Bosanmayi düsünüyorum, ortada bir sebep yok.

Ben nedense evlilik terapistinin ise yarayacagini hic dusunmuyorum.. sevgi saygi bitmisse yerine mi koyacak
+1
Ben ilk evliliğimde boşanma arefesinde gittik. Adam bize “birbirinize temas edin, fiziksel dokunun filan” dedi. Sonra benim ex “Benim seni için almıyor” dedi. Boşandık. Bitince bitiyor. Yerine o kaybolan hisleri koymak mümkün olmuyor.
 
Ikiniz de birbirinizin dikine gidiyorsunuz belli ki. Huzurunuzu kendiniz kaciriyorsunuz gibi. Ben de altta kalmiyorum, ona sorsaniz butun gun onu azarliyorum yazdiginiz icin soyluyorum. Onceliklerinizi kari koca bir gozden gecirin. Ikinizin de biraz durulmasi, herseye laf yetistirmemesi, alttan almasi lazim. Surekli barut gibi dolasilmaz. Cocuklar kucukken insanin sinirleri bozuk oluyor. Bence aile terapist’ine gitmeden yikmayin yuvanizi
 
Selam arkadaslar , kendimden kisaca bahsedeyim. Yurtdisinda yasiyorum.
Suan dil kursuna gidiyorum. 1 sene sonra calismaya baslayacagim. 2 evladim.
Esimle severek evlendik güya. Baslarda hersey cok iyiydi. Erkeklerin yapisindan mi benden mi anlamadim.
Esim cocuklar buyudukce daha agresif ve sinirli olmaya basladi. Isin garip tarafi disari seker serbet bize devamli laf sokma ,herseye söylenme. Ben de artik kaldiramiyorum. Az wcye girecegim icerideymis burada bile rahat yok diye söyleniyor. Ben de insallah benden de cocuklarimdan da kurtulursun dedim. Kizi uyutucam diye odaya girdi. Buyuk ihtimal kizim dizinde, elinde de telefon.

Yurt disinda iki taraftan da kimse yok. Ailem gelince aileme cok iyidir. Ama ben bunaldim artik. Sartlarimiz iyi bosansam da yine iyi olacak.

Dertlesecek kimsem yok. Aglamak istiyorum. Hatta agliyorum. Ben gibi ortada somut bisey yokken bosanan var mi?

Yada bu duygular gelip gecici mi?

Cocuklarim biri 8 biri 3 yasinda, buyuk neyse kizim babasina cok düskün.

Bana ne tavsiye edersiniz ?
Buda dert mi diyenler olacaktir ama hayatimin tadi tuzu kalmadi.
Dışarıdaki herkese bal kaymak olup, evdeki en ufak şeye söylenen sorun çıkaran bir adam öncelikle iki yüzlüdür. Sorun sizde değil, eşinizde... Konuşun, çözmeye çalışın. Gerekirse terapi alın. Bir ömür böyle geçer mi? Değersizlik duygusu insanı hayattan soğutur.

Bir tanıdığım bizim yanımızda eşine öyle kıymet veriyordu ki, hatta bir defasında bize geldiklerinde ikinci çayı içmek için eşine dönüp "Derya'cım bir çay daha içmem senin için sorun olur mu? Vaktimiz var mı demişti"... Çok şaşırmıştım, eşine nasıl böyle güzel değer veriyor demiştim. Kadın da dönüp bana mı soruyorsun, içmek istiyorsan iç demişti. Kadının böyle sert çıkışına da şaşırmış, böyle erkekler böyle kadınlara mı değer veriyor diye düşünmüştüm. O kadınla evlenebilmek için de bayağı çabalamıştı. Meğerse adam dışarıda bal, evde zehirmiş. Karısına asla değer vermeyen, ilgilenmeyen, hatta aldatan biriymiş. Aldattığı kişiye, karısıyla ilgili ne hakaret dolu mesajlar yazmış. Kadın bunları yakalayınca boşandılar. Normalde gözümle görsem inanmam diyeceğim biriydi bu adam, öyle beyefendi öyle saygılı... Çünkü kendini hep öyle gösterdi dışarıya karşı...
Bu olaydan sonra anladım ki kimse dışarıdan göründüğü gibi değil.
 
