Ben evden çalışıyorum. Çok yoğun bir işim yok. Kreşe giden bir kızım, bir de 2,5 aylık bebeğim var. Bazen yemek yapacak vaktim, bazen de enerjim olmaz. Akşam eşim gelir, hazırlar bir şeyler. Lafını bile etmez. Şimdi bunu anlatınca mükemmel bir özellikmiş gibi mi duruyor, bilmiyorum. Değil çünkü. Olması gereken bu. Niye hem çocuk bakıp, hem çalışıp, hem ev işlerini halledip, üstüne bir de yemek diye kendimi yırtayım? Dünyaya nefes almadan iş peşinde koşturmak için geldiysek, o zaman eşlerimiz de koşsun bir zahmet. Haaa yok, hepimiz insansak, arada koltuğa yayılıp, hiçbir şey yapmama hakkımız varsa, erkekler kadar biz de yayılabiliriz. Bence sizin hatanız eşiniz yayılırken, hala koşturmak...