İs yapmasından daha ziyade kaynana ile yaşamak huzur vermiyor herşeyden önce. Kadınların kadınlar ile uyumu bu anlamda zor oluyor. Kayınpedere de çok razı değilim ama kaynanaya göre görece daha kabul edilebilir geliyor nedense. Gönül ister ki herkesin hayırlı bir ömrü olsun ve biz hep evlerinde ziyaret edelimAslında bence kayınpederden daha çok korkmanız gerekir. En azından kayınvalide bir şeylerin ucundan tutar ama geleneksel aile diyorsunuz bu nedenle sanmıyorum ki kayınpeder iş yapsın. Öyle bir durumda kayınpederin kirli donlarını yıkamak bile size kalacaktır.
Peki aynı durum anneniz ya da babanız için durum aynı olsa nasıl bir tavır beklersiniz. Onun cevabını düşünün ona göre bir yol izleyinHerkese merhaba arkadaşlar;
Yaşım 28. Bir süredir devam eden ve çok güzel giden bir ilişkim var. Kısaca bahsedecek olursam, erkek arkadaşım geleneksel bir ailede yetişmiş fakat anlayışlı, makul izahlari anlayabilen ve değişime açık biri. İlişkimiz boyunca fedakâr ve sevgi dolu. İnce düşünür, alakalıdır. Yani bir kadının bekleyeceği hemen hemen herşeyi tam anlamıyla karşılar.
Fakat şöyle bir sorunum var. Ankara'da yasiyorum. Çalışıyorum fakat çalışma saatlerim iyi olan bir mesleğim var. Gündüz evde olabiliyorum. Evlendigimizde ailesi ile ayni şehirde yaşamayacagiz. Bir ablası ve kiz kardesi Ankara'da yaşıyor sadece. Onlarda evli. Anne babası, diğer abileri, abla ve kızkardeşi başka şehirdeler ve aynı muhitte yaşıyorlar. Erkek arkadaşım anne ve babasına çok düşkün. Herhangi birinin vefatı durumunda diğerinin yanımıza gelmesini isteyebilir. Ben ise böyle bir şeye hiç açık değilim. Ailelerinde çalışan bir kadin yok. Bu durumda nasıl bir yol izlerler bılmiyorum , belki beni gözden de çıkarıp " çalışıyor bakamaz" diyerek gelmeyebilir fakat ben yine de stres içindeyim. Ailesi kendi şehrine düzenine alışmış insanlar, diğer çocukları etraflarında, yakınlarında. Fakat birinin vefatında öbürü tek kalınca bizim yanımıza gelebilir belki. Bilemiyorum. Gelse de alışkın olduğu hayat olmayacak çünkü ikimizde işimiz rahat olsa da çalışıyoruz. Çalışan kadına alışkın bir aile değil fakat yine de tedirginim. Bu konu ile alakalı konuştuk ve annem veya babam hangisi tek kalırsa ve yanıma gelmek isterse, gelsin isterim dedi. Ben de hayır gelemez demedim ama çalıştığımız için onlar için zor olacağını izah ettim. Böylece belirsiz şekilde kapandı. Ölüm hoş bir konu olmadığı için şimdiden konuşmak iyi olmuyor ve ben de açmak istemiyorum pek. Fakat aklımın bir köşesinde var. Ne önerirsiniz ?
Ben her zaman çok yakına almaktan tarafım. Ayni apartman olur altlı üstlü oturma olur. Yani bir ev gibi ama yine de özel hayatın her iki kişi için varlığını sürdürdüğü yaşam tarzını benimsiyorum. Fakat onun kültüründe yok bu, eğer bir sehirden başka şehre geldiyse bir kişi aynı evde yaşanır ya da hiç gelmez. O nedenle ileri de tek kalan ebeveyn için nasıl bir isteği olur bilmiyorum. İçim rahat değil yanımıza gelsin mi derse nasıl hayır derim bılmiyorum daPeki aynı durum anneniz ya da babanız için durum aynı olsa nasıl bir tavır beklersiniz. Onun cevabını düşünün ona göre bir yol izleyin
Taşınmak isterse kendi bilir. Benim gitmeyeceğimi iyi biliyor. Zaten öyle bir durum olur gibi görünmüyor. Kendi is alanı da buna müsait değil. Dediğim gibi birinin vefatı ile diğerinin gelmesini isteyebilir en fazla. O durumda da ne denir bilemiyorum gerçektenBir sey söyleyeceğim, burdaki cogu evlilik sorunlarini okudugunuzda, adam evlilik oncesi ask dolu ilgi dolu bir melake iken evlendikten sonra bir anda ailesine asiri düşkün, anam olmadan yasayamam tribinde birine donusuyo. Yani kimse ölmeden bile tutup yaniniza getirebilir, veya o tarafa tasinmak icin bastirabilir bilemezsiniz hic.
