlamalarım hiç biri kar etmemişti.En son bıçak kemiğe dayandı.Ve boşanma davası açıldı.Pılımı pırtımı toplayıp arkadaşımın yanına taşındım.Gözüm kararmıştı.Boşanacaktım.Mahkemede de bunu belirttim.Boşanmak istiyorum dedim.Ama o istemedi.Mahkeme düştü.Ancak ben yine de taviz vermedim.Yaklaşık 5 ay oldu.Ve bu 5 ayın yaklaşık 2 ayı beni ikna etmekle uğraşıyor.Hala öyle.Ve araştırmalarıma göre arkadaşlarıyla bağını kopardı.Bana da öyle söylemişti zaten.Artık hiç biriyle görüşmeyeceğini sadece zamanında yaşadıklarımızın işi inada bindirmekten kaynaklandığını hiç birinin benden ve aile huzurumuzdan daha önemli olmadığını haykırıp duruyor artık.Son bir kaç haftadır da aramız düzeldi gibi ama ben hala eve dönmedim.Yani söyleyeceği şu ki galiba bu şekilde keskin bir seni kaybetme korkusu yaşamalı bu arkadaş.Allah yardımcın olsun...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?