Bende 11 yıllık evliyim, çocuk yapmak için evlenmemiştik zaten. Anaç bir yapım yok, ne eşim ne ben yolda durup çocuk seven bıcır bıcır tipler değiliz malesef, hatta gürültü patırtı olunca offf diyoruznitekim ben 5-6 yıl korundum, sonra eşim askere gitti geldi, ve artık yaşım geçiyor telaşı sardı yaş 30 oldu çünkü. Hani olacaksa olsun zamanı geçmeden dedik ama olmadı. Sonra doktorlar tedaviler falan nedensiz infertilite, en zoru, en anlaşılmaz olanı, belki de kaderde yazılmamış olması. İki yıl üstüste tedaviler yapıldı nasıl kabustu şimdi düşünüyorum da...olmadıkça hırslanıyorsun, hedefe kitlenmiş durumdasın ve hayalkırıklıkları, dünyanın sonu gibi hissetmeler...eee o kadar ilaç kullanınca insanlıktan çıkıyorsun tabii.
Her neyse sonra ben birden bire her şeyi bıraktım tedavidir, yumurtlama günüdür hepsi bitti...Tekrar eski normal insan halime döndüm.
Önceden nasıldısam öyleyim şimdi. Şu an isteyip istemediğimden bile emin değilim. Olursa eyvallah ama olması için çabalama şimdi çok uzak.
Evliliğime gelince farklı anlatılmaz bir evliliğim var. Etrafımda gördüğüm kimsenin ki gibi değil. Belki çocuk olmadığı içindir. Bu kadar yıldır severek, sayarak, birlikte çok güzel zaman geçirerek giden bir evlilik garip belki ama :) olabiliyor bu.
Daha daha çok anlatırım ilerleyen günlerde
Ohh tam benim bölümüm merhaba bayanlaarrHerkese merhaba,
her tür konularin konusuldugu ve tartisildigi bir KK`da, cocuksuz kadinlarin bölümüde olmasi gerektigini düsünüyorum.
Burada cocuklari olmayan, her ne nedenden dolayi hic fark etmez, sadece kendi aramizda dertlesip, tartisip ve hayatin güzel yanlarini yasamasini bilen, pozitif paylasimlara, her cocuksuz kadini davet ediyorum.
Merhaba kızlaar ben 27 eşim 33 yaşında yaklaşık 3 senedir de evliyiz.Ben profesyonel turist rehberıyım eşimde diş doktoru.Üniversitede tanıştık ve evlendik..Eşim benim çocuklardan hazmetmediğimi biliyor(Yani baskasının tombiş bebeklerini seviyorum hatta verseler tüm gün severim ama benim olsun istemiyorum o sorumlulugu almaya kesınlıkle cesaret edemıyorum) ama buna rağmen şu ara tutturdu çocukta çocuk diye yaşı gelmiş baba olmak en doğal hakkıymış falan filan.İşim gereği zaten çocuk yapıp büyütecek konumda değilim sürekli seyahat ediyorum yurtdışı-yurtiçi farketmiyor bazen eve bir hafta gelemediğim oluyor.O çocuga da yazık değil mi ilgisiz büyüyecek üzülüyorum yani.Ben biraz işkolik biriyim çocuk için de kariyerimi bırakıcak biri değilim buralara gelene kadar ailemin emeği ayrı benim emeğim ayrıydı yani.Sizce haksız mıyım? Siz ne yapardınız benım durumumda olsaydınız?Herkese merhaba,
her tür konularin konusuldugu ve tartisildigi bir KK`da, cocuksuz kadinlarin bölümüde olmasi gerektigini düsünüyorum.
Burada cocuklari olmayan, her ne nedenden dolayi hic fark etmez, sadece kendi aramizda dertlesip, tartisip ve hayatin güzel yanlarini yasamasini bilen, pozitif paylasimlara, her cocuksuz kadini davet ediyorum.
