Eğer eşinize bırakırsanız onları (ailesini) tepenize çıkarır. Kendi sınırınızı kendiniz oluşturun. Ama kavga gürültüyle değil. Tatlı tatlı sesinizi çıkarın. Mesela eşiniz sizi aramış ya, hemen siz de görümcenizi arayın. 'Ablacım beni merak etmişsin sağol ama ben seni uyuyorsun sanmıştım. Keşke eşimi değil de beni arasaydın öğrenirdin ' gibi.. Size tavsiyem hiçbir zaman pasif kalmayın. Sizi çok iyi anlıyorum çünkü. Özellikle erkek ailesi bu konuda çok acımasız olabiliyor. Onların sizin aranıza girmesine izin vermeyin. Madem modunuzu düşürüyor mesafeli davranın. Ama asla kavga etmeyin. (Eşinizin gözünde tamamen haksız olursunuz konu ne olursa olsun). Her zaman kibar ama mesafeli..kızlar anlatayım siz yorumlayın çünkü dışardan birinin görüşlerine ihtiyacım var.
2 gündür görümcem bizde (neden bizde kaldığına dair zerre fikrim yok, abisi zaten akşama kadar yok, akşam da genellikle odasına çekilir oyun oynar, benle arası hiç iyi değil, oğlumla da pek bi alakası yok)
benle arası da iyi değil kısaca özetleyecek olursam taa nişanlıyken bana "abim seni kullanıyor" dediği için baya bi tartışmıştık. evlendim bu kızın sürekli çok bilmiş tavırları, her şeyi ben bilirim havaları, emrivaki yaparak konuşması, insan içinde azarlaması... derken aramız baya soğudu. diğer geline de bu şekilde davranır ama o ağzını açmaya cesaret edemez, herkese aynı şekilde davranabileceğini sandı ama ben müsade etmedim, tartışmadım, kavga etmedim, sadece uzaklaştım.
onun dışında kaç kişiden arkamdan söylediği lafları duydum, bir değil iki değil. ama yine karşısına çıkıpta "sen bu kişiye neden hakkımda bunu dedin" demedim. yüz göz olmak istemedim. yine uzaklaştım sessizce.
eşimin kuzeninin eşiyle aramı bozdu, kendisine söylediğim lafı çok yanlış anlaşılacak şekilde çevirmiş kıza söylemiş gidip. kızla şuan aramız soğuk hiç olmayan bi şey yüzünden.
hamileyken de tartıştık numaramı falan sildi hakaret edip.
ve daha buna benzer şeyler.
bugünki olaya gelecek olursak, sabah hastaneye gidecektim, eşim işe gitmişti kendisi de uyuyodu, hiç girmedim odasına sessiz sedasız bebeğimle hazırlandık çıktık, otobüse bindim 5 dk geçmeden eşim aradı. neymişte neden haber vermeden seslenmeden "ben çıkıyorum" demeden çıkmışım. şok oldum. meğer kız uyanıkmış ben çıkar çıkmaz abisine liona nereye gitti falan diye mesaj atmış. seslendim cevap vermedi demiş. yememiş içmemiş ben kapıdan çıkar çıkmaz bu basit saçma mevzuyu abisine yetiştirmiş.
işin kötü tarafı eşim beni aramış bana hesap soruyor. uyuyordu dıyorum inanmıyor.
en son geçen geldiğinde de bana ikide bir "oğlun senden sıkılıyo, çocuk senin yanında sıkılıyo dersim olmasa alırdım, bak babasının yanında ne kadar mutlu gülüyo konuşuyo senin yanında öyle değil" gibi laflar edip durmuştu.
kısacası bu kız her ağzını açtığında ya laf sokar, ya birilerini öve öve anlatır bana örnek gösterir aklınca, ya bi konuda ders vermeye kalkar, ya sürekli ne yapmam gerektiğini söyler sormadığım halde, ya modumu enerjimi düşürecek laflar eder. özellikle yalnızken yapar bunu. hoş eşimin yanında yaptığı da oluyo da eşim hiç anlamıyo bile.
siz söyleyin ben napayım? eşimin karşıma geçip "ama o misafir" cümlesinin altına sığınarak sürekli onu savunmasından beni suçlamasından bıktım. ne zaman gelse benim illa canımı sıkacak bi şey söylüyo sonra ben surat asınca eşimin gözünde suçlu oluyorum. nasıl davranayım hem eşime hem ona?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?