Ikiniz de birbirinizin dikine gidiyorsunuz belli ki. Huzurunuzu kendiniz kaciriyorsunuz gibi. Ben de altta kalmiyorum, ona sorsaniz butun gun onu azarliyorum yazdiginiz icin soyluyorum. Onceliklerinizi kari koca bir gozden gecirin. Ikinizin de biraz durulmasi, herseye laf yetistirmemesi, alttan almasi lazim. Surekli barut gibi dolasilmaz. Cocuklar kucukken insanin sinirleri bozuk oluyor. Bence aile terapist’ine gitmeden yikmayin yuvanizi
Cocuklarimin da benim de hakkimizda hayirlisi olsun. Belli bir zaman sonra olaylar kontrolden cikiyor ve zamana birakiyorsun. Bide öyle bir raddeye geldik ki yasanan güzel günler aklina gelmiyor hep yaptigi kötülükler aklina geliyor , batiyor.
 
Cocuklarimin da benim de hakkimizda hayirlisi olsun. Belli bir zaman sonra olaylar kontrolden cikiyor ve zamana birakiyorsun. Bide öyle bir raddeye geldik ki yasanan güzel günler aklina gelmiyor hep yaptigi kötülükler aklina geliyor , batiyor.

Aile terapisini sizin icin siddetle oneriyorum. Kendim esimle evliligimizin ilk yillarinda gitmistik. Gercekten ise yariyor. Umidi kesmeyin. Esinizle birlik olup bu evliligi kurtarmaya calisin. Bitirmek kolay olani. Kurtarmak icin cabalamak lazim. Ama problemler asilamayacak seviyeye gelmeden bir an once bu gidisati degistirmek lazim. En kolay olani insanin kendi huylarini degistirmesi. Degisime kendinizden baslayin o yuzden. Ornegin ona tam dik bir karsilik vermek yerine “tamam tartismayalim yine” gibi hic beklemedigi bir cevap verin. Konusmaya devam ederse hic cevap vermeyin. Hafif hafif isleyin kafasina artik tartisma istemediginizi, sakin huzurlu bir evlilik istediginizi. Sen boylesin boylesin derseniz yine patlayacaktir. Suclamadan sakin tavirla hatta yapici, sizden beklemeyecegi olgunlukta konusun. Afedersiniz ama sigir degilse o da kayitsiz kalmayacaktir
 
Aile terapisini sizin icin siddetle oneriyorum. Kendim esimle evliligimizin ilk yillarinda gitmistik. Gercekten ise yariyor. Umidi kesmeyin. Esinizle birlik olup bu evliligi kurtarmaya calisin. Bitirmek kolay olani. Kurtarmak icin cabalamak lazim. Ama problemler asilamayacak seviyeye gelmeden bir an once bu gidisati degistirmek lazim. En kolay olani insanin kendi huylarini degistirmesi. Degisime kendinizden baslayin o yuzden. Ornegin ona tam dik bir karsilik vermek yerine “tamam tartismayalim yine” gibi hic beklemedigi bir cevap verin. Konusmaya devam ederse hic cevap vermeyin. Hafif hafif isleyin kafasina artik tartisma istemediginizi, sakin huzurlu bir evlilik istediginizi. Sen boylesin boylesin derseniz yine patlayacaktir. Suclamadan sakin tavirla hatta yapici, sizden beklemeyecegi olgunlukta konusun. Afedersiniz ama sigir degilse o da kayitsiz kalmayacaktir
Deneyecegim öneri icin tesekkür ederim. O suan böyle davraniyor aksam üzeri barut gibiydim. Valiz hazirlayacaktim sana dedim. Bayagi kötüydü sesi kisikti bej tartismak kavga etmek istemiyorum dedi. Cikti sonrasinda da
 
Selam arkadaslar , kendimden kisaca bahsedeyim. Yurtdisinda yasiyorum.
Suan dil kursuna gidiyorum. 1 sene sonra calismaya baslayacagim. 2 evladim.
Esimle severek evlendik güya. Baslarda hersey cok iyiydi. Erkeklerin yapisindan mi benden mi anlamadim.
Esim cocuklar buyudukce daha agresif ve sinirli olmaya basladi. Isin garip tarafi disari seker serbet bize devamli laf sokma ,herseye söylenme. Ben de artik kaldiramiyorum. Az wcye girecegim icerideymis burada bile rahat yok diye söyleniyor. Ben de insallah benden de cocuklarimdan da kurtulursun dedim. Kizi uyutucam diye odaya girdi. Buyuk ihtimal kizim dizinde, elinde de telefon.