Aminnn Rabbim insallah gönlunuzun muradini versin. 15 yil hic kolay degil. Benimde 4 yildir bir bekleyisim var tabi sizin yaninizda lafi olmaz belki. Allah kucagimizi bos birakasin isteyen herkesinkinideHerkese merhabalar,uykularımın kaçtığı gecelerden biri daha.. 15 yıllık bir evlilik bitmek bilmeyen çocuk özlemi... bir tüp bebek denemesi sonucu dış gebelik geçiriyorum şuan,benim için bir mucize bu bunada şükür çünkü hiç hamile bile kalmadım ilk defa oluyor dış gebelikmiş ama olsun.. Rabbim kimseyi çocuksuzlukla imtihan etmesin ,yaşayan bilir
Bende bir çocuksuz kadınım kocam eve gelince ev sessiz birbirimizi ne kadar memnun etsek de hep bir hasretimiz var bi yanımız hep eksik. Eltilerimin çocuklarıyla görüntülü konuşur. Biz çocuklu bir eve gidince çok severiz onları ama onu çocuksevince görüyorum ya ben artık yoruldum. Kocamda yoruldu çocuk beklemekten. Çok zor böyle beklemek. Ve benim ailem uzakta hiç gelmezler kaldığım şehire bir aileye hasretimHerkese merhaba,
her tür konularin konusuldugu ve tartisildigi bir KK`da, cocuksuz kadinlarin bölümüde olmasi gerektigini düsünüyorum.
Burada cocuklari olmayan, her ne nedenden dolayi hic fark etmez, sadece kendi aramizda dertlesip, tartisip ve hayatin güzel yanlarini yasamasini bilen, pozitif paylasimlara, her cocuksuz kadini davet ediyorum.
Aynen sizden bu cevabı duymak bile aklımda kalan o söylentileri susturuyor. İyiki bu sohbet konusunu açmışsınız. Çocuksuz kadın olmakda bir güçtürBen önceden çok problem ediyordum çocuksuz olmayı yeni yeni uzlaştım artık. Çocuğunda olsa belli bir yaştan sonra çekip gidiyor. Kendi düzenini kuruyor. Şu an Allah’a şükür bana değer veren bir hayat arkadaşım var. Allah nasip ederse beraber yaşlanırız ve birbirimize yeteriz diye düşünüyorum. Allah çocuk yazdıysa olur, yazmadıysa da kadere isyan etmenin anlamı yok.
Eşimle ben çocuk istemedik yok çocuğumuz. Ama bile isteye karar vermiş olsak da sadece ikimiz baş başa sıkılırdık sessiz evde. Kedilerimiz var ve kalabalık gürültülü hareketli bi ev bizimki onlar sayesinde. Siz de bir kedi ya da köpek sahiplenmeyi düşünmez misiniz? Eşinizle ortak şefkat gösterebileceğiniz üstüne düşeceğiniz konuşacağınız eğleneceğiniz bir varlık olur. İleride çocuğunuz olduğunda ona da arkadaşlık eder.Bende bir çocuksuz kadınım kocam eve gelince ev sessiz birbirimizi ne kadar memnun etsek de hep bir hasretimiz var bi yanımız hep eksik. Eltilerimin çocuklarıyla görüntülü konuşur. Biz çocuklu bir eve gidince çok severiz onları ama onu çocuksevince görüyorum ya ben artık yoruldum. Kocamda yoruldu çocuk beklemekten. Çok zor böyle beklemek. Ve benim ailem uzakta hiç gelmezler kaldığım şehire bir aileye hasretim
Eşimin iş yerinde sahiplendiği bir köpek yavrusu var. Bende yeni tanıştım ve gerçekten de dediğiniz gibi çok iyi geliyorEşimle ben çocuk istemedik yok çocuğumuz. Ama bile isteye karar vermiş olsak da sadece ikimiz baş başa sıkılırdık sessiz evde. Kedilerimiz var ve kalabalık gürültülü hareketli bi ev bizimki onlar sayesinde. Siz de bir kedi ya da köpek sahiplenmeyi düşünmez misiniz? Eşinizle ortak şefkat gösterebileceğiniz üstüne düşeceğiniz konuşacağınız eğleneceğiniz bir varlık olur. İleride çocuğunuz olduğunda ona da arkadaşlık eder.
