Çalışmak İstemiyorum :((

valla üç senedir çalısıyorum 8 ayklık evlıyım kendımı calısmadan dusunemıorum evde oturmak bana gore deıl aksam gıdıorum yemegımıde yapıorum temızlıgımıde yapıorum elımden geldıgınce evet yorucu oluo ama ben kocam bana para versın dıe bekleyemem ztn borc öduoruzz kocıs tek basına yapamaz 57 yasına kadar calıscam YA DUZGUN bı ıs olmadıktan sonra kadınların calısmasını bende yıpratıcı buluorum ama üniversiteyı bıtırıp evde oturup cocuk bakan kadınları hıc anlamıorum hayat sadece cocuktan ıbaret deıl....
 
 


Valla tebrik ederim bende sizinle aynı görüşteyim. 24 yaşındayım ve 5 yıldır çalışıyorum .aaa ne kadar gençsin niye şikayet ediyosun diyen varsa anlatayım , inanılmaz insanlarla çalışıyorum , anlayış yok ...seni hiçbir zaman bayan olarak görmüyolar ki beyin yorgunluğu yetmiyomuş gibi bide bu insanları çekmek zorunda kalıyoruz. kendimizi yıpratıp duruyoruz şimdi çalışmak zorundayım ama evlenince inşaallah evimde otururum ve elaleme hizmet edeceğime eşime ederim ağzımızın tadı olur:2::2::2::2:
 
çalışmak ayrı bi deert evde oturmakta öyle boş boş oda sıkıntılı benım durumum daha vahim sanırım ama bende çalışmak istemıyorum
 
çalışmak para kazanmanın dışında benim için başka birşeydir. kendimi daha yararlı hissediyorum.
mesela işten ayrılıp kendi ofisimi açacağım dönemde yaklaşık 1 ay kadar evde oturmak zorunda kalmıştım. kendimi o kadar gereksiz ve aydasız hissetmiştimki. akşama kadar hergün temizlik yapmıyorsun. akşama kadar bğr sürü gereksiz program tv kapalı kalıyor o yüzden müzik filan açardım. hazır evdeyim deyip, sabahtan mutfağa girip akşama kadar çeşit çeşit yemeklar pastalar börekler yaptım. e anam bir kez yapsan zaten onları bitirmek kaç gününü alıyor hepi topu 2 kişisin çok sıkıcı gelmişti resmen psikolojim çökmüştü. akşam olsunda eşim gelsin diye bekliyordum her akşm yatarkende bugünümde bomboş geçti hiç birşey yapmadı resmen ölü bir gündü derdim

ama şu an o kadar mutluyum ki, çevremdeki hiç kimse beni işe geldiğim için şikayet ettiğimi duymamıştır ki 1,5 saat yolumun sürdüğü yerlerde bile çalışmış olmama rağmen hem eşim için birşeyler yapıyorum ona güzel yemekler (3 çeşit olmuyor ama tek çeşit bile bizi memnun ediyor ), hem gün içersinde mükelleflerimden memnuniyetlerini belirten sözler duymak beni hoşnut ediyor. diyorum ki evet ben bugün iyi bişiyler yaptım şu kişileri memnun ettim ... bu çok başka bir duygu. para kazanmak kazanmamak bambaşka birşey ama ben çalışarak eşim dışındaki insanlarada faydam dokundukça kendimi daha iyi hissediyorum işte o zaman diyorum ben iyiki varım iyiki doğmuşum
 

kesinlikle katılmadığım tek şey çalışmayan kadınların çalışan kadınları eleştiriyor demenizdir hiç öyle bişey yok tam tersi çalışan kadınlar hep takdir edilir ve takdir edilmesi de gerekir zaten benim kızdığım nokta çalışmayan kadınları eleştiren insanlardır birbirimizi sen çalışıyosun sen çalışmıyosun diye eleştirmeye hakkımız yok diye ben o yazıyı yazdım ücretten bahsetmemin sebebi ise tabiki işe girer girmez yüksek maaş alınmayacağını herkes bilir zaten ama günümüzde şartların kadınları zorlaması yada evli bayanları zorlaması bi gerçek hatta bazı işletmeler evli bayanları işe almak dahi istemiyor daha uzun saat çalıştırmak için. bi örnek verim bazı insanlar fazla mesai yapsanız bile mesai parasını almayı bırakın maaşınızı doğru düzgün alamıyor ve işinden ayrılmak durumunda kalıyor uzun uzun anlatacak örnekler çok var ama bukadar uzatmicam 16 senedir çalışıyorum demişsiniz çalışmayan kadınlar da hayatı boyunca çalışmamış insanlar değil dir bence bi şekilde çalışma hayatından ayrılmış insanlardır yada benim için öyle
çalışma hayatınızda daha da başarılı olmanızı dilerim
 
