Buyrun...Terapi Grubumuz :))

atlantis .!.:

oyun oynuyorlar sanki hırs mıdır nedir ben de çözemiyorum bir türlü, çocuklukta görülür ya çok istediği bir oyuncak ya da eşya alınana dek gözyaşı döken, alındığında ise bir köşeye atanlar... sanki yetişkin bedenlerine rağmen çocukluklarında sıkışıp kalmışlar gibi, belki de yalnızca bir fetih gibi görülüyoruz bazen

Genişletmek için tıkla...

insan elde ettiğinin nankörü elde edemediğinin delisidir çok doğru laf.
bu arada şu bayram msjını bende yaşadım.
toplu mesajmıydı bilemiyorum.
bekliyodum aslında silmicem numaranı demişti.face.ten silemem onca ay profiline uzaktan baktım kısıtlı şekilde bir msj bekledim gelmedi dedi.
profiline bakmazsam yapamam bile dedi ama niye gitti kendi halime gülüyorum artık
onların hep bir alternatifleri var aslında olmayabilir yapamayabilirim diyede bakıyolar bir taraftan bence.
biz yaşadıklarımızın büyüsüyle kıyıdan anlamadan yavaş yavaş ayrılıyoruz bir bakıyoruz okyanusun tam ortasındayız sonunda yalnızız.
onlar hiç gelmemişler.

nev81 .!.:

Ya biz de öyle olursak,biz de yaralarımızı saralım derken başka yüreklerde yara açarsak,düşünmesi bile kötü.Benim sevdiğim de aldatılmış,aldatılma kompleksi olduğunu söylemişti bir keresinde.Bırakın fiili,gözle bile başkasına değmedim,ne oldu mükafatı,facede en basit kızlarla yazışmalarına şahit olmak ayrılışımızın ertesi günü.Yani aldatılmanın acısı,aldatmakla mı çıkarılır;hasta bu insanlar normal kesinlikle değiller...

Genişletmek için tıkla...

bu kadar acı çekerken aynı zulmü bir başkasına reva görmeyiz, sanmıyorum, Allah da bizi o kadar yoldan çıkarmasın inşallah. karşıma insanlar çıkıyor, çevremdekiler birileriyle tanışmam için ısrarda bulunuyor ama sanki kapanmamış bir hesabım var gibi onunla, o hesap kapanmadan kimseyle karşı karşıya gelip konuşmayı bile düşünmüyorum, can yakmaya gerek yok, canım bu kadar yanarken... hepimiz bence bu saatten sonra daha da hassas olacağız bu konularda... huzurlu ve güzel bir gece seninle olsun, iyi uykular...

atlantis .!.:

anlamakta gerçekten güçlük çekiyorum, tamam başlardaki heyecan, ilgi azalabilir zamanla ama sevgi bakidir; hayat gailesine dalınca eskiye oranla o jestler de azalır ama saf ve samimi duygular varsa insan kopamaz gibi geliyor bana ya da ben çok romantik düşünüyorum, bugünün ilişkilerinden kopuk yaşayıp filmlerdeki, romanlardaki gibi sevginin/ aşkın sürekliliğine yürekten inanıp kendimi kandırıyorum bilemiyorum... biz sorguluyoruz, anlamaya, anlamlandırmaya çalışıyoruz karşı taraf zorluk gördüğünde kısmet değilmiş/ denedik olmadı diyip gidebiliyor, akıllarına geldiğimizde ise ya anlamsız bir mesaj geliyor ya da bir şekilde uzaklaştırabiliyor o düşünceleri zihninden, kadın- erkek farkı mı bu yoksa gerçekten sevginin kıymetini bilmekle mi alakalı anlamadım gitti...

Genişletmek için tıkla...

çok güzel konuştun yine. evet sevgi bakidir. o ilk günlerin heyecanı elbette gidecek, o jestler azalacak( bize kalsa gitmez de, neyse!) ama sevgi bakidir. ben şunu anladım ki gerçekten sevmemiş. yüreği yanmamış anlıyor musun? filmlerde romanlarda belki idealize edilen bir aşk var.ama biz film karakteri miyiz, bak nasıl seviyoruz film roman falan deyince birden jane austen okuyasım geldi. teselli olurdum bir parça

blackk_swan .!.:

çok güzel konuştun yine. evet sevgi bakidir. o ilk günlerin heyecanı elbette gidecek, o jestler azalacak( bize kalsa gitmez de, neyse!) ama sevgi bakidir. ben şunu anladım ki gerçekten sevmemiş. yüreği yanmamış anlıyor musun? filmlerde romanlarda belki idealize edilen bir aşk var.ama biz film karakteri miyiz, bak nasıl seviyoruz film roman falan deyince birden jane austen okuyasım geldi. teselli olurdum bir parça

