Sabah sabah da elalem, dış kapının mandalı birinden aile içi ilişkimize enfes yorum geldi..
Aslında direk benim yaşadığım olaya değil isyanım. Ülkede genel bir problem bu. Uzun oldu baya isterseniz hiç okumayın :)
Kv konusu diye geçmesin kayıtlara :) İnsanların had bilmezliği asıl mesele.
Sık konu açan biri değilim malum. Ama evlendiğimden bu yana alttan alta uygulanan pasif baskı yüzünden içimi dökmek istedim..
Kv oğlumuza bakıyor. Aynı sokakta oturuyoruz. Sabah gelip akşam evine gidiyor. Kp yok boşandılar..
Şu detayı da atlamayayım kv çok depresif ruh hali olan biridir. Gerek baba faktörü yüzünden zor geçen çocukluğu, gerek o psikolojinin evliliğine yansımasıyla zorlaşan yıllar falan onu baya yıpratmış. Antidepresansız yaşayamaz öyle söyleyeyim. Oturaklı, saygılı biridir. Zaten aksi olsa bu kadar içiçe olmazdım..
Torun sevgisi, tüm gün kendini dinlemeden bir bebekle ilgilenmek ona çok iyi geldi. Herkes de farketti bunu. Sonra bu yaştan sonra çocuk baktırıyorsunuzcular atlamasın :)
Ben de tahmin etmezdim ama gayet iyi bakıyor. Resmen arkadaş oldu ona. Kv bakmasaydı işten ayrılacaktım..
İlk baktığı kış haftaiçi bizimle kaldı. Eski evine 10 dakikalık vesait vardı gitmek zor geliyordu, evi sobalıydı vs.
İşin kötüsü o dönem cumartesi de çalışıyorduk. Eşimle aynı firmadayız. Cumartesi evine gidip, pazar akşamı eşim getiriyordu. Artık 2 gün dinlenebiliyor. Ayda bir akşam dışarı çıkarsak bakar bir de..
Benim de o dönemler hem hala hafif meltem şeklinde hissedilen lohusa sendromu, hem bebekle çalışma hayatı, hem de kv ile 7/24 aynı ortamda bulunmaya alışma sürecim zor oldu. O detaya pek girmeyeceğim.
Kısaca klasik anne kontrolü ama kendi öz annem olmayınca söylenenlerin batma durumu, biraz mecburen sineye çekme zorunluluğu ve eşimle tek bir akşam başbaşa kalabilme hali..
Ona da zordu tabi. Hem 50 yaşından sonra çocuk bakmak, hem 75m2 evde salonda koltukta yatmak, senelerce istediği saatte yatıp kalkan biri için zor olmuştur.
Nitekim son 2 kıştır yakınımızda oturuyor. O da biz de bu şekilde daha rahat ediyoruz. İki tarafa da iyi oldu oğlu da yakından ilgilenebiliyor sonuçta. Kv de akşam kafa dinlemek istiyor haliyle. Kirasına yardım ediyoruz.
Gelelim kv ile alakası olmayan bugün ki olaya. Geçmiş zamanda savunmak zorunda olduklarıma benzer.
Şirket çalışanı ara ara ayak üstü sohbet ettiğimiz bir abi. Kart basıp giderken öyle iki laf ettik ben giderken "kv sizinle mi kalıyor?" dedi. "Hayır sabah geliyor" dedim.
"Niye sizinle kalsın" dedi.
İç çektim "ne oluyor yalnız kalınca? biz öyle rahat ediyoruz bundan kime ne?" dedim.
Güldü. Ben de "ya sabır" dedim devam ettim.
Hiç susamam. Fazlasını derdim de ortam müsait değildi. Bu ilk diyalog değil ve ara ara olunca insanı sinir ediyor.
Benim her zaman savunduğum şey Allah muhtaç etmesin elden ayaktan düşmediysem kimseyle kalmam. Elden ayaktan düşersem o zaman düşünürüz :)
Bir yerde yalnız bir anne varsa illa ki evli çocuğuyla oturması farz mıdır?
Bir kadın yalnız yaşayamaz mı?
Ailesiyle yaşamayan evlat hayırsız evlat mıdır?
İnsanı kendinden şüphe ettiriyorlar. Ki kv ye sorsan bizden çok memnundur da..
Ne zaman anlayacak insanlar üstüne vazife olmayan şeye karışmamayı?
Birine cevap veriyorsun bir başkası başlıyor..