Yazılanları merak ettim gireyim dedim bu mesaja güldümmerhaba bende 8 aylık evliyim eşim çocuk istemiyor ben bazen olsun istiyorum bazen olmasın çünkü sorumluluğu çok fazla, herhalde çocuksuz kadınların en büyük problemi çevre baskısı. Kilom aynı elbette bazen bir kilo alıp veriyorumdur ama büyük bir değişiklik yok. Ama inanlar hamile olup olmadığımı sormak için sürekli kilo mu aldın sen deyip duruyorlar ve bu sinirimi psikolojimi bozuyor, hamile değilim diye pankart yazıp dolaşacağım valla
Hiç istemediğinizi evlenmeden önce söylediniz mi?bende 2 senelik evliyim, cocugum yok ve istemiyorumda.
20 gün önce apantisim patladi ve hastahanede kalmak zorunda kaldim, o günden beri cocuk düsüncesi iyice uzaklasti beynimden.
tekrar hastaneye yatmak düsüncesi dahada soguttu beni.
maalesef ki bu düsüncemi ne esime ne aileme anlatamiyorum ve sIKinti cekiyorum.
esim zorlamiyor beni, ama hic cocuk istemiyorum dedigimde sacmalama diyor sakasinada olsa.
gercekten cok zor bi durum...
Sizi ve sizin gibileri tebrik etmek istedim. Gerçekten bir çocuğa yetemeyecegi halde çocuk yapan insanları anlamıyorum. Ben çocuk hastası bir insanım ölüyodum çocuklar için. Ona rağmen 1 yaşında bebeğim var pandemi ve cocuk bakımı ev işleri değişen hayatım çok bunaldım. Geçenlerde bı konu açtım orada yıprandım bunaldım diye dert yandım diye bı taslamadiklari kaldı. Her insan yorulabilir bu alabilir ama anne bunalamaz çocuğum beni bunalttı diyemez çünkü. Böyle bir hakkınız bile yok düşünün. Sanki çocuğuma eziyet ediyorum demişim gibi o da kadar neşe dolu sevgi dolu ilgili bir anneyim kii. Zaten bu yüzden bebeğim ilgi manyağı oldu. Bı de ilgilenme bırak kendi kendine oynamayı yaşamayı ogrensin diyen kesim var Cook zor annelik cookk. Bir çocuğa yetemeyecek insan kesinlikle yapmamalı . Fakat eşiniz sacmalama diyormuş inşallah ona evlilikten önce söylemişsinizdir çünkü öteki türlü eşinize çok büyük bir haksizlikbende almanyadanim
benim en büyük nedenim bencilligim galiba.
Özgürüm... Kimseye bagli degilim esimden baska ve bunu bi daha kaybetmek istemiyorum.
Ömür boyu hayatimi baska birine adamak düsüncesi cok ürkütücü.
O cocuk dogdugu andan itibaren hicbirsey eskisi gibi olmaz asla. ne evliligin, ne esinle iliskin, ne ailenle iliskin...
tüm hayatin tek o canlinin etrafinda dönecek, herseyi o yönlendirecek ben degil...
bide simarik bi cocuk olursa kafam cekmez benim, cok sabirsiz bi insanim gürültüye patirtiya gelemiyorum.
yanimda biri yüksek sesle konussa bile rahatsiz oluyorum... tüm gece aglayan bi bebege nasil katlanirim bilmiyorum...
Herkes kendi cocugun olursa baska olur, dayanirsin diyor ama ben buna kesinlikle inanmiyorum cünkü kendimi taniyorum.
Ben keyfim ve özgürlügüm konusunda fedakar bi insan degilim, anca bi süre dayanirim ondan sonra depresyona girerim.
Ahh yarama tuz bastınızHerkese merhaba,
her tür konularin konusuldugu ve tartisildigi bir KK`da, cocuksuz kadinlarin bölümüde olmasi gerektigini düsünüyorum.
Burada cocuklari olmayan, her ne nedenden dolayi hic fark etmez, sadece kendi aramizda dertlesip, tartisip ve hayatin güzel yanlarini yasamasini bilen, pozitif paylasimlara, her cocuksuz kadini davet ediyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?