Genişletmek için tıkla...

belki çok okuduk, çok izledik ve film/ roman kahramanlarına öykündük, boyumuzun da ölçüsünü aldık izlediğim fimlerde hep alt metin arardım insanlarda bir alt metin aramamam gerektiğini kavradım, o hataya da çok düşmüştüm. düz bakmak gerekiyor işte dümdüz, çocukluk sancılarına, yaşadığı acılara yorarken hoyratlığını ve sevgiyle şefkati pekiştirip duygularımı daha derinden yaşamaya çalışırken adamın tek derdinin doyumsuzluk olduğunu anladım. bu kadar basit işte, sevmemiş heyecan gibi gelmiş başta. bana hep senin gibi bir insan benimle nasıl olur/ olabilir mi derdi demek ki onu denemiş sevgimi görünce de emeline ulaşıp başka yerlerde doyum aramaya devam etmiş... hatta kısa süre önceye dek aslında beni çok sevdiğini ama korktuğunu falan düşünüyordum yani yine bir alt metin giriyor devreye neyse ki kendimi kandırmaktan vazgeçtim. bu arada roman diyince benim de aklıma dostoyevski'nin budala'sı geldi. oradaki prens mişkine hayrandım, iyiliğinden ve saflığından ötürü budala ünvanı alacak kadar temiz bir ruhu olan karakter, benimkini de başlarda ona benzetirdim hayatımın en büyük yanılgısını yaşamışım

yüreği olanın, kalbi atanın gerçekten sevmeyi bilenin yanar yüreği be black, senden önceki ilişkisine takılıyorsun ama sen onun sana yaptığını yapar mıydın sevmenin ne olduğunu bilirken, için yanarken başkasının içini yakmaya gönlün razı gelir miydi bir de öyle düşün bence... sevmeyi bilmeyen insan sevemez, sevdiğini sanır sadece...

kızlar yazdıklarınızı okudum da sevmek ne kadr zormuş.. ben aşık olduğumu ayrılınca anlamıştım işte on ay boyunca da unutamadım bi arkadaş bu on ay nasıl ayrı kaldıysan bundan sonra da kalırsın demiş. bende bu on ay da ne akıtacak gözyaşı ne de canımda can kaldı fotoğrafına hala ne güzel gülüyor diye bakıyorum ama iş tekrar birleşmye gelince yaptıklarnı unutamıyorum. bugüne kadr hep mantığımla hareket ettim ama artık yapamıcam sanırım onu düşününce boğazıma takılan yumrulardan bıktım usandım artık..

MonaRoza .!.:

insan elde ettiğinin nankörü elde edemediğinin delisidir çok doğru laf.
bu arada şu bayram msjını bende yaşadım.
toplu mesajmıydı bilemiyorum.
bekliyodum aslında silmicem numaranı demişti.face.ten silemem onca ay profiline uzaktan baktım kısıtlı şekilde bir msj bekledim gelmedi dedi.
profiline bakmazsam yapamam bile dedi ama niye gitti kendi halime gülüyorum artık
onların hep bir alternatifleri var aslında olmayabilir yapamayabilirim diyede bakıyolar bir taraftan bence.
biz yaşadıklarımızın büyüsüyle kıyıdan anlamadan yavaş yavaş ayrılıyoruz bir bakıyoruz okyanusun tam ortasındayız sonunda yalnızız.
onlar hiç gelmemişler.

Genişletmek için tıkla...

ne kadar güzel bir benzetme yapmışsın. çok haklısın. birlikte çıktığımızı ve yürüdüğümüzü sandığımız yolculukta bir bakıyoruz ki yanımız boş. bak ben o yüzden tek başıma aldım valizimi çıktım yola çizelgemde

