Duygucıkmazı ablam evet kapalı olduklarını biliyordum ama kapanmak bana uzak gelmedi hiçbir zaman onu tanımadan öncede uzak gelmezdi.Şuanda ise dediğim gibi kapanmayı sorun etmiyorum sadece işimi yaparken zorlanacağımı düşünüyorum okadar,birde dayatma olması hiçbir zaman hoşuma gitmedi ve bunu söyledimde kendisine.
Yani ben o aileye girdikten sonra zaten kapanırdım sadece şart olarak sunulması hoş değil.
Son olarak 4 sene her anımda yanımda olmuş,en kötü zamanlarımda ve en iyi zamanlarımda,tabiki ayrılmak kolay değil.Yurtta yangın çıkardım ufak bir kaza dolaplar yandı erkek arkadaşım halletti,eve cıktım,eviyle evim 15 dakika arabayla,akşam bir ihtiyacım olsa sen dışarı çıkma ben getiririm der ve arar ona söylerdim kalkar evinden ne isterse kapıma getirirdi.Keza snv zamanı fotokopide not görse çeker getirirdi bana 'al bunada çalış diye' bazen bana yalvarırdı nolur geç bu dersini çok çalış,benim için çalış tamam mı diye ,bazen notum düşük gelse benden fazla üzülürdü..Benim derslerime benden çok önem verirdi ve ben hasta olsam zorla dr a götürürdü...Birgun arabamla kapının önünde kaldım araba bolzuldu servise götürdü arabayı çalışır vaziyette bana geri getirdi..
Daha okadar çok şey varkii...4 senede neler yaşadım.Bende onun için bazı fedakarlıklarda bulundum tabi,ayrılmak okadar kolay mı?
Ama herşeye rağmen şuan ayrılmak istesem bana anlayış göstericeğini biliyorum.Çünkü bu benim hayatımla ilgili değil sadece 2mizin hayatı,benim mutsuz olmam onunda mutsuz olması demek.
Sadece burda benim durumumda olan ya da bunu yakınında yaşayıp gören ablalarımdan tavsiye istedim.Daha öncede dediğim gibi yüreğim değil beni beynim düşündürüyor.Evet seviyorum ama sonu mutsuz biticekse şuan sevmemin bir anlamı olmayacak..
Bende sizden uyuşup uyuşamayacağımıza dair fikir almak istedim,Benim gibi izmirde yaşamış bir ailenin kızı böyle bir aile ile anlaşabilir mi?Ailenin iyi çıkması halinde de anlaşamaz mı?Herşey iyi insan kötü insan olmaya mı bağlı yoksa kültürel farklılıklar ve din anlayışı farklılığı önemli mi?