- 7 Kasım 2016
- 237
- 454
- 53
- Konu Sahibi Anjina Pectoris
-
- #1
Merhaba hanımlar
Konuyu uzaktmak istemiyorum kısaca anlatmaya çalışacağım.
4 aydır nişanlıyım. İlerde sıkıntı çekmemek için nişanlımla yavaş yavaş eşyaları almaya karar verdik. Beyaz eşya alacaktık. Uzak şehirlerdeyiz. Bu konuyu telefonda konuşurken ailesi duymuş. Sabah babası yanına çağırıp; ''ne gerek var masrafa , boşuna masraf olmasın birlikte yaşayalım, biz anjinayı kızımız gibi seviyoruz, hem senden beklentilerimiz var'' demiş.
Tabi nişanlım kabul etmemiş ancak olay sonrası beni aradı. Konuya '' biz evlenince ailemin yanında kalalım mı'' diye girince benim tepem attı. Haliyle açtım ağzımı.
'' kızı gibi seviyorsa getirsin kızını otuttursun yanında, kendi kızları ayrı evde rahat olsun diye düşünüyorlar el kızına gelince masraf olmasın. O zaman masraf olmasın diye evlenmeyelim herkes kendi yoluna baksın'' dedim.
Nişanlım '' onlarda birden ayrı kalmak istemiyorlar '' dedi. Hepten sinirlendim.
" O zaman evlendirmesinler oğullarını birlikte yaşayın siz, eğer bundan sonra ailen yada senden böyle bir şey duyarsam evli bile olsak o an boşanırım" dedim. Sonra nişanlım bana hak verdi , zaten onlara olmaz demiş.
Yahu ben bu insanları seviyordum, tatlı insanlar diyordum . Şimdiden başladılar.Kesinlikle bize masraf olmasın diye değil, nişanlım giderlerini karşılıyor, o gidince kendileri karşılayacak diye böyle düşünüyorlar.
Konu kapandı, beyaz eşyalar alındı fakat benim sinirim bitmiyor.
Üstüne birde kk da okuyorum bu tarz konuları , kendi kendime kuruntu yapıp deliriyorum. İçim hiç soğumadı onlara karşı. Aklıma geldikçe iliskimizi de etkiliyorum.
Geceleri düşünüp düşünüp uykularımı kaçırıyorum ilerde bize rahat vermezler diye.
Bu ruh halinden nasıl kurtulabilirim sizce? Çok mu büyütüyorum?
Konuyu uzaktmak istemiyorum kısaca anlatmaya çalışacağım.
4 aydır nişanlıyım. İlerde sıkıntı çekmemek için nişanlımla yavaş yavaş eşyaları almaya karar verdik. Beyaz eşya alacaktık. Uzak şehirlerdeyiz. Bu konuyu telefonda konuşurken ailesi duymuş. Sabah babası yanına çağırıp; ''ne gerek var masrafa , boşuna masraf olmasın birlikte yaşayalım, biz anjinayı kızımız gibi seviyoruz, hem senden beklentilerimiz var'' demiş.
Tabi nişanlım kabul etmemiş ancak olay sonrası beni aradı. Konuya '' biz evlenince ailemin yanında kalalım mı'' diye girince benim tepem attı. Haliyle açtım ağzımı.
'' kızı gibi seviyorsa getirsin kızını otuttursun yanında, kendi kızları ayrı evde rahat olsun diye düşünüyorlar el kızına gelince masraf olmasın. O zaman masraf olmasın diye evlenmeyelim herkes kendi yoluna baksın'' dedim.
Nişanlım '' onlarda birden ayrı kalmak istemiyorlar '' dedi. Hepten sinirlendim.
" O zaman evlendirmesinler oğullarını birlikte yaşayın siz, eğer bundan sonra ailen yada senden böyle bir şey duyarsam evli bile olsak o an boşanırım" dedim. Sonra nişanlım bana hak verdi , zaten onlara olmaz demiş.
Yahu ben bu insanları seviyordum, tatlı insanlar diyordum . Şimdiden başladılar.Kesinlikle bize masraf olmasın diye değil, nişanlım giderlerini karşılıyor, o gidince kendileri karşılayacak diye böyle düşünüyorlar.
Konu kapandı, beyaz eşyalar alındı fakat benim sinirim bitmiyor.
Üstüne birde kk da okuyorum bu tarz konuları , kendi kendime kuruntu yapıp deliriyorum. İçim hiç soğumadı onlara karşı. Aklıma geldikçe iliskimizi de etkiliyorum.
Geceleri düşünüp düşünüp uykularımı kaçırıyorum ilerde bize rahat vermezler diye.
Bu ruh halinden nasıl kurtulabilirim sizce? Çok mu büyütüyorum?