ben ikisinin de tadına baktım üniversiteyi bitirdiğim zaman özel sektörde işe başladım ve aman Allah'ım yıllarca bunun için mi uğraşmışım ben dedim ? işe ağlaya zırlaya giderdim bi tek pazarım vardı onu da öğlen 1 lere kadar uyuyarak geçirirdim...sonra evlendim eşim anlayışlıdır saolsun istemiyosan çalışma dedi tabi ailem falan acaip karşı çıktı ki ben de çalışan bi annenin çocuğuyum gönül koydular falan derken neyse ben evde keyfime baktım bi süre nasıl hevesliydim ilk başlarda arkadaşların dediği gibi yemekler pastalar börekler misafirler gezmeler akşam kocaya süslenmeler komşu günleri derken....tıkandım!!!çünkü baktım gördüm ki muhabbetler hep aynı gezmek tozmak ev işleri bi yere kadar sıkılıyosun belli bi zaman sonra kendini gereksiz dedikoduların vesveselerin içinde buluyosun eşin 10 dk geç gelse senaryolar üretiyosun kursa gideyim dedim dikiş falan o da sarmadı beni ...bi de nedense eşimden para istemek ağrıma gitmişti halbuki o hiç problem yapmadı Allah için keyfine bak dedi hep ama ben yapamadım...
sonrasında bebiş yapayım vaktimi doldurayım dedim ama onun da ha deyince yapılmadığını anladım.:)))..velhasıl kendime acımaya başladım herşeyi kafaya takan her söze alınan sabahları yataktan çıkmayan bi insan oldum..bazı arkadaşlar belirtmişler evde olunca eşinden herhangi bişey için yardım istemek gibi bi lüksün olmuyo zaten adam çalışmış bütün gün eve gelince dinlenmek hakkı tabi sana bişeyler anlatıyo ama senin anlatacak bişeyin de olmuyo naptın hayatım bugün?hiiiç komşuya geçtim evi topladım çamaşır ütü bi ara annem uğradı...muhabbetler bu kadr yani...kısır bi döngü...
neyse çok uzattım sonra çalışma hayatıma geri döndüm ama bi farkla cesaret edip kendi işyerimi açtım tabi ki borçla harçla ama şu anda mutluyum çünkü kimsenin kaprisini çekmek zorunda değilim gene özel sektör sorumluluklarım belki daha fazla ama eyvallahım yok kimseye bence bu yüzden mutluyum...özel sektörde başkasının kölesi gibi çalışmaktansa evimde oturmayı tercih ederdim ama güzel bi iş nasip olursa da çalışmak gibisi yok...şimdi muhabbetlerim hayata bakışım çok daha farklı 4 sene önceki sudan çıkmış balık değilim tecrübe edindim hergün yeni insanlar tanıyorum ve birilerine faydam dokunuyo diye düşünüyorum ve mutlu oluyorum gün içinde yaptıklarımı başıma gelen ilginç olayları eşimle paylaşıyorum beraber gülüp yorum yapıyoruz ya da moralimi düzeltiyo en basitinden teselli ediyo eşimin bana bakışı da farklı gibi ya da ben psikolojik olarak öyle hissediyorum halbuki daha borçlarımdan para kazanmaya fırsatım olmadı.:)))..ama mutluyum yani..akşamları beraber yapıyoruz işleri daha programlıyım daha çok vakit geçiriyoruz eşimle ben bi yandan yemek yapıyosam o da sofrayı kuruyo ben süpürüyosam o da siliyo..keyif çatmaya gelince de beraberiz:)))..bebişi de ileride yanıma alacağım için içim de rahat..keşke herkes benim gibi şanslı olsa diyorum ve bitiriyorum...yani demem o ki çalışma şartları etkiliyo insanın bütüüün duygu ve düşüncelerini...hepinize gönlünüzdeki işi versin Rabbim yoksa da evin tadını çıkarın keyfinizi sürün en zoru maddi zorluklar çünkü kimse çalışmak zorunda olduğu için çalışmasın keyfi istediği için çalışsın inşallah...kadınlar herşeyin en güzeline layık
 

merhaba aynı beni anlattın...bu kadar olur ama iş yeri açma kısmına kadar aynı...:))tırlatmak üzereyim...bende bi dükkan açmak istiyorum ama ne onu bilemiyorum aklıma bişey gelmiyorum...off off..???sen ne üzerine bi dükkan açtın sakıncası yoksa?
 