Araf...Sanırım şu anda kaldığım duruma verilebilecek en güzel isim...
Sabah 11'de gözümü açtım.Acıyla değil;yani en azından 4 aydır sabah gözümü her ilk açtığımda duyduğum acıyla değil,ama garip bir sızıyla.Duygularım çok karışık.Hayatımda çok nadir bu kadar çeşitli duyguyu birarada yaşamışımdır.
Huzur:Geçen 4 ay süresi içinde ne hale geldiğini,saçlarının beyazladığını,gözlerimin içine bakarken nasıl elinin ayağının dolaştığını ve edenin bulduğunu bir kez daha anlamanın huzuru...Beraberken,beraberliğimizi zehir edenlerle alakasını kesmiş olduğunu;söylediklerimi bir bir yaşamış olduğunu bilmenin hafifliği...
Şüphe:10 ay boyu Ona hiç yanlış yapmadım.Ne O'nda öncem vardı,ne O'ndan sonra.Bunu hep bildi,biliyordu ama kıymet bilmedi.Ve hatta bunu hatırlatmak zorunda kaldığım anlarda,başına kakmakla suçladı.Daha ben hayatından çıkar çıkmaz ailesinden,akrabalarından çekmeye başlamış.Dediğim herşey ortaya çıkmış tamam.Ama bu kadar farklı gelişinin,bu kadar koşarak gelişinin bir sebebi olmalı.Yani aile dışında.Çünkü zaten o zaman dediklerimin O da farkındaydı.Denediğini düşünüyorum,başka birileri ile başlamayı denediğini;tanıklık ettiği şeylerden sonra neyi kaybettiğini anlayarak bana koştuğunu düşünüyorum.His yalnızca.Pişmanlıksa da yaşadığı,kirli bir pişmanlık bence...
İkilem:4 ay acının dibine vurdum tabiri caizse,kilo kilo gözyaşı döktüm desem abartmış olmam.Yalnızlaştım.En yakın dostlarımı bile görmek,seslerini duymak istemiyordum.Herşeye-herkese-düzene-zihniyete öfkeliydim resmen.Bugünse her zaman beni deli eden esnafın bağırışları,tepemde zıplayan komşumun çocuğu bile gülümsetti beni.Hangisini seçicem,ne yapıcam?
Korku:Ailemi üzmekten çok korkuyorum.Gerçekten eminim herkesin ailesi kıymetlidir ama çok özel bir ailem var.Tertemiz bir geçmişleri,parmakla gösterilen bir yaşam tarzları,küçüğünün büyüğünün duyduğu sonsuz bir saygı var.Nasıl yaparım?Sevdiğimin annesi bu çevrede pek iyi bilinen bir kadın değil.Tamam küçük yerlerde bu tarz dedikodular çok vardır ama,doğrulayan çok insan var.Babası ayrı bir facia;her yerde baka hanımları,farklı farklı illerde ortada kalmış çocuklar...Bu uçurum beni öldürüyor...
Özetleyim mi?O'nsuzken mutsuz ama huzurluyum,O'nlayken mutlu ama huzursuz...O'nsuzken hayatımın tadı yok,O'nlayken fikrimin-beynimin.Başım çatlayacak gibi.Herşey bu kadar zor olmak zorunda mıydı...

nev81 .!.:

Araf

Özetleyim mi?O'nsuzken mutsuz ama huzurluyum,O'nlayken mutlu ama huzursuz...O'nsuzken hayatımın tadı yok,O'nlayken fikrimin-beynimin.Başım çatlayacak gibi.Herşey bu kadar zor olmak zorunda mıydı...

Genişletmek için tıkla...

ne yaman çelişki değil mi? işte benim gerçeğim de tıpkı böyleydi. sana bu noktada söyleyebilecek hiçbir şey bulamıyorum. tam bir araf..

Günaydin kizlar, gecmisi okuyup geldim,
nevcim seni inan anliyorum,
hepimiz anliyoruz bence, cünkü hepimiz az cok ayni seyleri yasadik, Apayni!
bu duygulari taniyorum,
bu korkuyu, ha ben ikilemde kalmadim o ayri konu, bittiyse tamamen bitti, tamamen bitirdim, oda öyle tabi..

Ona dönersen mutlu olurmusun ? iste bunun garantisi yok, Huzurun olurmu ? Iste buna garanti verebilirimki olmiyacak.
Ne Akrabalari, nede annesi sizi rahat birakmiyacak, hele annesi, tepenizden ayrilmiyacak buna kalibimi basarim.
Ki zaten ona döndügün an ayni seyler tekrar bastan basliyacak,
bu adamin seni savunabilecek güce sahip olduguna inanmiyorum,
bu vefaya sahip degil, degiller..
Allahim hakkimizda en hayirlisini versin ve tez zamanda kurtarsin seni bu kararsizliktan.
Inan bana insani en cok kararsizlik bitirir/öldürür.
En kisa zamanda net bir karar vermen dilegiyle



(ben aylarca yasadim o kararsizlikla,
dilimle ayrildim ama baglari koparamadim hergün konustuk,
aylarca soguktu bana karsi, aylarca biliyordum bitmesi gerektigini,
aylarca dua ettim allaha, nolur hayirli degilse uzaklastir onu benden, sogut kalbimi, gitsin.. diye
en sonunda ayrildim evet, ayrilik cok koymadi bana, cünkü ben ayrildim, benim kararimdi, onunla farkliydik, mutlu olamazdik bu yüzden ayrilmistim,
ama sonradan ögrendiklerim beni daha cok yikti tabi o ayri konu..)

