Elhamdülillah ben evlendim ama evliliğimizin ilk gecesinde sorunlar çıktı. Şöyle ki ben daha kendi memleketimdeyken eşimle hem resmi hem de dini nikah yapmıştık İstanbul'a geldiğimiz zaman da evimiz hazır olduğu için aynı evde kalıyorduk. Ve birlikteliğimiz de oldu. Sonra eşimin memleketinde düğün olacaktı dün oldu her şey çok güzel gidiyord, düğün akşamında herkes gitti, bitti, her şey toparlandı. Ben sonradan duydum kaynanam benden habersiz daha doğrusu bütün herkese söylemiş bir tek ben bilmiyorum işte bu akşam oğlumun da gelinin de ilk yalnız kalacağı gece onların evinde hiç kimse kalamaz. (Düğün zamanına kadar kardeşlerim evimde kalıyorlardı) Hiç kimse kalmayacak, yalnız kalacaksınız dedi. Birde emri vaki bir şekilde.. Ben de hayır dedim tepkimi ortaya koydum biz zaten Orhan'la evliyiz. Düğün akşamı benim kardeşlerim burada kalacak. Çünkü ben kardeşlerimi biliyorum, başka bir yerde rahat edemezler. Neyse sonra Kaynanam benimle inatlaştı. Ondan sonra bu olay büyüdü. Sonra kayınbabam gitmiş, benim kendi babama telefon açmış. Bu olayı anlatmış abime aynı şekilde. Ben bunu duyunca çok sinirlendim. Böyle özel bir meselenin nasıl bu kadar büyütülebileceğini, nasıl böyle bir şey yapabildiklerini sordum. Yine kendilerini haklı çıkarma çabasındaydılar, kendilerini savunma çabasındaydılar. Şu an ne kaynanamla ne de kayınpederimle pek fazla konuşmak istemiyorum. Çok soğudum, çok soğukluk araya girdi. Yani böyle küçücük bir olayı nasıl bu kadar büyüttüler, gerçekten aklım almıyor. Ben sakin bir şekilde dile getirdim ama Kaynanam inat etti ki zaten biz eşimle buraya geldiğimiz zamanda kaynanam eşime demiş ki şuanlık karınla birlikte olma düğün akşamına kadar o zaman olursun yani başımdan aşağıya kaynar sular döküldü şuan duymayan kimse kalmadı bence çok kırgınım onlara ve bu yüzden de eşimle aramız biraz soğuk sanki hep annesi yüzünden