Acikcasi ben de istemem, ha kendi ailemden biri vefat etse digerini yanima alir miyim, evime degil ama ust katima alt katima alirim evet yalniz kalmasina izin vermem. Ama eve almak cok baska bir sey. Rahat edemez diğer eş.
İnanmıyorum sana ya.O zaman annesiz babasız birini bul.Ne kadar vicdansızca bir düşünce.Eşinin bu düşüncelerden haberi olsa da keşke seninle evlenmese.Ben şimdi hamileyim ne eziyetlerle taşıyorum daha bir sürü emek vericem ama o evlenecek ve onun eşi ya bunun annesiyle babasından biri ölürse de biri başıma kalırsa diye düşünerek yüzüme bakıcak..Allah korusun böyle senin gibi düşünen insanlardanHerkese merhaba arkadaşlar;
Yaşım 28. Bir süredir devam eden ve çok güzel giden bir ilişkim var. Kısaca bahsedecek olursam, erkek arkadaşım geleneksel bir ailede yetişmiş fakat anlayışlı, makul izahlari anlayabilen ve değişime açık biri. İlişkimiz boyunca fedakâr ve sevgi dolu. İnce düşünür, alakalıdır. Yani bir kadının bekleyeceği hemen hemen herşeyi tam anlamıyla karşılar.
Fakat şöyle bir sorunum var. Ankara'da yasiyorum. Çalışıyorum fakat çalışma saatlerim iyi olan bir mesleğim var. Gündüz evde olabiliyorum. Evlendigimizde ailesi ile ayni şehirde yaşamayacagiz. Bir ablası ve kiz kardesi Ankara'da yaşıyor sadece. Onlarda evli. Anne babası, diğer abileri, abla ve kızkardeşi başka şehirdeler ve aynı muhitte yaşıyorlar. Erkek arkadaşım anne ve babasına çok düşkün. Herhangi birinin vefatı durumunda diğerinin yanımıza gelmesini isteyebilir. Ben ise böyle bir şeye hiç açık değilim. Ailelerinde çalışan bir kadin yok. Bu durumda nasıl bir yol izlerler bılmiyorum , belki beni gözden de çıkarıp " çalışıyor bakamaz" diyerek gelmeyebilir fakat ben yine de stres içindeyim. Ailesi kendi şehrine düzenine alışmış insanlar, diğer çocukları etraflarında, yakınlarında. Fakat birinin vefatında öbürü tek kalınca bizim yanımıza gelebilir belki. Bilemiyorum. Gelse de alışkın olduğu hayat olmayacak çünkü ikimizde işimiz rahat olsa da çalışıyoruz. Çalışan kadına alışkın bir aile değil fakat yine de tedirginim. Bu konu ile alakalı konuştuk ve annem veya babam hangisi tek kalırsa ve yanıma gelmek isterse, gelsin isterim dedi. Ben de hayır gelemez demedim ama çalıştığımız için onlar için zor olacağını izah ettim. Böylece belirsiz şekilde kapandı. Ölüm hoş bir konu olmadığı için şimdiden konuşmak iyi olmuyor ve ben de açmak istemiyorum pek. Fakat aklımın bir köşesinde var. Ne önerirsiniz ?