geçtiğimiz yıl da kısa süreli bir ayrılığımız olmuştu, tahammülümü zorladığı dönemlerde uzak kalma çabalarım ya da... baktım ki onsuz çok acı çekiyorum ve o da acı çekip gözyaşı döküyor, beni seviyor kimi sorunlarımıza rağmen onunla olmaya karar vermiştim yeniden çünkü ne huzurum vardı onsuz ne de mutluluğum... şimdi düşünüyorum da en fazla 3-4 ay gözyaşı döker, hiç olmadı 1 yıl ağlar ama unuturdum belki bugüne dek onu. o an acı çekmemek için ya da hislerimin yoğunluğu ile ona dönmeseydim daha büyük yıkım da yaşamamış olurdum. velhasıl kelam; nev çok zor bir karar aşamasındasın, sen kararını verdikten sonra zaten kimse seni etkileyemez, ama lütfen şunu da gözet kendi sevgisinden ziyade senin ona duyduğun sevgiyi özleyen ve zamanında istemeden de olsa seni kalbini kırmış birinin değişebileceğine gerçekten inanıyor musun? sular durulduğunda, ona yine koşulsuz sevgini sunduğunda ne görüyorsun ilersinde? aile konusu da çok hassas. ailem onu asla istemedi babamla aylarca mücadele ettim ve tüm bunları bilmesine rağmen istemeden bir hafta sonra terk edip gitti bu adam beni, çünkü bencil, çünkü kendinden başka hiçbir şeyi düşünmeyen biri, karşısındakinin emeklerini hiçe sayabilecek kadar kıymet bilmez ve canı istediğinde yine arayıp soracak kadar densiz biri. aileme de mahçup oldum haliyle ve onlar beni uyarmıştı, maalesef aileler bir sorun görüyorsa ilişkide biz ne kadar karşısında dursak da sonunda onlar haklı çıkıyor...

blackk_swan .!.:

ne yaman çelişki değil mi? işte benim gerçeğim de tıpkı böyleydi. sana bu noktada söyleyebilecek hiçbir şey bulamıyorum. tam bir araf..

Genişletmek için tıkla...

Alimin birine sormuşlar:''Cehennemden daha kötü bir yer var mıdır?''Düşünmüş ''vardır'' demiş.''Cehennemden daha kötüsü,cennetle cehennem arasında kalmaktır...''İşte o hesap.O'nla da olmuyor,O'nsuz da olmuyor.Hatta bir ara ciddi ciddi psikolojimin bozulacağından korktum.Onsuzluk mu daha çetin,Onla bir hayat mı ah bir bilebilsem...

HurremSultan2012 .!.:

Günaydin kizlar, gecmisi okuyup geldim,
nevcim seni inan anliyorum,
hepimiz anliyoruz bence, cünkü hepimiz az cok ayni seyleri yasadik, Apayni!
bu duygulari taniyorum,
bu korkuyu, ha ben ikilemde kalmadim o ayri konu, bittiyse tamamen bitti, tamamen bitirdim, oda öyle tabi..
Ona dönersen mutlu olurmusun ? iste bunun garantisi yok, Huzurun olurmu ? Iste buna garanti verebilirimki olmiyacak.
Ne Akrabalari, nede annesi sizi rahat birakmiyacak, hele annesi, tepenizden ayrilmiyacak buna kalibimi basarim.
Ki zaten ona döndügün an ayni seyler tekrar bastan basliyacak,
bu adamin seni savunabilecek güce sahip olduguna inanmiyorum,
bu vefaya sahip degil, degiller..
Allahim hakkimizda en hayirlisini versin ve tez zamanda kurtarsin seni bu kararsizliktan.
Inan bana insani en cok kararsizlik bitirir/öldürür.
En kisa zamanda net bir karar vermen dilegiyle
(ben aylarca yasadim o kararsizlikla,
dilimle ayrildim ama baglari koparamadim hergün konustuk,
aylarca soguktu bana karsi, aylarca biliyordum bitmesi gerektigini,
aylarca dua ettim allaha, nolur hayirli degilse uzaklastir onu benden, sogut kalbimi, gitsin.. diye
en sonunda ayrildim evet, ayrilik cok koymadi bana, cünkü ben ayrildim, benim kararimdi, onunla farkliydik, mutlu olamazdik bu yüzden ayrilmistim,
ama sonradan ögrendiklerim beni daha cok yikti tabi o ayri konu..)

Genişletmek için tıkla...

