ben çok dert ediyordum ilk başlarda..annesi dobrayım diye ağzına geleni söylüyordu,nişanlıydım ilk bişey demedim..ama ikinciyide söyletmedim.saygı bi yere kadar.ben annem dedikçe o benim anneme laf attı ki annem onlar gelince ne yapacağnı şaşırır.kaynanam sürekli küser peşinde koşulsun ister...hep bir naz..ben değilim o gelin. bana bir gün bi kızı istiyomuşta ahınımı aldım deyince kayışım koptu..çok acayip bağırdım.hatta eşimde kızdı annesine. sonra düzelmedi aramız. ben 2 aylıkkende bir gün eşimi doldurmuşlar kızarak geldi yanıma.bende aradım bunları siz nasıl eşimi doldurursnz bana dedim..kayınbabam da eşime demişki bu kız boşanmak istiyor.o zaman annemlerde kaldım ama ben boşancam demedm..çıktm geldm evime .bu ev benim ben hiç biryere gitmem dedim.ama annen babanla ilgili tek laf duymak istemiyorm dedim.ya bunları anlat anlat bitmez...allahtan kocam 15 yaşından bu yana dışarda büyümüş aşırı bir düşkünlüğü yok.hiiç görüşmüyorum o arada bi iş için sadece yao şehire gittiğinde yanlarına uğruyor.hiç sormuyorum bile...ben 27 yaşında bugüne dek tek kişiyle sorun yaşamadım,bunlar 27 yılın acısını çıkarttı....ama ezdirmedim kendimi ezdirmemde...Allah hepimize yardm etsin