- Konu Sahibi yuvarlakpopo
-
- #1
Merhaba bayanlar,böyle bir durum için yardım isteyeceğim aklımın ucundan geçmezdi.Ancak doğumumla birlikte herşey berbat gitmeye başladı.6 aylık bir yavrum var,isteyen herkesin olsun..Kayınvalidem ve kayınpeder doğumdan önce geldiler sağolsunlar 1.5 ay kaldılar ben yatak odasından çıkamadım.Kaynıvalide daha önceki konumdan haırlayanlar olacaktır yatak odama direk dalar günde 50 kez sudan bahanelerle girdi çıktı,uyarmama rağmen anlayış göstermedi herşeye karışan bir tip.Kocasından ayrı yatar,salonda uyur uykum kaçsa odaya giremem o var diye her odada biri vardı zaten,bunları yaZarken de sinirlerim bozuldu neyse.Sinirlerimin aşırı yıpranmış olduğunu bildiği halde ısrarla gitmedi halbuki kızı da aynı şehirde bizimle.Hala doğum sonrası depresyonunu atlatamadım.Telefonda bile konuşmaya tahammül edemiyorum herşeyimi bilmek istiyor,bebeğime annem bakıyor onu bile kıskanan bir tip.Annen geldi mi gitti mi ne zaman gidiyor evine? sorularıyla beni sürekli geriyor.Bebeğim geceleri onunla uyusun istiyor uyuyunca yanıma o getirip bırakacakmış! (Odaya dalması için ayrı bir sebep)Kızlar eşimin ailesini maalesef sevemiyorum, hatta nefret noktasına geldim.Kesinlikle tahammül edemiyorum bir arada olmaya.Saygı göstermeye çalışıyorum fakat aynı saygı onlarda yok.(Bu arada kayınvalidemi arkadaşları ve akrabaları sevmez)Eşim bana değer verir,biraz sinirli bir insandır fakat çabuk söner.Hiç sohbet etmeyiz,konuşmaktan hoşlanmaz.Yemek masasından yer yemez hemen kalkar,beni beklemez bile.Ortak noktamız yok sürekli tartışıyoruz hergün onlarca kez,sonra pişman oluyor yakınlık gösteriyor.Bebek olunca ikimizin de düzeni değiştiğinden birbirimize hiç tahammülümüz kalmadı.Hiç bişey yapmayız bir yere gitmeyiz,bir kahve bile içmeyiz sevmiyor gezmeyi.Benim bütün eğlencem çocuğumla avm gezmek.Başbaşa kalabilecek zamanlarımız da oluyor annem ben bakarım bebeğe siz biraz dışarı çıkın diyor ona da yok,adam sevmiyor dışarı çıkmayı,biryere gitsek bile alelacele herşey.Düzgün bir insan,dürüsttür mesela kötü bir alışkanlığı yok fakat paylaşımımız sıfır.Sadece çocuk için bu evliliği yürütmek saçma geliyor.Hiç br arkadaşıyla görüşmüyor eve davet et diyorum yanaşmıyor.Birbirimize de çok uzağız zaten çoktandır.İşi çok yoğunmuş kafası meşgulmüş öyle diyor.Çocuk olmadan önce nasıldı diyeceksiniz yine aynıydı fakat ikiye katlandı şimdi.Bu evliliği devam ettirmek için sadece bebek var.Akşam konuşacağız evliliğimizi.Ben ailesine olan duygularımı burada olduğu gibi anlatmayı düşünüyorum çünkü çok doldum.Sevmediğimi söylesem nasıl olur?Nasıl bir yol izlemeliyim?TEŞEKKÜRLER.