merhaba kızlar konuyu gorunce hemen atladım ..
bende okadar zor bir dönem gecırıyorumkııı bir okadarda guzel tabkii ama bazen cocugumaaa yetemıyormuyum dıye dusunuyorum..
babanne bakıyordu .kreşe basladı 19 aylık henuz ben calısyorum haftasonu evdeyım ama yınede sankı yeterınce cocuguma vakıt ayıramıyormusum gibi gelıyorrr.
tabı bunun yannda ev işlerinede yetemıyorum yardımcım yok aılem uzakta k.v hiç yardım istemıyorum allah hepımızee kolaylık versin...
hoşgeldin canım,bebeğini Allah size bağışlasın inşallah,
işler hep yarım malesef burdan da okuduğun gibi,
bir de ailen de uzak,çok zor senin için
Allah yardımcımız olsun gerçekten..
bebeğinin kreşte akranları var mı?Nasıl bakılıyor?
merhaba anneler..konu tam benlik olmuş..oğlum 2,5 aylıktı çalışmaya başladığımda hayatımın en zor zamanlarıydı.gerçi hala öyle ama elden ne gelir.işim çok iyiydi.hamilelikten önce terfi almıştım.onları geçtim tabi de maddi imkanlar zorunlu kıldı çalışmamı.eşimin ailesinin geliri yok.ev kendimizin ama iki evi birden göçindiriyor olunca çalışmam şart oldu.oğluma babaannesi bakıyor.aynı binada olmamız bebeğim içnde bizim içinde avantaj oldu.başlarda çok ağladım.çünkü klolay sahip olmadım oğluma.öncesinde bir bebeğimi karnımda kaybettim.oğluma hamile kaldığımda doğuma kadar her gün iğne oldum.anlıcanız zor bir gebelik geçirdim.başlarda düşündüm bu kadar zor sahip oldum ama ben 2,5 aylıkken bırakıp gidiyorum diye.ama sonra dedimki çalışmasan ne olacak.tmm yine geçinirdik belki ama oğluma ihtiyaçlarını istediğim gibi karşılayamazdım.bir çok şey eksik kalırdı.geleceği için birikim yapamazdım.ben de böyle avuttum kendimi ne yapayım.ama çalışıyorum diye yorgunum deyip oğlumu hiç ihmal etmedim.hala daha akşamları servisten erken inip,oğluma günlük köy yumurtası alıp eve öyle giderim.sabah erken kalkıp mutlaka kahvaltısını kendim yaptırırım.akşamları gelince üzerimi bile değiştirmeden yemeğini yediririm.ev işlerini,yemeği falan o uyuduktan sonra yaparım ki onunla vakit geçirebileyim.bende böyle vicdanımı rahatlatıyorum belki ama çalışmak zorunda olunca en azından içinde bulunduğum şartları en iyi şekilde değerlendirmeye çalışıyorum kendimce.
birde benim egoistçe belki ama en büyük korkum hala daha ya oğlum beni babaannesine tercih edersedir.sonuçta bütün gün onunla.ama Allahtan maşallah diyim beni görünce herkesi unutur.biraz karışık oldu yazdıklarım ama ne bileyim insan üzülüyor.kendi istediğim gibi bakıp yetiştiremiyorum , gün boyu koklayıp saati düşünmeden oynayamıyorum diye.daha fazla yazmıyım yoksa ağlıcam valla...herkese iyi geceler.
canım benim annelik ne zor ne güzel değil mi,
burda hepimiz ne yazarsak yazalım bu sonuca varıyoruz,
herşey onlar için,
herşey onlarla güzel,
bu tercih meselesini ben de içten içe yaşamıyor değilim,hatta eşim daha çok yaşıyor inan,
ama daha dün konuştuk eşimle,sonuçta onlar bizim evlatlarımız,bizden ayrı kalamazlar,bizden çok kimseyi gerçek manada sevemezler,
yeterki Rabbim bize sağllık versin..
aslında evet hamilelikten kaynaklı duygu karmaşası yaşıyorum sanırım
eşimde senin gibi söylüyor zaten çocuklar kreşe başlayınca sende işe başlarsın
istersen ara sıra yine gelirsin felan diyor en güzeli böyle olacak sanırım
doğumdan sonra zorda olsa çocuklarımın tadını çıkarmak istiyorum artık
herşeyden bir süreliğine vazgeçip sadece çocuklarımın olmak istiyorum
meryemcim nasılsın tatlım?