Yurt disinda iki taraftan da kimse yok. Ailem gelince aileme cok iyidir. Ama ben bunaldim artik. Sartlarimiz iyi bosansam da yine iyi olacak.

Dertlesecek kimsem yok. Aglamak istiyorum. Hatta agliyorum. Ben gibi ortada somut bisey yokken bosanan var mi?

Yada bu duygular gelip gecici mi?

Cocuklarim biri 8 biri 3 yasinda, buyuk neyse kizim babasina cok düskün.

Bana ne tavsiye edersiniz ?
Buda dert mi diyenler olacaktir ama hayatimin tadi tuzu kalmadi.
Öncelikle birbirinzden bunalmışsiniz.biraz uzak kalmak ikinizede iyi gelir.Yalnız çocuk büyütmek zor.Esinizin sinirli hali için açık açık konusun bu durumun sizi nasıl üzdügünü,çocuk psikolojisine kötü etki edeceğini anlatın.kabul ederse çift terapisine gidin.Yoksa bol bol açık havada yürüyüş yapın.b12vitamini ve D vitamini alin.her gün yarim saat yürüyüş sizi depresyondan korur.Daha pozitif biri olursunuz.
 
Deneyecegim öneri icin tesekkür ederim. O suan böyle davraniyor aksam üzeri barut gibiydim. Valiz hazirlayacaktim sana dedim. Bayagi kötüydü sesi kisikti bej tartismak kavga etmek istemiyorum dedi. Cikti sonrasinda da
Ne guzel iste. Siz de biraz ilimli olun lutfen. Keskin sirke kupune zarar
 
Açık açık konuşun mümkünse çift terapisine gitmek isteyin. Bir şeylerin değişmesini istediğinizi söyleyin. Bazen erkekler ne kadar odunlaştıklarını fark edemiyor 🤦‍♀️
 
Oglumu okuldan almadan ugradi eve gordü esyalarinin halini. Arkadasinin esini ben aradim ariyorum ama ulasamiyorum diye. Sonra o beni aradi "Defol , bidahaki sefere valizini de al git dedim.

Arkadasiyla tabiki gorusebilir ama 3 4 saat kalmayi normal bulmuyorum daha öncede uyarmistim tamam demisti. Mesela evinizin boyanmaya ihtiyaci var esiniz evinizi degil de gidiyor arkadasinin esi tamirat tadilat istiyor diye gidiliyor oranin isi yapiliyor , ben mi abartiyorum tepki göstermekte ?

Bi bana mi tuhaf geliyor ?
Haklısınız kesinlikle ama bu sebepten daha doğru dürüst konuşup karar bile vermemişken eşinizi evden kovmuşsunuz. Bu haklıyken haksız duruma düşmek olmuş. Yarın öbür gün bir mahkeme açsa bu durumu kanıtlasa ne yazık ki bu konuda kusurlu siz görülürsünüz. Daha sakin davranmaya, daha mantıklı davranmaya çalışın. Ayrılık kararı alacaksanız bile bunu daha usturuplu bir şekilde alın.
 
