Xperia merhaba,
Genelde ayrılık boşanmayla ilgili konulara yazmaktan imtina ederim (ne güzel kelime yaw) çünkü insan böyle konularda etki altında kalmadan, başkalarıyla karşılaştırma yapmadan sindire sindire karar vermeli. Farklı fikirler görmek çok faydalı bazı arkadaşlar sağolsun mantıklı bakış açıları sunuyorlar ama forum kültürünün cilvesi işte üç tane makul yorum okuyacağım diye on tane faydasız yorumu da (ben olsam peheyy mahkemede soluğu alırdım, benim kocişim hiç böyle şeyler yapmaz bana vs) beraberinde okuyoruz ve ister istemez insanın beyninde yer ediyor.
Sana yazıyorum çünkü anlattığın hisler bana çok tanıdık. Aniden çok aşık olmak, hemen bağlanmak, onu gerçekten tanımak yerine görmek istediğin gibi görme eğiliminde olmak, hızlıca evlenmeye karar vermek, ailenin tedirgin olması, evlendikten sonra biraz onun maskesini düşürmesi biraz benim görmek istediğim kişi olmadığını kabullenmem (ne toyluk halbuki), önce hayal kırıklığıyla çok çok çok üzülmek, sonra çok üzülmek sonra sadece üzülmek en son da artık o kadar üzülmemek, benim daha çok fedakarlık yapmam, onun rahata bindirmesi ayrılalım blöfleri yapması, iyi zamanlarımız da var hep kötü değiliz ki diye hemen karar verememek, belirsizlikten korkmak, bu arada önce güvenin sonra saygının bitmesiyle ve onun en son ayrılalım blöfüyle benim evden çıkıp gitmem üç hafta içinde de boşanmam.
Üzerinden 9 ay geçti, 40 hafta falan. İlk haftalarda boğazımdaki o yumruğun kaybolmasıyla gelen bir huzur, haklı olmanın verdiği vicdan rahatlığı, sevginin suistimal edilmesi güvenin kırılmasıyla enayi gibi hissetmenin verdiği öfke, iyi kötü bir karar vermiş olmanın verdiği kafa rahatlığı, iyi günleri hatırlayınca gelen özlem, en en en önemlisi de izzeti nefsimin zarar görmesinin verdiği bir acı (saygı bu yüzden çok önemli). Bu hisler vardı hepsini aynı anda hissettim ama inan bunlar yine de evliliğin o son dönemlerinden çok daha kolaydı çünkü ruhum eskisi gibi acı çekmiyordu. Bi kere vicdanım çok rahattı. Zamanla o hisler de birer birer azaldı zaten, normal hayata devam ettim. Eşim önceleri burnundan kıl aldırmıyordu sonradan aylarca çok pişmanım yeniden deneyelim dedi (param biterse gönderirsin hesap da vermem egosuna sahip bir adam da sonradan köpek gibi pişman olur).
Bense tek bir saniye bile pişman olmadım çünkü o kadar haklıydım ki.
Sana ikimizin de geçtiği o yolları, bir de benim yaşamış olduğum bir tık sonrasını anlatmaya çalıştım. Zaten ne olacaksa olsun aşamasına gelmişsin, bundan sonra daha fazla uğraşma dert edinme bırak ne olacaksa olsun. Emin ol su akıyor yatağını buluyor. Temenni etmem ama hayat bu ya boşanırsanız o aşamadan ve sonrasından hiç korkma. Şu anki tatminsizlikten daha kötü değil çünkü, evet çok acı çekiyorsun ama sonra bitiyor.
Allah yardımcın olsun