Söyle söyle senin düşüncelerini bilsin adam bi tanesi ölürse diğerini istemem de bilsin kiminle evlendiğiniKesinlikle istemiyorum demek hoş olmuyor. O nedenle öyle dersem uzaklaşır benden. Böyle de olsun istemiyorum ailesi sonuçta. Şuan da birlikte yaşama durumu söz konusu değil, yaşamayacagizi biliyor ama biri vefat edip öbürü tek kalınca bunu talep edebilir. Tabi anne veya babasından hangisi sağ ise o gelir mi bilmiyorum sonuçta başka şehir, başka düzen ve çalışan bir gelin. Onlarda beraber yaşama var ama gelin hep evde ve onların yaşam şekline göre yaşayan gelinler oluyor. Yani okumuş çalışan daha önce olmamis
ya allahaşkina şu doğmamış çocuklarinizin sırtina bana bakacak zorunluluğunu yuklemeyin artık...tamam nice emek veriyoruz ama doğmadan onlara sormuyoruz bunu ister misin diye, tabii ki doğurduysak emek de vericez sevgi de, bu bizim gorevimiz, ana baba çocuga bakmak zorundadir ama çocuk mecbur degil bizi yüklenmeye, kendi ailesini kurduktan sonra ayni evde barindirmayaİnanmıyorum sana ya.O zaman annesiz babasız birini bul.Ne kadar vicdansızca bir düşünce.Eşinin bu düşüncelerden haberi olsa da keşke seninle evlenmese.Ben şimdi hamileyim ne eziyetlerle taşıyorum daha bir sürü emek vericem ama o evlenecek ve onun eşi ya bunun annesiyle babasından biri ölürse de biri başıma kalırsa diye düşünerek yüzüme bakıcak..Allah korusun böyle senin gibi düşünen insanlardan
ya allahaşkina şu doğmamış çocuklarinizin sırtina bana bakacak zorunluluğunu yuklemeyin artık...tamam nice emek veriyoruz ama doğmadan onlara sormuyoruz bunu ister misin diye, tabii ki doğurduysak emek de vericez sevgi de, bu bizim gorevimiz, ana baba çocuga bakmak zorundadir ama çocuk mecbur degil bizi yüklenmeye, kendi ailesini kurduktan sonra ayni evde barindirmaya
Bu kadar ince düşünmeyin, unutmayın evdeki hesap çarşıya uymaz.Herkese merhaba arkadaşlar;
Yaşım 28. Bir süredir devam eden ve çok güzel giden bir ilişkim var. Kısaca bahsedecek olursam, erkek arkadaşım geleneksel bir ailede yetişmiş fakat anlayışlı, makul izahlari anlayabilen ve değişime açık biri. İlişkimiz boyunca fedakâr ve sevgi dolu. İnce düşünür, alakalıdır. Yani bir kadının bekleyeceği hemen hemen herşeyi tam anlamıyla karşılar.
Fakat şöyle bir sorunum var. Ankara'da yasiyorum. Çalışıyorum fakat çalışma saatlerim iyi olan bir mesleğim var. Gündüz evde olabiliyorum. Evlendigimizde ailesi ile ayni şehirde yaşamayacagiz. Bir ablası ve kiz kardesi Ankara'da yaşıyor sadece. Onlarda evli. Anne babası, diğer abileri, abla ve kızkardeşi başka şehirdeler ve aynı muhitte yaşıyorlar. Erkek arkadaşım anne ve babasına çok düşkün. Herhangi birinin vefatı durumunda diğerinin yanımıza gelmesini isteyebilir. Ben ise böyle bir şeye hiç açık değilim. Ailelerinde çalışan bir kadin yok. Bu durumda nasıl bir yol izlerler bılmiyorum , belki beni gözden de çıkarıp " çalışıyor bakamaz" diyerek gelmeyebilir fakat ben yine de stres içindeyim. Ailesi kendi şehrine düzenine alışmış insanlar, diğer çocukları etraflarında, yakınlarında. Fakat birinin vefatında öbürü tek kalınca bizim yanımıza gelebilir belki. Bilemiyorum. Gelse de alışkın olduğu hayat olmayacak çünkü ikimizde işimiz rahat olsa da çalışıyoruz. Çalışan kadına alışkın bir aile değil fakat yine de tedirginim. Bu konu ile alakalı konuştuk ve annem veya babam hangisi tek kalırsa ve yanıma gelmek isterse, gelsin isterim dedi. Ben de hayır gelemez demedim ama çalıştığımız için onlar için zor olacağını izah ettim. Böylece belirsiz şekilde kapandı. Ölüm hoş bir konu olmadığı için şimdiden konuşmak iyi olmuyor ve ben de açmak istemiyorum pek. Fakat aklımın bir köşesinde var. Ne önerirsiniz ?
Haklısınız sanırım çok ince düşünüp güzel giden ilişkimi yıpratıyorum. Çalışma kısmını şunun için söyledim, genelde evde bir kadının varlığına aliskinlar. Calisan kadın evde olmaması tüm gün evde karı koca yoklar, gidip ne yapacağız diye düşünebilirler. Gerci dediğim gibi ne olacagi da belli olmaz. Sanırım zamana bırakmam en iyisi olacakBu kadar ince düşünmeyin, unutmayın evdeki hesap çarşıya uymaz.
Kimin kimden evvel öleğini de Allah bilir, annesinden babasından evvel ölen evlatlar var, kv ve kp önce ölen gelin ve damatlar var..
