evet, hiç iyi birinin kazandığını görmedim ben... nerede kötü, içten hesaplı fesat insanlar varsa hep onların yüzü gülüyor bu dünyada... bu zamana kadar hep dürüst yaşadım, iyi kötü elimden geldiğince yardımcı olmaya çalıştım herkese, ama hiç bi işim yolunda gitmiyor, etrafımda o kadar merhametli insanlar var bir tanesinin yüzü gülmüyor... ama nerede yalan dolan kumpas peşinde olan insanlar var hayret ediyorum gayet mutlular,yaptıkları tüm kötülüklere rağmen, öylesine değil gerçekten mutlular... ahireti bilmem ama burada yapılan haksızlıklar hep insanların yanına kalıyor... dünya kötülerin dünyası...
ben de oyle dusunurdum eskiden.
Ama artik oyle oldugunu dusunmuyorum.
Biz cok takarsak olmadik seyleri kafamiza herseyden cok uzuluruz.
Kotuler ise yaparlar ve uzulmezler o zaman, ama eninde sonunda acisi onlardan cikiyor.
Nerde fesat insan gorduysem eninde sonunda fesatliklari kendilerini yiyip bitiriyor.
Bence burda ilahi adalete kizmaktansa kendimizi irdelemeliyiz.
Neye ne kadar onem vermeliyim sorusunu sorup ona buna uzulmemeliyiz.
Kendi hayatimizi yasamaliyiz.
Bizi baskalari mutlu etmez.
Bizi esimiz cocuklarimiz bile mutlu etmez, biz istemedikten sonra.
Bizi ancak biz mutlu ederiz.
Birde su var tabi.
Isteriz ki kotuluk eden hemen cezasini bulsun.
Arkadaslar bunu dusunmek bile bize dusmez aslinda.
Onlari mutlu sandikca biz kendimizi yiyoruz.