Öncelik görme isteğiniz doğru ama yolu yordamı evden kovmak, kovacaksanız da bu üslupla/bu şekilde yapmak değil. Artık birbirinize saygı duyabileceğiniz bir durum yok, adama açık açık onu istemediğinizi, kovduğunuzu söylemişsiniz zaten. Çift terapisi tavsiyesinde bulunulan onlarca yorum vardı, keşke dikkate alıp eşinizle paylaşıp öyle bir karar alsaydınız. Bu yaptığınız haklıyken haksız duruma düşmek olmuş. Yarın öbür gün bir mahkeme açsa, bu durumu kanıtlasa ne yazık ki bu konuda kusurlu siz görülürsünüz. Eşim arkadaşına yardım ediyor, 3 saattir onların evinde bahçe işi yapıyor, telefonuna da ulaşamadım, istesem arkadaşını arayıp bilgi alabilirdim ama yapmadım onun yerine eşyalarını yerlere atıp, onu evden kovdum, bu cümleler çok da mantıklı gelmiyor değil mi? Aynı cümleleri eşime ulaşmaya çalıştım ulaşamadım, eve gelince eşimin bu davranışlarından dolayı artık onunla birlikte olamayacağımı söyledim, konuşup yollarımızı ayırmaya karar verdik şeklinde kursaydınız haklı görebilirdim. Hayat bu her şey insanlar için ama siz çok agresif davranıyorsunuz. Yani böyle davranmak yerine daha medenice, daha sakin davranmaya, daha mantıklı davranmaya çalışın. Evinizde çocuklar var, çocuklar boşanmadan ziyade boşanma sürecindeki hakaretler, anne baba arasındaki düşmanlıktan daha çok etkileniyorlar. Duygularınızın şiddetini kontrol edememeniz onları daha çok etkiler. Lütfen bu ayrılığa da kavgaya da yaklaşımınızı daha sakin yapın. Her ne sebeple olursa olsun, ne kadar çok seversem seveyim biri benim eşyalarımı yerlere atıp, beni evimden kovarsa zaten beni sevmediğini, çoktan gözden çıkardığını, bana ufacık bir saygısının olmadığını anlarım. Muhtemelen eşiniz de böyle düşünüyor, size saygı duyuyorsa da artık duymayacaktır. Birbirinizden daha çok uzaklaşmanız kaçınılmaz. İnsanlar bazen ders verme, sinir çıkarma, ayrılık ile korkutma amacıyla da böyle şeyler yapabiliyorlar ama bu tavırla yapılan hiçbir ayrılık konuşması ah evliliğimi kaybediyorum, düzelmem lazım algısı oluşturmuyor. Aksine beni sevmiyor, zaten istemiyor bu saatten sonra niye çabalayayım, zaten gözden çıkarmış diye düşünüyorlar. Her ne hissederseniz hissedin lütfen bu tepkilerinizi daha sakince gösterin.
 
Öncelik görme isteğiniz doğru ama yolu yordamı evden kovmak, kovacaksanız da bu üslupla/bu şekilde yapmak değil. Artık birbirinize saygı duyabileceğiniz bir durum yok, adama açık açık onu istemediğinizi, kovduğunuzu söylemişsiniz zaten. Çift terapisi tavsiyesinde bulunulan onlarca yorum vardı, keşke dikkate alıp eşinizle paylaşıp öyle bir karar alsaydınız. Bu yaptığınız haklıyken haksız duruma düşmek olmuş. Yarın öbür gün bir mahkeme açsa, bu durumu kanıtlasa ne yazık ki bu konuda kusurlu siz görülürsünüz. Eşim arkadaşına yardım ediyor, 3 saattir onların evinde bahçe işi yapıyor, telefonuna da ulaşamadım, istesem arkadaşını arayıp bilgi alabilirdim ama yapmadım onun yerine eşyalarını yerlere atıp, onu evden kovdum, bu cümleler çok da mantıklı gelmiyor değil mi? Aynı cümleleri eşime ulaşmaya çalıştım ulaşamadım, eve gelince eşimin bu davranışlarından dolayı artık onunla birlikte olamayacağımı söyledim, konuşup yollarımızı ayırmaya karar verdik şeklinde kursaydınız haklı görebilirdim. Hayat bu her şey insanlar için ama siz çok agresif davranıyorsunuz. Yani böyle davranmak yerine daha medenice, daha sakin davranmaya, daha mantıklı davranmaya çalışın. Evinizde çocuklar var, çocuklar boşanmadan ziyade boşanma sürecindeki hakaretler, anne baba arasındaki düşmanlıktan daha çok etkileniyorlar. Duygularınızın şiddetini kontrol edememeniz onları daha çok etkiler. Lütfen bu ayrılığa da kavgaya da yaklaşımınızı daha sakin yapın. Her ne sebeple olursa olsun, ne kadar çok seversem seveyim biri benim eşyalarımı yerlere atıp, beni evimden kovarsa zaten beni sevmediğini, çoktan gözden çıkardığını, bana ufacık bir saygısının olmadığını anlarım. Muhtemelen eşiniz de böyle düşünüyor, size saygı duyuyorsa da artık duymayacaktır. Birbirinizden daha çok uzaklaşmanız kaçınılmaz. İnsanlar bazen ders verme, sinir çıkarma, ayrılık ile korkutma amacıyla da böyle şeyler yapabiliyorlar ama bu tavırla yapılan hiçbir ayrılık konuşması ah evliliğimi kaybediyorum, düzelmem lazım algısı oluşturmuyor. Aksine beni sevmiyor, zaten istemiyor bu saatten sonra niye çabalayayım, zaten gözden çıkarmış diye düşünüyorlar. Her ne hissederseniz hissedin lütfen bu tepkilerinizi daha sakince gösterin.
Okuyunca ne kadar hakli yazmis dedim. Bu meselenin öncesi de var. Kac kez konustuk bu meselede anlasmistik. 3 4 saat kalmayacagim söz vs demisti. Verdigi sözde durmayan kendisi. Dün kendisine de söyledim madem birbirimize verdigimiz sözler gecerliligini yitirdi ilk söz de gecerliligini yitirdi. Cocuklari alip bir parka cikarmaz baskasi istese alir onun cocugunu görevi gibi götürür getirir gezdirir . Benim canimi yakan da bu. Oglum 7.5 yasinda baba ogul gibi degiller. Cocugu devamli azarlar. Oglum bile babam yanimizda olmasin telefondan goruselim diyor. Bunu kendisine söylesem ben nerede hata yapiyorum demez. Her zaman verdigi cevap, sen beni evde es gibi baba gibi görmüyorsun cocuklar da gormuyor der. Tamam da sen iliski insaa ettin cocuklarla aran cok iyiydi de ben mi bozdum. Benim canimi sikan bu.

Kendisi arkadaslariyla bulusur yuruyus yapar bana gelince cocuklarin 2 side bende iken bunlari yapmak zorundayim. E o zaman sen niye varsin babalik yapmiyorsun ki.
 
+1
Ben ilk evliliğimde boşanma arefesinde gittik. Adam bize “birbirinize temas edin, fiziksel dokunun filan” dedi. Sonra benim ex “Benim seni için almıyor” dedi. Boşandık. Bitince bitiyor. Yerine o kaybolan hisleri koymak mümkün olmuyor.
Bilmiyorum ki gec mi kaliyor cogu cift gitmek icin, ondan mi ise yaramiyor…birde gecinmeye gonlu yoksa ne yapsan faydasi yok
 
Okuyunca ne kadar hakli yazmis dedim. Bu meselenin öncesi de var. Kac kez konustuk bu meselede anlasmistik. 3 4 saat kalmayacagim söz vs demisti. Verdigi sözde durmayan kendisi. Dün kendisine de söyledim madem birbirimize verdigimiz sözler gecerliligini yitirdi ilk söz de gecerliligini yitirdi. Cocuklari alip bir parka cikarmaz baskasi istese alir onun cocugunu görevi gibi götürür getirir gezdirir . Benim canimi yakan da bu. Oglum 7.5 yasinda baba ogul gibi degiller. Cocugu devamli azarlar. Oglum bile babam yanimizda olmasin telefondan goruselim diyor. Bunu kendisine söylesem ben nerede hata yapiyorum demez. Her zaman verdigi cevap, sen beni evde es gibi baba gibi görmüyorsun cocuklar da gormuyor der. Tamam da sen iliski insaa ettin cocuklarla aran cok iyiydi de ben mi bozdum. Benim canimi sikan bu.

Kendisi arkadaslariyla bulusur yuruyus yapar bana gelince cocuklarin 2 side bende iken bunlari yapmak zorundayim. E o zaman sen niye varsin babalik yapmiyorsun ki.
Çocuğunuzun söylediği çok üzücü.
Başta farklı yorumlar geldi, boşanma sebebi değil yaşadığınız dendi ama çocuğunu sürekli azarlayan, paylaşımda bulunmayan, başkası çağırınca koşa koşa giden adamın hayatınızdaki rolü ne tam olarak?

Sizi de çocukları hayatının bor parçası görmüyor, yük görüyor üstüne.
 
Back
X