Benim beraberliğimi de ben bitirmiştim.O acaba mutlu olur muyduk sorusu da öldürüyor insanı bu kararı verdikten sonra.İşin ilginç tarafı,O'nunla çok mutluyum.Yani beraberken dünyanın bütün yükü üzerimden kalkıyor sanki.Ama kendimle kaldığımda,içimdeki huzursuzluk beni öldürüyor.Yani biz beraberken de böyleydi.İçimi kemiren bişeyler var ama koyamıyorum adını...Ayrılık 4 ay bu derece acı vermeseydi,bu arafta kalmazdım sanıyorum.Acıdan korkuyor insan...
Canım sen gerçekten çok sağlam bir duruş göstermişsin.Hele ki ayrılıktan sonra duydukların,ne kadar acı verse de kararının doğruluğunu sana ispatlamış.İnsan tahmin ettiklerinin çıkmasına üzülmüyor da,o verilen emeklere yanıyor değil mi...

atlantis .!.:

geçtiğimiz yıl da kısa süreli bir ayrılığımız olmuştu, tahammülümü zorladığı dönemlerde uzak kalma çabalarım ya da... baktım ki onsuz çok acı çekiyorum ve o da acı çekip gözyaşı döküyor, beni seviyor kimi sorunlarımıza rağmen onunla olmaya karar vermiştim yeniden çünkü ne huzurum vardı onsuz ne de mutluluğum... şimdi düşünüyorum da en fazla 3-4 ay gözyaşı döker, hiç olmadı 1 yıl ağlar ama unuturdum belki bugüne dek onu. o an acı çekmemek için ya da hislerimin yoğunluğu ile ona dönmeseydim daha büyük yıkım da yaşamamış olurdum. velhasıl kelam; nev çok zor bir karar aşamasındasın, sen kararını verdikten sonra zaten kimse seni etkileyemez, ama lütfen şunu da gözet kendi sevgisinden ziyade senin ona duyduğun sevgiyi özleyen ve zamanında istemeden de olsa seni kalbini kırmış birinin değişebileceğine gerçekten inanıyor musun? sular durulduğunda, ona yine koşulsuz sevgini sunduğunda ne görüyorsun ilersinde? aile konusu da çok hassas. ailem onu asla istemedi babamla aylarca mücadele ettim ve tüm bunları bilmesine rağmen istemeden bir hafta sonra terk edip gitti bu adam beni, çünkü bencil, çünkü kendinden başka hiçbir şeyi düşünmeyen biri, karşısındakinin emeklerini hiçe sayabilecek kadar kıymet bilmez ve canı istediğinde yine arayıp soracak kadar densiz biri. aileme de mahçup oldum haliyle ve onlar beni uyarmıştı, maalesef aileler bir sorun görüyorsa ilişkide biz ne kadar karşısında dursak da sonunda onlar haklı çıkıyor...

Genişletmek için tıkla...

Çok haklısın çok.Benimki kaplumbağanın 4 ay ağır ağır yol alıp,4 aydan sonra ocağın altını açık unutmuşum diyip geri eve dönmesine benzedi.Kaçınılmaz sonu,ayrılığı ertelemekten başka ne olur ki yeniden başlamak...

nev81 .!.:

Alimin birine sormuşlar:''Cehennemden daha kötü bir yer var mıdır?''Düşünmüş ''vardır'' demiş.''Cehennemden daha kötüsü,cennetle cehennem arasında kalmaktır...''İşte o hesap.O'nla da olmuyor,O'nsuz da olmuyor.Hatta bir ara ciddi ciddi psikolojimin bozulacağından korktum.Onsuzluk mu daha çetin,Onla bir hayat mı ah bir bilebilsem...


Benim beraberliğimi de ben bitirmiştim.O acaba mutlu olur muyduk sorusu da öldürüyor insanı bu kararı verdikten sonra.İşin ilginç tarafı,O'nunla çok mutluyum.Yani beraberken dünyanın bütün yükü üzerimden kalkıyor sanki.Ama kendimle kaldığımda,içimdeki huzursuzluk beni öldürüyor.Yani biz beraberken de böyleydi.İçimi kemiren bişeyler var ama koyamıyorum adını...Ayrılık 4 ay bu derece acı vermeseydi,bu arafta kalmazdım sanıyorum.Acıdan korkuyor insan...
Canım sen gerçekten çok sağlam bir duruş göstermişsin.Hele ki ayrılıktan sonra duydukların,ne kadar acı verse de kararının doğruluğunu sana ispatlamış.İnsan tahmin ettiklerinin çıkmasına üzülmüyor da,o verilen emeklere yanıyor değil mi...

Genişletmek için tıkla...

Ah o emekler, ah o bosa giden 2 sene !
O zorluklar, döktügüm gözyaslari,
bunlarin hesabini nasil verecek bilmiyorum,
en kötüsüde bunlarin hicbirinin kiymeti bilinmedi,
hepsi unutuldu,
onun sorunlu hallerini ben cektim,
depresyonda gibi, psikolojisi bozuk hallerini ben cektim,
benimle duruldu o, benimle mutlu oldu,
benden önce mutlu degildi, ben mutlu ettim onu, ben sevdim onu, sevilmeyi benimle ögrendi,
ama iste yetmedim ona yetemedim,
kendi secimini yapti, gitti 3 ay tanidigi kizi secti benim yerime,
ama benimle mutlu oldugu kadar, onunla mutlu olmasin insallah !
Mutsuz olsun demiyorum, ama bendeki mutlulugu onda yakaliyamasin.
Ömür boyuda olsa, aklinin bi kösesinde kalayim,
iste bunu istiyorum

nev81 .!.:

Benim beraberliğimi de ben bitirmiştim.O acaba mutlu olur muyduk sorusu da öldürüyor insanı bu kararı verdikten sonra.İşin ilginç tarafı,O'nunla çok mutluyum.Yani beraberken dünyanın bütün yükü üzerimden kalkıyor sanki.Ama kendimle kaldığımda,içimdeki huzursuzluk beni öldürüyor.Yani biz beraberken de böyleydi.İçimi kemiren bişeyler var ama koyamıyorum adını...Ayrılık 4 ay bu derece acı vermeseydi,bu arafta kalmazdım sanıyorum.Acıdan korkuyor insan...
Canım sen gerçekten çok sağlam bir duruş göstermişsin.Hele ki ayrılıktan sonra duydukların,ne kadar acı verse de kararının doğruluğunu sana ispatlamış.İnsan tahmin ettiklerinin çıkmasına üzülmüyor da,o verilen emeklere yanıyor değil mi...

Genişletmek için tıkla...

sorun aslında tam olarak bu, şimdi içinde bulunduğun durumu daha iyi anlıyorum, birlikteyken herşey kusursuzdu ve somut da bir neden yoktu son aylarımızda huzursuz olmam için ama inanır mısın aileler anlaştı, herşey çok güzel gidiyor, o çok sevgi dolu istemeye gelecekler sadece 3 gün kalmış, ağlıyorum sebebini bilmeden sanki cehennemi yaşıyorum ama o kadar kör ki gözüm aşktan başka birşey de düşünemiyorum ayrılığı aklıma bile getiremiyorum çünkü güçsüzüm, 1.5 yıl öncesine dek varlığından bile haberdar olmadığım biri sanki mutlu olmamın tek koşulu olmuş onca acıya rağmen. inan ilişki içindeki o huzursuzluk sebepsiz değil, bazen sezgilerimiz bize birşeyler anlatmak istiyor da biz bastırıyoruz kendimizi kandırmaya devam ediyoruz.

sisifosu bilir misin yunan mitolojisinden... tanrılar tarafından lanetlenmiş ve sonsuza dek bir kayayı dağın en tepesine taşımakla cezalandırılmış bir kral. ne acı ki cezası bununla da sınırlı değil o kaya tam tepeye ulaştığında ellerinden kayıp gidiyor ve sisifos yeniden aşağı inip o kayayı tepeye taşımaya çalışıyor, sonsuz bir azap, kısır döngü. şimdi baktığımda onunla olmak için verdiğim mücadeleyi tam da sisifosa benzetiyorum. mutluluğun doruğuna da ulaşsam yeniden elimden kayıp gideceğinin bilgisi hep saklıydı içimde ve beni kemiren bunun farkındalığıydı. eğer sorunlarımızı aşarsak mutlu oluruz, eğer o değişirse mutlu oluruz, eğer sevgimin kıymetini anlarsa daha özenli davranır vs. o eğerler maalesef asla gerçekleşmiyor ve seni sarmaşık gibi sarıp karanlığında boğan insanın zehriyle yalnızca kendinden veriyorsun, yitip gidiyorsun. ben de diyorum ki keşke o gün ben ayrılsaydım, hayatımı cehenneme benzettiğimde, keşke o kadar güçlü olsaydım en azından bu kadar onurum kırılmazdı, ailemin onuru kırılmazdı...ona beni terk etme hazzını yaşatmasaydım bir de...

HurremSultan2012 .!.:

Ah o emekler, ah o bosa giden 2 sene !
O zorluklar, döktügüm gözyaslari,
bunlarin hesabini nasil verecek bilmiyorum,
en kötüsüde bunlarin hicbirinin kiymeti bilinmedi,
hepsi unutuldu,
onun sorunlu hallerini ben cektim,
depresyonda gibi, psikolojisi bozuk hallerini ben cektim,
benimle duruldu o, benimle mutlu oldu,
benden önce mutlu degildi, ben mutlu ettim onu, ben sevdim onu, sevilmeyi benimle ögrendi,
ama iste yetmedim ona yetemedim,
kendi secimini yapti, gitti 3 ay tanidigi kizi secti benim yerime,
ama benimle mutlu oldugu kadar, onunla mutlu olmasin insallah !
Mutsuz olsun demiyorum, ama bendeki mutlulugu onda yakaliyamasin.
Ömür boyuda olsa, aklinin bi kösesinde kalayim,
iste bunu istiyorum

Genişletmek için tıkla...

Zerre şüphen olmasın ki,duyacaksın.Daha bunun hiç istisnasını görmedim.Pişmanlıkla anılarınızın ayaklarına kapanacak,sen sabırla bekle...

atlantis .!.:

sorun aslında tam olarak bu, şimdi içinde bulunduğun durumu daha iyi anlıyorum, birlikteyken herşey kusursuzdu ve somut da bir neden yoktu son aylarımızda huzursuz olmam için ama inanır mısın aileler anlaştı, herşey çok güzel gidiyor, o çok sevgi dolu istemeye gelecekler sadece 3 gün kalmış, ağlıyorum sebebini bilmeden sanki cehennemi yaşıyorum ama o kadar kör ki gözüm aşktan başka birşey de düşünemiyorum ayrılığı aklıma bile getiremiyorum çünkü güçsüzüm, 1.5 yıl öncesine dek varlığından bile haberdar olmadığım biri sanki mutlu olmamın tek koşulu olmuş onca acıya rağmen. inan ilişki içindeki o huzursuzluk sebepsiz değil, bazen sezgilerimiz bize birşeyler anlatmak istiyor da biz bastırıyoruz kendimizi kandırmaya devam ediyoruz.

sisifosu bilir misin yunan mitolojisinden... tanrılar tarafından lanetlenmiş ve sonsuza dek bir kayayı dağın en tepesine taşımakla cezalandırılmış bir kral. ne acı ki cezası bununla da sınırlı değil o kaya tam tepeye ulaştığında ellerinden kayıp gidiyor ve sisifos yeniden aşağı inip o kayayı tepeye taşımaya çalışıyor, sonsuz bir azap, kısır döngü. şimdi baktığımda onunla olmak için verdiğim mücadeleyi tam da sisifosa benzetiyorum. mutluluğun doruğuna da ulaşsam yeniden elimden kayıp gideceğinin bilgisi hep saklıydı içimde ve beni kemiren bunun farkındalığıydı. eğer sorunlarımızı aşarsak mutlu oluruz, eğer o değişirse mutlu oluruz, eğer sevgimin kıymetini anlarsa daha özenli davranır vs. o eğerler maalesef asla gerçekleşmiyor ve seni sarmaşık gibi sarıp karanlığında boğan insanın zehriyle yalnızca kendinden veriyorsun, yitip gidiyorsun. ben de diyorum ki keşke o gün ben ayrılsaydım, hayatımı cehenneme benzettiğimde, keşke o kadar güçlü olsaydım en azından bu kadar onurum kırılmazdı, ailemin onuru kırılmazdı...ona beni terk etme hazzını yaşatmasaydım bir de...

Genişletmek için tıkla...

Ayrılmandan korkusundan aklınca erken hamle mi yaptı acaba,bir an aklıma bu geldi.Arkadaşımın babası,sevgilisi ile evlenmesine izin vermiyordu.İkisi de perişandı.Nihayet baba ikna oldu,rızam yok ama seviyorsan arkandayım dedi.2 yıllık mücadeleden sonra,tam da bu cümleyi duyduktan 2 gün sonra terketti arkadaşımı.Sebep neymiş,zaten o ayrılmasa bile arkadaşım Ondan ayrılacakmış birgün,sonları yokmuş.Kolu kesmektense eli kesmek daha iyiymiş.Bu adamların böyle garip hastalıklı egoları olabiliyor...

benim sevgime çok güvenirdi, ayrılabileceğimi düşündü mü bilmiyorum ama eğer böyle bir düşünceyle hamle yapsa bile bu kadar hesaplı kitaplı olabilmek de çok adice:s arkadaşının durumu da çok tuhafmış. burada duyduklarım okuduklarım... sadece kendimi sanıyordum bu kadar saçma, akıl dışı olaylar yaşayan... yalnız değilmişim bunu da bilmek ne acı. sanırım egoyla ilgili bir sorun bu. onay alana dek kendilerini parçalıyorlar ve onay geldiğinde rahata ermenin huzuruyla terk ediyorlar en çok da yaptıklarının yanına kar kalması canımı yakıyor. aylardır yaşadığımı bile hissedemezken ben o muhtemelen gezip tozuyor belki birileriyle görüşüyor. ne kırdığı kalbin ne de yaptıklarının karşılığında hiçbir acı, vicdana azabı duymadan...

atlantis .!.:

benim sevgime çok güvenirdi, ayrılabileceğimi düşündü mü bilmiyorum ama eğer böyle bir düşünceyle hamle yapsa bile bu kadar hesaplı kitaplı olabilmek de çok adice:s arkadaşının durumu da çok tuhafmış. burada duyduklarım okuduklarım... sadece kendimi sanıyordum bu kadar saçma, akıl dışı olaylar yaşayan... yalnız değilmişim bunu da bilmek ne acı. sanırım egoyla ilgili bir sorun bu. onay alana dek kendilerini parçalıyorlar ve onay geldiğinde rahata ermenin huzuruyla terk ediyorlar en çok da yaptıklarının yanına kar kalması canımı yakıyor. aylardır yaşadığımı bile hissedemezken ben o muhtemelen gezip tozuyor belki birileriyle görüşüyor. ne kırdığı kalbin ne de yaptıklarının karşılığında hiçbir acı, vicdana azabı duymadan...

Genişletmek için tıkla...

İşte sır burda.Acıya nokta koyamamamızın sebebi bu yanılgı.İstisnasız hepimiz günlerini gün ettiklerini,belki uçuşarak yeni bir aşk yaşadıklarını düşünüyoruz.Bunun acısı,hazmedememek,O'nu başka bir bayanla hayal etme kabusu;acımızı noktalamıyor,yaranın kabuğunu kaldırıyor.Oysa bayramın 1. günü karşıma gelen adam tam bir enkazdı.Face'sine baktığımda acıdan eser görmediğim,listesine hayat dolu kızların günaşırı dahil olduğu adam;karşımda sensiz tükendim diyordu.Aslında doğru süreç,Onların yeni arayışlara girmeleri.Çünkü ancak kıyaslama yaptıkları anda anılarımızın ayaklarına kapanıyorlar.Kimi yalvarışlarla dönüyor benim olayımda olduğu gibi,kimi açık kapı yokluyor Black-Swan'ın olayında olduğu gibi,kimi evlenip gidecek ve hergün eşinin gözlerinde Sultan'ı arayacak.Kimimizin ahı erken çıkacak,kimimizinki geç.Ama illa ki çıkacak.Atlantis,senin boşluğunu dolduracak tek bir hemcinsin var mıdır yeryüzünde,mümkün değil.Çünkü bin kere de evlense bu adamlar,bin kere de deneseler;bu sevilme duygusunu bir daha asla yaşayamayacaklar.Biz O'nlara en büyük cezayı hayatlarından çıkmakla verdik...

nev81 .!.:

İşte sır burda.Acıya nokta koyamamamızın sebebi bu yanılgı.İstisnasız hepimiz günlerini gün ettiklerini,belki uçuşarak yeni bir aşk yaşadıklarını düşünüyoruz.Bunun acısı,hazmedememek,O'nu başka bir bayanla hayal etme kabusu;acımızı noktalamıyor,yaranın kabuğunu kaldırıyor.Oysa bayramın 1. günü karşıma gelen adam tam bir enkazdı.Face'sine baktığımda acıdan eser görmediğim,listesine hayat dolu kızların günaşırı dahil olduğu adam;karşımda sensiz tükendim diyordu.Aslında doğru süreç,Onların yeni arayışlara girmeleri.Çünkü ancak kıyaslama yaptıkları anda anılarımızın ayaklarına kapanıyorlar.Kimi yalvarışlarla dönüyor benim olayımda olduğu gibi,kimi açık kapı yokluyor Black-Swan'ın olayında olduğu gibi,kimi evlenip gidecek ve hergün eşinin gözlerinde Sultan'ı arayacak.Kimimizin ahı erken çıkacak,kimimizinki geç.Ama illa ki çıkacak.Atlantis,senin boşluğunu dolduracak tek bir hemcinsin var mıdır yeryüzünde,mümkün değil.Çünkü bin kere de evlense bu adamlar,bin kere de deneseler;bu sevilme duygusunu bir daha asla yaşayamayacaklar.Biz O'nlara en büyük cezayı hayatlarından çıkmakla verdik...

Genişletmek için tıkla...

allahım sen o günleri görmeyi nasip et yarabbim. amin.