öncelikle özelden yazmış olduğun cevap için teşekkürler...:))

bende özelden bir güzel mesaj yazdım gönder e tıkladım...hoopp bir açıklama toplamda yazdığım mesaj sayısı 100 olmalıymış ancak ondan sonra yollayabilirmişim mişim mişim...benimde daha 40 olmuş sadece ama ama bunu daha önce açıklasalardı yaa...ama yazdıklarımın hepsi gittiiiiii....((43:
 
Bu konuyu açıldığı günden beri takip ediyorum bakalım arkadaşların düşünceleri nasıldır diye; ancak bugün yazma ihtiyacı hissettim.9 yıldır özel sektörde çalışıyorum.Sadece tatil günü olarak pazar günüm var.Buda evli bir bayan olarak bana yetmiyor.Çalışan bayan her zaman hayatta 1-0 önde oluyor bu benim düşüncem ama çalışmakta bir yere kadar.Tamam insan para kazanıyor, eşinden ve çevresinden daha da bir saygı görüyor, kendine güveni artıyor, farklı insanlarlar farklı diyorlogları oluyor ama bunlarda yeterli değil insan bebi bir süre sonra çalışmak istemiyor.Birde çalıştığı yerde çok önemli ben diyorum ya 9 yıldır aynı yerdeyim hep aynı insanlar hep aynı tavırlar hep aynı diyologlar.Sıkıldım artık bende evimde oturmak istiyorum ama hayat şartları beni çok korkutuyor.Evlenirken çok borç ödedik herhalde bu yüzden kendimi halen çalışmak zorunda hissediyorum.Yani bazıları çalışmak ister bazıları evinde oturmak.Hepsinin yeri ayrıdır ve buda zevk meselesidir, kişiden kişiye değişir. Ama ben bu saatten sonra çalışmak istemiyorum.Kendime zaman ayırmak olacak çocuğumu ben büyütmek isterim.
 
2 senedir çalışıyorum deli gibi üniversite bitircem diye uğraştım okul biter bitmez iş buldum ve hayatım o günden beri kabusa döndü iş yerimden nefret ediyorum bu kadar basit bu kadar küçük düşünen insan nasıl bi araya gelmiş anlamıyorum sabah 7 de iş başı yapıyoruz akşam 6 ya kadar burdayım küçük bi şehirde yaşadığım için iş değiştirme imkanımda yok 2 seneedir çok değiştim mutsuz ve huzursuzum sürekli gerginim öğrenim kredisi borcumu ödemek ve eşya almak için çalışıyorum evli değilim evlenincede çalışmak istemiyorum tabiki kadının çalışması çok güzel bi duydu ama herkesin kaldırabileceği bi olay değil büyük bir güç ve sabır gerektiriyo çalışmayan kadınlarıda asla yargılamıyorum
 
Yetkililerden bu konuyu sabitlemelerini rica ediyorum. Hepimizin ortak noktası olan bi konu bi çoğumuzu ilgilendiren bi konu oldugu için sabit yaparsanız sevinirim
 
Ben de çalışıyorum. Bazen şikayetlerle gelsem de işime seviyorum çalışmayı. Zorlandığım şey iki çocukla yoruluyorum akşamları. Onlar yatana kadar birliket zaman geçiriyoruz. Havalar iyi olduğunda onları akşamları dışarı çıkarıyorum. Yemek, banyo, oyun epey geç oluyor. Sonra kendi işlerim ve yorgunluktan uykuya geçişim zor oluyor. Sabahları kalkmak zor geldiği için biraz ofluyorum.
Memnununum ama çalışmaktan. Bir işe yarıyorum. Hizmet veriyorum. Yararlı şeyler yaptıkça kendime daha çok güveniyorum. Çocuklarım benimle gurur duysunlar inşallah istiyorum.
Evde oturmak bana göre değil belki de. Evde olmayı çok sevdiğim halde.
Ama ben toplu oturmaları sevmiyorum. Alışveriş yapmayacaksam vitrin gezmeyi falan da sevmiyorum. Çocuğumun biri kreşe gidiyor. 2 sene sonra inşallah diğerini de vermeyi düşünüyorum. Çok faydalı olduğunu gördüğüm için.
Evde kalmak beni köreltir. İşe yaramaz hissettirirdi sanırım.
 
