Çocuğunun hareketli zamanları, bir de hamilesin üşenmen çok normal. Bütün konularında kendine yüklenme halindesin. Bence artık bundan vazgeç. Anneliğini, kadınlığını, sevgini, ev hanımlığını vs sorgulama. Olduğu kadar olsun her şey. Çünkü zor gerçekten zor. Tek çocukla da zor. Bak akşamdan beri çocuğun kıyafetlerini ayırıp dolabını düzeltmeye çalışıyorum ben orayla uğraşırken kızım arkadan dağıttığı için bir dolabın içinden ancak çıktım. Arada istekleri de bitmiyor anne kitap oku anne oyun oyna , anne mama ver, meme ver derken eee ben akşamdan beri mutfağa elimi sürmedim , az önce kahvaltı yapabildim ve akşam da artık mutfağa girişirim yarın da eşimle temizliği hallederiz. Ben kötü bir anne değilim yetersiz değilim elimden geleni yapıyorum çünkü. Ama dışarıdan birisi görse der ki bu kadın akşama kadar eşinde kumanda yatmış hiç iş yapmamış evini b*k götürüyor. Benim uğraşımı görmez , çocuğum muhtemelen bir yabancının yanında pısıp oturacağı için onun ne kadar hareketli olduğunu ve bana nefes aldırmadığını da bilmez. Çevre ve insanlar bu kadar acımasızken biz kendimizi sevelim yaa aferin diyelim kendimize. Çok iyisin bugünü de atlattın diyelim. Sen de de kendine bunu.