Ailesinde çalışan kadın olmayanlar çalışan kadının halinden anlamaz bunuda bilin, hele de işiniz ve çalışma saatleriniz rahatsa ev hanımı muamelesi bile görürsünüz
Ne ilgisi var hanımefendi ? Bakmayacagim demiyorum ki aynı evde olmak istemiyorum diyorum. Bu bakmamak demek mi ? Elbette bakarım. İkisi başka şeyler. Özel hayat denilen bir şey var. Özel hayatima müdahale edilmesinden hoşlanmıyorum. Bu bakmamak demek değil. Ayrımına varın bence. Sanırım siz çocuğu geleceğin teminatı olarak görüyorsunuz. Bu daha çirkin birsey bence. Size bakmak için aynı evde yaşamasına gerek yok. Ayrı evlerde de pek güzel bakabilirİnanmıyorum sana ya.O zaman annesiz babasız birini bul.Ne kadar vicdansızca bir düşünce.Eşinin bu düşüncelerden haberi olsa da keşke seninle evlenmese.Ben şimdi hamileyim ne eziyetlerle taşıyorum daha bir sürü emek vericem ama o evlenecek ve onun eşi ya bunun annesiyle babasından biri ölürse de biri başıma kalırsa diye düşünerek yüzüme bakıcak..Allah korusun böyle senin gibi düşünen insanlardan
Bakmak istemiyorum bile diyebilirsin, herkes kendi annesinden babasından sorumlu.Ne ilgisi var hanımefendi ? Bakmayacagim demiyorum ki aynı evde olmak istemiyorum diyorum. Bu bakmamak demek mi ? Elbette bakarım. İkisi başka şeyler. Özel hayat denilen bir şey var. Özel hayatima müdahale edilmesinden hoşlanmıyorum. Bu bakmamak demek değil. Ayrımına varın bence. Sanırım siz çocuğu geleceğin teminatı olarak görüyorsunuz. Bu daha çirkin birsey bence. Size bakmak için aynı evde yaşamasına gerek yok. Ayrı evlerde de pek güzel bakabilir
Akl-ı selim düşündüğünüz için sizi tebrik ediyorum.ya allahaşkina şu doğmamış çocuklarinizin sırtina bana bakacak zorunluluğunu yuklemeyin artık...tamam nice emek veriyoruz ama doğmadan onlara sormuyoruz bunu ister misin diye, tabii ki doğurduysak emek de vericez sevgi de, bu bizim gorevimiz, ana baba çocuga bakmak zorundadir ama çocuk mecbur degil bizi yüklenmeye, kendi ailesini kurduktan sonra ayni evde barindirmaya
Yillar yillar once tipki sizin gibi bir arkadasim da bu konuyu dert etmisti...Herkese merhaba arkadaşlar;
Yaşım 28. Bir süredir devam eden ve çok güzel giden bir ilişkim var. Kısaca bahsedecek olursam, erkek arkadaşım geleneksel bir ailede yetişmiş fakat anlayışlı, makul izahlari anlayabilen ve değişime açık biri. İlişkimiz boyunca fedakâr ve sevgi dolu. İnce düşünür, alakalıdır. Yani bir kadının bekleyeceği hemen hemen herşeyi tam anlamıyla karşılar.
Fakat şöyle bir sorunum var. Ankara'da yasiyorum. Çalışıyorum fakat çalışma saatlerim iyi olan bir mesleğim var. Gündüz evde olabiliyorum. Evlendigimizde ailesi ile ayni şehirde yaşamayacagiz. Bir ablası ve kiz kardesi Ankara'da yaşıyor sadece. Onlarda evli. Anne babası, diğer abileri, abla ve kızkardeşi başka şehirdeler ve aynı muhitte yaşıyorlar. Erkek arkadaşım anne ve babasına çok düşkün. Herhangi birinin vefatı durumunda diğerinin yanımıza gelmesini isteyebilir. Ben ise böyle bir şeye hiç açık değilim. Ailelerinde çalışan bir kadin yok. Bu durumda nasıl bir yol izlerler bılmiyorum , belki beni gözden de çıkarıp " çalışıyor bakamaz" diyerek gelmeyebilir fakat ben yine de stres içindeyim. Ailesi kendi şehrine düzenine alışmış insanlar, diğer çocukları etraflarında, yakınlarında. Fakat birinin vefatında öbürü tek kalınca bizim yanımıza gelebilir belki. Bilemiyorum. Gelse de alışkın olduğu hayat olmayacak çünkü ikimizde işimiz rahat olsa da çalışıyoruz. Çalışan kadına alışkın bir aile değil fakat yine de tedirginim. Bu konu ile alakalı konuştuk ve annem veya babam hangisi tek kalırsa ve yanıma gelmek isterse, gelsin isterim dedi. Ben de hayır gelemez demedim ama çalıştığımız için onlar için zor olacağını izah ettim. Böylece belirsiz şekilde kapandı. Ölüm hoş bir konu olmadığı için şimdiden konuşmak iyi olmuyor ve ben de açmak istemiyorum pek. Fakat aklımın bir köşesinde var. Ne önerirsiniz ?
Kendim yazdım sandım aynen dediğiniz gibi ayneenn! Benim kaynana bana akıl veriyor seven her şeye katlanmali sen sevmiyorsun oğlumu ben seviyorum diye ve bir yandan da oğlumun dokuz çocuğu olsa bosansin benim istediğim gibi goremiceksem, yasayamicksak diye.. çok seviyorlarlar oğullarını, oğullarını çocuklarından ayıracak kadar çok seviyorlar. ama kendilerini daha çok seviyorlar sadece başkasına martaval okumaktan anliyorlarlar, kendilerini gereksiz yere yuceltmekten. Onlar kendini çocuklarının ve gelinlerinin sahibi sanıyorlar. Allah serlerinden korusun.ya allahaşkina şu doğmamış çocuklarinizin sırtina bana bakacak zorunluluğunu yuklemeyin artık...tamam nice emek veriyoruz ama doğmadan onlara sormuyoruz bunu ister misin diye, tabii ki doğurduysak emek de vericez sevgi de, bu bizim gorevimiz, ana baba çocuga bakmak zorundadir ama çocuk mecbur degil bizi yüklenmeye, kendi ailesini kurduktan sonra ayni evde barindirmaya
Muhtaç birine elbet bakmak isterim bu kayınvalide- kayınpeder olmak zorunda da değil fakat dediğim gibi kayinvalidenin etrafında çocukları var bu anlamda bakıma muhtaç değil buna rağmen ısrarla evini tasini tarafını toplayıp gelirse ayrı evde bakmak isterim. Tabi bunu erkek arkadaşım istemez. Evlenmeden zaten ayni evde yaşama konusunda ki fikrimi belirttim. Fakat herşey çok ayrıntılı konuşulmuyor. Annen veya baban vefat ederse vs diye ayrıntı konuşmak hoş olmuyor. Bu sebeple bu kadar derine inmedim. Bir de zamanın ne göstereceği de belli değil. Bana şimdiden neyin sözünü verecek onu da bilmiyorum.Bakmak istemiyorum bile diyebilirsin, herkes kendi annesinden babasından sorumlu.
Biriyle sırf nikahlanıyorsun diye tüm sülalesine köle olmak zorunda değilsin.
Ayrıca kafanda herşeyi netleştirmeden evliliğe ilerleme.
Misalen ben de eşimle görüşürken misafiri çok sevdiğini ve misafir istediğini söylemişti ,bende severim demiştim, seviyordum da zaten.
Ama eşimde ki misafir aşkı o kadar ileri boyutmuş ki, şimdi misafir kelimesinden iğreniyorum.
Bana göre misafir en fazla 2-3-5 günlük olur ama eşime göre 5-6 ay...
Kv ve kp min her gelmeye bende 4-5 ay kalması..
Tüm sülalesinin çocuklu çocuklu, dedeli nineli 3-5 arabaya doluşup 15 tatilde bana kalmaya gelmesi...
Hayattan ve evlilikten tiksindim
Kısaca tükendim
Arkadaşınız adına çok üzüldüm. Fakat defalarca belirttiğim gibi bakmam demiyorum. Ayni evde yaşamak istemiyorum sadece. Tabi hayatin ne getireceği de belli olmaz. Bu sebeple şimdiden bunu konuşmak hem uygun değil hem de kesinleşecek bir konu değil haklisinjzYillar yillar once tipki sizin gibi bir arkadasim da bu konuyu dert etmisti...
Evlendiler, cocuklari oldu.
Evliliklerinin 5. yilinda trafik kazasi gecirdiler. Esi ve oglu hafif siyriklarla kurtuldu.
Arkadasimin beyni hasar gordu. Felcli ve konusma guclugu cekiyor.Korktugu gibi kayinvalidesi yanina geldi. Bakilmak icin degil, gelinine bakmak icin...24 yildir da yuksunmeden bakiyor.
Demem o ki, bu kadar uzun vadeli hesaplar yapilmaz...
Eskiden köylük yerde birlik yaşanırmış mecburluktan o da , ama evler de ona göre yapılırmış. İhtiyaca göre oda yapılırmış. Bizim oralarda oturma odası hariç içinde minik bir banyosu olmayan ev yok eski birlik kalınan evlerden. Ama yıl olmuş 2020, şartları zorlamak yerine eski düzenlerini yeni nesile yeni şartlara çivi gibi çakmaya çalışıyorlar, 3 göz evin içinde kaynanalı kayınçolu gelinli oğullu torunlu sıkış tepiş yaşama hayalleri kuruyorlar.Ben böyle bir şey düşünmemiştim ama kayınvalidem evlendikten 6 ay sonra ben ölürsem sakat kaynin ve yaşlı kayinpederin sana kalacak sen bakacaksın dedi. Başka zaman kocası ölürse herhngi bir durumda biz gelcez dedi, ben yalnız yaşayamam dedi ayrı kapı olursa anlamı ne dedi. Torunlarım yanımda büyücek dedi. Ve ben tesettürluyum ve ev benim tüm hayatım. rahatımin kaçmasına da başkasıyla yasayama da gelemem yalnızlığa alışığım . Bır de bana herkes birlikte yaşamak ister bı sen böylesin diyor ama kendi benden fena kendilerine bakmadan başkaları hakkında konuşuyorlar. Başta konuşacaktim gelmedin etmedin dedi başka zaman da zaten böylesi normal dedi. Kocam da her şeyi oteleyen yalan söyleyerek insan idare etmeye çalışan biri ona başka bana başka konuşuyor. Ve ben çok yıprandım benim asla kaldirabilcegim bir şey değil düşüncesini dahi o yüzden baştan konuşmanızı tavsiye ederim. Kadın koronayi bile fırsat bilip kocama işten cik birlikte yaşayalım demis. Birbirimizden nefret ediyoruz ama kadına göre illaki oğluyla yasiyacak. Oysa kaynanasiyla yasadigi zamanlar icin bile kocasınin adam olamamis onu o evden çıkarmadığini söylüyormuş, kuzen evliliği yapmasına rağmen çocuğunun engelli olmasını kaynanasına bağlıyomus ama bana gelince istediği gibi konuşuyor. Benim hakkımda iğrenç konuşmalarını duydum ama kadın oğluyla aynı evde yaşamak için ölür öldürür o raddede. Ben de zamana bıraktım ya da zaman neye bıraktı hiic bilmiyorum. Açıkça ypmam dedim bosanmamizi istiyor. Ana olduğu için her şeye hakkı olduğunu sanıyor. Hakaret edip saygı sevgi bekliyor. Hasta insanlardan uzak durmak gerekiyormuş yoksa onlar seni hasta edip üzerine de beni hasta ettin diyorlar. Hep ona olan sinirimle yaşıyorum.. bilmiyorum sonumuz ne olacak. Siz de kendinize güvenmediğiniz konularda insanları beklentiye sokmayın derim.kendimce
Evet kesinlikle. Dönemin şartları bugüne uygun değil. Bugüne uygun olanı, yani aynı evde olmadan da bakılır dendiğinde ise " vicdansız" damgası yiyorsunuz ne ilgisi varsa. Dediğim gibi aynı evde yaşama konusunda fikrimi kesin bir dille belirttim. Fakat annen veya baban vefat ederse şöyle olur boyle olur demek hoş gelmiyor ve bunun da garantisi yok. Bir defasında ailesinin büyük şehirde yaşamaya alışkın olmadığını söylemişti ama bilemiyorum (Ankaradayiz biz)Eskiden köylük yerde birlik yaşanırmış mecburluktan o da , ama evler de ona göre yapılırmış. İhtiyaca göre oda yapılırmış. Bizim oralarda oturma odası hariç içinde minik bir banyosu olmayan ev yok eski birlik kalınan evlerden. Ama yıl olmuş 2020, şartları zorlamak yerine eski düzenlerini yeni nesile yeni şartlara çivi gibi çakmaya çalışıyorlar, 3 göz evin içinde kaynanalı kayınçolu gelinli oğullu torunlu sıkış tepiş yaşama hayalleri kuruyorlar.
Kaynana ile yaşamanın lafını duyunca nişan atan kadınlardan ordu kurup fetih yapabiliriz. Tek siz değilsiniz yani, onu bir bir bilsinler.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?