15 yaşından beri her yaz çalıştım.Üniversitede kamu yönetimi okudum ve bitirdiğimde bankada çalışmaya başladım.Sabah 9,akşam 5 gibi hayal etmiştim ama öyle değilmiş,bazı günler gece 12 de bile çıkabiliyorduk.Nişanlandım,nişanlım çalışmamı istemiyordu,evlendiğimiz zaman eve ondan geç gelmemi istemedi.İş beni fazlasıyla bunaltmıştı ve konu sahibi arkadaşım gibi bende evi çok seviyorum,çocuklarımı kendim büyütmek istiyorum.İşten ayrıldım şimdi evdeyim,inşallah ekim 1'de düğünüm olacak.Birde çalışırken kiloluydum,ne yememe ne de sporuma dikkat edebiliyordum,tam tamına 80 kiloydum.İşten mart ayında ayrıldım ve şu an 62 kiloyumEşim eve bakabilecek durumdayken çalışmak istemiyorum ama çalışmam gerekirse tabiiki yine çalışırım fakat evdeyken kendime vakit ayırabiliyorum dengeli beslenebiliyorum.Evde olmayı seviyorum,bol vaktim oluyor,sürekli burada olduğum içinde canım hiç sıkılmıyor
 

canım benim üzülme:))))gene yazarsın:) evet ne yazık ki en az 100 msj gerekiyo özel için...((
herşey gönlünce olsun...
 


ayy ne güzel hayırlı olsun canım çalıştığın yerde çok önemli ufacık bi umudum olsa anında bırakıp gitcem ama çalışmak zorundayım insan evinde kendinede zaman ayırabiliyo eviylede ilgileniyo stresten rengim filan atık dolaşıyom insanın yaşama sevincini nasılda alıyolar ya evlenince zor durumda olursak tabiki destek olmak isterim çalışırım ama şimdilik hedefim evimin kadını olmak
 

Amin canım tşk ederim.Dediğin gibi çalışılan yer çok önemli.Ben bankaya giderken mehter gibi gidiyordum,iki ileri bir geriHatta giderken otobüste roman okuyordumki işe gittiğimi unutayim,hayal alemine dalayim diyeİnşallah her şey gönlüne göre olur canım,her şeyin hayırlısı olsun
 
bende bir kadının aylık 100TL olsada kendi parasını kazanmasından yanayım.cidden evli bayan için hem iş hem ev bunaltıcı oluyor bazen.ama sabırla devam ettikten sonra aylık günüde kendi paranı eline almakta bambaşka bir duygu.Kimseye hesap vermeden ihtiyacım vardı almak demek bence güzel bir dugu.Allah bize sağlık ve huzur versin bizde istemeye istemeye de olsa gidelim işe :)
 
Konuyu açan sevgili arkadaşım,seni çok iyi anlıyorum.Bende senin gibi uzun zaman çalışmıştım nişanlıyken hatta nişan günümde dahil çalışmış ve nişan başladıktan sonra nişanıma yetişebilmiştim.Evlenincede 1 yıl çalıştım sonra çocuk oldu vs.şimdi çalışmak için can atıyorum diyebilirim.Belki çok yoruldun arkadaşım ama bence dayan ve sakın çalışmaktan vazgeçme.İnan evde körelirsin evde kaldıkça artık iyice ev hanımı moduna giriyorsun.Dünyanın binbir türlü hali var o yüzden ben kadının kesinlikle çalışması taraftarıyım.Ben şimdi kpss ye hazırlanıp memur olmak istiyorum.Umarım tavsiyelerimi dikkate alırsın inan evlilik ne nişan dönemine nnede flört dönemine benziyor .Sana şimdiden mutluluklar diliyorum
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

M
Yorgun,yıpranmış ve tükenmiş birisi
Yorumlar
17
Görüntüleme
1K
Goklerce
G
H
7 aylık evliyim ama eşimle anlaşamıyoruz boşanmalı mıyım yoksa devam etmeli miyim bilmiyorum
2 3
Yorumlar
51
Görüntüleme
4K
Umutun Annesi
Fikir almak istiyorum
Yorumlar
14
Görüntüleme
1K
Cihandan
Evle İlgilenmeye Çalışmak
Yorumlar
4
Görüntüleme
263
ruhay
R
A
  • Kilitli
Yardıma ve fikre ihtiyacım var. Ne yapmalıyım?
Yorumlar
6
Görüntüleme
1K
mahmut abi
M
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…