mucize diye adlandırırdım bu sevdayı.. hiç bitmicek sonsuzlukdan da öte olucak gibi yüreğime sığdırmıştım seni.. meğer bir kelebeğin ömrü kadar kısaymış senli olan herşey.. ayrılığa duvar örmüştün sanki gitmek sana ve bana yakışmazdı..insanların değiştiği kuralları unutmuşum senin değişebileceğini beni paramparça edip bi köşede bırakacağının tahmin bile etmezdim.. biz yokuz artık bizi adlandıran mucizeyle melekde yok ortada..insan gidenin ardından yıkılır bir yarısını kaybetmiş gibi yaşamaya çalışır eksik eksik.. nereye baksa onu görür..körelttim bu sevdayı senle beraber.. eksik eksik yaşamaya çalışmıyorum hayatı yokluğunda tam yapmaya çalışıyorum herşeyi....söylenen bütün sözcüklerin yalan olduğunu anlayıp daha bi hevesle sarılmaya çalışıyorum hayata..güvenmemeyi öğrendim insanlara sana bişeyler sunsada hayatının merkezine koymamayı öğrendim.. hayallerinde kendinden başka kmse olmamasını öğrendim.. en önemlisi gitmek isteyene kapıyı açmayı öğrendim..sayende hayattan çok şey öğrendim..sensz olmak sofradaki yemeğin tuzsuz olması gibi derdin.bende inanır mutlu olurdum.. en büyük hatayı seninle mutlu olmakda yaptım.. benden başka kmsen yoktu ben yanında olmadığımda bütün sorunları içine atıp biriktirirdin. artık yalnız kaldığında bi köşede hatırlarsın beni belki çabalarsın gelmek için yanıma belkide boşver deyip ayakta durmaya çalışırsın... gel ki gör bu sevginin köreldiğini gel ki çıktığın bu kapıdan bidaha gir demiceğimi duy gelki yaptıklarının bedelini öde istiyorum..böyle veda edip çekip gitmek istemezdim sana kendine iyi bak derdim en azından içimi rahat ettirirdim ama bunuda haketmiyosunki neden hakedesinki beni ezdirdiğin içinmi yoksa çek git dediğin içinmi kendine iyi bak demeliyim. yok hayır .sana sadece hayatta olduğun sürece bu aşkın bedelini ödiyceksin demeliyim..:a015: